Moniuszko Stanisław, *5 V 1819 Ubiel (gubernia mińska), †4 VI 1872 Warszawa, polski kompozytor, dyrygent i pedagog. Pochodził z patriotycznej rodziny ziemiańskiej, która wyróżniała się społeczną postawą i przejawiała zainteresowanie sztuką i nauką. Ojciec Czesław Moniuszko (†12 X 1870), uczestnik kampanii napoleońskiej w 1812, pozostawił po sobie duży zbiór szkiców i pamiętnik, matka Elżbieta (z d. Madżarska, †11 IX 1850), odznaczała się wrażliwością artystyczną; to ona uczyła początków gry fortepianowej malca, który na co dzień stykał się z rozbrzmiewającą wokoło pieśnią ludową. Na kształtowanie osobowości małego chłopca duży wpływ mieli także stryjowie: Dominik troszczył się o oświatę włościan, pomiędzy których rozdzielił swój majątek, Kazimierz, prawnik, miał szerokie zainteresowania naukowe, Józef urządzał domowe przedstawienia teatralne. W dworku w Ubielu grano scenki teatralne, śpiewano powszechnie znane pieśni, m.in. z Śpiewów historycznych Niemcewicza. W 1827 rodzice zamieszkali w Warszawie, gdzie chłopiec uczęszczał do gimnazjum pijarów i uczył się muzyki u A. Freyera, zaś w 1830 osiedlili się w Mińsku; w domu Moniuszki odbywały się wieczory muzyczne, bywali pisarze, nauczyciele. Po ukończeniu VI klasy gimnazjum w 1834 przerwano naukę szkolną chorowitego chłopca, który od tego czasu pogłębiał wiedzę drogą samokształcenia. Gry na fortepianie uczył się w Mińsku prywatnie u miejscowego pianisty Dominika Stefanowicza, z operą zetknął się dzięki występom w Wilnie niemieckiej trupy artystycznej W. Szmidtkoffa. W 1836 przebywając w Wilnie Moniuszko poznał Aleksandrę Müller, z którą wkrótce zaręczył się, ale warunkiem uzyskania zgody na zawarcie ślubu postawionym przez Marię Müller, matkę młodziutkiej narzeczonej, było zdobycie zawodu i wówczas syn ziemianina, potomek drobnej szlachty z Podlasia obrał profesję muzyka.
Jesienią 1837 wyjechał na studia muzyczne do Berlina; uczył się prywatnie u dyrektora Sing-Akademie C. Rungenhagena harmonii, kontrapunktu, instrumentacji i dyrygentury, odbywał praktykę prowadząc chóry i akompaniując śpiewakom; prace szkolne Moniuszki, skompletowane w zbiorze Studia berlińskie (t. 6, autograf, Biblioteka WTM), ilustrują program nauczania u Rungenhagena: kanony, pieśni solowe (tekst niemiecki) z akompaniamentem organowym lub fortepianowym, utwory fortepianowe i na inne instrumenty solo, utwory religijne (tekst niemiecki lub bez tekstu) na chór mieszany a cappella, fugi na chór a cappella lub z kwartetem smyczkowym, fugi podwójne na instrumenty smyczkowe. Podczas pobytu w Berlinie Moniuszko poznawał oratoria (Paulus Mendelssohna, Mesjasz Händla) i opery, chodził na koncerty, zachwycony grą fortepianową Klary Wieck swoje wrażenia przekazywał w listach do ukochanej. Wydane w 1838 przez firmę Bote-Bock Trzy śpiewy (Sen, Niepewność, Pieszczotka) do słów A. Mickiewicza (z tłumaczeniem na niemiecki) spotkały się z przychylną opinią recenzentów na łamach „Tygodnika Literackiego” (Poznań) i „Allgemeine Musikalische Zeitung”, w następnym roku ukazały się 2 pieśni, także do słów A. Mickiewicza: Trzech Budrysów i Rozmowa („Kochanko moja”). Nie były to pierwsze kompozycje Moniuszki, bowiem już wcześniej pisał pieśni i utwory fortepianowe, natomiast w czasie studiów powstały m.in.: I Kwartet smyczkowy, który został wręczony J. Elsnerowi podczas jego pobytu w X 1839 w Wilnie, pierwsze kompozycje sceniczne (Nocleg w Apeninach) oraz utwory religijne.
W VII 1840 Moniuszko wrócił do kraju, na pożegnanie ofiarował Rungenhagenowi symptomatyczny podarunek – 10 psalmów M. Gomółki (wyd. J. Cichockiego, 1838). 25 VIII odbył się w Wilnie ślub Moniuszki z A. Müller; 2 XI dyrygował w kościele św. Jana Requiem Mozarta, a 30 XI poprowadził koncert, którego program stanowiły uwertury: Sen nocy letniej Mendelssohna i z opery Ferdynand Cortez Spontiniego oraz Wellingtons Sieg Beethovena, fragmenty z oratoriów: Stworzenie świata Haydna i Paulus Mendelssohna, improwizacje kompozytora na eolomelodykonie. Stałe zatrudnienie otrzymał jako organista w kościele św. Jana, podstawą utrzymania stały się jednak udzielane prywatnie lekcje muzyki (uczył się u niego m.in. C. Cui i J. Karłowicz); sytuacja materialna młodego małżeństwa była trudna, gdyż rodzice kompozytora również borykali się z trudnościami finansowymi. Moniuszko usiłował wnieść ożywienie w ospałe życie koncertowe Wilna, przede wszystkim jednak komponował; po 1840 powstały jego wczesne utwory sceniczne (Ideał, Karmaniol, Nowy Don Kichot, Loteria i in.) i liczne pieśni, które kompozytor począł gromadzić z zamiarem zbiorczego wydania. Z myślą o ich publikacji, a także w poszukiwaniu bardziej intratnej posady, wyjechał w VIII 1842 do Petersburga, skąd wrócił w X, uzyskawszy jedynie zezwolenie cenzury na wydanie piosenek i publikację prospektu Śpiewnika domowego w „Tygodniku Petersburskim” (nr 72). W końcu 1843 ukazał się I Śpiewnik domowy, pozytywnie zrecenzowany przez J.I. Kraszewskiego („Tygodnik Petersburski” 1844 nr 50), J. Sikorskiego (anonimowo, „Biblioteka Warszawska” IV, 1844); od czasu tej recenzji datują się bliskie kontakty Moniuszki z Sikorskim, choć później stosunki pomiędzy nimi nie zawsze układały się jednoznacznie. Prawdopodobnie pod koniec 1845 został wydany II Śpiewnik domowy, zaś na początku 1846 ukazał się poemat Witolorauda J.I. Kraszewskiego z wkładką nutową zawierającą 9 pieśni Moniuszki. W VII tegoż roku kompozytor wyjechał wraz z żoną do Warszawy w związku z wystawieniem Loterii w Teatrze Wielkim oraz poszukiwaniem librecisty („tu w Wilnie nie mam zdolnego do pisania librettów” – list Moniuszki do Sikorskiego z 9 II 1846), zamierzał bowiem napisać jakieś poważniejsze dzieło dramatyczne. W Warszawie nawiązał wiele znajomości; poznał J. Sikorskiego i O. Kolberga, kompozytorów: I. Dobrzyńskiego, I. Komorowskiego i T. Nideckiego (ówczesnego dyrygenta opery warszawskiej), literatów: J. Korzeniowskiego, J. Łuszczewską (Deotymę), a przede wszystkim W. Wolskiego, librecistę swego pierwszego dzieła operowego. Wprawdzie Loteria (wystawiona 12 IX) miała mierne powodzenie, ale Moniuszko wrócił do Wilna z gotowym librettem Halki. Skoncentrował się teraz na komponowaniu i już latem 1847 przedstawił dyrektorowi i zespołowi muzycznemu opery w Warszawie partyturę 2-aktowej opery (tzw. Halka wileńska). Zabiegi o jej wystawienie okazały się jednak bezowocne, 1. wykonanie Halki miało miejsce 1 I 1848 w Wilnie z powodu „braku u nas śpiewaków-artystów […] w kształcie koncertu przez amatorów” („Kurier Wileński” z 11 I 1849).
Lata 1847–57 w życiu Moniuszki można określić jako czas wyczekiwania na wieści z Warszawy dotyczące możliwości wystawienia Halki (korespondencja z J. Sikorskim i in. osobami), na przesyłki nutowe i książkowe, na prasę. Z roku na rok powiększała się rodzina (10 dzieci), którą Moniuszko otaczał niezwykłą troską; dni powszednie wypełnione były zajęciami, jakie pociągała za sobą praca organisty, udzielaniem lekcji muzyki, urządzaniem koncertów oraz kierowaniem założonym 6 XI 1854 z własnej inicjatywy Towarzystwem św. Cecylii w celu szerzenia „dobrej i poważnej muzyki” (Notatnik wileński). Nadal komponował operetki (Pobór rekrutów), opery komiczne (Jawnuta, Bettly), muzykę do sztuk teatralnych i pieśni (następne śpiewniki: III 1851, IV 1855, także 2 wydania I i II), ale przede wszystkim kantaty (Milda, Nijoła, Widma) i utwory religijne (Litanie ostrobramskie, Pienia żałobne, opracowania pieśni religijnej). Ten stabilny, „mrówczy” tryb życia przerwały wydarzenia większej miary: sceniczna premiera Halki w Wilnie (28 II 1854) oraz 2 podróże do Petersburga; pierwsza w 1849 zaowocowała prezentacją uwertury Bajka i kantaty Milda na dwóch koncertach (26 III, 9 IV), następna w 1856 wielkim sukcesem kompozytora (20 III), nawiązaniem kontaktu z firmą wydawniczą A. Büttnera i zawarciem znajomości z A. Sierowem (w 1858 obszerny artykuł o IV Śpiewniku domowym). Rok 1857 był zapowiedzią zmian, jakie wkrótce miały nastąpić w życiu kompozytora. Po ukazaniu się wzmianek w prasie warszawskiej o projektowanym wystawieniu Halki Moniuszko nawiązał korespondencję z Wolskim i dyrygentem J. Quattrinim, domagając się współuczestnictwa w próbach ze względu na konieczność wprowadzenia zmian w operze po 10 latach „nieustannych, pilnych studiów” (list do Quattriniego z 4 VI 1857); dwukrotnie przebywał w Warszawie (14 VII–pocz. VIII, 16–28 XI), komponował „uzupełnienia”, zrobił wyciąg fortepianowy, korygował instrumentację, pozostając w kontakcie z librecistą i wykonawcami pracował intensywnie nad nową wersją opery, tym razem 4-aktowej.
Premiera Halki w Teatrze Wielkim 1 I 1858 pod dyrekcją J. Quattriniego z udziałem czołowych artystów (P. Rivoli, J. Dobrski, A. Ziółkowski) – wielki sukces kompozytora – spowodowała przełom w życiu Moniuszki; wreszcie został dostrzeżony jego talent. Zaczęli zgłaszać się do niego wydawcy, Dyrekcja Teatrów Warszawskich zamówiła 1-aktową operę, a z dniem 15 VIII powierzyła mu stanowisko dyrektora (tj. naczelnego dyrygenta) opery warszawskiej; M. Kalergis zorganizowała koncert, by uzyskać fundusze na wyjazd Moniuszki do Paryża – ówczesnego centrum sztuki operowej. 15 V kompozytor wyruszył w podróż (dokładnie relacjonowaną w listach do żony i córki, Listy nr 281–288), zatrzymując się przez tydzień w Krakowie, gdzie wzruszyły go zabytki przypominające świetność historii Polski i gdzie nawiązał znajomość z A. Grabowskim, K.K. Wójcickim, M.M. Mioduszewskim i in. Trasa podróży wiodła przez Berlin, Pragę (tu poznał Smetanę), Drezno, Lipsk (właśnie wydany został V Śpiewnik domowy), Weimar (wizyta u Liszta), Moguncję, Kolonię. Ponad 2-miesięczny pobyt w Paryżu (od 15 VI) spędził na zwiedzaniu miasta w towarzystwie J. Karłowicza, słuchaniu oper i oglądaniu sztuk teatralnych, komponowaniu opery Flis, której premiera odbyła się 24 IX pod dyrekcją Moniuszki (debiut dyrygencki na scenie Teatru Wielkiego). 2 XI 1858 Moniuszko z całą rodziną przeniósł się do Warszawy; rozstanie – po 18 latach – z środowiskiem wileńskim i stronami rodzinnymi było dlań ciężkim przeżyciem.
Od 1859 sytuacja życiowa Moniuszki zmieniła się radykalnie; z prowincjonalnego organisty awansował na dyrygenta jedynej wówczas na polskich ziemiach sceny operowej teatru o silnej tradycji narodowej (W. Bogusławski, K. Kurpiński), miał teraz do dyspozycji profesjonalny zespół muzyczny i dużą scenę, mógł wreszcie prezentować swoją muzykę; w ciągu jednego roku stał się sławny, znalazł się w centrum zainteresowania prasy z okazji premier operowych, pierwszych wykonań utworów napisanych dawniej, kolejnych wystawień Halki, wydań kompozycji, repertuaru operowego w Teatrze Wielkim. Komponował szybko, zasypany zamówieniami i przynaglany terminami; tworząc utwory o większych rozmiarach (opery, kantaty, msze), równolegle pisał muzykę do sztuk teatralnych i baletowych, przygotowując wystawienia oper innych kompozytorów dopisywał recytatywy (np. do Spiżowego konia D. Aubera i Les rendez-vous bourgeois N. Isouarda), opracowywał instrumentację i partie wokalne przystosowując je do możliwości zespołu operowego, którym kierował, dla celów wydawniczych pisał wyciągi fortepianowe całych oper lub wybranych z nich utworów. W okresie warszawskim powstały opery: Hrabina (1859), Verbum nobile (1860), Straszny dwór (1862), Paria (1869), kantata Sonety krymskie (1868) i ballada Pani Twardowska (1869) – najsławniejsze dzieła Moniuszki; ponadto wykonane zostały w Warszawie wcześniejsze kantaty: Widma, Milda (z nowym tekstem Kraszewskiego) i Nijoła oraz operetka Jawnuta; na koncercie kompozytorskim (16 XII 1860) Moniuszko przedstawił fragmenty z oper, nad którymi aktualnie pracował: Balladę o Florianie Szarym z Rokiczany i kawatinę z Parii, polonez z Hrabiny z tekstem W. Pola podłożonym przez Dobrskiego i fragment z Mildy. Nie powiodła się druga podróż do Paryża, którą podjął Moniuszko w XII 1861 z myślą o wystawieniu którejś ze swych oper. Udało mu się tylko nawiązać kontakt z wydawnictwem Flaxlanda (34 pieśni w Echos de Pologne), poznać osobiście sędziwego Rossiniego, Gounoda i Aubera, spotkać z polską emigracją (rodziną Mickiewicza, M. Czartoryską, A. Koźmianem, I. Chodźką, W. Sowińskim). W kraju natomiast mnożyły się wydania, publikowano fragmenty z oper (arie, uwertury, polonezy), a także utwory religijne, których edycję zapoczątkował kompozytor wydając w latach 1860–62 własnym sumptem Mszę e-moll, Pienia żałobne i Ojcze nasz w serii «Śpiewnik kościelny», występującej później p.n. Muzyka kościelna Stanisława Moniuszki. Powszechna żałoba narodowa po upadku powstania styczniowego i represje zaborcy spowodowały osłabienie życia muzycznego. Dopiero rok 1865 wniósł ożywienie, nastąpiły wydarzenia muzyczne o wydźwięku patriotycznym: Widma wg II cz. Dziadów Mickiewicza, wykonane najpierw na koncertach w Warszawie (22 i 29 I), a następnie we Lwowie (22 i 26 II, 3 III), gdzie przyjmowano Moniuszkę z wielką rewerencją, znalazły szeroki rezonans w prasie, natomiast premiera Strasznego dworu (28 IX) wywołała entuzjazm słuchaczy na miarę manifestacji, toteż po trzech przedstawieniach cenzura zdjęła ją z afisza. Tymczasem Halka, której setne wystawienie odbyło się w Teatrze Wielkim (7 X 1865), torowała drogę sławie kompozytora, jej kolejne premiery odbyły się we Lwowie (1867), Pradze (28 II 1868, pod dyrekcją Smetany), Moskwie (2 III 1869), Petersburgu (16 II 1870). Pociągało to za sobą wyjazdy Moniuszki do Lwowa, dwukrotnie do Pragi (1867, 1868) i do Petersburga; wszędzie spotykał się z uznaniem zarówno ze strony krytyki muzycznej jak i publiczności. Od 1864 podjął zajęcia w Instytucie Muzyki (klasa chóralna), z których zrezygnował na początku 1866 z powodu konfliktu z A. Kątskim, jednak w IX tegoż roku ponownie wrócił do pracy w szkole (harmonia, kontrapunkt i instrumentacja, kompozycja); w celach dydaktycznych wydał w 1871 Pamiętnik do nauki harmonii.
W ostatnich latach życia, przeładowanych rozlicznymi zajęciami i utarczkami na terenie teatru i Instytutu Muzyki sukcesom towarzyszyły porażki. Po nieudanej premierze Parii (1869) oraz operetki Beata w prasie rozległy się głosy, że od wybitnego twórcy oczekuje się dzieł na miarę jego talentu a nie płytkich operetek i baletów (aluzja do baletu Monte Christo 1866); ciężka sytuacja materialna rodziny Moniuszki wymagała jednak chwytania wszelkiego źródła dochodów. Do sukcesów należała nie tylko wzrastająca popularność Halki, dowodem uznania było także nadanie Moniuszce członkostwa Towarzystwa Literackiego Krakowskiego (1865) i fakt, iż na obrazie I. Riepina Kompozytorzy słowiańscy znalazł się obok Chopina, Lipińskiego i Ogińskiego. Od kilku lat chorował na serce, ale jeszcze na początku 1872 projektował wydanie cyklu pt. Rok w pieśni, interesował się nadchodzącym jubileuszem 400-lecia urodzin Kopernika. 5 XI 1871 odbył się ostatni koncert kompozytorski Moniuszki przy nielicznym gronie słuchaczy. 4 VI 1872 chwyciła go znienacka śmierć, w uroczystym pogrzebie uczestniczyło tysiące ludzi; Stanisław Moniuszko pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Życie Moniuszki przebiegało w czasach po upadku powstania listopadowego, a następnie styczniowego, na zrujnowanych ziemiach znajdujących się pod zaborem rosyjskim, w warunkach szczególnie ostrej polityki eksterminacyjnej zaborcy zmierzającego do zniszczenia tożsamości narodowej. Było to życie typowe dla patriotycznej inteligencji polskiej, która współprzeżywając losy narodu antycypowała pozytywistyczny program podnoszenia poziomu oświaty i kultury społeczeństwa. Postawę ideową Moniuszki można określić jako romantyczno-pozytywistyczną, z romantyzmem wiązała go wrodzona wrażliwość, emocjonalne podejście do otaczającego świata, głęboka wiara w istnienie Boga-Stwórcy, z pozytywizmem – racjonalistyczne myślenie, kult nauki i pracy; taką postawę potwierdzają jego starania o rozbudzenie życia muzycznego w Wilnie, troska o kształcenie muzyków, a przede wszystkim charakter jego twórczości. Z listów Moniuszki i innych przekazów rysuje się obraz człowieka niezwykle skromnego, uczynnego, zaaferowanego bieżącymi sprawami rodzinnymi, a zarazem bacznie obserwującego sytuację kulturową (w Wilnie był stałym czytelnikiem „Biblioteki Warszawskiej” i „Atheneum”). Trzeba było mieć dużo hartu i silnej woli, żeby zmagając się nie tylko z carską cenzurą, ale także z przejawami rodzimego zacofania, z ciemnotą i głuchotą społeczną, z zawiścią i małostkowością, pokonywać piętrzące się przeszkody. Moniuszko wnosił inicjatywy i wykazywał aktywność społeczną zmierzając do podniesienia poziomu powszechnego umuzykalnienia, snuł marzenia, których nie mógł zrealizować, a jednak dzięki sile swego talentu stał się najwybitniejszym przedstawicielem polskiej muzyki wokalnej w XIX wieku.
Twórczość Moniuszki jest jednolita stylistycznie; przyjęty w literaturze moniuszkowskiej podział na okres wileński (do 1858) i warszawski (1858–71) podkreśla jedynie różnicę między warunkami wykonawczymi w Wilnie a w Warszawie. W obu okresach kompozytor preferował pieśń, muzykę sceniczną i religijną. Wprawdzie w spuściźnie Moniuszki ilościowo dominuje pieśń, ale na pierwszy plan wysuwają się jego opery jako klasyczny przejaw nurtu narodowego w muzyce europejskiej, a także ze względu na ich historyczne znaczenie dla rozwoju opery polskiej. Atrybuty opery narodowej – ludowość i historyzm – zaznaczają się już w operach M. Kamieńskiego, J. Stefaniego, K. Kurpińskiego i J. Elsnera, ale dopiero u Moniuszki występują w oryginalnej, przetworzonej artystycznie postaci. Folklor muzyczny był bowiem dla Moniuszki źródłem inspiracji, a nie wzorcem, historyzm zaś sprowadza się jedynie do przypominania nieodległej przeszłości, pełni rolę aluzji, a nie polega na czerpaniu tematów z historii.
W operach Moniuszki pojęcie stylu narodowego zostało rozszerzone na kultywowanie tradycji narodowej w sensie moralnym i obyczajowym; nosicielem tych tradycji była dlań szlachta, owa specyficznie polska warstwa ziemiańsko-rycerska, rozstrzygająca o losach ojczyzny i pyszniąca się sarmackością, będąca symbolem umiłowania wolności. W czterech z jego sześciu oper główni bohaterowie pochodzą ze szlachty, prezentowani są jako przedstawiciele pięknych, staropolskich obyczajów (Straszny dwór, Verbum nobile), przeciwstawiani zmanierowanej arystokracji (Hrabina) lub rozgniewanemu ludowi (Halka). Są to właściwie opery obyczajowe, do których libretta pisali drugorzędni literaci; tylko w Halce istnieje konflikt dramatyczny na płaszczyźnie dramatycznej i społecznej (podobnie w późniejszej Parii). Pierwowzorem libretta Halki jest poemat Wolskiego z 1845, a na wybór i ujęcie tematu miały wpływ aktualne wydarzenia: powstanie chłopskie w Galicji, nie oznacza to jednak, iż kompozytor sprzyjał rewolucyjnym rozwiązaniom konfliktów społecznych; demokratyzm Moniuszki wyrastał z jego prawdziwie chrześcijańskiej postawy. Analogia treściowa między librettem Halki a Niemej z Portici Aubera jest ewidentna, uwidacznia się nawet w szczegółach konstrukcyjnych (zbieżność sytuacji dramatycznych w scenach inicjalnych i finałowych obu oper).
Moniuszko doskonale orientował się w krytycznej sytuacji, w jakiej znalazła się opera XIX-wieczna, złożona z tzw. numerów muzycznych, wśród których szczególnie ważną rolę odgrywała swobodnie konstruowana scena; odrzucenie schematu architektonicznego opery neapolitańskiej na rzecz konstrukcji numerowej nie zapobiegło powstaniu nowego szablonu pod względem treści i formy, nie zbliżyło opery do dramatu. Krytyczne uwagi Moniuszki o Donizettim, wczesnym Verdim, Meyerbeerze świadczą, że irytowała go sztampa opery włoskiej masowo zalewającej sceny europejskie. Wysoko oceniał natomiast Orfeusza Glucka, Czarodziejski flet i Don Juana Mozarta, Wolnego Strzelca Webera, Cyrulika sewilskiego Rossiniego, a więc dzieła znaczące w historii opery, przestudiował Oper und Drama Wagnera i interesował się jego operami, przewidując w nim reformatora aktualnej sytuacji, szczególnym upodobaniem darzył utwory Aubera i Boieldieugo – przedstawicieli opery komicznej bliskich mu z racji własnej twórczości operetkowej. Mając na uwadze odbiorcę Moniuszko podchodził do opery pragmatycznie, miała ona dostarczać słuchaczom estetyczną rozrywkę (opera komiczna, operetki, ilustracje muzyczne do sztuk teatralnych) lub poprzez podjęcie poważnej tematyki skłonić do rozważań natury moralnej. Miłośnik teatru, sztuki wizualno-audytywnej traktował operę jako widowisko złożone z numerów muzycznych, które stanowiąc zamkniętą całość mogą funkcjonować samoistnie i być przenoszone z jednej kompozycji do drugiej (np. mazur ze Strasznego dworu w balecie Monte Christo, prolog z Parii w kantacie Milda, fortepianowy polonez Pan Chorąży w III akcie Hrabiny); rozbudowując 2-aktową Halkę do 4 aktów z łatwością dokomponował arie, duety, mazura i tańce góralskie. Zmysł dramatyczny Moniuszki przejawia się w kapitalnej charakterystyce postaci (Miecznik, Skołuba, Maciej w Strasznym dworze, Dziemba i Zofia w Halce), odzwierciedlaniu zmiennych stanów psychicznych (Halka, Janusz), konfrontacji przeciwstawnych grup społecznych (Halka, Hrabina), umiejętności oddania sytuacji scenicznej za pomocą środków muzycznych, głównie melodyki i instrumentacji.
Opery Moniuszki utrzymane są w konwencji opery XIX w., a więc obok arii, recytatywów, ansambli, partii chóralnych i samodzielnych części orkiestrowych, bardzo często występują w nich sceny jako obrazki rodzajowe (zwłaszcza w Strasznym dworze) lub wprowadzane w celu spotęgowania sytuacji dramatycznej. Charakterystyczne jest dominowanie pieśni nie tylko tego typu, jaki cieszył się popularnością w ówczesnych operach (modlitwa, pieśń myśliwska i biesiadna, pieśń prząśniczek), są to raczej piosenki (śpiewki) o zabarwieniu ludowym, w partiach solowych przesycone liryzmem lub dramatyzmem, które przenikają do arii (mistrzowskie połączenie elementów pieśni i arii w partii Halki „Gdybym rannym słonkiem”). Arie wprowadza Moniuszko nie tylko dla wyrażenia uczuć bohatera i popisu wokalnego; służą one odmalowaniu nastroju i sytuacji scenicznej (np. w III akcie Strasznego dworu poprzedzona dowcipną arią Skołuby rozbudowana aria Stefana z kurantowym refrenem-cytatem poloneza Pożegnanie z ojczyzną M.K. Ogińskiego).
Podstawowym środkiem wyrazu muzycznego w operach Moniuszki jest melodyka, często oparta na rytmach polskich tańców, wsparta doskonałą instrumentacją. Partie zespołowe i chóralne ukazują kunsztowne operowanie techniką wielogłosową, zaś mazury i polonezy, wprowadzone dla celów widowiskowych, są arcydziełami w polskiej muzyce baletowej. Anonsowanie w uwerturach głównych tematów oraz stosowanie w toku opery motywów przypominających sprzyjają integracji utworu. Opery Moniuszki, zwłaszcza Halka i Straszny dwór, są najbardziej reprezentatywnym przykładem polskiej opery narodowej, a zarazem potwierdzają, iż proste środki muzyczne ujęte w sposób indywidualny świadczą o talencie kompozytora.
Talent Moniuszki przejawia się przede wszystkim w swoistej melodyce jego pieśni będącej jakby kwintesencją polskości, wyrosła ona bowiem z uogólnienia polskiego folkloru w szerokim tego słowa znaczeniu (pieśń ludowa, mieszczańska, popularna przekazana tradycją) bez preferowania wybranego regionu; równie często występują w nich rytmy poloneza, mazura, kujawiaka jak i krakowiaka. Swą śpiewnością pieśni Moniuszki zbliżają się raczej do rosyjskiej liryki wokalnej, do gatunku zwanego romansem, a nie do typowej dla niemieckiego romantyzmu Lied. Być może wiążą się one także z białoruską pieśnią ludową i niemiecką pieśnią mieszczańską, bowiem kresy pod względem kulturowym stanowiły swoisty konglomerat narodowości zamieszkujących te tereny. Prostota pieśni Moniuszki wynika ze świadomego dążenia do stworzenia powszechnego repertuaru śpiewaczego z nadzieją, iż „to co jest narodowe, krajowe, miejscowe, co jest echem dziecinnych naszych przypomnień, nigdy mieszkańcom ziemi, na której się urodzili i wzrośli, podobać się nie przestanie” (prospekt zapowiadający wydanie 1. zeszytu Śpiewnika domowego, 1842). Za życia Moniuszki zostało wydanych 6 zeszytów Śpiewników domowych, pośmiertnie 6 następnych; wiele pieśni nie weszło do tych zbiorów, ogółem jest ich ok. 300. Moniuszko komponował przeważnie do tekstów współczesnych poetów polskich, zwłaszcza z kręgu wileńskiego: A. Mickiewicza, L. Kondratowicza (pseud. W. Syrokomla), J. Czeczota, A. Chodźki, W. Odyńca, także J.I. Kraszewskiego, J. Korzeniowskiego, T. Lenartowicza, a ponadto J. Kochanowskiego; sporadycznie sięgał po teksty poetów francuskich (P.-J. de Béranger, C. Delavigne, V. Hugo i in.), niemieckich (Goethe), angielskich (Szekspir, W. Scott) i in.
Pod względem gatunkowym na twórczość pieśniarską Moniuszki składają się piosnki sielskie i dumki, romanse i ballady, liryka miłosna i pieśń dramatyczna, śpiewy i dumy historyczne, piosenki taneczne i wojenne. Są to zwykle pieśni zwrotkowe lub też zwrotkowe z refrenem (np. Pieśń wieczorna, Znasz-li ten kraj, Prząśniczka), niekiedy z elementami techniki wariacyjnej; w utworach o większych rozmiarach występuje schemat formalny AB lub ABA. Spopularyzowaniu pieśni, adresowanej wszakże do amatorów, sprzyjała kantylenowa melodyka, jednorodna rytmika, prosta harmonia i łatwy akompaniament fortepianowy o bardziej zróżnicowanej fakturze w pieśniach wieloczęściowych; często pieśń obramowana jest krótkim fortepianowym preludium i postludium. Na tym tle wyróżniają się ballady, w których nastąpiła rozbudowa formy (np. repryzowa w Czatach, wieloodcinkowa w Świteziance), szerzej wykorzystywana zostaje agogika i dynamika (Powrót taty, Czaty), kontrasty pomiędzy epicką narracją a fragmentami dramatycznymi i lirycznymi. Pomimo prostoty środków muzycznych pieśni Moniuszki świadczą o niezwykłej inwencji melodycznej kompozytora oraz doskonałym przyleganiu muzyki do tekstu, zarówno pod względem konstrukcyjnym (wersyfikacja – budowa okresowa, kadencje, intonacja, akcentacja, metrorytmika), jak i ekspresji oraz semantyki słowa – i to właśnie zadecydowało o ich randze artystycznej. Szczególnie interesującym utworem są Sonety krymskie (sł. A. Mickiewicz) będące przykładem ujęcia cyklu poetyckiego (18 sonetów) w cykl wokalno-instrumentalny (8 utworów).
Kantaty traktował Moniuszko jako rodzaj muzyki scenicznej, sam opracował „libretto” Mildy wg Witoloraudy J.I. Kraszewskiego (Listy nr 181, 18 VII 1854). Obie kantaty Milda i Nijoła (pierwotnie pomyślana jako część kantaty Krumine, której Moniuszko nie ukończył) mają zarysowany wątek fabularny, zaczerpnięty z mitologii litewskiej, obie składają się z instrumentalnego wstępu i typowych dla opery muzycznych numerów chóralnych i solowych, obie powstały w końcu lat 50., kiedy Moniuszko zajmował się gromadzeniem folkloru litewskiego i białoruskiego. Z tych samych lat pochodzi kantata Widma oparta na II cz. Dziadów A. Mickiewicza, w których poetycki opis starodawnych obrzędów sugeruje wręcz kształt opracowania muzycznego.
Muzykę religijną tworzył Moniuszko przez całe życie, posługując się różnymi formami ze zdecydowaną przewagą ilościową pieśni solowych i chóralnych, pisanych głównie w okresie wileńskim. Owa obfitość pieśni spowodowana była troską o podniesienie poziomu wykonywania muzyki kościelnej, zwłaszcza przez organistów, co dotkliwie odczuwał Moniuszko jako profesjonalny organista. W odręcznej notatce o muzyce kościelnej (Listy nr 810) napisał, iż jej celem jest pogłębianie przeżyć duchowych wiernych, wprowadzanie w nastrój modlitwy, a nie wirtuozowskie popisy śpiewaków i instrumentalistów. Moniuszce chodziło zatem o udoskonalenie śpiewu powszechnego, od kompozytora oczekiwał jedynie dobrej znajomości rzemiosła, zwłaszcza harmonii i kontrapunktu. Opracowania organowe znanych pieśni religijnych (Anioł pasterzom mówił, U drzwi Twoich i in.) mogły funkcjonować samodzielnie lub jako akompaniament śpiewów w kościele. W tych łatwych pod względem wykonawczym utworach prawa ręka dubluje melodię wokalną, zaś lewa kontrapunktuje ją harmonicznie, zwykle w 2-głosie; nieco bardziej urozmaicona jest faktura w Nieszporach i pieśni ostrobramskiej Witaj Święta, śpiewanej podczas nieszporów. Figuracyjny lub akordowy akompaniament organowy występuje w pieśniach solowych i duetach komponowanych do tekstów różnych poetów, zaczerpniętych z Psałterza Dawida oraz nieznanego pochodzenia. Pieśni chóralne Moniuszki (a cappella, z towarzyszeniem organów lub orkiestry) świadczą o doskonałym władaniu techniką polifoniczną oraz wrażliwości kompozytora na kolorystykę brzmienia, np. kontrasty w Ecce lignum crucis osiągane poprzez zestawianie odcinków homofonicznych i polifonicznych, solowych i chóralnych. Na tle bogatej twórczości religijnej Moniuszki (wydanej tylko częściowo w Dziełach) wyróżniają się 4 Litanie ostrobramskie, utwory wieloczęściowe, przeznaczone na pełną obsadę orkiestrową; pozwoliło to kompozytorowi na spotęgowanie i zróżnicowanie ekspresji dzieła. Spośród 7 mszy Moniuszki uwagę Z. Jachimeckiego przyciągnęła Msza Es-dur jako utwór, w którym liturgiczny tekst znalazł doskonały odpowiednik w środkach wyrazu muzycznego. Cechą charakterystyczną całej twórczości wokalnej Moniuszki jest liryczna melodyka oraz dbałość o oddanie sensu i ekspresji słowa.
Drugoplanowe miejsce w twórczości Moniuszki zajmuje muzyka instrumentalna, której pokaźną część stanowią kompozycje fortepianowe: polonezy, mazury, walce i inne miniatury, pisane w latach studiów i w okresie wileńskim. Są to utwory o niewielkich rozmiarach, symetrycznej budowie okresowej, prostej harmonice i skromnej fakturze fortepianowej, adresowane do osób z najbliższego otoczenia (A. Müller, M. Müller), pisane okolicznościowo („na pamiątkę”), przeznaczone do muzykowania domowego, które prawdopodobnie służyły także celom dydaktycznym; przemawiają za tym dedykacje uczennicom (np. M. Titius), powtarzalność zwrotów figuracyjnych i podstawowych formuł techniki pianistycznej. Moniuszko znał ówczesną muzykę fortepianową (Beethoven, Schumann, Liszt), nie próbował jednak ich naśladować; podziwiał Chopina, którego mazurki określił mianem „głębokiej myśli poematu, zaklętego w kilka taktów muzyki” („Ruch Muzyczny” 1857 nr 11), przeciwstawiając je zwykłym „zamaszystym i rubasznym” mazurom, oddającym ducha „szlacheckiej współbraci”. Sam nie był koncertującym pianistą, współcześni chwalili jednak jego sztukę improwizowania akompaniamentu. Moniuszko traktował fortepian jako instrument przeznaczony do towarzyszenia śpiewakowi i umożliwiający poznanie utworów orkiestrowych (wyciągi fortepianowe), jako najdogodniejszy środek umuzykalniania społeczeństwa i upowszechniania tego co było dlań najcenniejsze, tj. sztuki dramatycznej. Użytkowy charakter muzyki fortepianowej Moniuszki potwierdzają opracowania fortepianowe fragmentów baletowych z oper (Halka, Hrabina, Straszny dwór) oraz Polka skomponowana na tematach z Flisa.
Muzyka kameralna Moniuszki ogranicza się do dwóch młodzieńczych kwartetów smyczkowych napisanych w latach studiów u Rungenhagena (klasyczny układ cyklu i budowa allegra sonatowego), a muzyka orkiestrowa właściwie tylko do 3 kompozycji: uwertury koncertowej Bajka i dwóch polonezów: „Koncertowego” i „Obywatelskiego”, w którym materiał tematyczny zaczerpnięty został z arii Miecznika w Strasznym dworze; pozostałe – Marsz żałobny A. Orłowskiego i Polka „Leokadia” są wydane w Dziełach jako utwory orkiestrowe z zastrzeżeniem dotyczącym ich genezy (problem oryginalności, chronologii wersji). Znikoma liczba kompozycji symfonicznych nie wynika z braku zainteresowania Moniuszki muzyką symfoniczną, z którą wprawdzie stykał się tylko doraźnie na koncertach, ale znał ją dobrze, gdyż pilnie studiował wyciągi fortepianowe kształtując swą wyobraźnię dźwiękową. Przyczyną nikłej spuścizny symfonicznej Moniuszki była sytuacja orkiestry w Wilnie. W liście (15 III 1851) Moniuszko pisał do J. Sikorskiego: „Fagotu ani zapachu, oboi jeden, a drugi (secundo) klarnet tak sfałszowany, że wołałbym raczej, ażeby wcale nie egzystował. Waltornie arcysłabe, trąby jeszcze słabsze, za to puzon grzmi za wszystkich. Kotły są doskonałe, ale kotlisty nie mamy. Kwartet więcej jak mierny…” – w tych warunkach Moniuszko musiał ograniczać się do komponowania uwertur oraz fragmentów orkiestrowych w operetkach i sztukach dramatycznych. Bajka (1848) oraz symfoniczne części oper (uwertury, mazury, polonezy, od 1858) funkcjonują po nasze czasy w programach koncertowych jako samodzielne utwory; doskonałe operowanie techniką instrumentacyjną pozwala ujrzeć w Moniuszce symfonika.
Muzyka Moniuszki miała bardzo duży rezonans wśród współczesnych i w czasach późniejszych. Jego pieśni stały się powszechną własnością narodową; śpiewane w XIX w. w dworkach, domach mieszczańskich i wiejskich chatach, w latach międzywojennych weszły do kanonu licznych śpiewników, zwłaszcza szkolnych, i repertuaru koncertowego zespołów chóralnych. Obecnie zmalała ich popularność, ale nadal stanowią stałą pozycję w programach koncertów chóralnych i recitali wybitnych śpiewaków; niekiedy podlegają współczesnej aranżacji, prowokując do stworzenia polskiej odmiany folksongu. W historii opery polskiej żadne dzieło nie spotkało się z tak spontanicznym entuzjazmem, z jakim publiczność przyjęła premierę Halki (1858), żadne też nie dorównuje Halce pod względem liczby wystawień i nowych inscenizacji, z których największy rozgłos zyskała inscenizacja L. Schillera (Poznań 1950), trafnie (choć z pewną przesadą) uwypuklająca tło społeczne dramatu uwiedzionej dziewczyny. W kraju wykonywano Halkę w różnych miastach (w najlepszej obsadzie wokalnej) i na prowincji (siłami amatorskimi); zakres terytorialny jej prezentacji za granicą objął najpierw kraje słowiańskie, a następnie Europę Zachodnią, Stany Zjednoczone i Amerykę Południową. W ostatnim 50-leciu Halka zyskała rangę dzieła uświetniającego uroczystości państwowe i muzyczne (1958 Rok Moniuszkowski, 1967 otwarcie odbudowanego gmachu Teatru Wielkiego w Warszawie); weszło w zwyczaj wystawianie Halki lub Strasznego dworu przy okazji lokalnych jubileuszy i inauguracji sezonów. Obchody rocznicowe, okolicznościowe wystawy, liczne pomniki, nadawanie nazwiska kompozytora teatrom muzycznym, szkołom muzycznym i chórom, a zwłaszcza doroczne festiwale Moniuszkowskie w Dusznikach i Kudowie Zdroju, świadczą o powszechności kultu Moniuszki. Także na Białorusi pielęgnowana jest pamięć o Moniuszce; 150. rocznicę jego urodzin uczczono postawieniem obelisku na fundamentach dawnego dworku w Ubielu i założeniem lokalnego muzeum.
Najwierniejsze dokumenty recepcji – recenzje i artykuły opublikowane za życia kompozytora świadczą, że współcześni (J.I. Kraszewski, J. Sikorski, J. Kenig, M. Karasowski, A. Sierow, C. Cui, H. Bülow) doceniali twórczość Moniuszki i jej znaczenie; na łamach prasy warszawskiej ukazał się pierwszy opis analityczny Halki (Kenig, 1858), a w dedykowanej Moniuszce książce Rys historyczny opery polskiej (1859) M. Karasowski ogłosił, że kompozycja ta otwiera „nową epokę w dziejach naszej sztuki muzyczno-dramatycznej”. Do zabezpieczenia spuścizny kompozytorskiej Moniuszki przyczyniło się Warszawskie Towarzystwo Muzyczne (założone w 1871), zwłaszcza po utworzeniu w 1891 z inicjatywy J. Karłowicza sekcji im. Stanisława Moniuszki, która zaczęła gromadzić rękopisy, listy i inne dokumenty, a od 1896 rozwinęła działalność wydawniczą i koncertową. Zbiory WTM – mimo zniszczenia archiwum podczas II wojny światowej – stały się podstawą materiałową dla prac nad wydaniem źródłowym Dzieł Moniuszki(PWM, 1965–), gigantycznej publikacji planowanej na 34 tomy (do 1985 ukazało się 12 tomów), której realizację utrudniają rozliczne wersje w rękopisach, identyfikacja kopii, brak wielu autografów i pierwodruków.
Pierwsze biografie Moniuszki są niewspółmierne pod względem wartości historycznej; praca A. Walickiego (1873), który należał do kręgu przyjaciół Moniuszki i posiadał znaczny zasób dokumentów, jest autentycznym przekazem osobowości kompozytora, środowiska rodzinnego i atmosfery jego czasów, zawiera ponadto pierwszy spis kompozycji, toteż – mimo wielu nieścisłości – stanowi po nasze czasy punkt wyjścia dla badań moniuszkowskich; dla B. Wilczyńskiego natomiast postać Moniuszki stała się pretekstem do snucia dywagacji estetyczno-psychologicznych. Literatura moniuszkowska jest nader obfita; obejmuje ona głównie przyczynki biograficzne, artykuły okolicznościowe o tematyce ogólnej, nieliczne studia analityczne i popularno-naukowe monografie Z. Jachimeckiego (1921), H. Opieńskiego (1924) i W. Rudzińskiego (1954) pisane z myślą o ocaleniu muzyki Moniuszki od niepamięci. Wkład do rozwoju badań nad Moniuszką stanowią prace W. Rudzińskiego: bogato udokumentowana, 2-tomowa biografia o skromnym podtytule Materiały i dokumenty zawierająca cenne przekazy źródłowe oraz wydanie źródłowe listów kompozytora z 1. 1826–72 (794 pozycje), jego artykułów i notatek (Listy, 1969). Monografia K. Mazura o drukach muzycznych i Katalog pieśni solowej Moniuszki E. Nowaczyka oraz obszerne wstępy i komentarze źródłowe do pieśni (E. Nowaczyk), Litanii ostrobramskich (J. Berwaldt), utworów fortepianowych i kameralnych (K. Mazur) w Dziełach dopełniają obraz stanu badań; dotychczas nie powstała naukowo opracowana monografia przedstawiająca zarówno twórczość jak i działalność Moniuszki.
W historii muzyki polskiej Moniuszko zajął poczesne miejsce jako twórca polskiej opery narodowej i pieśni; jego muzyka wywarła duży wpływ na następne pokolenia kompozytorów. Moniuszko udowodnił, że piękna, prosta muzyka ma zawsze szanse dotarcia do słuchaczy i staje się wartością trwałą. W XIX w. na emigracji powstawała wielka polska literatura romantyczna – Mickiewicz, Słowacki, Krasiński, w kraju pozostał Fredro, na emigracji tworzył Chopin, w kraju działał Moniuszko i Kolberg, zabezpieczając ciągłość kultury narodowej. Jego talent doceniali kompozytorzy z kręgu słowiańskiego: Glinka, Dargomyżski i Smetana, a także Rossini i H. Bülow; po latach Szymanowski trafnie określił Moniuszkę i Chopina jako „zjawiska samotne”.
Literatura:
Dokumentacja – Notatnik wileński, rkp. Moniuszki, Biblioteka WTM sygn. 1150; J. Zawadzki Katalog utworów Stanisława Moniuszki, Wilno 1932; F. Kęcki A Catalogue of Musical Works of Mieczysław Karłowicz and Stanisław Moniuszko, Warszawa 1936; E. Nowaczyk Pieśni solowe Stanisława Moniuszki, Kraków 1954; S. Burhardt Polonez. Katalog tematyczny, t. 3 (od 1831), Kraków 1985; E. Raczkiewicz Katalog polskich druków muzycznych 1801–1875 w zbiorach biblioteki publicznej m. st. Warszawy, red. i wstęp A. Spóz, w: «Prace Biblioteki Publicznej m. st. Warszawy» XVI, Warszawa 1997; M. Prokopowicz, A. Spóz, W. Pigła Biblioteki i druki muzyczne w Polsce. Przewodnik, Warszawa 1998; Stanisław Moniuszko. Listy zebrane, wyd. W. Rudziński i M. Stokowska, Kraków 1969; Stanisław Moniuszko, w: J.I. Kraszewski i polskie życie muzyczne XIX wieku, oprac. S. Świerzewski, Kraków 1963 (zawiera artykuł o Moniuszce oraz korespondencję z Moniuszką); S. Śledziński-Lidzki Akta Moniuszkowskie w archiwum Konserwatorium Warszawskiego, „Muzyka Polska” 1936 z. 1; K. Bielska Pierwodruk nieznanej pieśni Stanisława Moniuszki, „Muzyka” 1975 nr 4; M. Zgliński O wileńskich organach Stanisława Moniuszki, „Ruch Muzyczny” 2000 nr 5; E. Wrocki Wystawa Moniuszkowska 7, 8, 9 i 10 czerwca 1930, Katowice 1930 (katalog); E. Wrocki Wystawa Moniuszkowska w Wilnie. 1872–1930, Wilno 1932 (katalog); T. Kaczyński, J. Neumann Wystawa Moniuszkowska, Warszawa 1958; Stanisław Moniuszko. Wystawa w Muzeum Teatralnym, Warszawa 5 V–9 XI 1969, oprac. J. Pudełek i E. Jeglińska, Warszawa 1969 (katalog); Almanach Moniuszkowski, oprac. J. Prosnak i W. Rudziński, Kraków 1952; J. Prosnak Stanisław Moniuszko, Kraków 1964, 21969, tłum. ang. Kraków 1979 (album).
Przekazy współczesnych, wspomnienia, recenzje – M. Karasowski Stanisław Moniuszko jako kompozytor dramatyczny, „Biblioteka Warszawska” 1861, t. 2, odbitka, Warszawa 1861; S. Duniecki Stanisław Moniuszko w świecie muzycznym, „Kalina” 1866 nr 2–6; B. Dziadulewicz Ognisko domowe Moniuszki, „Tygodnik Ilustrowany” 1896 oraz Ze wspomnień osobistych, „Echo Muzyczne” 1898 nr 45; J. Grajnert Moje wspomnienia o Stanisławie Moniuszce, „Tygodnik Ilustrowany” 1896 nr 19, przedr. „Śpiewak” 1932 nr 6; W. Rzepko Moje wspomnienia o Moniuszce, „Muzyka” 1932 nr 5–6; L. Uziębło Nieco wspomnień o ludziach bliskich Stanisławowi Moniuszce za czasów jego wileńskich, „Śpiewak” 1932 nr 6; A. Iwański Wspomnienia o Moniuszce (z „Pamiętników”), „Ruch Muzyczny” 1947 nr 21.
J. Sikorski – recenzje w „Bibliotece Warszawskiej” z wydań Śpiewników domowych: I 1844 t. 4, II 1846 t. 1, III 1853 t. 2, ponadto 1846 t. 3 (2. wyd. Witoloraudy), 1853 t. 4 (wyd. utworów fortepianowych) oraz 1846 t. 4 (1. wyk. Loterii w Warszawie), recenzje w „Ruchu Muzycznym” z premier: Halka 1858 nr 1, Flis 1858 nr 39, Jawnuta 1860 nr 24, Hrabina 1860 nr 7, Verbum nobile 1861 nr 2, Lirnik wioskowy 1858 nr 37, Milda 1859 nr 27, oraz z wydania Śpiewników domowych: V 1859 nr 2, VI 1859 nr 47, Widma w: „Tygodnik Ilustrowany” 1866 nr 339; R. Podbereski Milda. Kantata mitologiczna. Muzyka Stanisława Moniuszki, „Rocznik Literacki” 1849; A. Sierow Muzykalnyje soczinienija Stanisława Moniuszko, „Muzykalnyj i Tieatralnyj Wiestnik” 1856 nr 14; H. von Bülow, „Neue Zeitschrift für Musik” z 12 XI 1858; J. Kenig Halka, „Gazeta Warszawska” 1858 nr 2, 8 i 9, przedr. „Ruch Muzyczny” 1948 nr 9 oraz O premierze „Hrabiny” Moniuszki, „Gazeta Warszawska” 1860 nr 36; W. Wiślicki – recenzje w „Kłosach”: Straszny dwór 1865 nr 14, Halka 1866 nr 60, Widma 1868 nr 181, Sonety krymskie 1868 nr 140, Beata 1872 nr 350; C. Cui – recenzje w „Sankt-Pietierburgskich wiedomostijach” 1865 nr 22 i 54 (wyk. Nijoły w Petersburgu), 1876 nr 205 (wyst. Strasznego dworu w Teatrze Letnim w Warszawie); K. Mikuli O „Halce”, „Gazeta Narodowa”, Lwów 1867 nr 69; L. Procházka, „Narodni Listy” 1868 nr 60 (dot. premiery Halki w Pradze); O. Kolberg „Sonety krymskie” Moniuszki, „Tygodnik Ilustrowany” 1868 nr 8; J. Kleczyński Koncert Stanisława Moniuszki. Paria, „Tygodnik Ilustrowany” 1869 nr 104.
Biografie i monografie – A. Walicki Stanisław Moniuszko, Warszawa 1873; B. Wilczyński Stanisław Moniuszko i sztuka muzyczna narodowa. Studium estetyczne, Warszawa 1874 oraz Stanisław Moniuszko. Dziedzictwo, życiorys i muzyka. Zarys biograficzny, Petersburg 1900; J. Karłowicz Rys żywota i twórczości Stanisława Moniuszki, w: dodatku do „Lutni Polskiej” 1885 nr 16 i 17 (Poznań) oraz „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” 1884 nr 66, 67, 1885 nr 68, 72, 74, 76, 78; A. Poliński Moniuszko, Kijów-Warszawa 1914; Z. Jachimecki Stanisław Moniuszko, Warszawa 1921, wyd. 2 oprac. W. Rudziński, «Z pism Z. Jachimeckiego», t. 3, Kraków 1961; H. Opieński Stanisław Moniuszko. Życie i dzieła, Lwów 1924; S. Niewiadomski Stanisław Moniuszko, Warszawa 1928; W. Rudziński Stanisław Moniuszko, Kraków 1954, uzup. 41972, 51978; W. Rudziński Stanisław Moniuszko. Studia i materiały, t. 2, Kraków 1955, 1961; W. Rudziński Stanisław Moniuszko, w: Z dziejów polskiej kultury muzycznej t. 2, 1966; K. Mazur Pierwodruki Stanisława Moniuszki, Warszawa 1970; W. Rudziński Moniuszko i jego muzyka, Warszawa 1970, 21988.
Z. Gloger W sprawie rodowodu i nazwiska rodziny Moniuszków, „Biblioteka Warszawska” t. 2, 1875; A. Pług Moniuszko w Mińsku, „Tygodnik Ilustrowany” 1896 nr 19; S.M. Stoiński O Moniuszce i jego rodzicach, „Śpiewak” 1926 nr 5; W. Poźniak Niezrealizowane projekty operowe Moniuszki, „Kwartalnik Muzyczny” 1948 nr 21/22; J. Prosnak Warszawa w czasach Moniuszki oraz Ze studiów nad Moniuszką. Środowisko wileńskie, „Muzyka” 1952 nr 7/8 oraz nr 9/10; J. Prosnak Ze studiów nad berlińskim okresem w twórczości Moniuszki, „Studia Muzykologiczne” V, Kraków 1956; A. Spóz O dacie powstania „Strasznego dworu”, w: Dzieło muzyczne. Teoria, historia, interpretacja, ks. pam. J.M. Chomińskiego, red. I. Poniatowska, Kraków 1984; Z. Jędrychowski Aktorowie wileńscy w podróży. Epizody z Grodna, Petersburga i Druskiennik, „Pamiętnik Teatralny” 1986 nr 2/3 oraz Antrepryza Jana Chełmikowskiego w Mińsku Litewskim, „Notatnik Teatralny” 1996 nr 12–13 (dotyczy pierwszych operetek Moniuszki); W. Rudziński Rewelacje moniuszkowskie, „Ruch Muzyczny” 1997 nr 1, 6.
L. Rogowski Stanisław Moniuszko, „Tygodnik Wileński” 1911 nr 15–16; A. Chybiński W setną rocznicę urodzin Stanisława Moniuszki oraz Problemy Moniuszkowskie, „Przegląd Muzyczny” 1919 nr 11/12 oraz 13–18; Z. Jachimecki Stanisław Moniuszko and Polish Music, „Slavonic Review” II, 1924 oraz Stanisław Moniuszko, „The Musical Quarterly” XIV, 1928; M. Modrakowska Stanisław Moniuszko, „Le Monde Musical” 1932 nr 31/1 (Paryż); S.M. Stoiński Znaczenie Moniuszki w polskiej kulturze artystycznej XIX w., „Śpiewak” 1932 nr 6; F. Szopski Moniuszko a nasza epoka, „Muzyka” 1932 nr 5–6; B. Rutkowski Społeczny charakter twórczości Stanisława Moniuszki, „Ruch Muzyczny” 1947 nr 12; I. Bełza Moniuszko w Rosiji, „Sowietskaja Muzyka” VI, 1952, przedr. „Muzyka” 1952 nr 9/10; Stanisław Moniuszko Sbornik statiej, red. I. Bełza, Moskwa 1952 (zawiera m.in.: I. Bełza Moniuszko i jego swiazi s russkoj muzykalnoj kulturoj, K. Stromenger Stanisław Moniuszko, J. Prosnak Pisma Moniuszki); E. Dziębowska Stanisław Moniuszko. Pamiątka przeszłości, „Studio” 1997 nr 6.
Twórczość, studia analityczne i opracowania popularno-naukowe – Z. Noskowski O prozodii w pieśniach Moniuszki, „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” 1880 nr 7; F. Bylicki Stanisław Moniuszko. Widma, Sonety krymskie, Milda, Kraków 1880 (odbitka z czasopisma „Czas”); S. Niewiadomski Pieśń polska a Stanisław Moniuszko, „Iris” 1899, z. 6, przedr. „Śpiewak” 1930 nr 5; B. Wójcikówna O Mickiewiczowskich balladach Moniuszki, „Gazeta Muzyczna” 1919 (Lwów), przedr. w: Szkice muzykologiczne, Warszawa 1923; T. Szeligowski Litanie Ostrobramskie Stanisława Moniuszki, „Źródło Mocy” 1927 z. 2 (Wilno); S. Niewiadomski Chopin i Moniuszko, „Muzyka” 1928 nr 6; B. Wójcik-Keuprulian O „Pamiętniku” [do nauki harmonii] Moniuszki, „Muzyka” 1930 nr 4; Z. Noskowski Stanisław Moniuszko wobec Mickiewicza, „Śpiewak” 1931 nr 5 i 6, „Życie Śpiewacze” 1949 nr 11/12; S. Niewiadomski 75 rocznica „Halki”, „Muzyka” 1933 nr 1; H. Feicht Pamiętnik do nauki harmonii Stanisława Moniuszki, „Polski Rocznik Muzykologiczny” 1936; K. Stromenger Stanisław Moniuszko. Twórca pieśni i oper, Warszawa 1946; Z. Jachimecki Muzyka kościelna Moniuszki, Warszawa 1947; E. Kipa W. Wolskiego poemat „Halka”, „Pamiętnik Literacki” 1952 z. 3–4; W. Rudziński „Halka” Stanisława Moniuszki oraz „Straszny dwór” Stanisława Moniuszki, w: «Mała Biblioteka Operowa», red. M. Tomaszewski, Kraków 1954, 21972 oraz 1956; J. Chomiński, K. Wilkowska-Chomińska Formy muzyczne, t. 3: Pieśń, Kraków 1974 (zawiera analizę Sonetów krymskich); A. Matracka-Kościelny Poezja a muzyka w twórczości pieśniarskiej Moniuszki do tekstów Mickiewicza oraz K. Mazur Muzyka instrumentalna w twórczości Stanisława Moniuszki, w: «Szkice o kulturze muzycznej XIX w.», t. 4, red. Z. Chechlińska, Warszawa 1980; A. Matracka-Kościelny „Świtezianka” Mickiewicza w pieśniach M. Szymanowskiej, Moniuszki i M. Rimskiego-Korsakowa, w: «Muzyka i liryka» 3, red. M. Tomaszewski, Kraków 1991; M. Tomaszewski Mickiewicz u źródeł liryki wokalnej Stanisława Moniuszki, w: Dzieło muzyczne między inspiracją a refleksją, księga pamiątkowa M. Podhajskiego, red. T. Błaszkiewicz, K. Droba, A. Kozłowska-Lewna, J. Krassowski, Gdańsk 1997; M. Demska-Trębacz U źródeł Moniuszkowskiej koncepcji muzyki służebnej wobec potrzeb jego czasów oraz J. Węcowski Muzyka religijna Stanisława Moniuszki, w: W kręgu muzyki i myśli humanistycznej cz. VI, red. M. Demska-Trębacz, w: «Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej» nr 40, Warszawa 1998.
Recepcja – Ł. Kościelecki „Halka” na scenach prowincjonalnych, „Echo Muzyczne” 1900 nr 49; E. Młynarski O nowej redakcji opery „Straszny dwór”, „Muzyka” 1926 nr 2; S. Kwaśnik Uroczystości ku uczczeniu 60 rocznicy śmierci Stanisława Moniuszki, „Muzyka Kościelna” 1932 nr 7/8; S.M. Stoiński O pomnikach Moniuszki w Polsce, „Śpiewak” 1932 nr 6; A. Bronarski „Halka” w Szwajcarii, „Tygodnik Ilustrowany” 1934 nr 3; L. Schiller Trwała wartość „Halki”, „Muzyka” 1951 nr 12; M. Borzęcki Moniuszko na polskiej scenie operowej 1945–1952, „Muzyka” 1952 nr 11/12; J. Grubowski „Halka” opera Stanisława Moniuszki. 100 lat na scenie 1858–1958, Warszawa 1958; T. Kaczyński Dzieje sceniczne „Halki”, Kraków 1969; A. Spóz Tradycje moniuszkowskie w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym w latach 1871–1914, w: «Szkice z kultury muzycznej XIX w.», t. 2, red. Z. Chechlińska, Kraków 1973; B. Obara-Jędrychowska Pieśń Moniuszki na Syberii w świetle listów rodziny Römerów, „Muzyka” 1987 nr 4.
Kompozycje:
W rubryce SMDz podano tom, serię, kolejny tom w serii oraz nr utworu w wyd. Stanisław Moniuszko. Dzieła, Kr. 1965–.
W nawiasie kwadratowym umieszczono wersje tytułu utworu.
Albom I – Albom romansow, t.1, Petersburg 1857 A. Büttner ( 10 pieśni)
PNK – Pieśni Naszego Kościoła, Warszawa 1862 Gebethner i Wolff
Albom II – 2-oj Albom romansow, t. 2, Petersburg 1870 A. Büttner (12 pieśni)
PTPN – Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk
Romansy – Romansy i pieśni, Petersburg 1868 M. Bernard
Caecilia – Caecilia, Warszawa do 1873 Gebethner i Wolff
SkM – Sekcja im. S. Moniuszki WTM
Chwała – Chwała na wysokości. Zbiór kompozycji kościelnych, Warszawa b.r. do 1885 F. Hoesick
ŚD I–XII – S. M. Śpiewnik domowy, t. 1–6, Wilno 1843–59, t. 7–12, Warszawa 1876–1910 (268 pieśni); następne wydania (zaznaczone przy liczbie rzymskiej) zob. Edycje
Echos – Echos de Pologne, Paryż 1862 G. Flaxland
MiŚ – Msze i Śpiewy kościelne Stanisława Moniuszki, Warszawa 1873– F. Hoesick
Śpiew – Śpiew łabędzi, Warszawa 1873 G. Sennewald (6 pieśni)
MkM – Muzyka kościelna Stanisława Moniuszki, Warszawa 1860– Gebethner i Wolff
Wybór – Wybór piosnek polskich utworu Stanisława Moniuszki, Warszawa 1866 Gebethner i Wolff.
Sceniczne:
opery:
Halka, 2-akt., libretto Włodzimierz Wolski, 1846–47, prapremiera Wilno 1 I 1848 (wyk. koncertowe), Wilno 28 II 1854 (wyk. sceniczne); autogr. wyciągu fortepianowego Biblioteka PTPN
Halka, 2. wersja, 4-akt., libretto Włodzimierz Wolski, tłum. wł. A. Bonoldi, 1857, prapremiera Warszawa 1 I 1858, pierwodr. partytury Warszawa 1861 Gebethner i Wolff, pierwodr. wyciągu fortepianowego Warszawa 1858 G. Gebethner i Ska; Biblioteka WTM (kopia wyciągu fortepianowego z dopiskami Moniuszki)
Flis, 1-akt., libretto Stanisław Bogusławski, 1858, prapremiera Warszawa 24 IX 1858, pierwodr. wyciągu fortepianowego SkM, Warszawa 1902 Gebethner i Wolff; Biblioteka WTM (kopia wyciągu fortepianowego z dopiskami Moniuszki)
Hrabina, 3-akt., libretto Włodzimierz Wolski, 1859, prapremiera Warszawa 7 II 1860, pierwodr. wyciągu fortepianowego SkM, Warszawa 1901 Gebethner i Wolff; Bibliteka WTM (kopia wyciągu fortepianowego z tekstem wpisanym przez Moniuszkę)
Verbum nobile, 1-akt., libretto Jan Chęciński, 1860, prapremiera Warszawa 1 I 1861, pierwodr. wyciągu fortepianowego bez głosów: Warszawa 1860 G. Sennewald, wyciągu fortepianowego: Warszawa 1861 G. Sennewald; autogr. Biblioteka WTM
Straszny dwór, 4-akt., libretto Jan Chęciński, 1861–62, prapremiera Warszawa 28 IX 1865, pierwodr. wyciągu fortepianowego bez głosów Warszawa 1892 Gebethner i Wolff, pierwodr. wyciągu fortepianowego Warszawa 1898 Gebethner i Wolff; brulion, autogr. wyciągu fortepianowego Biblioteka WTM
Paria, 3-akt. z prologiem, libretto Jan Chęciński wg C. Delavigne’a, 1859–69, prapremiera Warszawa 11 XII 1869, pierwodr. wyciągu fortepianowego SkM, Warszawa 1913 Gebethner i Wolff; autogr. Biblioteka WTM
Rokiczana [Król chłopków], 3-akt., libretto Józef Korzeniowski, 1858–59, 3 fragmenty: 1. Ballada o Florianie Szarym (zob. utwory na głosy solowe, chór i orkiestrę); 2. Piosnka Stacha; 3. Pieśń Rokiczany (zob. pieśni na głos i fortepian)
Sen wieszcza, 3-akt., libretto Władysław Syrokomla wg Le songe d’une nuit d’été R. de Leuvena, 1852–53, zachowane 3 fragmenty: pieśń w Stanisław Moniuszko. Śpiewnik domowy, t. 7, duet Oliwii i Latimera, romans Latimera, kopia rkp. Biblioteka WTM
Trea, 2-akt. (nieukończona), libretto Jan Seweryn Jasiński, 1872, autogr. wyciągu fortepianowego: Biblioteka WTM
operetki, sielanki, wodewile:
Biuraliści, komedioopera, 1-akt., libr. Fryderyk Skarbek, 1832 (?), fragment rkp., kopia Biblioteka WTM
Nocleg w Apeninach, wodewil, 2-akt., libr. Aleksander Fredro, 1837–39, prapremiera Wilno 1839 , kopia rkp. z tekstem wpisanym przez Moniuszkę, Biblioteka Narodowa
Loteria, operetka, 1-akt., libr. Oskar Milewski, ok. 1840, prapremiera Grodno 8 IX 1841, pierwodr. partytury SkM, Warszawa 1908 Gebethner i Wolff; pierwodr. Śpiewka Bibułkiewicza, „Lutnia” VI, Warszawa 1846 F. Brykner
Ideał czyli Nowa Precioza, operetka, 2-akt., libr. Oskar Milewski, 1840, prapremiera Wilno 1840, autogr. partytury bez głosów wokalnych Biblioteka WTM
Karmaniol czyli Francuzi lubią żartować, operetka, 2-akt., libr. Oskar Milewski wg P. Théaulona de Torges i Jaime’a, 1841, prapremiera Wilno 1842 (?), kopia rkp. 1852 Biblioteka WTM
Nowy Don Kiszot czyli Sto szaleństw, krotochwila, 3-akt., libr. Aleksander Fredro, 1841, prapremiera Lwów 1849, pierwodr. wyciągu fortepianowego SkM, Warszawa 1927 Gebethner i Wolff; kopia rkp. Biblioteka WTM; Trzy śpiewy…, Lwów 1851 M. Jabłoński
Jawnuta, sielanka, 2-akt., libr. Władysław Ludwik Anczyc wg Cyganów Franciszka Dionizego Kniaźnina, 1850, pierwodr. partytury i wyciągu fortepianowego Biblioteka WTM; pierwodr. Warszawa 1860 G. Sennewald (uwertura i 3 fragmenty); 1. wersja pt. Cyganie: 2-akt., 1. wersja Jawnuty, zawiera pieśń Krakowiaczek „Wesół i szczęśliwy” z wstępem, oprac. chóralne, prapremiera Wilno 20 V 1852; 2. wersja, prapremiera Warszawa 5 VI 1860, pierwodr. Mazur, SkM, Warszawa 1898 Gebethner i Wolff; Taniec cygański, SkM, Warszawa 1900–01 Gebethner i Wolff, zob. też transkrypcję fortepianową; Jawnuta […] Wyjątki… zob. transkrypcję fortepianową; Duetino, w: ŚD IV
Bettly, opera komiczna, 2-akt., libr. Feliks Schober wg Le chalet E. Scribe’a i A.-H.-J. Mélesville’a, 1852, prapremiera Wilno 20 V 1852, rkp. partytury i wyciągu fortepianowego Biblioteka WTM; pierwodr. Warszawa 1860 G. Sennewald (uwertura i 3 fragmenty)
Nowy dziedzic, 1-akt., libr. Maksymilian Radziszewski, przed 1869, autogr. (z tekstem wpisanym przez M. Radziszewskiego) wyciągu fortepianowego Biblioteka WTM
Beata, 1-akt., libr. Jan Chęciński, 1870 lub 1871, prapremiera Warszawa 2 II 1872, autogr. wyciągu fortepianowego Biblioteka WTM; pierwodr. wyboru fragmentów z towarzyszeniem fortepianu Warszawa 1872 F. Hoesick; Preludium, zob.
Żółta szlafmyca albo Kolęda na Nowy Rok, 1 fragment, libr. Franciszek Zabłocki, 1841, pierwodr. zachowane: Kolęda na 4-gł. chór męski, Nowy rok po starym idzie, w: Kalendarz wydawany przez Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności…, Warszawa 1862 S. Orgelbrandt; zob. też pieśni chóralne
Pobór rekrutów, operetka, 1 fragment, libr. Wincenty Dunin-Marcinkiewicz, przed 23 IX 1841, prapremiera Mińsk 23 IX 1841, zachowany pierwodr. Czas w chyżym przelocie w: ŚD VIII, wyd. SMDz 3, A/III/52
Cudowna woda, operetka, 2-akt. (zachowana uwertura orkiestrowa), libr. Wincenty Dunin-Marcinkiewicz, 1843, kopia rkp. z ok. 1880 Biblioteka WTM
Sielanka, 2-akt., 1 fragment, libr. Wincenty Dunin-Marcinkiewicz, 1848 (?), rkp. pieśni Ach! Moja luba kopia Biblioteka WTM
Walka muzyków, zaginiona, libr. Wincenty Dunin-Marcinkiewicz
balety:
Pas de deux do Sylfidy J. Schneitzhöffera, 1864, wyk. Warszawa 13 III 1864, autogr. Biblioteka WTM
Monte Christo, 5-akt., z A. Georgesem, libr. wg Hrabiego Monte Christo A. Dumasa, 1866, wyk. Warszawa 27 VIII 1866, autogr. Biblioteka WTM; Mazur baletowy (zob. transkrypcje fortepianowe)
Na kwaterunku, 1-akt., 1868, wyk. Warszawa 6 IX 1868, autogr. Biblioteka WTM; 2 polki… (zob. transkrypcje fortepianowe)
Figle szatana, 6 obrazów, z A. Münchheimerem (Moniuszko obrazy 1–3), 1870, wyk. Warszawa 1 XII 1870, autogr. Biblioteka WTM
Libella albo Zemsta owadu, 2-akt., z F. Flotowem i in., fragmenty, libr. W. Calori, 1871, wyk. Warszawa 11 VI 1871, autogr. Biblioteka WTM
muzyka baletowa do opery O. Nicolaia Kumoszki Windsorskie, SkM, Warszawa 1902 Gebethner i Wolff
muzyka do sztuk teatralnych:
Witolorauda, 9 utworów, tekst Józef Ignacy Kraszewski, 1842, pierwodr. Wilno 1846 J. Zawadzki, jako dodatek nutowy do 2. wyd. Witoloraudy J.I. Kraszewskiego: 1–2. Piosnki Romussy, 3. Pieśń drużek, 4. Piosnka Romussy, 5–9. Pieśni pogrzebowe na chór
Kasper Hauser, melodramat, tekst Anicet, Bourgeois, d’Ennery, 1843, prapremiera Mińsk 18 XI 1843
Sabaudka czyli Błogosławieństwo matki na głosy i orkiestrę, tekst A.Ph. d’Ennery i G. Lemoine, 1845, autogr. Biblioteka WTM; wyd. Uwertura (zob. transkrypcje fortepianowe na 4 ręce); zob. także Piosnka Sabaudczyka
Kochanka hetmańska, uwertura, tekst Lucjan Siemieński, 1854, autogr. Biblioteka WTM, wyd. Uwertura (zob. transkrypcje fortepianowe na 4 ręce)
Córa Piastów, tekst Władysław Syrokomla, przed 31 V 1855, pierwodr. Wilno 1855 P.F. Ruben Rafałowicz (zob. Pieśń pochodu Litwinów), autogr. Biblioteka UAM i BN, wyd. SMDz 2, A/II/67
List żelazny na chór męski a cappella, tekst Antoni Małecki, 1860, autogr. Biblioteka WTM
Fedra na chór mieszany i orkiestrę, tekst J.B. Racine, 1865 (?), prapremiera Warszawa III 1872, autogr. Biblioteka WTM
Zbójcy na chór męski i orkiestrę, tekst F. Schiller , 1865, prapremiera 1870–71, autogr. Biblioteka WTM
Wanda na 2 głosy i fortepian, tekst Józef Grajnert, ok. 1867, autogr. Biblioteka WTM
Ostatnie bożyszcze na kwintet smyczkowy, E. Lepine i A. Danudet, 1870, kopia rkp. Biblioteka WTM
Kupiec wenecki na orkiestrę kameralną, tekst W. Szekspir, ok. 1870, prapremiera 1870–71, autogr. oraz kopia z dopiskami Moniuszki Biblioteka WTM
Hamlet na orkiestrę, tekst W. Szekspir, 1871, prapremiera 24 III 1871, autogr. wyciągu fortepianowego Biblioteka WTM
Hans Mathis, z A. Münchheimerem, tekst E. Erckman, A. Chatrian, 1872, prapremiera Warszawa 17 XII 1873, autogr. (kompozycja nieukończona) Biblioteka WTM
Karpaccy Górale na orkiestrę, tekst Józef Korzeniowski, autogr. Biblioteka WTM
Lilla Weneda na orkiestrę, tekst Juliusz Słowacki, kopia rkp. Biblioteka WTM
Ponadto ilustracje muzyczne do sztuk teatralnych, rkp. w Bibliotece WTM: Allegro moderato na altówkę, dzwonki, fisharmonię i fortepian, Noc na fisharmonię, Walc C-dur na orkiestrę, Żale Jefity, deklamacja Felicjana (Felicjana Faleńskiego), na harfę i fisharmonię oraz narratora, ok. 1868; także muzyka do dramatu Don Juan de Barbastro nieznanego autora, wyk. Wilno 19 I 1845
Wokalno-instrumentalne:
pieśni:
Anioł-dziecina na głos i fortepian, sł. Adam Maszewski, 12 V 1862, dedyk. Maria z Turowskich Leśkiewiczowa, pierwodr. Warszawa 1862 Gebethner i Wolff, SMDz 4, A/IV/23
Aniołek („Nic a nic nam nie potrzeba”) na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz z Dziadów, między 2 a 6 III 1865, dedyk. Gabriela Voigt, pierwodr. „Kalina” 1867, SMDz 4, A/IV/36; 2. wersja z wiolonczelą, ok. 1861
Aniołek („Śnił mi się aniołek”) na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, tłum. ros. I. Kałasznikow, tłum. fr. A. des Essarts, przed 27 VIII 1850, dedyk. Jadwiga Kieniewicz, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/16, SMDz II/75 (wariant)
Arab na głos i fortepian, zob. Nasza ziemica
Bał na ldu na głos i fortepian, sł. N.W. Kukolnik, do 1868, pierwodr. Romansy (nr 12), wyd. SMDz 4, A/IV/54
Barkarola na głos i fortepian, sł. Julian Korsak, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, tłum. fr. A. des Essarts, między 1840 a 26 V 1842, dedyk. Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz l, A/I/6
Bartek i cietrzew na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, po 1844 (?), pierwodr. ŚD VII, wyd. SMDz 4, A/IV/68
Bolesław Chrobry na głos i fortepian, sł. Maria Ilnicka, przed 2 XII 1860, dedyk. Aniela z Szymanowskich Leszczyńska, pierwodr. Sześć śpiewów (nr 3), Warszawa 1860 A. Nowolecki, wyd. SMDz 4, A/IV/10
Chłopek („Rycerz to niewielki”)na głos i fortepian, sł. Kazimierz Brodziński, ok. 1855, pierwodr. ŚD VII, autogr. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 4, A/IV/72
Chłopiec i dziewczyna na głos i fortepian, rkp. BN, wyd. SMDz 5, A/V/2
Chochlik na głos i fortepian, sł. Antoni Edward Odyniec, przed 5 X 1839, pierwodr. Wilno 1939 Weiss, pierwodr. ŚD X, wyd. SMDz l, A/I/46
Chorągiewka na głos i fortepian, sł. Kazimierz Brodziński, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/20
Coś i ktoś na głos i fortepian, zob. Epitalamium
Córko moja, tyś pobożna [Krakowiak, Krakowiak szósty] na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, pierwodr. Cztery krakowiaki (pt. Krakowiak), Poznań 1857 J.K. Żupański
Cudzoziemiec na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, do 1846, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/47
Cyganie na głos i fortepian, tłum. z jęz. rosyjskiego Piotr Maszyński, przed 17 IX 1868, pierwodr. Romansy (nr 4), pierwodr. ŚD XI, wyd. 4, A/IV/46
Czarny krzyżyk na głos i fortepian, sł. Bruno Bielawski, przed 5 X 1860, dedyk. Stefan Kowerski, pierwodr. Śpiew (nr 6), wyd. SMDz 4, A/IV/7
Czary na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, przed 2 II 1852, dedyk. Rudolf Jasieński, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/44; 2. wersja, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), pierwodr. ŚD IV, wyd. 2, A/II/20
Czas w chyżym przelocie na głos i fortepian, zob. operetka Pobór rekrutów
Czaty [Czaty Ballada] na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, przed 15 IV 1846, dedyk. Helena z Szymanowskich Malewska, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/2
Cztery pory roku [Dla Kazi] na głos i fortepian, sł. Aleksander Michaux (pseud. Miron), 1861–62, dedyk. Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, pierwodr. „Śpiewy” 20, Warszawa 1873 F. Hoesick, wyd. SMDz 4, A/IV/15
Czy powróci? [Matuleńku! on nie wróci] na głos i fortepian, sł. Józef Ignacy Kraszewski, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 12 VII 1844 (1838?), dedyk. panna Bartieniew, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz l, A/I/27, warianty: SMDz l, A/I/65–66
Dalibógże („Ach, naprawdę”) [Dalibóg!] na głos i fortepian, sł. Józef Massalski, przed 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz 1, A/I/14
Dary [Troje chłopców] na głos i fortepian, sł. Wincenty Pol, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 2 II 1852, dedyk. Rudolf Jasieński; Nadieżda Arsjeniewna Bartieniew, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/27
Dąbrowa na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, Albom II (nr 6 Dubrawa), wyd. SMDz 3, A/III/13
Dlaczego? na głos i fortepian, do 1866, pierwodr. Wybór (nr 2), wyd. SMDz 4, A/IV/35
Dni radości na głos i fortepian, pierwodr. „Echo Muzyczne” 2, 1880 (dodatek), pierwodr. ŚD XI, wyd. SMDz 5, A/V/3
Do… na głos i fortepian, sł. Maria Ilnicka, przed 2 XII 1860, dedyk. Aniela z Szymanowskich Leszczyńska, pierwodr. Sześć śpiewów (nr 1), Warszawa 1860 A. Nowolecki, wyd. SMDz 4, A/IV/8
Do Basi na głos i fortepian, sł. Franciszek Dionizy Kniaźnin, przed 27 IX 1860, pierwodr. Mińsk 1862 A. Walicki, wyd. SMDz 4, A/IV/3
Do braci orłów na głos i fortepian, zaginiona, sł. Edmund Wasilewski
Dobra noc na głos i fortepian, sł. Stanisław Jachowicz, do 1854, pierwodr. Śpiewy dla dzieci (nr 1), Warszawa 1854 J. Unger; ŚD IX, wyd. SMDz 2, A/II/63; 2. wersja, pierwodr. ŚD VII, wyd. SMDz 2, A/IV/71
Do D.D. [Rozmowa – I] („Kochanko moja…”) na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, między 1837 a 1839, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 1, A/I/49
Do dziecięcia na głos i fortepian, tłum. z jęz. ros., przed 17 IX 1868, pierwodr. Romansy (nr 1 pt. Ditiati), pierwodr. ŚD IX, wyd. SMDz 4, A/IV/43
Do Faona [Safo do Faona] na głos i fortepian, sł. Safo, tłum, z jęz. gr. Stanisław F. Żukowski, okres warszawski, pierwodr. ŚD VII, wyd. SMDz 4, A/IV/63
Dola na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/26
Do mojej piosnki na głos i fortepian, sł. ks. Wojniłowicz, przed 8 V 1843, dedyk. Edward Ilcewicz, pierwodr. ŚD XII, wyd. SMDz l, A/I/60
Do Niemna na głos i fortepian, sonet, sł. Adam Mickiewicz, do X 1857, dedyk. Wincenta z Żołkowskich Zawadzka, pierwodr. ŚD VI, wyd. SMDz 3, A/III/29
Do oddalonej na głos i fortepian, sł. J.W. Goethe, tłum. pol. Walery Grzymałowski, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, SMDz 1, A/I/34
Do pączka na głos i fortepian, sł. Szymon Konopacki, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Rudolf Jasieński, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/23
Do słowika [K sołowju] na głos i fortepian, sł. z jęz. ros., przed 17 IX 1868, pierwodr. Romansy (nr 2), „Echo Muzyczne” 2 1880 (dodatek), wyd. SMDz 4,A/IV/44
Duma podolska [Przywiązanie] na głos i fortepian, sł. Tymon Zaborowski, pierwodr. Sześć pieśni (nr 2), Poznań między 1873 a 1882 J.K. Żupański; ŚD X, wyd. SMDz 5, A/V/4
Dumka („Nie śpię, nie jem, dręczę siebie”) na głos i fortepian, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Rudolf Jasieński, Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/21
Dumka („Przychodź, miły”) na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1870, dedyk. Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, Julian Dłużniewski, pierwodr. Albom I (nr 8), ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/14
Dwa krakowiaki na głos i fortepian, sł. Julian Korsak, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II: 1. „Niech się panie stroją w pasy”, SMDz 1, A/I/35; 2. „Nigdy serca Krakowiaka”, wyd. SMDz 1, A/I/36
Dwa słowa na głos i fortepian, sł. Edward Żeligowski (pseud. Antoni Sowa), między 1846 a 1850, dedyk. Kazimierz Skirmuntt, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/3
Dwie piosnki na głos i fortepian, sł. Aleksander Groza, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II: 1. „Nad rzeczką kwitnie”, wyd. SMDz 1, A/I/31; 2. „Sadzę rutę i barwinek”, wyd. SMDz 1, A/I/32
Dwie zorze na głos i fortepian, sł. Teofil Lenartowicz, tłum. niem. G. Ernst, przed 9 III 1857, dedyk. Julian Titius, pierwodr. Warszawa 1857 R. Friedlein, Echos (nr 4), Albom II (nr 11 pt. Dwie zari), wyd. SMDz 3, A/III/35
Dziadek i babka. Opowiadanie wnuczka na głos i fortepian, sł. Placyd Jankowski (pseud. John of Dycalp), między 8 VI 1843 a 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz 1, A/I/23
Dziad i baba na głos i fortepian, sł. Józef Ignacy Kraszewski, między 1838 a 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz 1, A/I/21
Dziewczę bez posagu na głos i fortepian, zaginiona
Dziewczę i ptak na głos i fortepian, sł. Aleksander Michaux (pseud. Miron), przed 3 III 1868, pierwodr. „Śpiewy” 19, Warszawa 1867/68 F. Hoesick, wyd. SMDz 4, A/IV/41
Dziewczyna na głos i fortepian, sł. Teofil Lenartowicz, dedyk. Stefan Kowerski, pierwodr. Śpiew (nr 4), wyd. SMDz 5,A/V/5
Dzieweczka nad rzeką na głos i fortepian, sł. W. Scott, przed 2 II 1852, dedyk. Rudolf Jasieński, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/3, SMDz 2, A/II/80 (wariant)
Dzikie sny na głos i fortepian, zaginiona, sł. Mieczysław Romanowski
Dzwon zapustny na głos i fortepian, sł. Antoni Kolankowski, przed 3 III 1870, pierwodr. „Kłosy” X, nr 244, 1870 Warszawa, wyd. SMDz 4, A/IV/59
Entuzjasta na głos i fortepian, sł. Jan Prusinowski, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Rudolf Jasieński, W.G. Bieniediktow, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/29
Epitalamium [Coś i ktoś] na głos i fortepian, sł. Edward Żeligowski, okres warszawski, pierwodr. ŚD VII, wyd. SMDz 4, A/IV/69
Gałązka rówienniczka na głos i fortepian, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II , wyd. SMDz l, A/I/42
Gdyby ciebie wolno było na głos i fortepian, do 1840 (ok. 1838?), dedyk. z albumu panny Aleksandry Müllerówny, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 1, A/I/52
Gdyby kto mnie kochał szczerze [Gdyby mnie kto kochał] na głos i fortepian, sł. Jan Chodźko, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz 1, A/I/41
Gdybym miał co ranek na głos i fortepian, przed 1846, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/40
Gdybym miał twój dar na głos i fortepian, sł. Placyd Jankowski (pseud. John of Dycalp), przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz l, A/I/29
Gdybym skrzydła miał [Le petit oiseau; Gdybym ptaszka postać miał] na głos i fortepian, sł. P.-J. de Béranger, tłum. pol. Maksymilian Radziszewski, pierwodr. „Echo Muzyczne” 24, 1880 (dodatek), ŚD X, wyd. SMDz 5, A/V/8
Gdzie się Wisła kończy na głos i fortepian, sł. Kazimierz Laskowski, pierwodr. ŚD IX
Gdzieś uleciał, mój aniele [Bist verloren, bist entschwunden] na głos i fortepian, sł. Teofil Benisławski, 1851, dedyk. Teofil Benisławski, pierwodr. „Śpiewy” 21, Warszawa b.d. F. Hoesick, wyd. SMDz 2, A/II/54
Gość na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, przed 1846, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/39
Grajek na głos i fortepian, sł. Antoni Kolankowski, okres warszawski, pierwodr. „Tygodnik Ilustrowany” 210, 1872, wyd. SMDz 4, A/IV/67
Groźna dziewczyna na głos i fortepian, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Rudolf Jasieński, piewodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/22, SMDz 2, A/II/79 (wariant)
Gwiazdeczka na głos i fortepian, sł. W.G. Bieniediktow, pierwodr. „Echo Muzyczne” 24, 1882 (dodatek), ŚD IX, wyd. SMDz 5, A/V/6
Gwiazdka [Zwiezdoczka] („Świeć nam, gwiazdko…”) na głos i fortepian, sł. Antoni Kolankowski, przed 4 VII 1860, dedyk. Sydalia Swida, pierwodr. Cztery piosnki (nr 4), Warszawa 1860 A. Dzwonkowski, wyd. SMDz 4, A/IV/27
Halko miła! tyś pobożna na głos i fortepian, krakowiak, sł. Edmund Wasilewski, tłum. fr. A. des Essarts, przed 27 VII 1857, pierwodr. Cztery krakowiaki, Poznań 1857 J.K. Żupański, wyd. SMDz 3, A/III/44
Hulanka na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, tłum. ros. Zofia Ginzberg, między 1846 a 1850, dedyk. Achilles Józef Bonoldi, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/11
Improwizacja [Improwizacya Adama Mickiewicza] na głos i fortepian, sł. Franciszek Morawski, przed 10 III 1858, pierwodr. „Ruch Muzyczny” 17, 1858 (dodatek), Wilno ok. 1860 J. Zawadzki, wyd. SMDz 3, A/III/49
Ja ciebie kocham na głos i fortepian, sł. Adam Asnyk (sł. ros.), przed latem 1868, pierwodr. ŚD XII, autogr. ok. 1850 (?) Biblioteka WTM, wyd. SMDz 4, A/IV/42
Jadwiga [Jadwiga, królowa Polska] na głos i fortepian, sł. Maria Ilnicka, przed 2 XII 1860, dedyk. Aniela z Szymanowskich Leszczyńska, pierwodr. Sześć śpiewów (nr 5), Warszawa 1860 A. Nowolecki, wyd. SMDz 4, A/IV/12
Jan III Sobieski [Jan Sobieski] na głos i fortepian, sł. Maria Ilnicka, przed 2 XII 1860, dedyk. Aniela z Szymanowskich Leszczyńska, pierwodr. Sześć śpiewów (nr 6), Warszawa 1860 A. Nowolecki, wyd. SMDz 4, A/IV/13
Jaskółeczka na głos i fortepian, sł. Wincenty Pol, przed 27 I 1869, dedyk. Helena Modrzejewska, pierwodr. Warszawa 1869 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 4, A/IV/58
Kazimierz Wielki na głos i fortepian, sł. Maria Ilnicka, przed 2 XII 1860, dedyk. Aniela z Szymanowskich Leszczyńska, pierwodr. Sześć śpiewów (nr 4), Warszawa 1860 A. Nowolecki, wyd. SMDz 4, A/IV/11
„Kiedy świat ten sprawiedliwy” na głos i fortepian, sł. Sakowski, ok. 1840/41, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 1, A/I/54
Klucze do raju na głos i fortepian, sł. P.-J. de Béranger, 1866, dedyk. Adolf Kozieracki, autogr. Biblioteka WTM
Kłębuszek na głos i fortepian, sł. Justyn Wojewódzki, pierwodr. „Echo Muzyczne i Teatralne” 49, 1884 (dodatek), ŚD IX, wyd. SMDz 5, A/V/7
Kłosek na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 20 VI 1854, dedyk. Ludwik Kondratowicz (pseud. Władysław Syrokomla), rkp. przed 20 VI 1854, ŚD 2II, wyd. SMDz 3, A/III/50
Kochać [Kochać spiesz, dziewczyno; Rozkosz smutku] na głos i fortepian, sł. Julian Korsak, między 1840 a 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz 1, A/I/7
Kocham cię na głos i fortepian, do 1868, pierwodr. Romansy (nr 6 Lublu tiebia), ŚD VII, wyd. SMDz 4, A/IV/48
Korale na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 17 II 1870, dedyk. Pelagia Ciemnołońska, pierwodr. „Echo Muzyczne i Teatralne” 45, 1884 (dodatek nutowy), Warszawa b.r. Rajchman i Frendler, wyd. SMDz 4, A/IV/56
„Korowaju mój” na głos i fortepian, przed 1846, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/41
Koszykarz na głos i fortepian, sł. Antoni Pietkiewicz (pseud. Adam Pług), przed 7 III 1866, dedyk. J. Szabliński, pierwodr. Warszawa 1866 lub 1867 M. Orgelbrand, wyd. SMDz 4, A/IV/33
Kotek [Dwie piosnki z nowych wędrówek oryginała; Dwie piosnki Agatki] na głos i fortepian, sł. Józef Korzeniowski, tłum. fr. A. des Essarts, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 28 X 1851, dedyk. Cecylia Freyer, Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, pierwodr. Dwie piosnki z „Nowych Wędrówek Oryginała ”, Warszawa VII 1852 R. Friedlein, wyd. SMDz 2, A/II/56
Kozak na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot (?), tłum. ros. W.G. Bieniediktow, tłum. fr. A. des Essarts, tłum. niem. F. Werner, do 1849, dedyk. panna Bartieniew, rkp. Wilno do V 1849, wyd. SMDz 24, A/II/48
Krakowiaczek [„Wesół i szczęśliwy”] na głos i fortepian, zob. sielanka Cyganie (Jawnuta), sł. Edmund Wasilewski, tłum. ros. Zofia Ginzberg, tłum. fr. A. des Essarts, przed 23 XII 1850, dedyk. Achilles Józef Bonoldi, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/14
Kraśna góra na głos i fortepian, sł. Edward Żeligowski (pseud. Antoni Sowa), przed 15 IV 1846, rkp. do 1873, zaginiony, pierwodr. ŚD VII, wyd. SMDz 2, A/II/42
Książę Magnus i Trolla na głos i fortepian, ballada szwedzka [Magnus i Trolla], tłum. z jęz. szwedz. Lucjan Siemieński, między 1843 a 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz 1, A/I/24
Księżyc i rzeczka [Melodia] na głos i fortepian, sł. Edward Żeligowski (pseud. Antoni Sowa), przed 15 IV 1846, dedyk. Achilles Józef Bonoldi, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/6; 2. wersja na głos i kwintet smyczkowy, ok. 1850, pierwodr. Warszawa ok. 1913 Gebethner i Wolff
Kukułka („Dąbrową szła matka”) na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, przed 26 V 1852, prawdopod. 1838, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz 1, A/I/17
Kukułka („Kukowała kukułeczka”) na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, Julian Dłużniewski, pierwodr. Albom I (nr 7), ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/6
Kum i kuma na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz l, A/I/26
Kwiatek na głos i fortepian, sł. Antoni Kolankowski, przed 4 VII 1860, dedyk. Sydalia Swida, pierwodr. Cztery piosnki (nr 2), Warszawa 1860 A. Dzwonkowski, wyd. SMDz 4, A/IV/25
Kwiaty na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, przed 11 VI 1852 między 1840 a 27 VIII 1850 (?), dedyk. „Dla Elki”, Jan Pilecki, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/18, SMDz 2, A/II/78 (wariant)
La fleur du souvenir. Romance na głos i fortepian, sł. Ch. Mollevoye, tłum. pol. Zofia Jachimecka, przed 1840, rkp. Biblioteka WTM, wyd. 2, A/II/37
L’aumône au bal na głos i fortepian (niekompletna, bez tekstu), sł. Mme Desbordes-Valmore, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/V/32
Les désirs d’un amant d’autrefois na głos i fortepian (niekompletna), sł. P. de Kock, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 5, A/V/33
Lirnik wioskowy na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, tłum. fr. A. des Essarts, przed 7 IX 1855, dedyk. Czesław Moniuszko, pierwodr. Wilno przed 21 XI 1856 J. Zawadzki: 1. „Liro ty moja… snadź ciebie wyrobiono”, wyd. SMDz 2, A/II/71; 2. „Liro ty moja… niebezpieczneś narzędzie!”, wyd. SMDz 2, A/II/72; 3. „Liro ty moja… wątłe z tobą nadzieje!”, wyd. SMDz 2, A/II/73; 4. „Liro ty moja… ludzie łzami mnie poją!”, wyd. SMDz 2, A/II/74
Lśni jutrzenka [Śpiew Wiktora Hugo; Chanson de Victor Hugo] na głos i fortepian, sł. W. Hugo, pierwodr. „Śpiewy” 23, Warszawa 1873 F. Hoesick, wyd. SMDz 5, A/V/1
Luli na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, między 1846 a 1850, dedyk. Achilles Józef Bonoldi, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/15
Łódka na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, do 1851, dedyk. ks. Feliks Ogiński, pierwodr. Warszawa przed 28 X 1851 R. Friedlein, ŚD X, wyd. SMDz 2, A/II/53
Łzy, podtytuł Do*** na głos i fortepian, sł. Antoni Edward Odyniec, tłum. fr. A. des Essarts, 1840 łub wcześniej, dedyk. Ludwika Ilcewiczowa, rkp. Wilno do III 1843 tekst z podtytułem Do***, wyd. SMDz l, A/I/53
Maciek na głos i fortepian, sł. Teofil Lenartowicz, ok. 1849, dedyk. Ignacy Zaleski, pierwodr. Wilno 1850 A. Klukowski (zaginiony), rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/49
Macierzanka na głos i fortepian, tłum. z jęz. czes. Józef Grajnert, przed 28 XI 1861 (po 28 VI 1861), dedyk. Leopold Matuszyński, pierwodr. Warszawa przed 28 XI 1861 G. Sennewald; „Kłosy” 27, 1862, wyd. SMDz 4, A/IV/20
Magda karczmarka na głos i fortepian, ballada, sł. Ludwik Sztyrmer (pseud. Eleonora Sztürmer, Styrmer, Sztyrmer), przed 18 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. 1, A/I/43
Marzenie na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Rudolf Jasieński, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/26
Matko, już nie ma Cię [Mère, tu n’es plus là] na głos i fortepian, sł. W. Hugo, tłum. pol. Maksymilian Radziszewski, przed 24 III 1871, pierwodr. Warszawa 1872 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 4, A/IV/61
Matko moja na głos i fortepian, rkp. Biblioteka WTM
Matysek na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 15 VII 1857, pierwodr. Wilno 1857 J. Zawadzki, ŚD XII, wyd. SMDz 3, A/III/41
Mazurek („Niechże lepiej ja nie żyję”) na głos i fortepian, z sielanki Cyganie (nr 5), sł. Kazimierz Brodziński, z sielanki Wiesław, przed 23 XII 1850, pierwodr. Warszawa do 1873 G. Sennewald, wyd. SMDz 2, A/II/50
Mazurek („Sprawiedliwość, Zosiu śmiała!”) na głos i fortepian, sł. Kazimierz Brodziński, tłum. fr. A. des Essarts, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz l, A/I/38
Miłość [Z pieśni ostatniego Minstrela. Z ostatniej Pieśni Minstrela] na głos i fortepian, sł. W. Scott, tłum. Antoni Edward Odyniec, przed 15 IV 1846, dedyk. Rudolf Jasieński, pierwodr. ŚD IV, wyd. 2, A/II/32
Mogiła na głos i fortepian, sł. Antoni Kolankowski, przed 4 VI 1860, dedyk. Sydalia Swida, pierwodr. Cztery piosnki (nr 3), Warszawa 1860 A. Dzwonkowski, wyd. SMDz 4, A/IV/26
Moje bogactwa na głos i fortepian, sł. Jan Nepomucen Jaśkowski, przed 12 VII 1844, dedyk. Seweryn Römer, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz l, A/I/39, SMDz 1, A/I/67-68 (warianty)
Morel [Abrikos] na głos i fortepian, sł. Aleksander Chodźko, przed 26 V 1842, dedyk. W.G. Bieniediktow, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz l, A/I/9, SMDz 5, A/V (wariant), (suplement), s. 208
Motyl na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 4 V 1857, dedyk. Wilhelm Troschel, pierwodr. Warszawa ok. 1865 Gebethner i Wolff, ok. 1853 kopia rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 3, A/III/37
Musikers Erdenwallen na głos i fortepian, sł. Henryk Dammas (?), 1839, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz l, A/I/48
Nabożeństwo na głos i fortepian, sł. Kazimierz Brodziński, pierwodr. Poznań między 1873 a 1882 J.K. Żupański, ŚD IX, wyd. SMDz 5, A/V/10
Nad Nidą na głos i fortepian, sł. Włodzimierz Wolski, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/15
Nad rzeką [Matka Halki] na głos i fortepian, sł. Włodzimierz Wolski, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Rudolf Jasieński, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/19
Na krakowskiej ziemicy na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, przed 27 VII 1857, pierwodr. Cztery krakowiaki, Poznań 1857 J.K. Żupański, wyd. 3, A/III/43
Na skalistym brzegu [Krakowiak VIII] na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, przed 27 VII 1857, pierwodr. Cztery krakowiaki, Poznań1857 J.K. Żupański, po 1852 kopia rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 3, A/III/46
Nasza ziemica [Arab; Moja ziemica] na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, okres warszawski, dedyk. Jadwiga K., pierwodr. ŚD VII, wyd. SMDz 4, A/IV/65
Nasze kwiaty na głos i fortepian, sł. Justyn Wojewódzki, przed 1 V 1860, pierwodr. „Tygodnik Ilustrowany” 48, 1860 Warszawa, wyd. SMDz 4, A/IV/1
Na Wawel! Na Wawel! [Krakowiak VII] na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, przed 27 VII 1857, pierwodr. Cztery krakowiaki, Poznań 1857 J.K. Żupański, po 1852 kopia rkp. Bibliooteka WTM, wyd. SMDz 3, A/III/45
Nawrócona na głos i fortepian, sł. J.W. Goethe, tłum. pol. Kazimierz Brodziński, tłum. fr. A. des Essarts, przed 15 IV 1846, dedyk. Achilles Józef Bonoldi, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/13
Niedziela [Dwie piosnki Agatki; Dwie piosnki nowych wędrówek oryginała; Piosnka Agatki z Nowych Wędrówek Oryginała] na głos i fortepian, sł. Józef Korzeniowski, przed 28 X 1851, dedyk. Cecylia Freyer, pierwodr. Dwie piosnki z „Nowych Wędrówek Oryginała”, Warszawa VII 1852 R. Friedlein, wyd. SMDz 2, A/II/55
Niedźwiadek na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/11
Niepewność na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, tłum. niem. K. von Blankensee, prawdopodobnie 1837, pierwodr. Trzy śpiewy (nr 2), Berlin 1838 Bote & Bock, wyd. SMDz l, A/I/2
Niepogoda na głos i fortepian, sł. Jan Zachariasiewicz, przed 5 X 1860, dedyk. Stefan Kowerski, pierwodr. Śpiew (nr 3), wyd. SMDz 4, A/IV/5
O dziecię rozkoszne [Lublu ja igriwyje łaski] na głos i fortepian, sł. z jęz. ros., między 25 IX 1868 a 12 IV 1869, pierwodr. Romansy (nr 23), ŚD VII, wyd. SMDz 4, A/IV/55
O Matko moja! na głos i fortepian, sł. Jan Prusinowski, między 28 V1856 a V 1858, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. 3, A/III/24
O Zosi sierocie na głos i fortepian, sł. Józef Szujski, przed 9 VIII 1865, dedyk. Marcela Ledererowa, pierwodr. Lwów 1865 K. Wild, wyd. SMDz 4, A/IV/30
Panicz i dziewczyna [Panicz i dziewczynka] na głos i fortepian, sł. Antoni Edward Odyniec i Adam Mickiewicz, przed 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz 1, A/I/12
Pellegrina rondinella na głos i fortepian, sł. Achilles Józef Bonoldi (?), 1851, rkp. Bibliothèque Nationale, wyd. SMDz 2, A/II/52
Piast na głos i fortepian, sł. Maria Ilnicka, przed 2 XII 1860, dedyk. Aniela z Szymanowskich Leszczyńska, pierwodr. Sześć śpiewów (nr 2), Warszawa 1860 A. Nowolecki, wyd. SMDz 4, A/IV/9
Pielgrzym na głos i fortepian, sł. Julian Korsak, przed 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz l, A/I/8
Pieszczotka [Do D. D., Ptaszeczka] na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, tłum. niem. K. von Blankensee, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, prawdopodobnie 1838, pierwodr. Trzy śpiewy (nr 3), Berlin 1838 Bote & Bock, ŚD VI, wyd. SMDz 1, A/I/3, SMDz 5, A/V (wariant), (suplement), s. 208
Pieśń do słońca na głos i fortepian, sł. Wacław Szymanowski wg Parii C. Delavigne’a, przed 11 XI 1865, pierwodr. „Tygodnik Ilustrowany” 320, 1865 Warszawa, wyd. 4, A/IV/32
[Łza] na głos i fortepian, tłum. ros., przed 17 IX 1868, pierwodr. Romansy (nr 3 Sleza), ŚD VII, wyd. SMDz 4, A/IV/45 (wariant)
Pieśń drużek z Witoloraudy na głos i fortepian, sł. Józef Ignacy Kraszewski, przed 13 X 1842, pierwodr. Wilno 1846 J. Zawadzki, ŚD III, wyd. SMDz 1, A/I/58
Pieśń Hanki na głos i fortepian, pierwodr. ŚD XI, wyd. SMDz 5, A/V/11
Pieśń Marii na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854 (?), dedyk. Paulina Kondratowiczowa, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/4
Pieśń Nai na głos i fortepian , sł. Józef Korzeniowski, przed 17 VII 1857, dedyk. Leopold Matuszyński, pierwodr. Warszawa ok. 1868 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 3, A/III/42
Pieśń Nijoły [Noc nad brzegiem Rossy], z Nijoły na głos i fortepian, sł. Józef Ignacy Kraszewski, przed 31 XII 1851, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 2, A/II/57
Pieśń o Grafie Mieczku [Pieśń o królu Ćwieczku; GrafMieczek; Pieśń o Grafie Mieszku] na głos i fortepian, sł. P.-J. de Béranger, tłum. pol. Leopold Borowski, dedyk. Wincenty Dmochowski, pierwodr. Cudne dźwięki (nr 76), Warszawa b.r. Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 5, A/V/12
Pieśń o Pocieju i o złamaniu nogi na głos i fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 5, A/V/13
Pieśń o wesołości na głos i fortepian, sł. Stanisław Jachowicz, przed 17 III 1854, pierwodr. Śpiewy dla dzieci (nr 10), Warszawa 1854 J. Unger, ŚD IX, wyd. SMDz 2, A/II/66
Pieśń pochodu Litwinów [Pieśń żniwiarzy] z Córy Piastów na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 31 V 1855, Wilno 1855 P.F. Ruben Rafałowicz (wyd. jako ilustracja muzyczna), wyd. SMDz 2, A/II/67
Pieśń poranna („Wstawajcie, dzieci, świta na dworze”) na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 20 VI 1854, dedyk. Ludwik Kondratowicz (pseud. Władysław Syrokomla), pierwodr. Albom I (nr 1 Utro), wyd. SMDz 3, A/III/32
Pieśń poranna Szymona („Już rozedniało i słońce wstało”) na głos i fortepian, ok. 1860 , rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 5, A/V/14
Pieśń pustelnika na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, przed 3 XI 1857, pierwodr. ŚD VII, wyd. SMDz 3, A/III/47
Pieśń Rokiczany z opery Rokiczana na głos i fortepian, sł. Józef Korzeniowski, 1858–59, pierwodr. Warszawa 1865 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 5, A/V/36
Pieśń szczęścia na głos i fortepian, sł. J.K. S., do 1860
Pieśń uwięzionego myśliwca na głos i fortepian, sł. W. Scott, tłum. Antoni Edward Odyniec, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), pierwodr. ŚD XI, wyd. SMDz 2, A/II/60
Pieśń wieczorna [Wieczer] na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, między 1845 (?) a 1858, dedyk. Ludwik Kondratowicz (pseud. Władysław Syrokomla), pierwodr. ŚD 2II, w: Piosnki sielskie W. Syrokomli (nr 5), Albom I (nr 2 Wieczer), wyd. SMDz 3, A/III/33
Pieśń wojenna na głos i fortepian, sł. Józef Teodor Stanisław Kościelski, pierwodr. „Echo Muzyczne i Teatralne” 29, 1884 (dodatek), ŚD XI, wyd. SMDz 5, A/V/15
Pieśń wójta na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 20 VI 1854, dedyk. Ludwik Kondratowicz (pseud. Władysław Syrokomla), pierwodr. ŚD 2II, w: Piosnki sielskie W. Syrokomli (nr 4), wyd. SMDz 3, A/III/51
Pieśń wschodnia na głos i fortepian, sł. Aleksander Chodźko, między 1846 a 1850, dedyk. Edward Ilcewicz, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/5
Pieśń z wieży na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, do X 1857, dedyk. Paulina Rivoli, pierwodr. ŚD VI, wyd. SMDz 3, A/III/30
Pieśń żeglarzy na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, tłum. niem. F. Werner, przed 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz l, A/I/10
Pieśń żniwiarzy na głos i fortepian, pierwodr. ŚD 2VII
Piosnka („Nad spokojną tonią wody”) na głos i fortepian, sł. Szymon Konopacki, pierwodr. ŚD XI, wyd. SMDz 5, A/V/16
Piosnka bez tytułu („Wszędzie jak sięgnąć okiem”) na głos i fortepian, pierwodr. ŚD X
Piosnka bez tytułu („Znaszli ten kraj”) na głos i fortepian, sł. Józef Ignacy Kraszewski, do III 1862, pierwodr. Warszawa l862 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 4, A/IV/22
Piosnka dziada na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Rudolf Jasieński, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/25
Piosnka obłąkanej Ofelii [Śpiew Ofelii z Hamleta] na głos i fortepian, sł. W. Szekspir, tłum. K. Ostrowski, przed 24 III 1871, skomp. dla Heleny Modrzejewskiej, pierwodr. Warszawa 1871 J. Kaufmann, wyd. SMDz 4, A/IV/60
Piosnka Sabaudczyka z Sabaudka czyli Błogosławieństwo Matki na głos i fortepian, sł. A.Ph. d’Ennery i G. Lemoine , przed 6 V 1845, pierwodr. ŚD X, wyd. SMDz 2, A/II/35
Piosnka z operetki Pobór rekrutów [Czas w chyżym przelocie] na głos i fortepian, sł. Wincenty Dunin-Marcinkiewicz, do 1875, pierwodr. ŚD VIII
Piosnka Stacha z opery Rokiczana na głos i fortepian, sł. Józef Korzeniowski, 1858–59, pierwodr. Warszawa 1865, wyd. SMDz 5, A/V/37
Piosnka żołnierza [Piosnka żołnierska] [Sołdatskaja piesienka] na głos i fortepian, sł. Józef Korzeniowski, przed 12 VII 1844, dedyk. W.G. Bieniediktow, wyd. SMDz l, A/I/33, SMDz 5, A/V (wariant), (suplement), s. 210
Piosnki obłąkanej [Dwie piosnki Blanki; Dwie piosnki obłąkanej] na głos i fortepian, sł. W. Scott, tłum. pol. Antoni Edward Odyniec, przed 15 IV 1846, dedyk. Achilles Józef Bonoldi, pierwodr. ŚD III: 1. „I koły zabili”, wyd. SMDz 2, A/II/7; 2. „Spać mi kazali”, wyd. SMDz 2, A/II/8
Piosnki Romussy z Witoloraudy na głos i fortepian, sł. Józef Ignacy Kraszewski, pierwodr. Wilno 1846 J. Zawadzki, ŚD 3III: I („Hola, ptaszki”), 13 X 1842, wyd. SMDz 1, A/I/56; II („O, sama nie wiem”), przed 13 X 1842, wyd. SDMz 1, A/I/57; III („Oj, polecę ja daleko”), tłum. fr. A. des Essarts, przed 13 X 1842, wyd. SMDz 1, A/I/59
Pociąg do kradzieży na głos i fortepian, sł. Placyd Jankowski (pseud. John of Dycalp), przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz 1, A/I/28
Pod górą [Piosnka] (Pod górą, na górze”) na głos i fortepian, sł. Ksawery Godebski, przed III 1862, dedyk. Ksawera z Godebskich Chwalibogowa, pierwodr. Warszawa 1862 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 4, A/IV/21
Pod okienkiem na głos i fortepian, sł. Aleksander Michaux (pseud. Miron), przed 29 X 1867, Warszawa 1867 G. Sennewald, wyd. SMDz 4, A/IV/37
Podstęp na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz 1, A/I/37
Polna różyczka [Polewaja roza] na głos i fortepian, sł. Józef Grajnert, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 15 III 1866, dedyk. W.G. Bieniediktow, Laura Paprocka, pierwodr. Warszawa 1866 F. Hoesick, Albom II (nr 4), wyd. SMDz 4, A/IV/34
Powiedzcie mi [Sierienada] na głos i fortepian, sł. z jęz. ros., przed 17 IX 1868, pierwodr. Romansy (nr 5), wyd. SMDz 4, A/IV/47
Powiedz mi, mateczko [Razskażi, moja rodnaja] na głos i fortepian, sł. E. Kruse w jęz. ros., pierwodr. Romansy (nr 9), wyd. SMDz 4, A/IV/51
Po wodę na głos i fortepian, sł. Jan Zachariasiewicz, dedyk. Stefan Kowerski, pierwodr. Śpiew (nr 5), wyd. SMDz 5, A/V/17
Powrót taty na głos i fortepian, ballada, sł. Adam Mickiewicz, do X 1857, dedyk. Michalina z Moniuszków Wańkowiczowa, pierwodr. ŚD VI, wyd. SMDz 3, A/III/27
Powrót wiosny na głos i fortepian, sł. Gustaw Zieliński, do 1864/65, dedyk. Emilia Mołochowiec, Warszawa 1872 Gebethner i Wolff, przed 1868 autogr. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 4, A/IV/29
Pożegnanie na głos i fortepian, sł. parafraza fr. tekstu C. Delavigne’a La Brigantine, pierwodr. „Echo Muzyczne Teatralne i Artystczne” nr 527, 1893, wyd. SMDz 1, A/I/62, SMDz 1, A/I/73 (wariant); [La Brigantine, Die Brigantine], sł. C. Delavigne, przed 1844, pierwodr. Berlin przed 1844 A.M. Schlesinger, wyd. SMDz 5, A/V/35 (wariant); [Romance de C. Delavigne], do 1839
Prządka [Priacha] na głos i fortepian, tłum. z jęz. ros. Piotr Maszyński, do 1868, pierwodr. Romansy (nr 8), ŚD IX, wyd. SMDz 4, A/IV/50
Prząśniczka na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, tłum. z jęz. ros. W.G. Bieniediktow, przed 15 IV 1846, dedyk. Achilles Józef Bonoldi, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/9
Przed zachodem na głos i fortepian, sł. Jan Prusinowski, między 28 V 1856 a V 1858, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/23
Przepióreczka na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Ludwik Kondratowicz (pseud. Władysław Syrokomla), pierwodr. ŚD 2II, w: Piosnki sielskie W. Syrokomli (nr 3), wyd. SMDz 2, A/II/59
Przepióreczka woła na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, między 1845 a 1858, dedyk. „Dla Elki”, rkp. Biblioteka WTM, wyd. 5, A/V/18
Przestroga matki na głos i fortepian (niekompletna), sł. Szymon Konopacki, ok. 1855, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 5, A/V/34
Przyczyna na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, przed 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz 1,A/I/15
Przy kądzieli na głos i fortepian, sł. Jan Prusinowski, między 28 V 1856 a V 1858, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/22
Rada na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/8
Rezedka na głos i fortepian, sł. Stanisław Jachowicz, przed 17 III 1854, pierwodr. Śpiewy dla dzieci (nr 4), oprac. S. Jachowicz, Warszawa 1854 J. Unger, ŚD IX, wyd. SMDz 2, A/II/65
Romance [Piosnka miłości] („A quoi bon entendre”; „Wozu der Vöglein Chöre”) na głos i fortepian, sł. W. Hugo, tłum. pol. Justyn Wojewódzki, do 1840, dedyk. à Madame Skibińska, pierwodr. Choix de Romances, Berlin 1839/40 A.M. Schlesinger, wyd. SMDz l, A/I/51, SMDz 1, A/I/72 (wariant)
Romans („Ludi dobryje”) na głos i fortepian, tłum. pol. Antoni Brosz, ok. 1855, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 5, A/V/19
Romans „Wczoraj, żyjąc twym spojrzeniem” [Śpiew] na głos i fortepian, sł. J. Januszkiewicz, 1837, dedyk. Aleksandra Müllerówna, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz l, A/I/44
Rozmowa II („Kochanko moja…”) na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, pocz. 1839 (?), pierwodr. Berlin 1839/40 Bote &Bock, wyd. SMDz l, A/I/50, SMDz 1, A/I/71 (wariant)
Ruta na głos i fortepian, sł. Jan Prusinowski, przed 1858, dedyk. Jan Köhler, pierwodr. Warszawa 1861 R. Friedlein, wyd. SMDz 3, A/III/48
Rybaczka na głos i fortepian, sł. H. Heine, tłum. pol. Antoni Edward Żeligowski (pseud. Antoni Sowa), przed 15 IV 1846, dedyk. Rudolf Jasieński, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/28
Rybak na głos i fortepian, sł. J.W. Goethe, tłum. pol. T. Makuszewski, pierwodr. ŚD X, wyd. SMDz 5, A/V/20
Rybka („Źli ludzie mię pławili”) na głos i fortepian, sł. Julian Korsak, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/9
Rybka na głos i fortepian, ballada („Od dworu spod lasu”), sł. Adam Mickiewicz, przed 11 V 1859, dedyk. Andrzej Smolikowski, pierwodr. ŚD VI, wyd. SMDz 3, A/III/28
Sen („Chociaż zmuszoną będziesz”) na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, tłum. niem. K. von Blankensee, prawdopodobnie 1837, pierwodr. Trzy śpiewy (nr 1), Berlin 1838 Bote &Bock, ŚD VI, wyd. SMDz 1, A/I/1
Sen [Le songe] („W marzeniu sennym widziałam go”) na głos i fortepian, sł. M. Desbordes-Valmore, tłum. pol. Maksymilian Radziszewski, okres warszawski, pierwodr. ŚD VII, wyd. SMDz 4, A/IV/66
Serce moje na głos i fortepian, sł. Antoni Kolankowski, przed 4 VII 1860, dedyk. Sydalia Swida, pierwodr. Cztery piosnki (nr 1), Warszawa 1860 A. Dzwonkowski, wyd. SMDz 4, A/IV/24
Serenada na głos i fortepian, sł. tekst w jęz. ros., do 1868, pierwodr. Romansy (nr 7 Sierienada), ŚD X, wyd. SMDz 4, A/IV/49
Sierota na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, między 1840 a 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/16
Skowronek („Kiedy się wkoło śmieje wiosenka”) na głos i fortepian, sł. Franciszek Kowalski, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz 1, A/I/30
Skowronek, mazurek („Cudnie, cudnie słowik śpiewa”) [Skowronek i słowik] na głos i fortepian, sł. Kazimierz Brodziński, pierwodr. Reszke (nr 5), Warszawa 1885 F. Hoesick, wyd. SMDz 5, A/V/21
Słoneczko [Sołnce i żnica] na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. Albom II (nr 7 Sołnce i żnica), ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/10
Słowiczek („Ej, latał słowiczek”) [Piosenka wieśniacza. Z piosnek wieśniaczych] na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, między 1840 a 15 IV 1846, dedyk. Achilles Józef Bonoldi, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/10
Słowiczek („Śród lasów zieleni”) [Le rossignol] na głos i fortepian, sł. Teofil Lenartowicz, przed 5 XII 1860 (po 23 VII 1857), dedyk. W.G. Bieniediktow, pierowdr. Echos, wyd. SMDz 4, A/IV/14
Smętność („I cóż, że chodzę”) na głos i fortepian, sł. Włodzimierz Wolski, przed 19 XII 1860, pierwodr. Kalendarz Ilustrowany dla Polek na rok 1861 (dodatek), Warszawa 1860 A. Dzwonkowski, wyd. SMDz 4, A/IV/70
Sołtys [Krakowiak; Sołtys i chłopak] na głos i fortepian, sł. Włodzimierz Wolski, po 14 VIII 1858, pierwodr. Warszawa 1859 G. Gebethner i Sp., wyd. SMDz 3, A/III/55
Spomnienie na głos i fortepian, sł. Józef Bohdan Zaleski, do 1846, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/46
Stara kapota na głos i fortepian, sł. P.-J. de Béranger, tłum. pol. Władysław Syrokomla, przed 8 VII 1857, pierwodr. Piosenki obce, Wilno 1857 M. Orgelbrand, wyd. SMDz 3, A/III/39
Starość na głos i fortepian, sł. P.-J. de Béranger, tłum. pol. Władysław Syrokomla, przed 8 VII 1857, pierwodr. Piosenki obce, Wilno 1857 M. Orgelbrand, wyd. SMDz 3, A/III/38
Stary hulaka na głos i fortepian, sł. Jan Prusinowski, między 28 V 1856 a V 1858, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/25
Stary kapral na głos i fortepian, sł. P.-J. de Béranger, tłum. pol. Władysław Syrokomla, przed 8 VII 1857, pierwodr. Piosenki obce, Wilno 1857 M. Orgelbrand, wyd. SMDz 3, A/III/40
Stary włóczęga [Le vieux vagabond] na głos i fortepian, sł. P.-J. de Béranger, po 4 VI 1872 do 1873, pierwodr. Śpiewy (nr 22), Warszawa 1873 F. Hoesick, ŚD XI, wyd. SMDz 5, A/V/9
Swaty na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, przed 9 VI 1856, dedyk. Alfred Römer, pierwodr. Wilno 1856 J. Zawadzki, 1852 kopia rkp. z dopiskami Moniuszki Biblioteka WTM, wyd. SMDz 3, A/III/34
Szczęście na głos i fortepian, sł. Sakowski, ok. 1840/41, pierwodr. ŚD X, wyd. SMDz l, A/I/55
Szumi gaj na głos i fortepian , sł. Jan Czeczot, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/18
Śpiew („Słońce skryło świetne lica”) na głos i fortepian, sł. Stanisław Rosołowski, do 1845 (?), rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/36
Śpiew Medory [Pieśń Medory] na głos i fortepian, sł. G. Byron, przed 15 IV 1846, pierwodr. ŚD XI, wyd. SMDz 2, A/II/43
Śpiew P.J. K. na głos i fortepian, rkp. zbiory prywatne pp. Szeligowskich, Poznań, wyd. SMDz 5, A/V/22
Śpiew Szekspira z opery Sen wieszcza na głos i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, wg tekstu fr. R. de Leuvena Le songe d’une nuit d’été, przed 1854, pierwodr. ŚD VII
Śpiewak w obcej stronie [Śpiewak tęskniący] na głos i fortepian, sł. Józef Bohdan Zaleski, przed 2 II 1852, dedyk. Rudolf Jasieński, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 24, A/1I/24
Świerszcz, mazurek-dumka na głos i fortepian, sł. Jan Nepomucen Kamiński, 1837, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 1, A/I/45
Święty Piotr na głos i fortepian, sł. P.-J. de Béranger, przed 5 VII 1852, dedyk. Adolf Kozieradzki, autogr. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/61
Świtezianka na głos i fortepian, ballada, sł. Adam Mickiewicz, przed 26 II 1841, dedyk. żona Aleksandra, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz l, A/I/4, SMDz 1, A/I/64 (wariant)
Tęsknota [Toska] na głos i fortepian, sł. Piotr Maszyński, w jęz. ros. Iwanow, do 1868, pierwodr. Romansy(nr 11 Toska), wyd. SMDz 4, A/IV/53
Togda-to na głos i fortepian, do 1868, ok. 1850 autogr. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 4, A/IV/57
Tren III [ Tren III Jana Kochanowskiego] na głos i fortepian, sł. Jan Kochanowski, między 9 VIII 1843 a 2 II 1852 lub 22 IX 1854 (?), dedyk. hr. Gustaw Olizar, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/3
Tren V [Tren V Jana Kochanowskiego] na głos i fortepian , sł. Jan Kochanowski, między 9 VIII 1843 a 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. hr. Gustaw Olizar, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/2
Tren VI [Tren VI Jana Kochanowskiego] na głos i fortepian, sł. Jan Kochanowski, przed 7 VII 1853, dedyk. ks. Kazimierz Lubomirski, pierwodr. Album muzyczne, Warszawa, I nr 5, po 7 VII 1853, ŚD XII, wyd. SMDz 2, A/II/62
Tren X [Tren dziesiąty Jana Kochanowskiego] na głos i fortepian, sł. Jan Kochanowski, między 9 VIII 1843 a 15 IV 1846, dedyk. Julia z Grocholskich Rzewuska, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/1
Triolet na głos i fortepian, sł. Tomasz Zan, tłum. fr. A. des Essarts, przed 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz 1, A/I/11, SMDz 5, A/V (wariant), (suplement), s. 209
Trzech Budrysów na głos i fortepian, ballada, sł. Adam Mickiewicz, tłum. niem. K. von Blankensee, przed V 1840, dedyk. Wilhelm Troszel, pierwodr. Berlin 1840 Bote &Bock, wyd. SMDz l, A/I/47, SMDz 1, A/I/70 (wariant); 2. wersja (zmieniona), pierwodr. Wilno 1860–61 J. Zawadzki
Trzy chwile krakowiaka na głos i fortepian, sł. Włodzimierz Wolski, przed 5 IV 1861, dedyk. Józef Nowakowski, pierwodr. Zbiór 3 krakowiaków, Warszawa 1861 Gebethner i Wolff: Nr 1 („Kędy woda kręta”) [Krakowiak], przed 5 IV 1861,wyd. SMDz 4, A/IV/16; Nr 2 („Miałem ci ja klaczkę”) [Krakowiaczek; Krakowiak], przed 5 IV 1861, wyd. SMDz 4, A/IV/17; Nr 3 („Pod Zygmunta słupem”) II [Krakowiak], między 5 IV a 6 XI 1861, wyd. SMDz 4 A/IV/18; Nr 3 („Pod Zygmunta słupem”) I, przed 5 IV 1861, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 4, A/IV/19; Nr 3 („Zły czarownik długo gnębił”), pierwodr. ŚD X
Trzy krakowiaki na głos i fortepian, sł. Edmund Wasilewski, przed 29 VI 1855, dedyk. Maria z Zakrzewskich Müllerowa, pierwodr. Wilno 1855–56 J. Zawadzki: I „Tu mi słońce zeszło” [Krakowiak; Krakowiak pierwszy], wyd. SMDz 2, A/II/68; II „Zapomniane skrzypki moje”, tłum. fr. A. des Essarts, pierwodr. Echos (nr 15), wyd. SMDz 2, A/II/69; III Poleć, pieśni, z miasta, duet, tłum. fr. A. des Essarts, pierwodr. Echos (nr 30), wyd. SMDz 2, A/II/70
Trzy kwiatki [Trzy kwiaty] na głos i fortepian, sł. Jan Zachariasiewicz, przed 5 X 1860, dedyk. Stefan Kowerski, pierwodr. Śpiew (nr 2), wyd. SMDz 4, A/IV/6
Trzy z piosenek wieśniaczych znad Niemna i Dźwiny na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot , przed 26 V 1842, pierwodr. ŚD I: I „Ach! daleko za mąż” [Piosnka wieśniacza znad Niemna. Ach! daleko], wyd. SMDz 1, A/I/18; II „Co to za kwiatek” [Co to za kwiatek], wyd. SMDz 1, A/I/19; III „Latem brzózka mała…” [Brzózka. Latem brzózka mała], wyd. SMDz 1, A/I/20
Tułaczka na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, tłum. fr. A. des Essarts, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz l, A/I/40, SMDz 1, A/I/69 (wariant)
Ubóstwienie na głos i fortepian, sł. Jan Aleksander Fredro (pseud. Jan z Pleszowic), przed 9 VIII 1865, pierwodr. Lwów 1865 K. Wild, wyd. SMDz 4, A/IV/31
Urzeczony na głos i fortepian, sł. Aleksander Walicki (pseud. A. Żeleźniak), do 1871, pierwodr. Warszawa 1872 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 4, A/IV/40
Ustał wietrzyk [Piosnka] na głos i fortepian, sł. Szymon Konopacki, do 1870, pierwodr. „Świat Muzykalny” nr 11, Warszawa 1870 J. Kaufmann (zaginiony)
Utarczka [Łowy] na głos i fortepian, sł. Franciszek Żyliński, pierwodr. Sześć pieśni (nr 5), Poznań między 1873 a 1822 J.K. Żupański: ŚD XI, wyd. SMDz A/V/23
Wesoła piosenka [Piesnia bobyla] na głos i fortepian, sł. tekst ros. J. Nikitin, tłum. pol. Piotr Maszyński, do 1868, pierwodr. Romansy (nr 10 Piesnia bobyla], ŚD XI, wyd. SMDz 4, A/IV/52
Wezwanie do mazura na głos i fortepian, po 1870, dedyk. Leopold Matuszyński, pierwodr. „Kłosy” 94, do 1895, Warszawa G. Sennewald, autogr. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 3, A/III/54
Wezwanie Marii na głos i fortepian, parafraza fr. tekstu C. Delavigne’a La Brigantine, pierwodr. ŚD VIII, wyd. SMDz 1, A/I/63
Wędrowna ptaszyna I na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, przed 11 VI 1852 lub przed 27 VIII 1850 (?), dedyk. Rudolf Jasieński, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/33
Wędrowna ptaszyna II [K pierielotnoj ptaszkie] na głos i fortepian,rzed 2 II 1852, dedyk. Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, Julian Dłużniewski, pierwodr. Albom I (nr 3), ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/7
Wieczny pokój lirnikowi na głos i fortepian, sł. Seweryna z Żochowskich Pruszakowa, między 15 IX a 15 XII 1862, dedyk. Ludwik Kondratowicz (pseud. Władysław Syrokomla), pierwodr. Warszawa 1862–63 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 4, A/IV/28, SMDz 4, A/IV/73 (wariant)
Wieczorny dzwon [Wieczernij zwon] na głos i fortepian, sł. Kozłow, tłum. pol. S.A. Lachowicz, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, Julian Dłużniewski, pierwodr. Albom I (nr 10 Wieczernij zwon), wyd. SMDz 3, A/III/17
Wieńce na głos i fortepian, sł. Zborowski, do 1860, pierwodr. zaginiony
Wilija [Wilija i Litwinka, Pieśń do Wilii] na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, do 1851 lub przed 1846 (?), rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/51
Wiosna na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, do 1846, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 2, A/II/45
Wiosna [Wiesna] na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, Julian Dłużniewski, pierwodr. Albom I (nr 9 Wiesna), ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/5
Wiośnianka na głos i fortepian, pierwodr. ŚD X, wyd. SMDz 5, A/V/24
Własny strój na głos i fortepian, sł. Józef Grajnert, przed 6 VII 1860, pierwodr. Mińsk 1860 A. Walicki, wyd. SMDz 4, A/IV/2
Wróżba znachora na głos i fortepian, sł. Jan Prusinowski, między 28 V 1856 a V 1858, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/21
Wróżby [Z Kijowskiej Gwiazdy] na głos i fortepian, sł. z Gwiazdy (Kijowskiej), ok. 1855, dedyk. Sydalia Świdówna, pierwodr. ŚD 2VII, autogr. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 4, A/IV/64
Wybór na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 2 II 1852 lub 22 IX 1854, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, Albom II (nr 8 Wybor), wyd. SMDz 3, A/III/12
Wyjazd na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, między 1846 (?) a 1850, dedyk. Achilles Józef Bonoldi, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/12
Wyjazd na wojnę [Na wojnu] na głos i fortepian, sł. Jan Czeczot, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 2 II 1852, dedyk. Julian Dłużniewski, pierwodr. ŚD V, Albom II (nr 9 Na wojnu), wyd. SMDz 3, A/III/19
Wyjazd z Ukrainy na głos i fortepian, sł. Michał Grabowski, między 1841 a 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz l, A/I/25
Wzgardzona piosenka na głos i fortepian, sł. Antoni Kolankowski, do 1867, dedyk. Adela z Majewskich Wilgocka, pierwodr. Warszawa 1875 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 4, A/IV/39
Za czym [czem] wzdychasz? na głos i fortepian, sł. Lucjan Siemieński, ok. 1855, pierwodr. Sześć pieśni (nr 1), Poznań między 1873 a 1882 J.K. Żupański, autogr. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 5, A/V/25
Zawód na głos i fortepian, sł. Stefan Witwicki, przed 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz 1, A/I/16
Złota rybka na głos i fortepian, sł. Jan Zachariasiewicz, przed 5 X 1860, dedyk. Adam Szemesz, pierwodr. Śpiew (nr 1), wyd. SMDz 4, A/IV/4
Złote sny na głos i fortepian, sł. Aleksander Michaux (pseud. Miron), przed 29 X 1867, pierwodr. Warszawa 1867 G. Sennewald, wyd. SMDz 4, A/IV/38
Znasz-li ten kraj I na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, wg Mignon J.W. Goethego, przed 15 IV 1846, rkp. Biblioteka WTM, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/38
Znasz-li ten kraj II na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, wg Mignon J.W. Goethego, przed 15 IV 1846, dedyk. Rudolf Jasieński, wyd. SMDz 2, A/II/30
Zosia [Piosneczka Zosi; Piosnka Zosi] na głos i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, wg J.W. Goethego, tłum. fr. A. des Essarts, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, przed 27 VIII 1850 lub przed 11 VI 1852, dedyk. Antonina z Sulistowskich Śniadecka, Leokadia z Bagniewskich Bonoldi, Maria Kalergis, pierwodr. ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/17, SMDz 2, A/II/76 (1. wariant), SMDz 2, A/II/77 (2. wariant)
Żal dziewczyny [Skorb’ diewicy] na głos i fortepian, sł. Ludwik Sztyrmer (pseud. Eleonora Stürmer, Styrner, Sztyrmer), sł. przed 26 V 1842 lub przed 16 VII 1842, pierwodr. ŚD I, autogr. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 1, A/I/13, SMDz 5, A/V (wariant), (suplement), s. 209
Żałuję na głos i fortepian, sł. B. Morgensztern, okres warszawski, pierwodr. ŚD VII, wyd. SMDz 4, A/IV/62
Żwawy chłopczyk na głos i fortepian, sł. Stanisław Jachowicz, przed 17 III 1854, pierwodr. Śpiewy dla dzieci (nr 3), oprac. Jachowicz, Warszawa 1854 J. Unger, ŚD IX, wyd. SMDz 2, A/II/64
pieśni religijne na głos i organy / fortepian:
Pieśń wielkanocna [Nabożeństwo] na głos i organy/fortepian, sł. Kazimierz Brodziński, ok. 1855, pierwodr. Sześć pieśni (nr 4), Poznań między 1873 a 1882 J.K. Żupański
Zgadzanie się z wolą Boską na głos i organy/fortepian, hymn, sł. Adam Stanisław Krasiński, przed 17 IV 1857, przed 2 II 1852 lub 22 1X 1854, dedyk. ksiądz Jan Menué, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 3, A/III/1
Hymn o Św. Stanisławie [Modlitwa do Śgo Stanisława; Hymn…] na głos i organy/fortepian, sł. Adam Stanisław Krasiński, do 1858, pierwodr. Chwała nr 57, wyd. SMDz 3, A/III/53
Modlitwa („O Władco świata”) na głos i organy/fortepian, przed 16 XI 1859, pierwodr. MkM nr 4, 1862, wyd. SMDz 6, A/VI/1; 2. wersja, przed 16 XI 1859, pierwodr. Caecilia nr 5, wyd. SMDz 6, A/VI/2; 3. wersja przed 16 XI 1859, pierwodr. Caecilia nr 21, wyd. SMDz 6, A/VI/3
Modlitwa („Na skrzydłach pieśni”) [Wieczny pokój lirnikowi] na głos i organy/fortepian, sł. Maksymilian Radziszewski, między 15 IX a 15 XII 1862, dedyk. pamięci Władysława Syrokomli, pierwodr. Caecilia nr 32, wyd. SMDz 6, A/VI/13; 2. wersja [Wieczny pokój lirnikowi], między 15 XII 1862 a 1870, pierwodr. MkM 14, 1873, wyd. SMDz 6, A/VI/14
Zwiastowanie („Lśni Gabriel promienną ozdobą”) na głos i organy/fortepian, sł. Antoni Czajkowski, przed 4 XI 1862, dedyk. Alojzy Kuczyński , pierwodr. Warszawa 1862 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 6, A/VI/4
Praefatio na głos i organy/fortepian, ok. 1862, rkp. Biblioteka WTM
Modlitwa do Boga Rodzicy („Głos mój podnoszę do Boga Rodzicy”) na głos i organy/fortepian, przed 14 IX 1864, pierwodr. Chwała nr 44, MiŚ nr 8, 1873, wyd. SMDz 6, A/VI/5
Pieśń pokutna („Powszedni chleb łzami obmywam”) na głos i organy/fortepian, przed 1866, dedyk. Julian Kondratowicz, A. Mystkowski, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 6, A/VI/6
Modlitwa („O Mario, bądź pozdrowiona”) na głos i organy/fortepian, między 1866 a 1869, pierwodr. MkM nr 12, 1869, Caecilia nr 29, wyd. SMDz 6, A/VI/11
Modlitwa Pańska („Ojcze nasz”) na głos i organy/fortepian, sł. z Ewangelii wg św. Mateusza, między 1867 a 1872, pierwodr. MiŚ nr 12, 1873, wyd. SMDz 6, A/VI/15
Modlitwa Pańska („W ciężkiej niedoli”) [Ojcze nasz] na głos i organy/fortepian, sł. J. Moroz, 20 XII 1867, dedyk. Franciszek Cieślewski, pierwodr. MkM nr 11, 1869, Caecilia nr 28, wyd. SMDz 6, A/VI/7
Ad te Domine, sł. z Psałterza Dawida na głos i organy/fortepian, 1 XI 1868, pierwodr. Warszawa 1873 F. Hoesick , wyd. SMDz 6, A/VI/8
Benedictas D-dur na głos i organy/fortepian, przed 1868, rkp. Biblioteka WTM
Boże, Zbawco mój („Ad te Domine”) na głos i organy/fortepian, sł. z Psałterza Dawida, 1 XI 1868, pierwodr. MiŚ nr 6, 1873, wyd. SMDz 6, A/VI/9
Domine, ne in furore tuo [Domine in furore Tuo. Psalm 6. Ne in furore] na głos i organy/fortepian, sł. z Psałterza Dawida, 2 XI 1868, pierwodr. Chwała nr 56 (Panie, gdy serce drży), MiŚ nr 2, 1876, wyd. SMDz 6, A/VI/10
Hymn do Pana Jezusa („Z Ojcem przedwiecznym stolicę dzieli”) na głos i organy/fortepian, sł. Władysław Syrokomla, 22 III 1872, dedyk. Bonifacy Dziadulewicz, pierwodr. Chwała nr 45, MiŚ nr 9, 1873, wyd. SMDz 6, A/VI/16
Agnus Dei na głos i organy/fortepian, pierwodr. MiŚ nr 19, 1873; 2. wersja na chór mieszany i organy, rkp. Biblioteka WTM
Ave Maria Des-dur na głos i organy/fortepian, rkp. Biblioteka WTM
Inclina aurem tuam na głos i organy/fortepian, psalm, sł. z Psałterza Dawida, dedyk. Edmund Cieślewski, pierwodr. Chwała nr 40, MiŚ nr 4, 1873, wyd. SMDz 6, A/VI/19
Modlitwa („Do Ciebie, Panie”) na głos i organy/fortepian, sł. Józef Bohdan Zaleski, pierwodr. Sześć pieśni (nr 6), Poznań między 1873 a 1882 J.K. Żupański, wyd. SMDz 6, A/VI/20
Modlitwa („Porwany szałem rozpaczy”) na głos i organy/fortepian, pierwodr. ŚD XII
Modlitwa („W poświstach wichrów losu”) na głos i organy/fortepian, sł. Edmund Wasilewski, pierwodr. Sześć pieśni (nr 3), Poznań między 1873 a 1882 J.K. Żupański, wyd. SMDz 6, A/VI/21
Nieszpory i Pieśń ostrobramska na głos i organy/fortepian, pierwodr. MkM nr 8, 1862
Offertorium g-moll na głos i organy/fortepian, rkp. Biblioteka WTM
Pieśń pokutna. Miserere mei („O Panie, co losy ludzkości”) na głos i organy/fortepian, sł. Maksymilian Radziszewski, MkM nr 13, ok. 1872, Caecilia nr 30, wyd. SMDz 6, A/VI/12
Psalm I. Beatus vir („Szczęśliwy, który nie postał w radzie”) na głos i organy/fortepian, sł. z Psałterza Dawida, tłum. Franciszek Karpiński, dedyk. Benedykt Turski, pierwodr. Warszawa 1873 F. Hoesick; wersja, pierwodr. Chwała nr 41, MiŚ nr 5, 1873, wyd. SMDz 6, A/VI/18
Sub tuum praesidium na głos i organy/fortepian zob. pieśni na głos i z towarzyszeniem orkiestry/zespołu kameralnego
pieśni na głos z towarzyszeniem orkiestry/zespołu kameralnego:
Księżyc i rzeczka na głos z towarzyszeniem orkiestry/zespołu kameralnego, sł. Edward Żeligowski (pseud. Antoni Sowa), ok. 1850, pierwodr. SkM, Warszawa ok. 1913 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 5, A/V/30
Trzech Budrysów na głos z towarzyszeniem orkiestry/zespołu kameralnego, sł. Adam Mickiewicz, przed 4 V 1857, dedyk. Wilhelm Troszel, pierwodr. SkM, Warszawa ok. 1913 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 5, A/V/26
Żal dziewczyny na głos z towarzyszeniem orkiestry/zespołu kameralnego, sł. Ludwik Sztyrmer (pseud. Eleonora Stürmer, Styrner, Sztyrmer), przed 4 V 1857, pierwodr. SkM, Warszawa ok. 1913 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 5, A/V/27
Czaty na głos z towarzyszeniem orkiestry/zespołu kameralnego, sł. Adam Mickiewicz, przed 28 III 1860, pierwodr. SkM, Warszawa ok. 1913, wyd. SMDz 5, A/V/28
Koszykarz na głos z towarzyszeniem orkiestry/zespołu kameralnego, sł. Antoni Pietkiewicz (pseud. Adam Pług), 1866, dedyk. J. Szabliński, pierwodr. SkM, Warszawa 1915 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 5, A/V/29
Le dernier chant de Tasse na głos z towarzyszeniem orkiestry/zespołu kameralnego, rkp. Biblioteka WTM , wyd. SMDz 5, A/V (suplement), s. 211
Prząśniczka na głos z towarzyszeniem orkiestry/zespołu kameralnego, sł. Jan Czeczot, Zofia Ginzberg, tłum. wł. Władysław Miller, dedyk. Praskowia Arsjeniewna Bartieniew, pierwodr. SkM, Warszawa 1913 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 5, A/V/31
Offertorium d-moll na głos, kwintet smyczkowy i organy, rkp. Biblioteka WTM
Sub tuum praesidium na baryton i orkiestrę, między 8 XII 1846 a 17 IV 1857, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 6, A/VI/26; 2. wersja na baryton i organy, 8 XII 1846 a 17 IV 1857, pierwodr. MiŚ nr 16, 1874, wyd. SMDz 6,A/VI/27; 3. wersja na baryton i fortepian, tłum. Jan Chęciński, 8 XII 1846 a 17 IV 1857, pierwodr. Chwała nr 52, wyd. SMDz 3, A/III/36
duety wokalne:
świeckie z towarzyszeniem fortepianu:
Śpiew masek na głos, chór unisono i fortepian, sł. Antoni Malczewski, między 20 VII 1841 a 26 V 1842, pierwodr. ŚD I, wyd. SMDz 1, A/I/5
Pierwsze wrażenie na duet wokalny i fortepian, sł. L. de Perthées, przed 8 V 1843, pierwodr. ŚD XI, wyd. 1, A/I/61
Niemen i Wilija do Litwinek na duet wokalnyfortepian, sł. Antoni Edward Odyniec, przed 12 VII 1844, pierwodr. ŚD II, wyd. SMDz 1, A/I/22
Duettino („Posłuchajże, Chicho moja”) na duet wokalnyfortepian, z sielanki Cyganie, sł. Franciszek Dionizy Kniaźnin, tłum. fr. A. des Essarts, 1850, dedyk. Seweryn Römer, ŚD IV, wyd. SMDz 2, A/II/34
Duettino („Naprzód ciebie wspomina”) na duet wokalnyfortepian, sł. Adam Mickiewicz, tłum. fr. A. des Essarts, przed 28 XII 1850, dedyk. Helena Żołkowska, pierwodr. ŚD III, wyd. SMDz 2, A/II/4
Duettino („Na głowie ma kraśny wianek”) na duet wokalnyfortepian, sł. Adam Mickiewicz z II cz. Dziadów, tłum. ros. W.G. Bieniediktow, tłum. fr. A. des Essarts, dedyk. Anna Wołoczeninow, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 2, A/II/58
Poleć, pieśni z miasta zob. Trzy krakowiaki na głos i fortepian
duety wokalne:
religijne z towarzyszeniem organów/fortepianu:
Kolęda na sopran, alt i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, przed 1856, pierwodr. Jana Jaworskiego Kalendarz astronomiczno-gospodarski na rok przestępny 1856, Warszawa 1855 J. Jaworski, wyd. SMDz 3, A/III/31
Intende voci na sopran, alt i organy, sł. z Psałterza Dawida, 1856 (?), dedyk. Józefie i Zofii Żylińskim, pierwodr. Warszawa 1860 W. Otto, wyd. SMDz 6, A/VI/22
Hymn do Matki Boskiej [Duettino] na alt, bas i organy, sł. F. S., między 1858 a 8 I 1868, pierwodr. MiŚ nr 10, 1873, wyd. SMDz 6, A/VI/24
Laudate Dominum na sopran, alt i organy, sł. z Psałterza Dawida, 1866, pierwodr. MkM nr 10, 1869, wyd. SMDz 6, A/VI/23
Illumina oculos meos na 2 głosy i organy, 18 VII 1869, rkp. Biblioteka WTM
Exaudi Deus [orationem] na tenor, baryton i organy, sł. z Psałterza Dawida, tekst pol. Jan Chęciński, 1872, dedyk. Franciszkowi Cieślewskiemu, pierwodr. MiŚ nr 15, 1874, autogr. 1868–72 w Bibliotece WTM, wyd. SMDz 6, A/VI/25
chóralne religijne:
Pieśni pogrzebowe z muzyki do „ Witoloraudy” na chór męski i fortepian, sł. Józef Ignacy Kraszewski, przed 13 X 1842, pierwodr. Wilno 1846 J. Zawadzki [dodatek do 2. wyd. Witoloraudy], wyd. SMDz 25, D/I/7–11: 1. „Czy ci co brakło”; 2. „Poszedł, gdzie cienie ojców wołały”; 3. „Widzim ducha, na wschód leci”; 4. „Nie płaczcie po nim” (z głosem solowym); 5. „Już się duch jego na Anafiel drapie”
Do Boga, psalm 137, na 4-głosowy chór mieszany a cappella, sł. z Psałterza Dawida, oprac. Franciszek Dionizy Kniaźnin, przed 1850, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/3; 2. wersja na chór mieszany i organy, po 1852, rkp. Biblioteka WTM
Msza żałobna d-moll na 4-głosowy chór mieszany, instrumenty dęte i organy, sł. Alojzy Feliński, 1850, dedyk. pamięci matki Elżbiety, rkp. Biblioteka WTM; na 4 głosy i organy, pierwodr. MkM nr 3, 1862
Msza e-moll („Panie, Panie zmiłuj się”) na 3 głosy i organy, sł. Antoni Edward Odyniec, tłum. wł. A. Bonoldi, 1855, pierwodr. MkM nr 1, 1860; 2. wersja na 3 głosy, kwintet smyczkowy i organy, 1870, rkp. Biblioteka WTM
Hymn („Powstańcie, powstańcie”) na chór mieszany a cappella, ok. 1850, dedyk. Wincentemu Stefanowiczowi, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/5
Psalm 112 „Chwalcie Pana” na chór mieszany i fortepian, sł. z Psałterza Dawida, tłum. Antoni Edward Odyniec, ok. 1855, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/16
Cztery pieśni nabożne (niekompletne) na chór mieszany i organy, rkp. Biblioteka WTM: 1. „Na stopniach Twego upadamy tronu”, sł. A. Feliński, ok. 1857; 2. „Tobie cześć”, rkp. Biblioteka WTM
Ojcze nasz na 4-głosowy chór mieszany i organy, sł. z Ewangelii wg św. Mateusza lub św. Łukasza, przed 10 XII 1860, pierwodr. Jana Jaworskiego Kalendarz astronomiczno-gospodarski na rok przestępny 1856, Warszawa 1860 J. Jaworski, MkM nr 5, 1862, wyd. SMDz 25, D/I/l 5; wersja na chór i orkiestrę, przed 17 IV 1858, pierwodr. MkM nr5, 31866, wyd. SMDz 25, D/I/28
Marsz żałobny („Requiem aeternam”) na śmierć arcybiskupa A.M. Fijałkowskiego, na chór mieszany a cappella, sł. z 4. Księgi Ezdrasza, 3–5 X 1861 , rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/6; wersja na chór męski i instrumenty dęte, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/29; wersja na chór i fortepian, XI 1861, pierwodr. Warszawa 1861 A. Dzwonkowski, wyd. SMDz 25, D/I/39
Agnus Dei („Z krzyża boleści”), motet na chór mieszany i organy, sł. Józef Ignacy Kraszewski, po 1861, pierwodr. SkM, Warszawa 1904 Gebethner i Wolff
Benedictus D-dur na chór mieszany i organy, 31 XII 1867, pierwodr. MiŚ nr 13, 1873, rkp. Biblioteka WTM; 2. wersja na 4-głosowy chór mieszany, kwintet smyczkowy i organy
Pieśń na pogrzeb śp. I.F. Dobrzyńskiego, B-dur na [Hymn „Wznoś się duszo”] na chór męski i 4 instrumenty dęte, sł. L. Matuszyński, 1867, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/30; 2. wersja Hymn A-dur [Hymn pogrzebowy] na 4-głosy i instrumenty dęte, pierwodr. MiŚ nr 18, 1875, Pokój spracowanej duszy (wyd. z towarzyszeniem fortepianu) „Tygodnik Ilustrowany” 421, 1867 (dodatek), wyd. SMDz 25, D/I/31
Psalm 24 („Vide humilitatem meam”) na chór mieszany, kwintet smyczkowy i organy, sł. z Psałterza Dawida, 15 IX 1868, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/32
Msza a-moll („Panie, nasz Panie…”) na 2 głosy żeńskie i organy, ok. 1870, dedyk. Edwardowi Römerowi, pierwodr. MkM nr 9, 1870
Msza łacińska Des-dur na chór mieszany, smyczki i organy, 1870, rkp. Biblioteka WTM; 2. wersja na chór mieszany i organy, 1870, pierwodr. MiŚ nr 14, 1874
Msza żałobna g-moll („Requiem aeternam…”), na 4-głosowy chór mieszany i organy, 1871 lub wcześniej, pierwodr. MiŚ nr 2, 1873
Offertorium D-dur („Wysłuchaj Boże…”) na chór mieszany a cappella, sł. Alojzy Feliński, rkp. Biblioteka WTM
Boże coś Polskę, hymn (niekompletny) na 4 głosy męskie a cappella, sł. Alojzy Feliński, A. Górecki, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/41
Kiedy ranne wstają zorze na 4 głosy i organy, sł. Franciszek Karpiński, pierwodr. MiŚ nr 3, 1873, wyd. SMDz 25, D/I/26
Kolęda na chór mieszany a cappella, sł. Franciszek Zabłocki z Żółtej szlafmycy, wyd. SMDz 25, D/I/2; wersja na chór męski a cappella, wyd. SMDz 25, D/I/4
O Ojcze nasz (niekompletne) na głosy chóralne, rkp. Biblioteka Narodowa, wyd. SMDz 25, D/I/43ab
Pozdrowienie Anielskie na 4 głosy i organy, sł. z Ewangelii wg św. Łukasza, pierwodr. MiŚ nr 11, 1873, wyd. SMDz 25, D/I/27
Sędzia wieczny na chór męski a cappella, sł. Antoni Małecki z Listu żelaznego, 1860, pierwodr. „Lutnia” 5, Warszawa 1905 Gebethner i Wolff
Veni Creator, C-dur na chór mieszany i organy, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/17
chóralne świeckie:
Dampffahrt von Berlin nach Potsdam na chór a cappella, sł. Henryk Dammas, do poł. 1840, rkp. Bibilioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/l
Wlazł kotek na płotek, kanon na 3 głosy, sł. Władysław Syrokomla, lato 1849, rkp. Biblioteka Narodowa, wyd. SMDz 25, D/I/36
Hymn na podziękowanie Bogu, Rodzicom i nauczycielom na 2 głosy żeńskie i fortepian, sł. Paulina Kraków (Wilkońska), 18 IV 1860, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/23
Kartka do Józefa Wieniawskiego na chór, pierwodr. A. Walicki Stanisław Moniuszko, Warszawa 1873
Piotr z Pawłem w ważnej kłótni, kanon na 4 głosy, sł. Kazimierz Brodziński, rkp. Biblioteka Narodowa, wyd. SMDz 25, D/I/37
Trzy piosnki czterogłosowe na 4-głosowy chór mieszany i fortepian, sł. Jan Czeczot, 3 VI 1855, dedyk. Józefowi Sikorskiemu, pierwodr. ŚD V, wyd. SMDz 25, D/I/12–14: 1. „Postój piękna gołąbeczko”; 2. „Przylecieli Sokołowie pod wiśniowy sad”; 3. „U naszego pana piękny biały dwór” (również w wersji na chór mieszany i orkiestrę, rkp. Biblioteka WTM)
Elegia na chór męski i orkiestrę lub fortepian, sł. Adam Mickiewicz, tłum. niem. Aleksander Franciszek Winklewski, rkp. Biblioteka WTM
na głosy solowe, chór i orkiestrę/fortepian – świeckie:
Madonna na bas, chór i orkiestrę, sł. Sonety Petrarki, wyk. St. Petersburg 20 III 1856, pierwodr. Moskwa 1961 Muzgiz (wyciąg fortepianowy)
Milda, kantata mitologiczna na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę, sł. wg Witoloraudy Józefa Ignacego Kraszewskiego, 1848, wyk. Wilno 18 XII 1848, pierwodr. SkM, Warszawa 1909 Gebethner i Wolff (partytura), rkp. Biblioteka WTM (wyciąg fortepianowy)
Nijoła [Wundyny], kantata na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę, sł. wg Witoloraudy Józefa Ignacego Kraszewskiego, po 1848, wyk. Wilno 8 III 1852, rkp. Biblioteka WTM (wyciąg fortepianowy)
Ballada o Florianie Szarym z opery Rokiczana na bas, chór męski i fortepian, sł. Józef Korzeniowski, 1858–59, pierwodr. Album Towarzystwa Muzycznego we Lwowie, Lwów 1868 K. Wild, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/18; wersja na baryton, chór męski i orkiestrę, przed 5 III 1868, pierwodr. SkM, Warszawa 1913 (partytura), rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/33
Widma, kantata, sceny liryczne na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę, sł. wg II cz. Dziadów Adama Mickiewicza, przed 1859, ok. 1852, wyk. Warszawa 22 I 1865, pierwodr. SkM, Warszawa 1900 Gebethner i Wolff (partytura), SkM, Warszawa 1899 Gebethner i Wolff (wyciąg fortepianowy)
Kantata dla Matuszyńskiego, C-dur na głosy solowe, chór i orkiestrę, sł. J.S. Jasiński, 1866, rkp. Biblioteka WTM
Sonety krymskie, kantata na głosy solowe, chór mieszany i orkestrę, sł. Adam Mickiewicz, 1867, wyk. Warszawa 16 II 1868, pierwodr. SkM, Warszawa 1901 Gebethner i Wolff (partytura), SkM, Warszawa 1897 Gebethner i Wolff (wyciąg fortepianowy): 1. Intrada, 2. Cisza morska, 3. Żegluga, 3b. Pieśń młodzieńcza, 4. Burza, 5. Ruina, 6. Noc, 7. Hymn, 8. Pielgrzym, 9. Epilog
Pani Twardowska, ballada na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę, sł. Adam Mickiewicz, 1869, wyk. Warszawa 8 XII 1869, rkp. Biblioteka WTM
Darmozjad na głos solowy, chór i fortepian, wyd. SMDz 25, D/I/19
Stara piosenka na tenor, 2-głosowy chór żeński i fortepian, sł. Adam Mickiewicz, pierwodr. SkM, Warszawa 1897 Gebethner i Wolff
Krumine, kantata (nieukończona)
na głosy solowe, chór i orkiestrę/fortepian – religijne
4 Litanie ostrobramskie głosy solowe, chór mieszany, orkiestrę lub fortepian, 1843–55: 1843, 1849, przed 1854, 1855, pierwodr. I, II i IV: SkM, Warszawa 1908 Gebethner i Wolff; III (partytura): SkM, Warszawa 1901 Gebethner i Wolff; Paryż 1862 G. Flaxland (wyciąg fortepianowy), wyd. SMDz 30, D/IV
Modlitwa z opery Niema z Portici D.F.E. Aubera na głosy solowe, 2 chóry mieszane, fisharmonię i fortepian, sł. E. Scribe, C. Delavigne, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/24
Chór nocny Aniołów Stróżów (fragment) na sopran, chór i fortepian, sł. Władysław Syrokomla, I cz. Lato z kantaty Rok pieśni, przed 20 VI 1854, pierwodr. ŚD 2II, wyd. SMDz 25, D/I/21
Choeur des justes. Chór sprawiedliwych, motet na baryton, chór i organy, sł. V. de Laprade, Piotr Maszyński, tłum. wł. Władysław Miller, 1855, pierwodr. SkM, Warszawa 1900 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 25, D/I/22
Psalm 78 (79) („Ne memineris”) na 4 głosy solowe, chór mieszany, kwintet smyczkowy i organy, sł. z Psałterza Dawida, ok. 1860, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 25, D/I/35
Requiem aeternam cis-moll, kantata na 11 głosów solowych, chór mieszany i orkiestrę, ok. 1860, pierwodr. Warszawa 1889 Editio Societatis Musicalis (WTM), rkp. Biblioteka WTM (wyciąg fortepianowy)
Msza łacińska Es-dur na głosy solowe, chór mieszany i organy, sł. Antoni Edward Odyniec, 1865, rkp. Biblioteka WTM; wersja na chór, organy i kwintet smyczkowy, pierwodr. MiŚ nr 17, 1874
Ecce lignum crucis na baryton, chór mieszany i organy, sł. Gelazjusz z Cezarei, 11 III 1872, pierwodr. SkM, Warszawa 1900 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 25, D/I/25
Msza piotrowińska B-dur na głosy solowe, chór mieszany i organy, sł. Justyn Wojewódzki, 22–25 IV 1872, wyk. Warszawa 19 V 1872, pierwodr. MiŚ nr 1, 1873
Offertorium „In te speravi Domine” na głosy solowe, chór mieszany i organy, rkp. Biblioteka WTM
Instrumentalne:
orkiestrowe:
Bajka [Conte d’hiver, Baśń zimowa], uwertura fantastyczna na orkiestrę, przed 1 V 1848, wyk. Wilno 1848, pierwodr. SkM, Warszawa 1897 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 32, E/I (partytura i wersja fortepianowa); wersja na kwintet smyczkowy, 1848, rkp. Biblioteka WTM
Kain, uwertura na orkiestrę, przed III 1856, wyk. St. Petersburg
Marsz żałobny Antoniego Orłowskiego, c-moll na orkiestrę, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 32, E/I
Pieroty na orkiestrę, rkp. Biblioteka WTM
Polka „Leokadia” na orkiestrę, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 32, E/I
Polonez koncertowy A-dur [Polonaise de concert] na orkiestrę, ok. 1866, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 32, E/I
Polonez „Obywatelski” na orkiestrę, 1869, wyd. SMDz 32, E/I (partytura i wersja fortepianowa na 4 ręce)
Taniec cygański z opery Jawnuta na orkiestrę, po 1850, pierwodr. SkM, Warszawa 1900 Gebethner i Wolff
Uwertura wojenna na orkiestrę, przed 19 III 1857, wyk. Wilno
kameralne:
I Kwartet smyczkowy d-moll, 1839, pierwodr. SkM, Warszawa 1909 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 33, E/II
II Kwartet smyczkowy F-dur, przed 1840, pierwodr. SkM, Warszawa 1909, wyd. SMDz 33, E/II
Salve Maria D-dur na kwintet smyczkowy, rkp. Biblioteka WTM
Polonez „Pan Chorąży” na wiolonczelę i fortepian, 1860, pierwodr. Wilno 1860 J. Zawadzki
fortepianowe:
Anioł Pański w wiejskim kościółku na fortepian, przed 1865, pierwodr. „Bluszcz” 12, Warszawa 1865 M. Glücksberg (dodatek), wyd. SMDz 34, E/III/33; 2. wersja na fortepian, dedyk. Adela Zawadzka, autogr. w zbiorach prywatnych W. Rudzińskiego, wyd. SMDz 34, E/III/33bis
Co mówią obłoki o księżycu w pogodną noc wiosenną na fortepian, ok. 1868, dedyk. Gabriela Gwozdecka, pierwodr. „Echo Muzyczne Teatralne i Artystyczne” 479, 1892 (dodatek), wyd. SMDz 34, E/III/36
Congé de Vilna na fortepian, mazurek, rkp. Biblioteka WTM
Elegia na fortepian, do 1866, pierwodr. „Gazeta Muzyczna i Teatralna” (dodatek) pt. Album muzyczne nr 1, Warszawa 1866 T. le Brun, wyd. SMDz 34, E/III/34
Fraszki na fortepian, 2 zeszyty: 1. C-dur, 2. G-dur, 3. A-dur, 4. B-dur, Bagatelle en forme d’une vahe lente, 5. a-moll, Bagatelle „Niezabudka”, 6. Es-dur, Bagatelle nr 3, 7. C-dur, Bagatelle nr 5 i 2. wersja C-dur, 8. C-dur, 9. g-moll, 10. G-dur, 11. F-dur, Bagatelle nr 2; 1843 Mińsk, Wilno, dedyk. Maria Titius (3. i 4.), pierwodr. zeszyt 1.: Wilno 1843 Oziembłowski; nr 1, 2, 3 i 11: „Echo Muzyczne” 1880 nr 10, 17 (nr 1, 2, 3 i 11) (dodatek); nr 6–9: rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/1–11
2 galopy na fortepian: F-dur, D-dur, rkp. Biblioteka WTM
Impromptu F-dur (dla Panny M. M.) na fortepian, szkic, 1836, rkp. Biblioteka WTM
Introdukcja, 5 walców i finał na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/49
Kołysanka „Dni radości” D-dur na fortepian, 1872, dedyk. Józefa Dziadulewicz, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/37
La cloche du soir [Dzwonek wieczorny] na fortepian, pierwodr. Warszawa-Kraków ok. 1910 Gebethner i Wolff
Leokadia. Polka F-dur na fortepian, rkp. Biblioteka WTM
Mazur D-dur na fortepian, ok. 1845, pierwodr. Mazury na fortepian (nr 1), Wilno 1846, wyd. SMDz 34, E/III/13
Mazur D-dur na fortepian, przed 25 VIII 1840, dedyk. Aleksandra Müllerówna, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/40
Mazur G-dur na fortepian, ok. 1845, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/42
Mazur G-dur [Mazurek „Pożegnanie z Wilnem”] na fortepian, przed 25 VIII 1840, dedyk. Aleksandra Müllerówna, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/39
2 mazury na fortepian: g-moll, G-dur, ok. 1836, rkp. Biblioteka WTM
Mazur H-dur na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. 34, E/III/43
Mazur Des-dur na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. 34, E/III/44
Mazur „Weselny” C-dur na fvortepian, ok. 1870, dedyk. Aleksander Wańkowicz, pierwodr. Warszawa 1872 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 34, E/III/14
Mazurek G-dur na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/54
Mazurek a-moll na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/55
Miniatura muzyczna I D-duv na fortepian r, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/51
Miniatura muzyczna II D-dur na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/52
Nokturn As-dur na fortepian, dedyk. Gabriela Wańkowicz, pierwodr. Wilno 1846 A. Klukowski, wyd. SMDz 34, E/III/12
Pamiątka z albumu panny Marii Peszke na fortepian, ok. 1879, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/35
Piosnka bez słów. Do odjeżdżającej [Chant sans paroles] na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/50
Polka C-dur na fortepian, przed 1851, dedyk. Wanda Kieniewicz, pierwodr. Warszawa 1851 R. Friedlein, wyd. SMDz 34, E/III/24
Polka Daniel [Daniel Polka] na fortepian, przed 1852, dedyk. Hermann Ciliax, pierwodr. Warszawa 1852 R. Friedlein, wyd. SMDz 34, E/III/25
Polka „Gabriela” As-dur [Gabrielle Polka] na fortepian, przed 1855, dedyk. Stanisław Wańkowicz, pierwodr. Warszawa 1855 R. Friedlein, wyd. SMDz 34, E/III/26
Polka Jawnuta h-moll na fortepian, 1852, rkp. Biblioteka WTM
Polka „Wiosenna” F-dur na fortepian, 1860, dedyk. Konstancja Bułharyn, pierwodr. Warszawa 1860 Gebethner i Wolff, wyd. 2. pt. Litwinka-polka, Warszawa 1875 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 34, E/III/27
Polonez Des-dur na fortepian, przed 1858, dedyk. Józefina Przeciszewska, pierwodr. Wilno 1858 J. Zawadzki, wyd. SMDz 34, E/III/22
Polonez d-moll na fortepian, przed 1852, dedyk. gen. Sumarokoff, pierwodr. Album muzyczne na fortepian…, St. Petersburg 1852 Ł. Rucińska, wyd. SMDz 34, E/III/21
Polonez Es-dur na fortepian, pierwodr. K. Czerniawski O tańcach narodowych…, Warszawa 1860 K. Kowalewski, wyd. SMDz 34, E/III/23
Pożegnanie na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/38
Preludium H-dur na fortepian, rkp. Biblioteka WTM
Quasi mazur na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/41
Sześć polonezów na fortepian: Fis-dur, Es-dur, Es-dur, D-dur, es-moll, G-dur, pierwodr. Wilno 1846 A. Klukowski, wyd. SMDz 34, E/III/15–20
Trzy walce [Trois valses] na fortepian, przed 1852, dedyk. Angélique Rönne z d. Jodko, pierwodr. Warszawa 1852 R. Friedlein, wyd. SMDz 34, E/III/30–32
Walc As-dur na fortepian, dedyk. Maria Müller, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/45
Walc „Pohulanka” As-dur na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/47
Walc D-dur na fortepian, rkp. Biblioteka WTM
Walc Es-dur na fortepian, przed 25 VIII 1840, dedyk. Aleksandra Müller, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/46
Walc F-dur na fortepian, przed 25 VIII 1840, Aleksandra Müller, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/48
Westchnienie Litwina na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/53
Wilanella B-dur na fortepian, przed 1851, dedyk. Hedwiga Łuszczewska, pierwodr. Warszawa 1851 R. Friedlein, wyd. SMDz 34, E/III/28
Wilanella Des-dur na fortepian, pierwodr. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/29
kontredanse na fortepian: F-dur, F-dur, A-dur, C-dur, g-moll, D-dur na 4 ręce, dedyk. córka Jadwiga , rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/8
Mazur „Weselny” [Mazourka de Nove] na fortepian, na 4 ręce, dedyk. Aleksander Wańkowicz, pierwodr. Warszawa 1873 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 34, E/III/82
Polonez D-dur na fortepian, na 4 ręce, ok. 1863, dedyk. Alojzy Żołkowski, pierwodr. SkM, Warszawa 1898 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 34, E/III/83
Walc As-dur na fortepian na 4 ręce, ok. 1850, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/85
transkrypcje fortepianowe:
Aria z kurantami z opery „Straszny dwór”, transkrypcja na fortepian, dedyk. córka Jadwiga, pierwodr. „Echo Muzyczne” nr 3, Warszawa 1877, wyd. SMDz 34, E/III/75
Dwie polki z baletu „Na kwaterze”, C-dur i G-dur”, transkrypcja na fortepian, przed 1871, dedyk. Józefa z Nieprzeckich Dziadulewiczowa, pierwodr. Warszawa 1871 J. Kaufmann , wyd. SMDz 34, E/III/78–79
Jawnuta […] Wyjątki”, transkrypcja na fortepian, po 1850, dedyk. Seweryn Römer, pierwodr. Wilno 1860 G. Sennewald
Marsz z muzyki do tragedii „Hamlet”, transkrypcja na fortepian, pierwodr. Warszawa 1873 Unger i Banarski, wyd. SMDz 34, E/III/80
Mazur baletowy z baletu „Monte Cristo”, transkrypcja na fortepian, 1866, dedyk. Roman Turczynowicz, pierwodr. Warszawa 1866 F. Hoesick, dedyk. SMDz 34, E/III/77
Mazur z opery „Halka”, transkrypcja na fortepian, 1858, pierwodr. Warszawa 1858 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 34, E/III/70
Mazur z opery „Straszny dwór”, transkrypcja na fortepian, 1865, pierwodr. Warszawa 1865 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 34, E/III/76
Muzyka baletowa z opery „Hrabina”, transkrypcja na fortepian, 1860, pierwodr. Warszawa 1860 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 34, E/III/73–74: 1. Zefir goniący Florę, 2. Neptun na Wśle
Oczekiwanie [pieśń Toska], transkrypcja na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/68
Pieśń Cyganów [pieśń Cyganie], transkrypcja na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/67
Piosnka jesienna [pieśń Niepogoda], transkrypcja na fortepian, po 1860, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/64
Piotr z Pawłem, transkrypcja na fortepian, kanon 4-głosowy, rkp. Biblioteka Narodowa, wyd. SMDz 25, D/I/38
Pokój spracowanej duszy! [Pieśń na pogrzeb I. Dobrzyńskiego], transkrypcja na fortepian, 1867, pierwodr. „Tygodnik Ilustrowany” 421, 1867, wyd. SMDz 25 D/I/40
Polka z tematów opery „Flis”, transkrypcja na fortepian, 1858, pierwodr. Warszawa 1858 G. Sennewald
Polonez koncertowy A-dur, transkrypcja na fortepian, przed 1866, pierwodr. Warszawa 1866 F. Hoesick 34, E/III/81
Polonez z opery „Halka”, transkrypcja na fortepian, 1848–50, pierwodr. Śpiewy Halki…, Wilno 1850, wyd. SMDz 34, E/III/69
Preludium z operetki „Beata”, transkrypcja na fortepian, pierwodr. „Echo Muzyczne Teatralne i Artystczne” 439, 1892
Taniec cyganki z operetki „Jawnuta”, transkrypcja na fortepian, po 1850, dedyk. Felix Zawadzki, pierwodr. Warszawa 1859 M. Glücksberg, wyd. SMDz 34, E/III/72
Z piosnki „Dziewczę bez posagu”, transkrypcja na fortepian, rkp. Biblioteka WTM, pierwodr. 34, E/III/66
transkrypcje fortepianowe na 4 ręce:
Bajka, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, przed 1866, pierwodr. Warszawa 1866 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 32, E/I
Duettino, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/65
Pieśń włóczęgi [Pieśni bobyla], transkrypcja na fortepian na 4 ręce, przed 1866, pierwodr. St. Petersburg 1868, wyd. SMDz 4, E/III/87
Polonez koncertowy A-dur [Polonaise de concert], transkrypcja na fortepian na 4 ręce, przed 1866, pierwodr. Warszawa 1866 F. Hoesick
Polonez „Obywatelski”, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, 1868, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 32, E/I
Prządka [Priacha], transkrypcja na fortepian na 4 ręce, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/88
Sonety krymskie, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, pierwodr. Warszawa 1874, wyd. SMDz 34, E/III/90
Tańce góralskie z opery „Halka”, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, 1857, pierwodr. „Ruch Muzyczny” 40, 1857 oraz 2, 1858, wyd. SMDz 34, E/III/89
Uwertura do „Kochanki hetmańskiej”, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, pierwodr. SkM, Warszawa 1897 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 32, E/I
Uwertura do opery „Dziadek i wnuk” K. Kurpińskiego, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, rkp. Biblioteka WTM, wyd. SMDz 34, E/III/86
Uwertura z opery „Flis”, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, 1858, pierwodr. Warszawa 1859 G. Sennewald
Uwertura z opery „Halka”, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, 1857, pierwodr. Warszawa (1858) Gebethner i Wolff
Uwertura do opery „Paria”, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, 1869, dedyk. Augustowi Freyerowi, pierwodr. Warszawa 1869 Gebethner i Wolff
Uwertura do „Sabaudki czyli Błogosławieństwa matki”, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, pierwodr. Warszawa 1882 G. Sennewald
Widma, transkrypcja na fortepian na 4 ręce, przed 1866, pierwodr. Warszawa 1866 Gebethner i Wolff
opracowania na fortepian:
„Olszynka”. Pieśń Karola Kurpińskiego, opracowanie na fortepian, przed 1858, pierwodr. „Ruch Muzyczny” 51, 1858 (dodatek), wyd. SMDz 34, E/III/62
Sześć polonezów księcia Michała Ogińskiego: Des-dur, B-dur, Es-dur, C-dur, c-moll, G-dur [Six polonaises du Prince Michel Ogiński], opracowanie na fortepian, przed 1857, dedyk. Franciszek Liszt, pierwodr. Wilno 1858 J. Zawadzki, wyd. SMDz 34, E/III/56–61
Zamek na Czorsztynie. Wspomnienia z opery Karola Kurpińskiego, opracowanie na fortepian, przed 1862, dedyk. Julian Łyko, pierwodr. Warszawa 1862 G. Sennewald, wyd. SMDz 34, E/III/63
opracowania organowe pieśni religijnych:
Anioł pasterzom mówił, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 3, wyd. SMDz 6,A/VI/30
Boga Rodzico, opracowanie na organy, między 1842 a 1859, pierwodr. PNK nr 1, wyd. SMDz 6, A/VI/28
Credo, opracowanie na organy, szkic na fortepian lub organy, rkp. Biblioteka WTM
Głos wdzięczny, opracowanie na organy, w okresie wileńskim, rkp. Śpiewnik kościelny ks. M.M. Mioduszewskiego, wyd. SMDz 6, A/VI/42
Gorzkie żale, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 4, rkp. 6, A/VI/31
Hejnały krakowskie: Królowo Polski, Hejnał wszyscy zaśpiewajmy I, Hejnał wszyscy zaśpiewajmy II, Tysiąckroć bądź pozdrowiona, Serdeczna Matko, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 2, wyd. SMDz 6, A/VI/29
Idzie, idzie Bóg prawdziwy, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 10, wyd. SMDz 6,A/VI/37
Kto się w opiekę, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 13, wyd. SMDz 6, A/VI/40
Nieszpory, opracowanie na organy, wyd. SMDz 6, A/VI/43
Psalm 110 („Rzekł Pan Panu memu”), opracowanie na organy, przed 1858, pierwodr. Warszawa 1862 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 6, A/VI/43a
Psalm 111 („Będęć wyznawał, Panie”), opracowanie na organy, przed 1858, pierwodr. Warszawa 1862 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 6, A/VI/43b
Hymn („Już słońce schodzi ogniste”), opracowanie na organy, przed 1858, pierwodr. Warszawa 1862 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 6, A/VI/43c
Magnificat, opracowanie na organy, przed 1858, pierwodr. Warszawa 1862 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 6,A/VI/43d
Salve Regina, przed 1858, opracowanie na organy, pierwodr. Warszawa 1862 Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 6, A/VI/43e
Ojcze, Boże wszechmogący, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 5, wyd. SMDz 6, A/VI/32
Pod Twoją obronę, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 12, wyd. SMDz 6, A/VI/39
Przez Twoje święte zmartwychwstanie, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 8, wyd. SMDz 6, A/VI/35
Rozmowa duszy, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 6, wyd. SMDz 6, A/VI/33
U drzwi Twoich, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 11, wyd. SMDz 6, A/VI/38
Wesoły nam dziś dzień nastał , opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 9, wyd. SMDz 6, A/VI/36
Witaj Święta, opracowanie na organy, przed 1858, pierwodr. 1862 Warszawa Gebethner i Wolff, wyd. SMDz 6, A/VI/44
Za umarłych („Przez czyśćcowe upalenia”), opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 14, wyd. SMDz 6, A/VI/41
Zawitaj Ukrzyżowany, opracowanie na organy, przed końcem 1859, pierwodr. PNK nr 7, wyd. SMDz 6,A/VI/34
Edycje:
Stanisław Moniuszko. Dzieła, red. W. Rudziński, Kraków 1965–:
Seria A «Pieśni», 6 t., wyd. E. Nowaczyk – t. 1, A/I: Śpiewnik domowy I–II oraz in. pieśni z 1. 1837–44, 1965; t. 2, A/II: Śpiewnik domowy III–IV oraz in. pieśni z 1. 1844–55, 1970; t. 3, A/III: Śpiewnik domowy V–VI oraz in. pieśni z 1. 1856–59, 1968; t. 4, A/IV: pieśni z 1. 1860–72, 1972; t. 5, A/V: różne pieśni bez ustalonej daty powstania, pieśni z orkiestrą oraz zachowane niekompletnie, suplement, 1973; t. 6, A/VI: pieśni solowe i duety z organami lub orkiestrą, opracowania organowe śpiewów religijnych, 1974
Seria B «Opery» (13 t.), tom b. nr Halka [wileńska] 2-akt., wyciąg fortepianowy, red. E. Nowaczyk, 1985
Seria C «Muzyka sceniczna» (5 t.)
Seria D «Muzyka chóralna» (7 t.), t. 25, D/I: drobne utwory chóralne, wyd. E. Nowaczyk, 1979; t. 30, D/VI: Litanie ostrobramskie, wyd. J. Berwaldt, 1972
Seria E «Muzyka instrumentalna», 3 t., wyd. K. Mazur: t. 32, E/I: Bajka, Polonez koncertowy, Marsz żałobny Antoniego Orłowskiego, Polka „Leokadia”, Polonez „Obywatelski”, Kochanka hetmańska, 1993; t. 33, E/II: 2 kwartety smyczkowe, 1972; t. 34, E/III: utwory fortepianowe, 1976
dzieła sceniczne
Halka, wyd. Warszawa 1861 Gebethner i Wolff, oprac. K. Sikorski, Kraków1951–52 (wersja 4-akt.)
Loteria, pierwodr. Warszawa 1908 WTM;
Straszny dwór, oprac. K. Sikorski, Warszawa 1937 TWMP, reedycja Kraków 1994
Verbum nobile, Kraków 1953.
pieśni:
Śpiewnik domowy, 12 z., Wilno 1843–59, Warszawa 1876–1910: I, nakł. Moniuszko, Wilno 1843 A. Klukowski, Warszawa 21852 R. Friedlein, 3ok. 1864 Gebethner i Wolff; II, Wilno 1845 lub 1846 A. Klukowski, 2Wilno [przed 20 VI 1854] J. Zawadzki; III, Wilno 1851 A. Klukowski, Warszawa 21858 G. Gebethner i Sp., Warszawa 31858 Gebethner i Wolff; IV, Wilno 1855 J. Zawadzki; V, Wilno 1858 J. Zawadzki; VI, Wilno 1859 J. Zawadzki.
Choix de romances, Berlin 1839/40 A.M. Schlesinger
Trzy śpiewy / Drei Gedichte von A. Mickiewicz, Berlin 1838 Bote &Bock
Polyhymnia, Berlin 1839 Bote &Bock
Dwie piosnki z Nowych Wędrówek Oryginała J. Korzeniowskiego, Warszawa 1852 R. Friedlein
Śpiewy dla dzieci, Warszawa 1854 J. Unger
Lirnik wioskowy, Wilno 1856 J. Zawadzki
Albom romansow, t. 1 (10 pieśni), t. 2 pt. 2-oj Albom romansow (12 pieśni), Petersburg 1857, 1870 A. Büttner
Cztery krakowiaki, Poznań 1857 J.K. Żupański
Cztery piosnki, Warszawa 1860 A. Dzwonkowski
Sześć śpiewów, Warszawa 1860 A. Nowolecki, wyd. 2 w: M. Ilnicka Ilustrowany skarbczyk polski, Warszawa 1861, wyd. 3 Kraków 1870–71 J. Wildt
Trzy chwile Krakowiaka, Warszawa 1861
Echos de Pologne, Paryż 1862 G. Flaxland
Wybór piosnek polskich utworu Stanisława Moniuszki, Warszawa 1866 Gebethner i Wolff
Dwie pieśni, Warszawa 1867 G. Sennewald
Romansy i pieśni (13 pieśni), Petersburg 1868 M. Bernard
Ustał wietrzyk, „Świat Muzykalny” nr 11, Warszawa 1870 J. Kaufmann
W dodatkach do: „Lutnia” 1848 nr 6; Jana Jaworskiego Kalendarz astronomiczno-gospodarski na rok przestępny 1856, Warszawa 1855 J. Jaworski; „Ruch Muzyczny” 1858 nr 17; Kalendarz ilustrowany dla Polek na rok 1861, Warszawa 1860 A. Dzwonkowski.
Śpiewnik domowy VII, nakładem wdowy po Moniuszce, Warszawa 1876 F.W. Garbrecht, wyd. 2, oprac. W. Rzepko, Warszawa 1897 Gebethner i Wolff
Śpiewnik domowy VIII, Sekcja im. S. Moniuszki WTM, oprac. W. Rzepko, Warszawa 1908
Śpiewnik domowy IX, Sekcja im. S. Moniuszki WTM, oprac. W. Rzepko, Warszawa 1908
Śpiewnik domowy X, Sekcja im. S. Moniuszki WTM, oprac. W. Rzepko, Warszawa 1908
Śpiewnik domowy XI, Sekcja im. S. Moniuszki WTM, oprac. W. Rzepko, Warszawa 1908
Śpiewnik domowy XII, Sekcja im. S. Moniuszki WTM, Warszawa 1910 Gebethner i Wolff
Kompozycje pośmiertne / Oeuvres posthumes, Warszawa 1873 F. Hoesick
Śpiew łabędzi (6 pieśni), Warszawa 1873 G. Sennewald
Sześć pieśni, Poznań między 1873–82 J.K. Żupański
„Czas” 1867 (dodatek nr 2 B)
„Tygodnik Ilustrowany” 1867 nr 421, 1872 nr 210
„Kłosy” 1870 nr 244
„Echo Muzyczne” 1880 nr 2 i 1882 nr 24
„Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” 1884 nr 29, 45, 49, 1890 nr 367, 1893 nr 527
utwory orkiestrowe, wokalno-instrumentalne:
Trzy śpiewy z krotochwili Nowy Don Kiszot czyli Sto szaleństw, Lwów 1851 A.W. Cybulski.
Bajka, Warszawa 1897 WTM
uwertura z Flisa, Warszawa 1898 WTM
Mazur z Jawnuty, Warszawa 1898 WTM
uwertura z Parii, Warszawa 1899 WTM
uwertura, muzyka baletowa z Hrabiny, Warszawa 1899 WTM
Taniec cygański z Jawnuty, Warszawa 1900 WTM
Mazur ze Strasznego dworu, Warszawa 1900 WTM
Widma, Warszawa 1900 WTM
Sonety krymskie, Warszawa 1901 WTM oraz Kraków 1955
Serenada wiejska z Verbum nobile, Warszawa 1901 WTM
muzyka baletowa z Kumoszek windsorskich, Warszawa 1902 WTM
Milda, Warszawa 1909 WTM
Recitativo i romans Neali z Parii, Warszawa 1913 WTM
Ballada o Florianie Szarym, Warszawa 1913 WTM
Bajka, oprac. W. Rowicki, Kraków 1949,
uwertura z Verbum nobile, oprac. G. Fitelberg, Kraków 1951,
uwertura z Jawnuty, oprac. G. Fitelberg, Kraków 1952,
uwertura z Parii, oprac. G. Fitelberg, Kraków 1952
utwory kameralne:
Polonez na wiolonczelę i fortepian, Wilno 1860 J. Zawadzki
I kwartet smyczkowy, Warszawa 1909 WTM
II kwartet smyczkowy, Warszawa 1909 WTM
utwory religijne:
Muzyka kościelna Stanisława Moniuszki, nr 1–8, Warszawa 1860–62 Gebethner i Wolff
Ojcze nasz, w: Kalendarz astronomiczno-gospodarski na… 1861, Warszawa 1860 J. Jaworski
Marsz żałobny, Warszawa 1861 A. Dzwonkowski
Litania ostrobramska III, Paryż 1862 G. Flaxland
Caecilia, Warszawa do 1873 Gebethner i Wolff
Chwała na wysokości. Zbiór kompozycji kościelnych, nr 57, Warszawa 1885 F. Hoesick
Msze i Śpiewy kościelne Stanisława Moniuszki, nr 1–20, Warszawa 1873–76 F. Hoesick
Hymn o Św. Stanisławie, w: Chwała na wysokości, nr 57, Warszawa 1885 F. Hoesick
Requiem aeternam, kantata, Warszawa 1889 WTM,
Chór sprawiedliwych, motet, oraz Ecce lignum crucis, na baryton, chór i organy, Warszawa 1900 WTM
Litania ostrobramska III, Warszawa 1901 WTM
Litania ostrobramska I, Warszawa 1908 WTM
Litania ostrobramska II, Warszawa 1908 WTM
Litania ostrobramska IV, Warszawa 1908 WTM
Agnus Dei, motet, Warszawa 1904 WTM
Madonna, kantata, Kraków 1961
Msza piotrowińska, oprac. T. Machl, Kraków 1992
Offertorium D-dur na chór mieszany a cappella oraz Illumina a oculos meos na sopran i organy, Kraków 1999 Wydawnictwo Karmelitów Bosych.
utwory fortepianowe, transkrypcje i wyciągi fortepianowe
Fraszki, z. 1, Wilno 1843 Oziembłowski
Premier nocturne, Wilno 1848 A. Klukowski
Polka, Warszawa 1851 F. Friedlein
Vilanella, Warszawa 1851 F. Friedlein
Polka, Warszawa 1852 i 1855 F. Friedlein
Polonez, w: Album muzyczne na fortepian, St. Petersburg 1852 Ł. Rucińska
Tańce góralskie z Halki, na 4 ręce, „Ruch Muzyczny” 1857 nr 40 i 1858 nr 2, dodatek nutowy
Halka, Warszawa 1858 Gebethner i Wolff
Polka „Wiosenna”, Warszawa 1860 Gebethner i Wolff
Hrabina, wybór fragmentów, Warszawa 1860 Gebethner i Wolff, Warszawa wyd. nowe 1899 Gebethner i Wolff
Widma, Warszawa 1865 Gebethner i Wolff
Straszny dwór, Warszawa 1865 Gebethner i Wolff; wybór fragmentów, Warszawa 1892 i 1898 Gebethner i Wolff
Rokiczana, 2 arie, Warszawa 1865/66 Gebethner i Wolff
Bajka, Warszawa 1866 Gebethner i Wolff
uwertura z Parii, Warszawa 1869 Gebethner i Wolff
Paria, wybór, Warszawa 1870 Gebethner i Wolff
Mazur weselny, Warszawa 1872 Gebethner i Wolff
Six polonaises du Prince Michel Ogiński, Wilno 1858 J. Zawadzki
Polonaise, Wilno 1858 J. Zawadzki
Flis, wybór, Warszawa 1858 G. Sonnewald
Polka z Flisa, Warszawa 1858 G. Sonnewald
uwertura do Flisa, na 4 ręce, Warszawa 1859 G. Sonnewald
Jawnuta, wybór, Warszawa 1860 G. Sonnewald
Verbum nobile, Warszawa 1860/1861 G. Sonnewald
uwertura z Sabaudki, Warszawa 1882 G. Sonnewald
Polonez [Es-dur], Warszawa 1860 K. Kowalewski;
Marsz żałobny, Warszawa 1861 A. Dzwonkowski
Warszawa F. Hoesick
Polonez koncertowy, Warszawa 1866 F. Hoesick
Mazur baletowy, Warszawa 1866 F. Hoesick
Beata, wybór, Warszawa 1872 F. Hoesick
2 polki z Na kwaterze, Warszawa 1871 J. Kaufmann
Marsz z Hamleta, Warszawa 1873 Unger i Banarski
preludium z Beaty, „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” 1892 nr 439
Sonety krymskie 1874 WTM, na 4 ręce 1897 WTM
Polonez, na 4 ręce, 1898 WTM
Widma, 1899 WTM
Hrabina, 1899 i 1901 WTM
Verbum nobile, 1900 WTM
Chór Braminek z Parii, 1901 WTM
Flis, 1902 WTM
Paria, 1913 WTM
Nowy Don Kiszot, 1927 WTM
Verbum nobile, Kraków 1954
Flis, wyd. S. Lachowska, Kraków 1956
Straszny dwór, Kraków 1958
Halka, 2-akt., wyd. E. Nowaczyk, Kraków 1985
Dodatki do: „Gazeta Muzyczna i Teatralna” Warszawa 1866 T. Le Brun (pt. Album muzyczne nr 1), „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” 1892 nr 479
Prace:
Pamiętnik do nauki harmonii, Warszawa 1871 F. Hoesick
Szkoła na fortepian, rkp. Biblioteka WTM
artykuły:
Śpiewnik domowy, „Tygodnik Petersburski” 1842 nr 72
Nowa szkoła na fortepian, „Kurier Wileński” 1847 nr 44
Koncert Pana Vieuxtemps, „Kurier Wileński” 1850 nr 30
Koncert H. i J. braci Wieniawskich, „Kurier Wileński” 1851 nr 35
Koncert na fortepianie P. Seymour-Szyffa, „Kurier Wileński” 1851 nr 87
list Moniuszki (w obronie N. Biernackiego i braci Dulckenów), „Gazeta Warszawska” 1853 nr 136
Parę uwag z powodu listów J.I. Kraszewskiego do „Gazety Warszawskiej”, „Ruch Muzyczny” 1857 nr 11
Wykład elementarny muzyki przez P.I. Quicherat, „Kurier Wileński” 1857 nr 81
korespondencje:
„Ruch Muzyczny” – 1857 nr 5, 1861 nr 35 (o J. Bielawskim budowniczym organów w Koroleszczewicach)
„Kurier Warszawski” – 1860 nr 13 (w obronie A. Bonoldiego), 1871 nr 271 (w sprawie koncertu na rzecz studentów).
