Ojstrach Igor Dawidowicz, *27 IV 1931 Odessa, †14 VIII 2021 Moskwa, rosyjski skrzypek i pedagog, syn Dawida. Kształcił się w Centralnej Szkole Muzycznej w Moskwie u W. Merenblum, a następnie w klasie Dawida Ojstracha w konserwatorium w Moskwie (1949–55), gdzie pod jego kierunkiem odbył aspiranturę (1955–58). Laureat I nagrody konkursu muzycznego na Festiwalu Młodzieży Demokratycznej w Budapeszcie (1949) oraz II Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (1952). Koncertował od 1947. Występował w krajach europejskich i Stanach Zjednoczonych na recitalach (głównie z żoną, N. Ziercałową), jako solista koncertów symfonicznych (utwory J.S. Bacha, Beethovena, Brahmsa, Czajkowskiego, Bartóka, Hindemitha, A. Chaczaturiana, Szostakowicza) i jako kameralista, m.in. w 1964 z P. Casalsem i M. Horszowskim na festiwalu w Prado (tria Schuberta i Brahmsa). Od lat 50. występował regularnie z ojcem, wykonując koncerty J.S. Bacha na 2 skrzypiec, koncerty Vivaldiego na 2 i 3 skrzypiec (z udziałem Menuhina, Londyn 1961), Symfonię koncertującą Es-dur (KV 364/320d) na skrzypce, altówkę i orkiestrę Mozarta oraz jako solista koncertów dyrygowanych przez Dawida Ojstracha. Początkowo pozostawał w cieniu ojca, lecz od czasu Grand Prix du Disque za wspólnie nagraną płytę z duetami J. Haydna, L. Spohra, A. Honeggera i S. Prokofiewa (Chant du Monde, 1961) w recenzjach z występów ojca i syna pisano o „królu Dawidzie i kniaziu Igorze”. W 1975 Igor Ojstrach objął po ojcu klasę skrzypiec w konserwatorium w Moskwie.
Literatura: D. Nabering David und lgor Ojstrach, Berlin 1968.
