Palestrina Giovanni Pierluigi da, zwany też m.in. Giovanni Petraloysio, Joannes-Petrus-Aloysius Praenestinus, il Palestrina, *między 3 II 1525 a 2 II 1526 Palestrina (starożytne Praeneste, koło Rzymu) lub Rzym, †2 II 1594 Rzym, włoski kompozytor. Życiorys Palestriny jest dość dobrze udokumentowany, istnieje też kilka portretów kompozytora. Rodzina Palestriny pochodziła z Palestriny, stąd przypuszczenie, że kompozytor mógł się tam urodzić, stąd też forma nazwiska, pod którym stał się powszechnie znany, choć sam używał raczej formy Giovanni Petraloysio. Rodzicami Palestriny byli Sante (Santo) Pierluigi i Palma Veccia. Z trojga młodszego rodzeństwa Palestriny, Silla (†1573) był również muzykiem, choć pozostającym w cieniu talentu brata. Życie Palestriny związane było z Rzymem. Z testamentu babki Palestriny, Jacobelli, spisanego 22 X 1527 w Rzymie wynika, że wówczas mieszkał on z rodzicami w Wiecznym Mieście. Spis ludności Rzymu z 1525 wymienia Santa z Palestriny, zamieszkującego z 12 domownikami w dzielnicy Regio de Monti, gdzie głównym kościołem była bazylika św. Jana na Lateranie. W dzieciństwie Palestrina (zwany wówczas Giannetto) był związany z bazyliką S. Maria Maggiore, od ok. 1532 do 1539 uczył się tam nauki śpiewu i kontrapunktu, co potwierdza wpis w tamtejszych archiwaliach z 25 X 1537, wymieniający go wśród „pueri cantus”. Do szkoły przyjęty został prawdopodobnie dzięki protekcji biskupa Palestriny, kardynała Andrei Della Valle, jednocześnie kapłana w wymienionej bazylice. W tym czasie kapelą bazyliki kierowali kolejno Giacomo Coppola (do 1537), Robin Mallapert (ok. 1538–39), nieznany bliżej Robert (1540) i Firmin Lebel (od końca 1540). W 28 X 1544 Palestrina podpisał kontrakt z kanonikami katedry S. Agapito w Palestrinie. Do jego obowiązków należała gra na organach w dni świąteczne oraz codzienne prowadzenie śpiewu podczas mszy, nieszporów i komplety. Miał też uczyć śpiewu i sztuki muzycznej kanoników katedralnych i chłopców-chórzystów. W zamian korzystał z wszelkich przywilejów wynikających z uzyskania kanonikatu. W okresie tym Palestrina przypuszczalnie zaczął komponować, choć pierwsze publikacje pojawiły się dopiero po jego wyjeździe w 1551 do Rzymu. 12 VI 1547 w katedrze S. Agapito Palestrina zawarł ślub z Lucrezią Gori, z którą miał synów: Rodolfa (1549–1572), Angela (1551–1575) oraz Iginia (1558–1610).
Przełomowym momentem w karierze Palestriny stał się w 1550 wybór na papieża biskupa Palestriny, Giovanniego Marii del Monte, który przybrał imię Juliusza III. 1 IX 1551 Palestrina został magister canto rum (kształcił chłopców-sopranistów) w działającej w bazylice św. Piotra Cappella Giulia, a 13 I 1552 objął stanowisko magister cappellae, ustępujące rangą jedynie funkcji kierownika papieskiej kapeli sykstyńskiej. Tytuł ten do czasów Palestriny należał się jedynie administratorowi zespołu — prefektowi. W jego gestii leżało przygotowywanie repertuaru, szkolenie i kontrolowanie frekwencji śpiewaków oraz przydzielanie im wynagrodzenia za dodatkowe występy. Cappella Giulia założona przez papieża Juliusza II w drugiej dekadzie XVI w. powstała z myślą o uświetnianiu liturgii w bazylice św. Piotra (ówcześnie znacznie skromniejszej niż dziś). Palestrina zastał zespół 13-osobowy (wśród sopranów byli trzej chłopcy i falsecista), a w okresie, gdy nim kierował, liczba śpiewaków stopniowo wzrosła do 18, zaś w repertuarze do lat 60. miał kompozycje pisane najczęściej na 4–6 głosy. Kapela śpiewała codziennie podczas mszy, nieszporów i innych nabożeństw w bazylice, uświetniała także nabożeństwa w innych kościołach rzymskich formalnie podlegających kapitule. Według ówczesnej praktyki podczas ważniejszych uroczystości zapraszano do pomocy śpiewaków z zewnątrz. Z kolei członkowie Cappella Giulia za specjalnym zezwoleniem występowali w innych kościołach i instytucjach rzymskich.
W 1554 ukazały się pierwsze publikacje utworów Palestriny. Obok 4-głosowego madrygału Con dolce altiero ed amoroso cenno zamieszczonego w weneckiej antologii Madrigali a note bianche, Palestrina wydał własnym sumptem Missarum liber primus w oficynie braci Dorico. Księga, dedykowana papieżowi Juliuszowi III, była pierwszym wydanym w Rzymie zbiorem mszy jednego tylko kompozytora włoskiego. Składa się nań 5 cyklów 4- i 6-głosowych, przy czym jako pierwsza umieszczona została msza Ecce sacerdos magnus, zawierająca w warstwie słownej i muzycznej chorałową antyfonę nieszporną De confessore Pontifice. Ozdobny drzeworyt na wstępie druku przedstawia kompozytora klęczącego przed Juliuszem III i wręczającego mu druk muzyczny. Zapewne z powodu oszczędności wydawcy posłużyli się ryciną zaczerpniętą z Liber secundus missarum C. de Moralesa z 1544, zmienili jedynie twarze papieża i kompozytora, pozostawiając jednak w rękach Palestriny tekst mszy Moralesa. Ten wcześniejszy drzeworyt z kolei był wzorowany na obrazie z antologii mszy dedykowanej Leonowi X, zredagowanej w 1516 przez A. Antica.
13 I 1555 Palestrina został śpiewakiem w Cappella Pontificia, osobistej kapeli papieskiej (zwanej także Cappella Sistina, od imienia Sykstusa IV, który zwiększył liczbę jej członków). Praca w tym sławnym zespole, prezentującym najwyższy poziom wykonawczy, stanowiła dla muzyka szczególne wyróżnienie. Kapela występowała w bazylice św. Piotra jedynie przy wyjątkowych okazjach, zasadniczo uświetniała uroczystości w kaplicy sykstyńskiej i występowała w prywatnych apartamentach papieża, np. podczas posiłków lub nabożeństw nieszpornych. Regułą było wykonywanie kompozycji bez użycia instrumentów (okazjonalnie wprowadzano organy), choć muzycy mieli prawo muzykowania z towarzyszeniem instrumentów, jeśli byli zatrudniani przez inne kościoły i instytucje rzymskie. W razie śmierci lub ustąpienia któregoś z członków jego następcę wybierano w drodze konkursu i za zgodą pozostałych śpiewaków. W przypadku Palestriny doszło do precedensu; przyjęto go z rozkazu papieskiego, z pominięciem wymaganych formalności. 23 III 1555 zmarł Juliusz III, a nowo wybrany papież Marceli II działał jedynie przez 3 tygodnie. W trzecim dniu pontyfikatu, w Wielki Piątek 1555 Marceli II zwołał muzyków kapeli i napomniał ich, by muzyka Wielkiego Tygodnia odpowiadała charakterowi uroczystości, a słowa śpiewanego tekstu były wyraźnie słyszane. Prawdopodobnie śladem tego wydarzenia jest tytuł powstałej kilka lat później najsłynniejszej kompozycji Palestriny Missa Papae Marcelli (wydana 1567). Kolejny papież Paweł IV, opowiadający się zdecydowanie za reformą Kościoła, walcząc z jego laicyzacją zarządził m.in. w IX 1555 wykluczenie z Cappella Sistina wszystkich żonatych śpiewaków, w tym Palestriny. Zabronił też jej członkom wydawania drukiem kompozycji świeckich. Wyeliminowani muzycy w ramach rekompensaty otrzymywać mieli miesięczną rentę. Jeszcze w tym samym roku kompozytor wydał w Rzymie Il primo libro di madrigali a quattro voci. 1 X 1555, otrzymawszy wcześniej niezbędną zgodę papieża, Palestrina objął stanowisko kapelmistrza w bazylice św. Jana na Lateranie. Zespół od początku swego istnienia borykał się z brakiem funduszy, co wpływało na jego poziom wykonawczy. Palestrina przejął kapelę w składzie 9-osobowym (3 soprany chłopięce, po 2 głosy altowe, tenorowe i basowe). Podczas większych uroczystości zespół zasilano muzykami z zewnątrz, zatrudniano też często dodatkowego kapelmistrza. Brak dokumentów z czasów działalności kompozytora w bazylice św. Jana nie pozwala na jej bliższą charakterystykę. Prawdopodobnie tworzył wówczas motety (pierwsze księgi opublikował dopiero w 1563 i 1569) i madrygały (wydane w antologiach druków w Rzymie 1558 i Wenecji 1559 oraz dołączone do zbiorów kompozycji C. de Rore, Wenecja 1557 i A. Striggia, Wenecja 1560). Decyzja kapituły o zmniejszeniu wydatków na kapelę w połączeniu z brakiem gotówki wynikającym z narodzin w 1557 trzeciego syna i zakupu w 1558 Palestrinie dwóch nieruchomości, przesądziły o odejściu Palestriny z zespołu z końcem VII 1560. Razem z ojcem opuścił zespół śpiewający sopranem Rodolfo.
1 III 1561 kompozytor został kapelmistrzem w Cappella Liberiana przy bazylice S. Maria Maggiore. Zespół liczył 10 głosów męskich i 5 sopranów chłopięcych. Do chwili opuszczenia tej posady (nie wcześniej niż I 1565) Palestrina mieszkał wraz z rodziną w budynku należącym do bazyliki, znajdującym się na placu przykościelnym. W 1561 byłym śpiewakom kapeli papieskiej zaprzestano wypłacać rentę. W zamian za jej przywrócenie Palestrina zaoferował kierownictwu Cappella Sistina swoje nowe kompozycje: motety Beatus Laurentius (na 5 głosów) i Estote fortes oraz mszę Ut re mi fa sol la. Propozycję przyjęto, a nawet zwiększono dotychczasową rentę. Dokumenty kapeli sykstyńskiej z 1565 wzmiankują o utworach już dostarczonych i mówią o zobowiązaniu Palestriny do tworzenia także w przyszłości specjalnie na potrzeby zespołu papieskiego, zaś duża liczba jego utworów zachowanych w tym archiwum świadczy, że zobowiązania tego w następnych latach dotrzymywał.
W 1563 ukazał się drukiem pierwszy zbiór motetów Palestriny Motecta festorum totius anni cum Communi sanctorum (na 4 głosy, zachowane 2. wyd. 1571). Adresatem dedykowanym był kardynał Rodolfo Pio de Carpi. W tym samym czasie kompozytor nawiązał kontakty z kardynałem Ippolito II d’Este. Od VII do IX 1564, kierując w dalszym ciągu Cappella Liberiana, uświetniał muzyką pobyt tego dostojnika w jego rezydencji w Tivoli. Kardynał zatrudniał Palestrinę między 1 VIII 1567 a III 1571 do stałego prowadzenia zespołu muzycznego w rezydencjach rzymskich Monte Giardino i Monte Cavallo oraz w Tivoli; kompozytor zadedykował mu opublikowaną w 1569 w oficynie Dorico księgę 1 motetów 5–7-głosowych. Palestrinie udało się pogodzić te zajęcia z zatrudnieniem w latach 1566–71 jako maestro di cappella w nowo otwartym jezuickim Seminario Romano. Jego obowiązki obejmowały codzienne lekcje nauki śpiewu polifonicznego, chorału gregoriańskiego, przygotowywanie repertuaru i występów kapeli podczas nabożeństw i procesji. Do Seminario uczęszczali (IV 1566–20 IX 1571) dwaj starsi synowie kompozytora, przy czym studia jednego z nich były finansowane przez ojca, a drugiego przez szkołę. O uzyskaniu przez nich solidnego wykształcenia muzycznego może świadczyć fakt, że już w 1572 opublikowali oni po jednym utworze w księdze motetów Palestriny. Ponadto Rodolfo miał objąć posadę muzyka u księdza Gonzagi w kościele S. Barbara w Mantui, przeszkodziła temu jednak przedwczesna śmierć młodzieńca.
Stopniowo kompozytor zyskiwał coraz większy rozgłos, również poza Włochami. W 1567 wyszła w Rzymie jego druga księga mszy, dedykowana królowi hiszpańskiemu Filipowi II, zawierająca m.in. Missa Papae Marcelli oraz dwie msze, w których wykorzystany został materiał muzyczny motetów Jacheta de Mantua Aspice Domine i Salvum me fac. Trzecią księgę, z 1570, Palestrina również dedykował temu władcy, zapewne z nadzieją na protektorat (w czasie pontyfikatu Piusa V znacznie ograniczony został mecenat papieski). Pojawiały się też liczne reedycje jego utworów. Kandydaturę Palestriny na stanowisko cesarskiego kapelmistrza rozpatrywał po śmierci Jacoba Vaeta (†1567) Maksymilian II, który jednak wybrał Philippa de Monte. W 1568 Palestrina poszerzył krąg swych protektorów o wielkiego miłośnika muzyki i kompozytora, księcia Guglielma Gonzagę z Mantui. Z lat 1568–87 (do śmierci władcy) pochodzi 12 listów adresowanych do księcia, stanowiących jedyną zachowaną korespondencję Palestriny. Przechowywane w archiwum w Mantui są unikatowym źródłem bezpośrednich informacji o piszącym i niektórych jego poglądach na technikę komponowania. Dowiadujemy się z nich m.in. o poważnej chorobie muzyka (1578), a także o tym, że wykonywał na lutni nowo skomponowane utwory. W liście z 2 II 1568 książę zamówił u Palestriny mszę przeznaczoną specjalnie dla kościoła św. Barbary, za którą przekazał wysoką zapłatę. W tym samym roku kompozytor dostarczył jeszcze księciu Gonzadze napisane do jego tekstów dwa motety, a później książę przysłał mu do oceny dwa własne utwory. Palestrina stworzył specjalnie na potrzeby kościoła św. Barbary w Mantui łącznie 11 mszy (9 zamówiono w latach 1578–79), zwanych dziś „mantuańskimi”. Prócz Missa Dominicalis opublikowanej w 1592 w antologii G. Pelliniego, karmelity z Mantui, wszystkie pozostały w rękopisach. O zapłatę za owych 9 mszy Palestrina upominał się u księcia wielokrotnie, uzyskując za nie ostatecznie 100 skudów. W 1583 Palestrina ofiarował księciu Gonzadze swoje usługi jako kapelmistrz, oferta została jednak odrzucona z powodu wygórowanych oczekiwań finansowych muzyka (poza wysoką pensją zażądał zwrotu kosztów podróży oraz zapewnienia wyżywienia dla swej 7-osobowej rodziny).
1 IV 1571 (po śmierci G. Animucci) Palestrina został ponownie maestro di cappella w Capella Giulia. Choć nie w pełni zadowolony z warunków finansowych, kompozytor do końca życia kierował zespołem w bazylice św. Piotra, występującym także w podległych jej 8 innych kościołach. Ów okres wypełniła intensywna twórczość, która też znacznie częściej niż przedtem była publikowana. Zaraz po powrocie do Cappella Giulia Palestrina otrzymał pensję wyższą od zarobków swego poprzednika, dodatkowo wypłacano mu pieniądze na utrzymanie i kształcenie chłopców zamieszkujących razem z nim. W momencie objęcia kierownictwa przez Palestrinę w skład kapeli wchodziło 7 sopranów, 3 alty, 4 tenory i 3 basy. Zespół znajdował się w bardzo złej kondycji finansowej, która poprawiła się w 1578 wraz z ogłoszeniem bulli Grzegorza XIII nakazującej organizacyjno-finansową reformę kapeli. Na kapelmistrzu spoczywały obowiązki dydaktyczno-administracyjne oraz związane z przygotowywaniem nowego repertuaru, gdyż dotychczasowy repertuar nie odpowiadał wymogom soboru trydenckiego stawianym muzyce. Dzięki działalności Palestriny, w latach 1571–94 powiększyły się znacząco zasoby biblioteczne Cappella Giulia. Kompozytor tworzył nie tylko z myślą o określonych okazjach, ale i mając na względzie możliwości muzyków zatrudnionych w kapeli. Świadectwem tego jest przechowywany w archiwum laterańskim kodeks 59, zawierający jedyne znane nam autografy muzyczne Palestriny, pochodzące z lat 1573–78 z Cappella Giulia. Na początku jednej z kompozycji autor umieścił przy każdym głosie imię śpiewaka wykonującego daną partię.
W literaturze muzykologicznej podkreśla się wielokrotnie umiejętności Palestriny w zakresie prowadzenia spraw finansowych, co dokumentują dane dotyczące m.in. obrotu nieruchomościami. W 1567 kompozytor zakupił podnajmowany od kilku lat dom na rogu vico Armellino, na terenie parafii św. Piotra, w pobliżu jednej z ówczesnych bram miejskich Porta Fabbrica, w sąsiedztwie Piazza degli Scalpellini. W domu tym mieszkał do końca życia, po czym vico Armellino zaczęto nazywać imieniem Palestriny. Przez cały okres pracy w bazylice św. Piotra kompozytor mieszkał w otoczeniu rodziny oraz służby. Wbrew poglądom G. Bainiego, pierwszego biografa Palestriny, nie borykał się on w życiu z większymi kłopotami finansowymi, o czym mogą świadczyć zbyt wygórowane żądania finansowe wysuwane w stosunku do cesarza Maksymiliana II oraz księcia Guglielma Gonzagi.
Lata 70. przyniosły w życiu artysty wiele tragicznych wydarzeń: syn Rodolfo umarł 21 X 1572 na szerzącą się w Rzymie epidemię w przededniu objęcia stanowiska kapelmistrza w kościele w Mantui, 1 I 1573 śmierć zabrała brata Palestriny, 12 X 1575 umarł syn Angelo, który pozostawił po sobie żonę Doralice Uberti, pochodzącą z zamożnej rodziny z Palestriny, oraz córkę i syna (pogrobowca). Jakkolwiek Palestrina sformułował kontrakt ślubny Angela z 27 IV 1573 w sposób bardzo dlań korzystny, to w momencie śmierci syna znalazł się przejściowo w kłopotach finansowych. Aby zwrócić wdowie posag, ożenił siedemnastoletniego wówczas Iginia z dobrze sytuowaną Virginią Mazzinghi. 28 VIII 1580 kolejna epidemia spowodowała zgon żony kompozytora, Lucrezii, a w następnym roku również dwojga dzieci Angela. W tym czasie Palestrina nosił się z poważnym zamiarem wstąpienia do stanu duchownego, 7 XII 1580 przyjął niższe święcenia kapłańskie. Stosunkowo szybko jednak porzucił to postanowienie i 28 II 1581 ożenił się z majętną Virginią Dormoli, wdową po handlarzu futrami, co zapoczątkowało bardziej pomyślny okres w jego życiu. Palestrina zaangażował się z powodzeniem w interesy żony i powiększył własny majątek o nowe nieruchomości. W korzystnych dlań pod względem finansowym lata 1581–94 apogeum osiągnął proces publikacji jego dzieł. Ukazało się wówczas kilkanaście nowych zbiorów. O ile od lat 70. do początku lat 80. artysta koncentrował się głównie na publikacji motetów, o tyle późniejsze wydania objęły szerokie spektrum gatunków muzyki religijnej: dwie księgi madrygałów religijnych (1581, 1594), trzy księgi motetów (1583–84), lamentacje (1588), hymny (1589), opracowania Magnificat (1591), ofertoria (1593), litanie (1593), 2 księgi mszy (1594).
W przeciwieństwie do współczesnych mu muzyków Palestrina rzadko zajmował się przygotowywaniem oprawy muzycznej uroczystości odbywających się poza instytucją, w której aktualnie pracował. Wiadomo jednak, że czynił to na zlecenie Arciconfraternità del SS. Crocifisso w Wielki Piątek 1552 oraz w Wielki Czwartek 1570. W oratorium SS. Trinità dei Pellegrini przygotowywał muzykę na Wielki Tydzień 1576, w szczególności na Wielki Czwartek, gdy oratorianie udawali się do bazyliki św. Piotra, by obejrzeć pamiątki męki Pańskiej i otrzymać papieskie błogosławieństwo. W 1578 dostarczył dla oratorium muzykę do tekstu lamentacji Jeremiasza. Śpiewakami tam zatrudnianymi byli po części muzycy pracujący pod kierunkiem Palestriny w Cappella Giulia. W oratorium wykonywano wówczas głównie kompozycje Palestriny, A. Zoila, G. Animucci i Orlanda di Lasso, z czego ponad połowę stanowiły utwory polichóralne na 8–20 głosów, fascynujące słuchaczy potęgą brzmienia. Kompozytor związany był z oratorium SS. Trinità nie tylko zawodowo, był także członkiem kongregacji. Być może zetknął się wówczas ze św. Filippo Nerim (o ich kontaktach wspomina G. Baini, nie są one jednak potwierdzone dokumentami). W latach kierowania Cappella Giulia Palestrina działał też w Compagnia dei Signori Musici di Roma, związku zawodowym muzyków, który po formalnym zatwierdzeniu przez papieża 1 V 1585 nazwany został Congregazione dei Musici di Roma, a następnie przekształcił się w Accademia di Santa Cecilia. Zadaniem związku była duchowa i materialna opieka nad muzykami oraz działalność dobroczynna. Jego pierwszym kierownikiem był F. Anerio, działali w nim m.in. A. Crivelli, L. Marenzio, bracia G.M. i G.B. Nanino, R. Giovanelli, a siedzibą był początkowo kościół S. Maria della Rotonda (Panteon), gdzie członkowie mieli obowiązek brać udział w wybranych nabożeństwach. Partycypowali oni w przygotowywaniu zreformowanej wersji chorału. Pojawiło się też kilka antologii zawierających utwory muzyków należących do związku. Pierwszą był zbiór 5-głosowych madrygałów z 1589 Le gioie..., a szczególnie znana jest 12-głosowa msza Cantantibus organis Caecilia, w której każda część cyklu mszalnego wyszła spod pióra innego kompozytora (Palestrina napisał fragment Glorii).
Pod koniec życia Palestrina zamierzał powrócić do Palestriny na stanowisko, od którego rozpoczynał swoją muzyczną karierę. Według dokumentu z 1 VI 1593 z archiwum katedry S. Agapito miał zostać przyjęty tam jako organista na miejsce zmarłego Giovanniego Cesarego Veccii. Śmierć Palestriny rankiem 2 II 1594 pokrzyżowała te plany. Kompozytor miał wówczas lat 68 (według autora nekrologu M. Majora) lub prawie 70 (według Iginia Palestriny). Zwłoki artysty, odprowadzane przez licznie zgromadzonych muzyków i ludność Rzymu, zostały przeniesione do umiejscowionej w bazylice św. Piotra Cappella Nova, gdzie Palestrina spoczął obok swoich krewnych. 14 II w Cappella Gregoriana odprawiono za duszę Palestriny mszę żałobną, w której wzięli udział współpracujący z nim w ostatnich latach muzycy. Palestrina pozostawił po sobie żonę (†1608) oraz najmłodszego syna, który zajął się wydaniem części nieopublikowanej dotąd twórczości ojca.
Pracując w zespołach muzycznych najważniejszych kościołów oraz oratoriów Rzymu, tworząc na potrzeby kapeli papieskiej, Palestrina był ściśle związany z duchem reform zapoczątkowanych przez sobór trydencki (1545–63, poświęcone muzyce sesje generalne oraz zebrania komisji – 1562–63) i realizowanych w 2. połowie XVI w. Dalsza egzystencja muzyki polifoicznej stanęła w pewnym momencie obrad pod znakiem zapytania. Zarzucano kompozycjom wielogłosowym, że bardziej służyły przyjemnościom uszu aniżeli pobudzały uczucia religijne. Nakładające się na siebie głosy znacznie utrudniały zrozumienie wykonywanego tekstu. W kompozycjach mszalnych wykorzystywano muzykę chansons i madrygałów, których tekst, znany słuchaczom, bywał odległy od tematyki religijnej. Ostatecznie 3 XII 1563 sobór zaakceptował użycie muzyki wielogłosowej w liturgii, zalecając jednocześnie usunięcie z niej wszelkich pierwiastków świeckich. W pierwszym rzędzie reformą objęta została kapela papieska, która miała stanowić wzór dla innych zespołów muzycznych. W związku z tym 28 IV 1565 w domu kardynała Vitellozi Vitellego, jednego z członków komisji, śpiewacy z kapeli papieskiej wykonali kilka mszy w obecności duchownych oceniających je pod względem zrozumiałości tekstu. Nie znamy natomiast żadnych przekazów, które potwierdzałyby lub wykluczały fakt, iż z soborem trydenckim lub komisją kardynałów związane było skomponowanie lub wykonanie Missa Papae Marcelli. Ponieważ utwór wydany został dopiero w księdze 2 mszy Palestriny (1567), trudno dziś przesądzić, kiedy został ukończony. Przekazywane w całym późniejszym piśmiennictwie muzycznym twierdzenie, że tą właśnie mszą Palestrina uratował muzykę wielogłosową przed usunięciem z kościoła zawdzięczamy jedynie wypowiedzi A. Agazzariego z 1607. Po soborze trydenckim w ciągu następnych 50 lat podejmowano działania na rzecz reformy chorału. 25 X 1577 papież Grzegorz XIII polecił rewizję chorału Palestrinie oraz A. Zoilowi, kompozytorom papieskiej kapeli, lecz ich praca, polegająca m.in. na zmianach tonalnych i formuł melodycznych, skróceniu melizmatów, poprawie deklamacji, ujednoliceniu śpiewów w całym Kościele, nigdy nie została ukończona. W 1608 papież Paweł V powierzył reformę 6 innym muzykom, a ostatecznej redakcji, którą wydano w 1614 jako „edycję medycejską”, dokonali F. Anerio i F. Soriano.
Palestrina komponował przede wszystkim muzykę religijną, która zapewniła mu miano najsłynniejszego wśród artystów tworzących dla Kościoła katolickiego. W latach dzieciństwa kompozytora ważniejsze stanowiska muzyczne we Włoszech – także w zespole S. Maria Maggiore, gdzie się uczył – piastowali na ogół przedstawiciele obecnego w całej ówczesnej Europie nurtu franko-flamandzkiego, którego cechą charakterystyczną było tworzenie skomplikowanych technicznie konstrukcji polifonicznych. Musiało to wpłynąć na kształtowanie się jego stylu. Był twórcą wyjątkowo płodnym i – chociaż dokładnej liczby zachowanych dzieł nie sposób ustalić, gdyż ich większość pozostała w rękopisach, w których często brak wiarygodnych atrybucji – wiadomo, że jego dorobek ilościowo przewyższa spuściznę współczesnych mu muzyków. Uwagę zwraca przy tym szczególnie duża liczba opracowań cyklu ordinarium missae. Znane są 104 msze, ok. 370 motetów, ok. 70 hymnów, 35 magnifikatów, po kilka lamentacji i litanii, ok. 140 madrygałów (w tym dwie księgi madrigali spirituali). Palestrina komponował utwory reprezentujące typowe gatunki muzyki XVI w., głównie religijne odzwierciedlające jego związek z papiestwem, potrzeby instytucji, w których pracował, oraz tendencje stylistyczne powstałe w rezultacie postanowień soboru trydenckiego. Wydawał głównie w Rzymie, choć w Wenecji wiele utworów ukazywało się niemal równocześnie lub z niewielkim opóźnieniem. Po dwóch pierwszych publikacjach (msze z 1554, madrygały z 1555) utwory Palestriny do 1563 pojawiały się tylko w antologiach, ale stopniowo jego zbiory autorskie zaczęły się ukazywać ze wzrastającą częstością. Niektóre tytuły zyskiwały olbrzymią popularność, były wielokrotnie wznawiane. Szczególnym uznaniem cieszył się zbiór motetów z 1563, wydawany do 1594 8-krotnie, a do 1622 jeszcze 3-krotnie. Za życia Palestriny wydanych zostało 6 ksiąg mszy, a księga 7, przygotowana do druku jeszcze za życia kompozytora, ukazała się w miesiąc po jego śmierci. Iginio Pierluigi Palestrina przygotował do wydania w Wenecji w latach 1599–1601 dalszych 6 ksiąg mszy. Legenda Palestriny pozostawała żywa nieprzerwanie w ciągu stuleci. Już w XIX w. rozpoczęto badanie jego życia i twórczości. Z lat 1862–1907 pochodzą 33 tomy pierwszej, w miarę możliwości pełnej edycji dzieł Palestriny, której redaktorem był począwszy od tomu X F.X. Haberl (zachowując oryginalne klucze i wartości nutowe). Redakcję drugiej zapoczątkował w 1939 R. Casimiri (współczesny zapis nutowy).
Styl Palestriny ulegał ciągłym przemianom, choć niektórzy badacze (K. Jeppesen, H.K. Andrews), skupiający się głównie na cechach kompozycji z lat 60., ukazywali go jako fenomen niezmienny, bez względu na okres twórczości i różnorodność gatunków muzycznych. Zmienność stylistyczna najlepiej można prześledzić na gruncie motetu, ponieważ większość tego typu utworów wydano za życia Palestriny (między 1563 a 1584 ukazało się 7 ksiąg, co sugeruje, że utwory powstały niedługo przed ich publikacją). Dokładne wyznaczenie chronologii dzieł, zwłaszcza mszy, jest trudne, a niekiedy niemożliwe, gdyż wiele z nich pozostawało długi czas w rękopisach, które tylko sporadycznie są datowane (np. msza Illumina oculos meos figuruje już w rękopisie z 1565, a została wydana dopiero w 1595). Z kolei datowanie w oparciu o analizę ewolucji stylu Palestriny zawodzi w tych przypadkach, w których artysta świadomie nawiązał do któregoś z dawniejszych sposobów komponowania.
Za najbardziej znaczące osiągnięcia Palestriny uważa się opracowania ordinarium missae. Pełen wewnętrznej równowagi, stonowany język muzyczny współgrał wyrazowo z tekstami stałych części mszy. Części cyklu dzielił Palestrina w miejscach cezur semantycznych (3-częściowe Kyrie, 2-częściowa Gloria, różnie dzielone Credo – do 7 części, Sanctus – do 4 części, Agnus Dei, zależnie od 1-, 2- lub 3-krotnego opracowania, 1–3 części). Zgodnie z konwencją często redukował liczbę głosów (lub zmieniał ich jakość, jak w mszy Ave Maria) w „Christe”, „Crucifixus”, „Benedictus”, niekiedy w „Pleni”, zaś na zakończenie przy drugim pokazie Agnus Dei zwiększał liczbę głosów i wprowadzał kanon (np. w Agnus z 6-głosowej mszy Ave Maria – 2 kanony, w Ecce sacerdos magnus każdy głos przebiega w innej menzurze).
Msze Palestriny reprezentują wszystkie znane ówcześnie typy: 1. oparte na jednym lub kilku utworach 1-głosowych (8 tenorowych i 35 parafrazowych z melodią modyfikowaną melorytmicznie, ukazywaną w różnych głosach); 2. oparte na materiale wielogłosowego modelu (50, a może nawet 53 msze parodie, czyli „ad imitationem”); 3. swobodne (8 cyklów nie opartych na materiale prekompozycyjnym, np. msza Papae Marcelli), w tym 5 z zastosowaniem głównie techniki ścisłej imitacji (kanoniczne). Grupa mszy opartych na jednogłosowym modelu najczęściej wykorzystuje jako cantus firmus melodie z tekstem religijnym (pojedyncze śpiewy, np. antyfony, hymny, melodie mszy chorałowe), rzadziej pieśni świeckie. Msze zawierające długonutowy cantus firmus, inspirowane twórczością artystów franko-flamandzkich sięgającą XV w., pochodzą najpewniej z wcześniejszego okresu aktywności kompozytora (6 takich cyklów wydanych zostało w księgach 1–3). Szczególną pozycję wśród nich zajmuje otwierająca księgę 1 (1554) msza tenorowa Ecce sacerdos magnus, dedykowana papieżowi Juliuszowi III, w której widoczny jest symboliczny związek między tekstem antyfony, występującym najczęściej w tenorze, a osobą adresata dedykacji. Podobnie do wczesnego okresu należą zapewne msze kanoniczne (np. Repleatur os meum, z występującymi w kolejnych częściach kanonami w interwałach od oktawy do unisonu), w których zastosowana jest technika charakterystyczna dla pokoleń J. Ockeghema i Josquina des Prés, bardzo rzadko spotykana w 2. połowie XVI w. Msze zamówione dla Mantui dostosował kompozytor – zgodnie ze zwyczajem kościoła św. Barbary – do wykonania alternatim i wykorzystał w nich tamtejszą odmianę chorału.
Dominacja mszy „ad imitationem” w twórczości Palestriny odzwierciedla ówczesne tendencje europejskie. Niekiedy kompozytor, czerpiąc z utworów świeckich, a chcąc uniknąć zarzutów cenzury, nie ujawniał w tytule mszy pochodzenia modelu (np. w mszy Petra sancta wykorzystał materiał własnego madrygału Io son ferito, a w mszy Sine titulo madrygału D. Ferrabosca Io mi son giovinetta). Rzadko jednak sięgał po tego rodzaju wzory – jak dotąd stwierdzono wśród nich obecność tylko dziewięciu utworów świeckich (madrygały, chanson). Częściej jako modele służyły mu motety, zarówno własne (20 utworów), jak i innych autorów (24 utwory, w tym 4 modele niezidentyfikowane). Te ostatnie pochodzą głównie z 1. połowy XVI w. z kręgu franko-flamandzkiego i hiszpańskiego (Benedicta es Josquina des Prés to model najwcześniejszy, wydany w 1520, a 11 modeli pochodzi z 2-częściowej antologii J. Moderne’a Motteti del fiore, 1532, 1538). Ilość materiału zapożyczonego i sposób jego wprowadzania bywa zróżnicowany, np. w mszach opartych na motetach ze zbioru Moderne’a w większości przypadków spotykamy elementy z wszystkich fraz tematycznych modeli; główne części mszy nie zawsze rozpoczynają się i kończą materiałem zaczerpniętym z początku i zakończenia wzoru, np. w mszy In illo tempore początkowy temat modelu pojawia się dopiero w Credo. Jakkolwiek w niektórych mszach kolejność cytowanych fraz odpowiada w zasadzie ich pierwotnemu porządkowi, to jednak trudno tu mówić o regule. Palestrina przejmował z modelu częściej poszczególne frazy, rzadziej struktury 2- lub 3-głosowe, niekiedy zaś tylko motywy czołowe; zmieniał towarzyszący im typ polifonii, np. z homorytmicznej na imitacyjną. W przypadku, gdy model był kompozycją dwuczęściową (tylko w niewielkim stopniu przeważają 1-częściowe), fraza otwierająca secunda pars rozpoczyna odcinki znajdujące się w środku części mszalnych, np. „Qui tollis peccata mundi”, „Benedictus”, drugi pokaz Agnus Dei.
Pozamszalna twórczość Palestriny do tekstów łacińskich tworzy zbiór różnorodny. Większość tego repertuaru została wydana za życia kompozytora (w drukach autorskich lub antologiach), jednak ponad 140 utworów pozostało w rękopisach. W motetach opracowywał Palestrina teksty antyfon i responsoriów, a ponadto ofertoriów, sekwencji, hymnów, psalmów i innych. Na ogół nie opierał się na materiale prekompozycyjnym, choć w niektórych utworach wprowadzał sparafrazowane melodie chorałowe lub stosował technikę parodii (4-głosowe Quam pulchri sunt gressus tui oparty na Quam pulchra es J. Lupiego). Niekiedy wykorzystywał technikę kanoniczną (w 6-głosowym Columna es immobilis kanon 2-głosowy jest muzycznym symbolem nieruchomej kolumny). Kompozycje motetowe najczęściej składają się z odcinków płynnie przechodzących jeden w drugi, prezentujących frazy słowno-muzyczne w kolejnych przeprowadzeniach, przy czym częsty jest dwukrotny pokaz jednego tematu w nieco zmienionej postaci i układzie głosów. W motetach, z których część zawiera secunda pars, zdarzają się układy formalne wykorzystujące powtórzenia fraz (np. ABCB w 5-głosowym Fuit homo) i refreny (np. na słowie „alleluia” w Alleluia, tulerunt Dominum). 36 motetów 4-głosowych, wydanych w księdze 1 (1563), reprezentuje język muzyczny, który współcześnie kojarzony jest ze „stylem palestrinowskim”. Charakteryzują go rozbudowane frazy, często melizmatyczne, respektujące układ akcentów w tekście, zbalansowane pod względem doboru interwałów i kierunku ruchu, pozbawione kontrastów, stopniowo przechodzące od ruchu powolniejszego do szybszego, połączonego z sukcesywnym zagęszczaniem faktury (wejścia imitacyjne). Udział imitacji jest duży, obejmuje ona wszystkie głosy, które traktowane są równorzędnie i przebiegają w różnym rytmie; w zasadzie brak kontrastów metrycznych. W kolejnych księgach motetów, 5–8-głosowych, publikowanych w latach 1569–75, następuje stopniowa zmiana stylistyki w kierunku większego zróżnicowania fakturalnego, uzyskanego poprzez coraz częstsze wprowadzanie ustępów homorytmicznych (również na początku utworu) na przemian z polirytmicznymi (w tym imitacyjnymi), zróżnicowanie metrum, większe kontrasty rytmiczne, wpływające na szybkość wypowiadania tekstu. Częściej stosowane są pełne akordy, zacieśnia się związek między opracowaniem muzycznym a semantyką tekstu. Wzmożenie roli słów, ich ilustrowanie i oddawanie muzyką ich ogólnego klimatu uwidacznia się w następnych księgach: w księdze 2 motetów 4-głosowych (np. długa, lamentacyjna fraza w Super flumina Babylonis), a szczególnie wyraźnie począwszy od księgi 4 (1583–84), wielokrotnie wznawianej (w 1608 i 1613 uzupełnianej o partię organów), która zawiera 5-głosowe opracowania tekstów wybranych (prawdopodobnie przez Palestrinę) z Pieśni nad pieśniami. Wśród kompozycji motetowych liczną grupę stanowią opracowania tekstów ofertoriów. Wydane w dwóch księgach w 1593, bliskie są stylistycznie motetom z księgi 5 (1584). Z 68 ofertoriów 40 przeznaczono na większe święta od adwentu do 9. niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego, a pozostałe na wybrane niedziele po tym dniu. Nie zawierają one materiału chorałowego i stanowią, obok utworów Orlanda di Lasso, najwcześniejsze przykłady ujęcia tekstów ofertorium w formę motetu.
Z lat 1588–91 zachowały się 3 zbiory, z których każdy reprezentuje inny gatunek muzyki sakralnej. Z 1588 pochodzi druk 4-5-głosowej lamentacji, w których oszczędność, wręcz surowość środków muzycznych stanowi sposób interpretacji tekstu. Nieco bardziej zróżnicowane fakturalnie są lamentacje zachowane w rękopisach (m.in. autograf Palestriny), komponowane prawdopodobnie dla konfraterni SS. Trinità. Fragmenty muzyki odpowiadające literom hebrajskim w tekście słownym są zwykle opracowywane melizmatycznie, pozostałe zbliżają się do homorytmii. W wydaniach Haberla manuskrypty lamentacji zostały ponumerowane jako ich kolejne księgi (II–IV), piąte opracowanie, które wyróżnił Jeppesen, jest wątpliwego autorstwa. Wśród hymnów 45 utworów tworzy cykl ułożony w kolejności kalendarza liturgicznego (wydane w 1589, większość wpisano również do rękopisów Capp. Giulia nr 59). Hymny te i niektóre inne z rękopisów, pisane z myślą o wykonaniu alternatim, ówczesnym zwyczajem opierają się na melodiach chorałowych, najczęściej sparafrazowanych w głosie najwyższym. Przeznaczone są w zasadzie na 4 głosy, ale liczba głosów zmienia się w różnych zwrotkach, a w doksologii (często zawierającej kanon) wzrasta do 5 lub 6. Niektóre hymny zachowane w rękopisach nie różnią się pod względem faktury i formy od motetów. Czterogłosowe opracowania Magnificat (1591) tworzą 2 grupy ułożone według 8 tonów kościelnych i nawiązują ściśle do melodii chorałowych. Palestrina opracował je alternatim, w pierwszej grupie ujmując polifonicznie wersety nieparzyste, w drugiej parzyste; w rękopisach pozostały dwie analogiczne grupy, opracowania wersetów parzystych tylko w toni IV i VI oraz 1 przekomponowane opracowanie 2-chórowe dla kapeli papieskiej (rękopis Capp. Sistina nr 29).
Specyficzny język muzyczny zastosował Palestrina w opracowaniach litanii, wśród których najliczniejszą grupę stanowią litanie maryjne. Dwie z nich (wydane w 1596, ale po raz pierwszy prawdopodobnie już w 1593) są 5-częściowe (ze względu na przeznaczenie ich do wykonywania w kołach różańcowych) i zawierają dodatkowo opracowanie Ave Maria. Obie są 4-głosowe, a w jednej z nich Palestrina przewidział też wykonanie 3-głosowe poprzez pominięcie najwyższego głosu. Wszystkie pozostałe litanie są 1-częściowe, z tekstami odbiegającymi od obecnie obowiązujących, będącymi odzwierciedleniem liturgii lokalnej (np. litanie maryjne zawierają w całości lub we fragmentach tekst litanii loretańskiej z wtrętami swobodnymi lub z hymnu Ave maris Stella). Wszystkie litanie cechuje dominacja ścisłej homorytmii i sylabiczne traktowanie tekstu (wyjątek stanowią opracowania Ave Maria), brak kontrastów barwowych, sporadyczne zmiany metrum. Wyjątkowo w 6-głosowej litanii maryjnej eliminowanie w kolejnych odcinkach 1–3 głosów jest środkiem zróżnicowania kolorystycznego i podkreśla podział tekstu litanii na kolejne wezwania. Podobną funkcję pełni dyspozycja chórów w 7 opracowaniach polichóralnych. Zasadą jest w nich prezentacja kolejnych odcinków tekstu na przemian przez oba chóry; ustępy tutti pojawiają się rzadko i zamykają kompozycję lub podkreślają znaczenie słów (np. „Sanctorum omnium”).
Wśród utworów motetowych znaczące miejsce zajmują kompozycje polichóralne, powstałe po 1575 (licząc łącznie wszystkie gatunki muzyczne zachowało się ok. 70 utworów tego typu, więcej niż np. w twórczości A. Gabrielego). Przeznaczone są na 2 lub 3 niepodzielne chóry, exordium tworzy długa imitacja wstępna w każdym z chórów, po czym następuje coraz intensywniejsza wymiana chórów i dominacja homorytmii. Prawdopodobnie najpóźniejsze utwory polichóralne (Expurgate vetus fermentum czy niektóre litanie, np. Domini [I]) odznaczają się częstszymi zmianami fakturalnymi (imitacja, polirytmia, homorytmia) i metrycznymi, przyspieszeniem tempa wypowiadania tekstu, wiążącym się z użyciem drobniejszych wartości rytmicznych (sylaby z semiminimami), w homorytmii wyostrzeniem rytmiki podkreślającej akcentację słów.
Związany z kapelami papieskimi Palestrina pozostawił stosunkowo niewiele kompozycji świeckich. Prawdopodobnie jego władze, mając świeżo w pamięci postanowienia soboru trydenckiego, niechętnym okiem patrzyły na świecką twórczość jednego z głównych kompozytorów pracujących dla Kościoła. W tym kontekście zrozumiałe jest, że w przedmowie do księgi 4 motetów (1583–84) sam nieprzychylnie wypowiadał się o swojej cieszącej się dużą popularnością, wielokrotnie wznawianej, księdze 1 madrygałów (Rzym, 1555) do tekstów m.in. F. Petrarki, P. Bemba, G. Boccaccia, F. Christianiego, N. Amania. Mimo to w 1586 wydał (już nie w Rzymie, a w Wenecji) drugi i ostatni zbiór świeckich madrygałów 4-głosowych. Dwie inne publikacje (1581, 1594) zawierają popularne ówcześnie, zwłaszcza w Rzymie, madrigali spirituali, przeznaczone do wykonywania m.in. w oratoriach i konfraterniach religijnych. W księdze 1 madrigali spirituali (5-głosowe) znajdują się 3 cykle utworów: O Jesu dolce, Spirito santo amore oraz Vergine bella (ostatni 8-częściowy do tekstów F. Petrarki). W księdze 2 zamieścił 30 utworów 5-głosowych, uporządkowanych według tonacji kościelnych, a skomponowanych do anonimowych tekstów o tematyce maryjnej, tworzących razem Priego alla Vergine. W madrygałach, zwłaszcza religijnych, Palestrina bardzo oszczędnie stosuje środki typowe dla kompozycji świeckich innych współczesnych twórców, przez co upodabnia je do motetów. Madrygały świeckie odznaczają się żywszą rytmiką, silniejszymi kontrastami i nieco lżejszą fakturą, a więc cechami typowymi dla madrygału rzymskiego przed L. Marenziem. Cykl madrygałów Da fuoco cosí bel nasce (wydany w 1557, określony jako canzona) powstał do 14 zwrotek zawierających cytaty z sonetu Petrarki Pace non trovo. Jest to jedyny znany w twórczości kompozytora przykład zastosowania techniki parodii w madrygale; polega tu ona na przetwarzaniu fraz muzycznych z utworu Ivo Barry’ego do oryginalnego tekstu Petrarki. Za czasów Palestriny niektóre jego madrygały zyskały dużą popularność, jak np. Vestiva i colli (wydany w antologii z 1566), będący podstawą wielu mszy parodii.
Dzieła Palestriny należą do typu polifonii wokalnej a cappella (później zaczęto dodawać do nich towarzyszenie organów, np. G.F. Anerio do Missa Papae Marcelli), w której wielką rolę odgrywa ukształtowanie linii melodycznej poszczególnych głosów. Melodyka Palestriny wyrosła z chorału gregoriańskiego, który często stanowi źródło imitowanych fraz. Melodie chorałowe są cytowane przez kompozytora (np. jako motywy otwierające motety lub jako cantus firmus w niektórych cyklach ordinarium missae) albo parafrazowane (jak np. w mszach parafrazowych). Msze „ad imitationem” często również wiążą się z chorałem poprzez wykorzystanie materiału motetów na nim opartych. Frazom, które nie mają bezpośredniego związku z chorałem, nadał Palestrina kształt upodabniający je do tego rodzaju śpiewu. Melodie Palestriny poruszają się w ramach diatoniki i tonacji kościelnych, cechuje je równowaga, dominacja kroków sekundowych, ruch opadający równoważony jest wznoszącym i na odwrót, ich kształt obrazuje linia falista, która wciąż powraca do raz obranego punktu centralnego. Rzadsze są natomiast nagłe i długotrwałe wznoszenia się lub opadania linii melodycznych, a ich wystąpienie zwykle łączy się z ilustrowaniem tekstu. Dobór interwałów ograniczony został do sekundy, tercji, kwarty, kwinty, wznoszącej się seksty małej oraz oktawy. Te dwa ostatnie wprowadzał kompozytor znacznie rzadziej niż pozostałe (oktawy nieco częściej w głosie basowym). Rytmika melodii Palestriny została dobrana w zgodzie z warstwą słowną. Podział tekstu słownego na zdania lub ich części wyznacza początki fraz muzycznych, a układ sylab akcentowanych i nieakcentowanych narzuca dobór różnorodnych wartości rytmicznych, szczególnie w odcinkach zbliżonych do homorytmii. Palestrina unikał, zwłaszcza we wcześniejszym okresie twórczości, umieszczania sylab pod wartościami mniejszymi od minimy. W rezultacie linia melodyczna jest bardzo płynna, typowo wokalna, pozbawiona ostrych kontrastów.
W zakresie współbrzmień Palestrina opierał się przede wszystkim na konsonansach. Wyjątkowo ostrożnie stosował dysonanse, które na słabych częściach taktu wprowadzane i odprowadzane były ruchem łącznym, natomiast na mocnych przygotowywane przez konsonującą synkopę. Komponując zasadniczo w ramach diatoniki, unikał Palestrina komplikacji harmonicznych obecnych zwłaszcza w ówczesnej muzyce świeckiej. Na fakturę kompozycji Palestriny składa się zasadniczo 4–8 głosów (w 8-głosie realnym lub dwuchórowym) oraz sporadycznie 3 lub 12 głosów, prowadzonych w imitacji lub polirytmii i traktowanych równorzędnie. Z czasem Palestrina zwracał coraz większą uwagę na zrozumiałość tekstu, przez co homorytmia lub quasi-homorytmia uzyskała więcej miejsca. Wówczas linia głosu basowego w stosunku do pozostałych traciła pierwotną łagodność, malał również ambitus głosów wyższych, a ich linie melodyczne stawały się bardziej płaskie. Dotyczy to zwłaszcza kompozycji polichóralnych, które stosunkowo niedawno zaczęły przyciągać uwagę muzykologów, a które świadczą o zmienności stylu kompozytora, o jego aktywnym włączaniu się we współtworzenie nowych nurtów muzycznych. Neguje się już dziś twierdzenie, że pomiędzy treścią tekstu słownego, a muzyką Palestriny nie zachodziły ściślejsze związki. Palestrina interpretuje słowa muzyką wykorzystując różnorodne środki: kontrast fakturalny, symbolikę liczb, dobór odpowiedniego kształtu linii melodycznej, jej ambitus, zabiegi tonalno-harmoniczne i wyszukane rozwiązania kontrapunktyczne.
Zainteresowanie, jakim od ponad 400 lat cieszy się osoba i dorobek Palestriny, stanowi zjawisko wyjątkowe w historii muzyki. Przyczynili się do tego zarówno uczniowie kompozytora (A. Stabile, G.A. Dragoni, F. Soriano), jak inni muzycy rzymscy pozostający pod jego wpływem (m.in. F. i G.F. Anerio, A. Zoilo). Wielokrotnie XVII-wieczni kompozytorzy wykorzystywali utwory Palestriny jako modele dla swoich mszy „ad imitationem” lub poddawali je przeróbkom (m.in. opracowania Missa Papae Marcelli dokonane przez G.F. Aneria i F. Soriana). Język muzyczny Palestriny, głównego kompozytora tworzącego dla potrydenckiego Kościoła, stał się na długie lata idealnym stylem muzyki religijnej, od XVII w. był niemal synonimem stile antico. Autorzy pism z zakresu teorii muzyki (np. P. Cerone, M. Scacchi, A. Berardi) odsyłali czytelników do kompozycji mistrza jako źródła praktycznej wiedzy o doskonałej polifonii. Do ugruntowania sławy artysty przyczynili się m.in.: A. Agazzari – twórca legendy o Missa Papae Marcelli (1607), utworu, który miał uratować muzykę polifoniczną przed usunięciem jej z kościoła, J.J. Fux – autor obszernej, mającej duży oddźwięk teorii kontrapunktu, który błędnie uznano za „palestrinowski” (1725), G. Baini – twórca pierwszej, rozbudowanej biografii kompozytora, będącej wyrazem najwyższego podziwu dla mistrza i jego dzieła, H. Pfitzner – kompozytor opery Palestrina (1915). Pomimo olbrzymiej ilości prac o życiu i dorobku Palestriny nie maleje zainteresowanie tą problematyką. Szeroki, lecz bardzo słabo zbadany obszar stanowi historia recepcji muzyki Palestriny we Włoszech i poza ich granicami. Twórczość Palestriny znana była także w Polsce. Świadczą o tym m.in. starodruki i rękopisy jego kompozycji, należące do repertuaru kapeli rorantystów na Wawelu, przechowywane w Archiwum Kapituły Katedralnej w Krakowie. Język muzyczny Palestriny stał się idealnym wzorcem, do którego odwołał się B. Pękiel, pisząc w połowie XVII w. Missa Pulcherrima ad instar Praenestini. Powstały w Niemczech pod koniec XVIII w. ruch odnowy muzyki kościelnej, który w XIX w. przerodził się w ruch cecyliański, postulował m.in. przywrócenie muzyki Palestriny, która miała stanowić trzon repertuaru kościelnego, i wzór dla innych artystów tworzących w tym nurcie. Ruch ten w Polsce znalazł gorących zwolenników, o czym świadczy np. działalność ks. J. Surzyńskiego. Dzisiejsi badacze, dysponujący coraz szerszą wiedzą na temat epoki, w której żył Palestrina, starają się dokonać obiektywnej reinterpretacji jego muzyki, wiedzę o niej oczyścić z narosłych przez stulecia legend i uprzedzeń.
Literatura: A. Adami da Bolsena Osservazioni per ben regolare il coro dei cantori della Cappella Pontificia, Rzym 1711; J.J. Fux Gradus ad Parnassum, Wiedeń 1725, tłum. niemieckie 1742; G. Pitoni Notizie de Contrapuntisti e Compositori di Musica dall’ Anno 1000 in sino all’Anno 1700, rękopis z 2. poł. XVIII w., Bibilioteca Apostolica Vaticana, Rzym; G. Baini Memorie storico-critiche della vita e delle opere di G.P da Palestrina, 2 t., Rzym 1828–29, przedr. Hildesheim 1966; C. von Winterfeld Johannes Pierluigi von Palestrina, Wrocław 1832; F.S. Kandier Über das Leben und die Werke des G.P da Palestrina (...) nach den Memorie storico-critiche des Abbate G. Baini verfasst, Lipsk 1834; G. Campori Notizie delle relazioni di Orlando di Lasso e Giovanni Pierluigi da Palestrina co’ principi estensi, Modena 1869; A. Bertolotti Musici alla corte dei Gonzaga in Mantova, Mediolan 1890; F.X. Haberl Die Cardinalskommission von 1564 und Palestrinas „Missa Papae Marcelli”, „Kirchenmusikalisches Jahrbuch” VII, 1892; P. Wagner Das Madrigal und Palestrina, „Vierteljahrsschrift für Musikwissenschaft” VIII, 1892; A. Cametti Cenni biografici di G.P. da Palestrina, Mediolan 1894; R. Molitor Die nachtridentinische Choral-Reform zu Rom, Lipsk 1902; A. Cametti Un nuovo documento sulle origini di G.P. da Palestrina, „Rivista Musicale Italiana” X, 1903; R. Casimiri G.P. da Palestrina. Nuovi documenti biografici, 2 t., Rzym 1918–22; R. Casimiri Il „Codice 59” dell’ Archivio musicale lateranense, autografo di G.P. da Palestrina, Rzym 1919; A. Cametti Le case di G.P. da Palestrina in Roma, „Rivista Musicale Italiana” XXVIII, 1921 oraz G.P. da Palestrina e il suo commercio delle pelliccerie, „Archivio della Società Romana di Storia Patria” XLIV, 1921; Z.K. Pyne G.P. da Palestrina. His Life and Times, Londyn 1922; G. Cascioli Nuove ricerche sul Palestrina, „Psalterium” VI, 1923; K. Jeppesen Palestrinastil med saerligt henblik paa dissonansbehandlingen, Kopenhaga 1923, wyd. niemieckie Der Palestrinastil und die Dissonanz, Lipsk 1925, wyd. angielskie The Style of Palestrina and the Dissonance, Londyn 1927, 2. wyd. 1946, przedr. Nowy Jork 1970; A. Mercati Melchior Major, l’autore del vibrante necrologio di G.P. da Palestrina, „Note d’archivio per la storia musicale” I, 1924; R. Casimiri I diarii sistini, „Note d’archivio per la storia musicale” I, III, IV, IX–XVII, 1924–40; A. Cametti Palestrina, Mediolan 1925; R. Casimiri I „XXVII Responsoria” di M.A. Ingegneri, attribuiti a G.P. da Palestrina, „Note d’archivio per la storia musicale” III, 1926; K.G. Feilerer Palestrina, Ratyzbona 1930, 2. wyd. 1960; K. Jeppesen Kontrapunkt (Vokalpolyfoni), Kopenhaga 1930, zrewid. 4. wyd. 1974, tłum. niemieckie J. Scholz Kontrapunkt. Lehrbuch der klassischen Vokalpolyphonie, Lipsk 1935, Wiesbaden 2. wyd. 1956, 6. wyd. 1985; R. Casimiri „Disciplina musicae” e „maestri di cappella” dopo il Concilio di Trento nei maggiori istituti ecclesiastici di Roma, „Note d’archivio per la storia musicale” XII, XV, XVI, XIX, XX, 1935–43; H. Coates Palestrina, Londyn 1938; O. Strunk Guglielmo Gonzaga and Palestrina’s „Missa dominicalis”, „The Musical Quarterly” XXXIII, 1947, przedruk w: O. Strunk Essays on Music in the Western World, Nowy Jork 1974; K. Jeppesen Pierluigi da Palestrina, Herzog Guglielmo Gonzaga und die neugefundenen Mantovaner-Messen Palestrinas. Ein ergänzender Bericht, „Acta Musicologica” XXV, 1953; H.C. Wolff Die Variationstechnik in den frühen Messen Palestrinas, „Acta Musicologica” XXVII, 1955; H.K. Andrews An Introduction to the Technique of Palestrina, Londyn 1958; E. Ferraci II P. Documenti di vita, Rzym 1960; S. Hermelink Dispositiones modorum, Tutzing 1960; R.L. Marshall The Paraphrase Technique of Palestrina in His Masses Based on Hymns, „Journal of the American Musicological Society” XVI, 1963; J. Haar „Pace non trovo ”. A Study in Literary and Musical Parody, „Musica Disciplina” XX, 1966; J. Roche Palestrina, Londyn 1971; H.S. Powers The Modality of „Vestiva i colli”, w ks. pamiątkowej A. Mendela, red. R.L. Marshall, Kassel 1974; K. von Fischer Le composizionipolicorali di Palestrina oraz G. Rostirolla La Cappella Giulia in San Pietro negli anni del magistero di G.P. da Palestrina, w: Atti del Convegno di Studi Palestriniani, red. F. Luisi, Palestrina 1977; H.S. Powers Modal Representation in Palestrina’s Offertories, „Early Music History” II, 1982; Q. Quereau Aspects of Palestrina’s Parody Procedure, „Journal of Musicology” I, 1982; N. O’Regan Sacred Polychoral Music in Rome 1575–1621, dysertacja, Oxford University, 1988; V. Franke Palestrina’s Fifteen Five-Part Imitation Masses Modelled upon Motets. A Study of Compositional Procedures, dysertacja, Oxford University, 1990; J. Lionnet Palestrina e la Cappella Pontificia oraz N. O’Regan Palestrina and the Oratory of Santissima Trinità dei Pellegrini, w: Atti del II Convegno Internazionale di Studi Palestriniani, red. L. Bianchi i G. Rostirolla, Palestrina 1991; J.A. Owens Palestrina at Work, Papal Music and Musicians in Late Medieval and Renaissance Rome, Waszyngton 1993; M. Heinemann G.P. da Palestrina und seine Zeit, Laaber 1994; P Lüttig Der Palestrina-Stil als Satzideal in der Musiktheorie zwischen 1760 und 1900, Tutzing 1994; J.A. Owens Palestrina as Reader. Motets from the Song of Songs, Hearing the Motet, Waszyngton 1994; P. Philips Reconsidering Palestrina, „Early Music” XXII, 1994; L. Bianchi G.P. da Palestrina nella vita, nelle opere, nel suo tempo, Palestrina 1995; P. Poźniak Word-Painting in the Fifth Book of Motets by Palestrina, „Musica Iagellonica” nr 2, 1997; K. Nielsen The Spiritual Madrigals of G.P. da Palestrina, dysertacja, University of Illinois, 1998.
Twórczość Palestriny była systematycznie wydawana za życia kompozytora, zarówno w drukach zbiorowych, jak
i autorskich.
Do druków autorskich należą:
Missarum liber primus, wyd. Rzym 1554, poszerz. Wenecja 5. wyd. 1596, ponadto poszerz. o utwory z ks. 2 i 3, wyd. Wenecja 1590, 3. wyd. 1608; ks. 2, wyd. Rzym 1567, 3. wyd. 1599; ks. 3, wyd. Rzym 1570, skrócone
3. wyd. Wenecja 1599; ks. 4, wyd. Wenecja 1582, 2. wyd. Mediolan 1590; ks. 5, wyd. Rzym 1590, 3. wyd. 1599; ks. 6, wyd. Rzym 1594, poszerz. 2. wyd. Wenecja 1596; ks. 7, wyd. Rzym 1594, poszerz. 2. wyd. Wenecja 1605, poszerz. 3. wyd. 1609; ks. 8, wyd. Wenecja 1599, 2. wyd. 1609; ks. 9, wyd. Wenecja 1599, skrócone 2. wyd. 1608; ks. 10, wyd. Wenecja 1600; ks. 11, wyd. Wenecja 1600; ks. 12, wyd. Wenecja 1601
Missae quatuor..., wyd. Wenecja 1601
Motecta festorum totius anni (...) quatemis vocibus (...) liber primus, wyd. Rzym 1563 (zaginione), 12. wyd. 1622; ks. 2, wyd. Mediolan 1587, 4. wyd. Wenecja 1604
Liber primus (...) mottettorum (...) quinis, partim senis, partim septenis vocibus concinantur, wyd. Rzym 1569, 5. wyd. Wenecja 1600; ks. 2, wyd. Wenecja 1572, 6. wyd. 1594; ks. 3, wyd. Wenecja 1575, 5. wyd. 1594; ks. 4, wyd. Rzym 1583–84, pt. Cantica Salomonis..., wyd. 11. Wenecja 1613; ks. 5, wyd. Rzym 1584, wyd. 5. Wenecja 1601
Lamentationum Hieremiae prophetae liber primus, wyd. Rzym 1588, 2. wyd. Wenecja 1589
Hymni totius anni..., wyd. Rzym 1589, pt. Hymni sacri..., 5 wyd. Antwerpia 1644
Magnificat octo tonorum, wyd. Wenecja 1591
Offertoria totius anni (...) pars prima, wyd. Rzym 1593, 3. wyd. Wenecja 1594; ks. 2, wyd. Rzym 1593, 2. wyd. Wenecja 1596; obie ks. pt. Cantiones sacrae quinque vocum..., wyd. Antwerpia 1603
Litaniae Deiparae Virginis..., 2. wyd. Wenecja 1600 (wyd. 2 ks. z 1593 zaginione)
Il primo libro de madrigali a cinque voci, wyd. Wenecja 1581, 2. wyd. 1604; ks. 2 pt. Delli madrigali spirituali (...)
libro secondo, wyd. Rzym 1594
Il primo libro di madrigali a quattro voci, wyd. Rzym 1555, 9. wyd. 1605; ks. 2, wyd. Wenecja 1586
Ponadto duża część dorobku Palestriny pozostała w rękopisach, kopiowano również kompozycje ukazujące się drukiem, toteż do naszych czasów dotrwała olbrzymia ilość manuskryptów zawierających kompozycje Palestriny. Pełny wykaz publikacji znajduje się w Répertoire International des Sources Musicales, natomiast rękopisów – w Die Musik in Gescgichte und Gegenwart, red. F. Blume, 16 t., Kassel 1949–79 (K. Jeppesen).
W poniższym zestawieniu podajemy numery tomów i strony dwóch głównych serii wydawniczych: PW – Pierluigi da Palestrinas Werke, wyd. Th. de Witt (t. I–III), F. Espagne i Th. de Witt (t. IV), F. Espagne (t. V–VIII), F. Commer (t. IX), F.X. Haberl (t. X–XXXIII), Lipsk 1862–1907, przedr. Farnborough 1968 oraz POC – G.P. da Palestrina. Le Opere Complete, wyd. R. Casimiri (t. I–XVI), L. Virgili (XVII), K. Jeppesen (XVIII–XIX), L. Bianchi (XX–XXXIV), Rzym 1939–87
msze:
Ad coenam agni providi na 5 głosów, kanoniczna, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: hymn), wyd. 1554, wyd. nowe PW X, 105, wyd. nowe POC I,125
Ad fugam na 4 głosy, kanoniczna, wyd. 1567, wyd. nowe PW XI, 57, wyd. nowe POC IV, 74
Aetema Christi munera na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: hymn), wyd. 1590, wyd. nowe PW XIV, 1, wyd. nowe POC XV, 1
Alma Redemptoris Mater na 6 głosów, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), wyd. 1600, wyd. nowe PW XX, 106, wyd. nowe POC XXVIII, 148
Ascendo ad Patrem na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1601, wyd. nowe PW XXI, 38, wyd. nowe POC XXIX, 54
Aspice Domine na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: J. de Mantua), wyd. 1567, wyd. nowe PW XI, 71, wyd. nowe POC IV, 91
Assumpta est Maria na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), rkp. 1602, wyd. nowe PW XXIII, 97, wyd. nowe POC XXV, 209
Ave Maria na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: modlitwa), wyd. 1594, wyd. nowe PW XVI, 1, wyd. nowe POC XXIII, 1
Ave Maria na 6 głosów, tenorowa, wyd. 1596, wyd. nowe PW XV, 113, wyd. nowe POC XXI, 142
Ave Regina coelorum na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVIII, 1, wyd. nowe POC XXV, 1
A voci mutate zob. Sine nomine [II]
Beata Dei genitrix zob. Sine nomine na 6 głosów
Beatae Mariae Virginis [I] (mantuańska) na 5 głosów, parafrazowa, alternatim, rkp. 1578–79, wyd. nowe POC XVIII, 83
Beatae Mariae Virginis [II] (mantuańska)na 5 głosów, parafrazowa, alternatim, rkp. 1578–79, wyd. nowe POC XVIII, 126
Beatae Mariae Virginis (mantuańska) [III] na 5 głosów, parafrazowa, alternatim, rkp. 1578–79, wyd. nowe POC XVIII, 162
Beatus Laurentius na 5 głosów, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), rkp. 1585–99, wyd. nowe PW XXIII, 48, wyd. nowe POC XXIV, 194
Benedicta es na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: Josquin des Prés), rkp. ok. 1570, wyd. nowe PW XXIV, 72, wyd. nowe POC XXVIII, 222
Brevis na 4 głosy, swobodna, wyd. 1570, wyd. nowe PW XII, 50, wyd. nowe POC VI, 62
Confitebor tibi Domine na 2 chóry 4-głosowe, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1585, wyd. nowe PW XXII, 110, wyd. nowe POC XXX, 163
De beata Virgine na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: msza IX, Credo I, msza XVII), wyd. 1567, wyd. nowe PW XI, 1, wyd. nowe POC IV, 1
De beata Virgine na 6 głosów, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: msza IX, Credo I, msza XVII), wyd. 1570, wyd. nowe PW XII, 135, wyd. nowe POC VI, 175
De feria na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: msza XVIII), wyd. 1570, wyd. nowe PW XII, 66, wyd. nowe POC VI, 84
Descendit angelus Domini na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: H. Penet), wyd. 1600, wyd. nowe PW XX, 1, wyd. nowe POC XXVIII, 1
Dies sanctificatus na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1593–94, wyd. nowe PW XV, 1, wyd. nowe POC XXI, 1
Dilexi quoniam na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: H. Maffon), wyd. 1593–94, wyd. nowe PW XV, 84, wyd. nowe POC XXI, 105
Dominicalis na 5 głosów, (mantuańska), parafrazowa, alternatim (materiał prekompozycyjny: msza XI i XII, Credo), wyd. 1592, wyd. nowe PW XXXIII, 1, wyd. nowe PW XXX, 28
Dum complerentur na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVII, 85, wyd. nowe POC XXIV, 117
Dum esset summus pontifex na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVII, 23, wyd. nowe POC XXIV, 32
Ecce ego Ioannes na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: ?), rkp. 1585–90, wyd. nowe PW XXIV, 129, wyd. nowe POC XXIX, 197
Ecce sacerdos magnus na 4 głosy, tenorowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), wyd. 1554, wyd. nowe PW X, 3, wyd. nowe POC I,1
Emendemus in melius na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: ?), wyd. 1594, wyd. nowe PW XVI, 44, wyd. nowe POC XXIII, 61
Eripe me de inimicis meis (też: Prima) na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: J. Maillard), wyd. 1582, wyd. nowe PW XIII, 59, wyd. nowe POC X, 79
Festum nunc celebre zob. Octavi toni
Fratres ego enim accepi na 2 chóry 4-głosowe, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1601, wyd. nowe PW XXII, 74, wyd. nowe POC XXX, 110
Gabriel archangelus na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: Ph. Verdelot), wyd. 1554, wyd. nowe PW X, 80, wyd. nowe POC I, 93
Già fu chi m’ebbe cara na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor, wyd. 1600, wyd. nowe PW XIX, 22, wyd. nowe POC XXVII, 30
Hodie Christus natus est na 2 chóry 4-głosowe, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1601, wyd. nowe PW XXII, 40, wyd. nowe POC XXX, 59
Iam Christus astra ascenderat na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: hymn), wyd. 1590, wyd. nowe PW XIV, 15, wyd. nowe POC XV, 20
Iesu nostra redemptio na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: hymn), wyd. 1582, wyd. nowe PW XIII, 29, wyd. nowe POC X, 38
Illumina oculos meos na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: A. de Silva), rkp. 1565, wyd. nowe PW XIX, 109, wyd. nowe POC XXVII, 155
In duplicibus minoribus [I] (mantuańska) na 5 głosów, parafrazowa, alternatim, rkp. 1578–79, wyd. nowe POC XVIII, 1
In duplicibus minoribus [II] (mantuańska) na 5 głosów, parafrazowa, alternatim, rkp. 1578–79, wyd. nowe POC XVIII, 42
In festis Apostolorum [I] (mantuańska) na 5 głosów, parafrazowa, alternatim, rkp. 1578–79, wyd. nowe POC XIX, 1
In festis Apostolorum [II] (mantuańska) na 5 głosów, parafrazowa, alternatim, rkp. 1578–79, wyd. nowe POC XIX, 43
In illo tempore na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: P. Moulu), wyd. 1600, wyd. nowe PW XIX, 1, wyd. nowe POC XXVII, 1
In maioribus duplicibus na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: msza II, Gloria I ad libitum, msza IX), rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW XXIII, 1, wyd. nowe POC XXIII, 149
In minoribus duplicibus na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: msza IV, Credo IV), rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW XXIII, 26, wyd. nowe POC XXIII, 182
In semiduplicibus maioribus [I] (mantuańska) na 5 głosów, parafrazowa, alternatim, rkp. 1578–79, wyd. nowe POC XIX, 87
In semiduplicibus maioribus [II] (mantuańska) na 5 głosów, parafrazowa, alternatim, rkp. 1578–79, wyd. nowe POC XIX, 129
In te Domine speravi na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: J. Lhéritier), wyd. 1593–94, wyd. nowe PW XV, 22, wyd. nowe POC XXI, 26
In te Domine speravi na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: J. Lupi), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVIII, 91, wyd. nowe POC XXV, 131
Inviolata na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: sekwencja), wyd. 1567, wyd. nowe PW XI, 21, wyd. nowe POC IV, 26
Io mi son giovinetta (też: Primi toni) na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: D. Ferrabosco), wyd. 1570, wyd. nowe PW XII, 26, wyd. nowe POC VI, 30
Io mi son giovinetta na 6 głosów, zob. Sine titulo
Iste confessor na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: hymn), wyd. 1590, wyd. nowe PW XIV, 54, wyd. nowe POC XV, 72
Je suis déshéritée (też: Sine nomine) na 4 głosy, parodia (J. Lupi lub P. Cadéac), wyd. 1593–94, wyd. nowe PW XV, 44, wyd. nowe POC XXI, 52
Lauda Sion (też: Prima) na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1582, wyd. nowe PW XIII, 1, wyd. nowe POC X, 1
Laudate Dominum na 2 chóry 4-głosowe, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1601, wyd. nowe PW XXII, 1, wyd. nowe POC XXX, 1
L’homme armé (też: Quarta) na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: melodia popularna), wyd. 1582, wyd. nowe PW XIII, 45, wyd. nowe POC X, 60
L’homme armé na 5 głosów, tenorowa (materiał prekompozycyjny: melodia popularna), wyd. 1570, wyd. nowe PW XII, 75, wyd. nowe POC VI, 97
Memor esto na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVII, 63, wyd. nowe POC XXIV, 86
Nasce la gioia mia na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: G.L. Primavera), wyd. 1590, wyd. nowe. PW XIV, 118, wyd. nowe POC XV, 161
Nigra sum na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: J. Lhéritier), wyd. 1590, wyd. nowe PW XIV, 66, wyd. nowe POC XV, 89
O admirabile commercium na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVII, 38, wyd. nowe POC XXIV, 52
Octavi toni (też: Festum nunc celebre) na 6 głosów, tenorowa (materiał prekompozycyjny: hymn), wyd. 1600, wyd. nowe PW XX, 80, wyd. nowe POC XXVIII, 114
O magnum mysterium (też: Tertia) na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1582, wyd. nowe PW XIII, 110, wyd. nowe POC X, 150
O Regem coeli na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: A. de Silva), wyd. 1554, wyd. nowe PW X, 32, wyd. nowe POC I,35
O Rex gloriae na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1601, wyd. nowe PW XXI, 22, wyd. nowe POC XXIX, 30
O sacrum convivium na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: C. de Morales), rkp. 1594, wyd. nowe PW XXIII, 71, wyd. nowe POC XXIV, 227
O Virgo simul et Mater na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1600, wyd. nowe PW XIX, 63, wyd. nowe POC XXVII, 89
Panem nostrum na 5 głosów, tenorowa (materiał prekompozycyjny: modlitwa), rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW XXIV, 20, wyd. nowe POC XXVII, 226
Panis quem ego dabo na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: L. Hellinck), wyd. 1590, wyd. nowe PW XIV, 34, wyd. nowe POC XV, 44
Papae Marcelli na 6 głosów, swobodna, wyd. 1567, wyd. nowe PW XI, 128, wyd. nowe POC IV, 167
Pater noster na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: modlitwa), rkp. 1618, wyd. nowe PW XXIV, 1, wyd. nowe POC XXVII, 199
Petra sancta na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytora Ios on ferito), wyd. 1600, wyd. nowe PW XIX, 37, wyd. nowe POC XXVII, 52
Primi toni [I] na 4 głosy, zob. Io mi son giovinetta
Primi toni [II] (też: Secundo) na 4 głosy, swobodna, wyd. 1582, wyd. nowe PW XIII, 15, wyd. nowe POC X, 19
Pro defunctis na 5 głosów parafrazowa (materiał prekompozycyjny: requiem), wyd. 1591, wyd. nowe PW X, 138, wyd. nowe POC I,164
Quai è il più grand’amor na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: C. de Rore), wyd. 1601, wyd. nowe PW XXI, 62, wyd. nowe POC XXIX, 88
Quam pulchra es na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: J. Lupi), wyd. 1593–94, wyd. nowe PW XV, 60, wyd. nowe POC XXI, 73
Quando lieta sperai na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: C. de Rore), wyd. 1600, wyd. nowe PW XX, 50, wyd. nowe POC XXVIII, 73
Quem dicunt homines na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: J. Richafort), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVII, 1, wyd. nowe POC XXIV, 1
Quinti toni na 6 głosów, swobodna, wyd. 1600, wyd. nowe PW XIX, 85, wyd. nowe POC XXVII, 120
Regina coeli na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), wyd. 1601, wyd. nowe PW XXI, 1, wyd. nowe POC XXIX, 1
Regina coeli na 5 głosów, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), wyd. 1600, wyd. nowe PW XX, 22, wyd. nowe POC XXVIII, 32
Repleatur os meum na 5 głosów, kanoniczna, parodia (materiał prekompozycyjny: J. de Mantua), wyd. 1570, wyd. nowe PW XII, 105, wyd. nowe POC VI, 136
Sacerdos et Pontifex na 5 głosów, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), wyd. 1594, wyd. nowe PW XVI, 60, wyd. nowe POC XXIII, 82
Sacerdotes Domini na 6 głosów, kanoniczna, parodia (materiał prekompozycyjny: ?), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVII, 113, wyd. nowe POC XXIV, 157
Salve Regina na 5 głosów, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), rkp. ok. 1594, wyd. nowe PW XXIV, 46, wyd. nowe POC XXVIII, 185
Salvum me fac na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: J. de Mantua), wyd. 1567, wyd. nowe PW XI, 97, wyd. nowe POC IV, 126
Sanctorum meritis na 4 głosy, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: hymn), wyd. 1594, wyd. nowe PW XVI, 22, wyd. nowe POC XXIII, 30
Secunda na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytora? Veni Sancte Spiritus), wyd. 1582, wyd. nowe PW XIII, 85, wyd. nowe POC X, 115
Sicut lilium inter spinas na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1590, wyd. nowe PW XIV, 95, wyd. nowe POC XV, 130
Sine nomine [I] na 4 głosy, swobodna, wyd. 1567, wyd. nowe PW XI, 41, wyd. nowe POC IV, 53
Sine nomine [II] (też: A voci mutate) na 4 głosy (mantuańska), swobodna, rkp. 1568 (?), wyd. nowe POC XIX, 168
Sine nomine [III] na 4 głosy, zob. Je suis déshéritée
Sine nomine na 5 głosów, kanoniczna, wyd. 1599, wyd. nowe PW XVIII, 64, wyd. nowe POC XXV, 93
Sine nomine (też: Beata Dei genitrix) na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: anonima Cantabo Domine), wyd. 1590, wyd. nowe PW X, 153, wyd. nowe POC I, 182
Sine titulo (też: Io mi son giovinetta) na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: D. Ferrabosco), rkp. ok. 1580, wyd. nowe PW XXXII, 10
Spem in alium na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: J. de Mantua), wyd. 1570, wyd. nowe PW XII, 3, wyd. nowe POC VI, 1
Te Deum laudamus na 6 głosów, parafrazowa (materiał prekompozycyjny: hymn), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVIII, 119, wyd. nowe POC XXV, 172
Tu espastor ovium na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1594, wyd. nowe PW XVI, 85, wyd. nowe POC XXIII, 115
Tu es Petrus [I] na 6 głosów, tenorowa (materiał prekompozycyjny: antyfona), wyd. 1601, wyd. nowe PW XXI, 86, wyd. nowe POC XXIX, 123
Tu es Petrus [II] na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), rkp. ok. 1607, wyd. nowe PW XXIV, 105, wyd. nowe POC XXVIII, 268
Ut re mi fa sol la na 6 głosów, tenorowa (materiał prekompozycyjny: heksachord), wyd. 1565, wyd. nowe PW XII, 165, wyd. nowe POC VI, 216
Veni Creator Spiritus na 6 głosów, tenorowa (materiał prekompozycyjny: hymn) rkp. 1571, wyd. nowe PW XXIII, 122, wyd. nowe POC XXV, 246
Veni sponsa Christi na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVIII, 21, wyd. nowe POC XXV, 30
Vestiva i colli na 5 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1599, wyd. nowe PW XVIII, 38, wyd. nowe POC XXV, 54
Viri Galilaei na 6 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), wyd. 1601, wyd. nowe PW XXI, 111, wyd. nowe POC XXIX, 159
Virtute magna na 4 głosy, parodia (materiał prekompozycyjny: M. Lasson), wyd. 1554, wyd. nowe PW X, 55, wyd. nowe POC III, 62
„Et in terra” z mszy Cantantibus organis na 12 głosów, parodia (materiał prekompozycyjny: kompozytor), rkp. po 1585, wyd. nowe POC XXXI, 84
motety:
Accepit Iesus na 6 głosów, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 123, wyd. nowe POC VIII, 160
Ad Dominum cum tribularer na 4 głosy cz. 2: Sagittae potentis acutae, tekst: psalm 120 (119), wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 135, wyd. nowe POC XI, 26
Adiuro vos filiae na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 52, wyd. nowe POC XI, 157
Adoramus te Christe na 4 głosy, tekst: wers z pasji, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 176, wyd. nowe POC XI, 78
Ad te levavi animam meam na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 3, wyd. nowe POC XVII, 1
Ad te levavi oculos meos na 4 głosy, cz. 2: Miserere nostri Domine, tekst: psalm 123 (122), wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 130, wyd. nowe POC XI, 20
Ad te levavi oculos meos na 3 chóry 4-głosowe, tekst: psalm 123 (122), rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 139
Aegypte noli flere na 5 głosów, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 121, wyd. nowe POC XII, 45
Afferentur Regi virgines na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 195, wyd. nowe POC XVII, 266
Alleluia, tulerunt Dominum na 5 głosów, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 30, wyd. nowe POC V, 35
Alma Redemptoris Mater [I] na 4 głosy, cz. 2: Tu quae genuisti, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 156, wyd. nowe POC XI, 52
Alma Redemptoris Mater [II] na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. Wiedeń, Nationalbibliothek 16709, XVII w.
Alma Redemptoris Mater [I] na 8 głosów, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 159, wyd. nowe POC XXXIV, 20
Alma Redemptoris Mater [II] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. z początku XIX w., wyd. PW VII, 73
Angelus Domini descendit na 5 głosów, cz. 2: Et introeuntes in monumentum, tekst: responsorium, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 18, wyd. nowe POC VIII, 23
Angelus Domini descendit na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 75, wyd. nowe POC XVII, 103
Angelus Domini descendit na 8 głosów, tekst: ofertorium, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana, C.S. 2943, 1748
Anima nostra na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 24, wyd. nowe POC XVII, 30
Apparuit caro suo Ioanni na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 134, wyd. nowe POC XII, 64
Apparuit gratia na 2 chóry 4-głosowe, rkp. XVII w., wyd. nowe PW VII, 53
Ardens est cor meum na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 124, wyd. nowe POC XII, 49
Ascendens Christus na 4 głosy, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW VII, 55
Ascendit Deus na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 87, wyd. nowe POC XVII, 120
Ascendo ad Patrem na 5 głosów, cz. 2: Ego rogabo Patrem, tekst: antyfona, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 33, wyd. nowe POC VII, 42
Asperges me na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 129
Assumpta est Maria na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd nowe PW IX, 173, wyd. nowe POC XVII, 233
Assumpta est Maria na 6 głosów, cz. 2: Quae est ista, rkp. lata 1585–99, wyd. nowe PW VI, 28
Ave Maria gratia plena [I] na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 20, PW XXVI, 5, wyd. nowe POC III, 23, wyd. nowe POC XX, 6
Ave Maria gratia plena [II] na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 164, wyd. nowe POC XI, 63
Ave Maria gratia plena [III] na 4 głosy. tekst: antyfona, wyd. 1593, wyd. nowe PW XXVI, 38, wyd. nowe POC XX, 42
Ave Maria gratia plena [I] na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 6, wyd. nowe POC VIII, 5
Ave Maria gratia plena [II] na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 13, wyd. nowe POC XVII, 14
Ave Maria gratia plena na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 121
Ave mundi spes na 2 chóry 4-głosowe, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 111, wyd. nowe POC XXXIV, 29
Ave Regina coelorum [I] na 4 głosy, cz. 2: Gaude Virgo gloriosa, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 152, wyd. nowe POC XI, 47
Ave Regina coelorum [II] na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. Wiedeń, Nationalbibliothek 16709, XVII w.
Ave Regina coelorum na 5 głosów, cz. 2: Gaude Virgo gloriosa, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 146, wyd. nowe POC XII, 80
Ave Regina coelorum [I] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 150, wyd. nowe POC VIII, 196
Ave Regina coelorum [II] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW VII, 124
Ave Trinitas sacrarium na 5 głosów, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 109, wyd. nowe POC XII, 27
Beata Barbara na 6 głosów, cz. 2: Gloriosam mortem, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 101, wyd. nowe POC VII, 135
Beatae Mariae Magdalenae na 5 głosów, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 54, wyd. nowe POC V, 69
Beata es na 6 głosów, tekst: antyfona, rkp. ok. 1580, wyd. nowe PW XXXII, 1
Beata es na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Ave Maria, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXX, 162, wyd. nowe POC XXXIV, 41
Beati omnes na 3 chóry 4-głosowe, tekst: psalm 128 (127), rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 153
Beatus Laurentius na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 54, wyd. nowe POC III, 66
Beatus Laurentius na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1565, wyd. nowe PW I, 61, wyd. nowe POC V, 79
Beatus vir qui suffert na 4 głosy, tekst: z Listu św. Jakuba, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 102, wyd. nowe POC III, 129
Benedicam Dominum na 5 głosów, tekst: psalm 34 (33), wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 108, wyd. nowe POC XVII, 150
Benedicite gentes na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 84, wyd. nowe POC XVII, 115
Benedicta sit Sancta Trinitas na 4 głosy, tekst: introit, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 33, wyd. nowe POC III, 38
Benedictus Dominus [I] na 4 głosy, wyd. 1587, wyd. nowe w: K. Jeppesen Palestriniana. Ein unbekantes Autogramm und einige unveröffentlichte Falsibordoni des Giovanni da Palestrina, w ks. pamiątkowej H. Anglésa, t. 1, red. M. Querol i inni, Barcelona 1958
Benedictus Dominus [II] na 4 głosy, wyd. 1587
Benedictus Dominus [III] na 4 głosy, wyd. 1587
Benedictus Dominus [IV] na 4 głosy, wyd. 1587, wyd. nowe PW XXXI, 169
Benedictus Dominus [V] na 4 głosy, rkp. 1630, wyd. nowe PW XXX, 10
Benedictus Dominus na 5 głosów, tekst: kantyk Zachariasza, rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW XXXI, 112
Benedictus Dominus na 2 chóry: 4- i 5-głosowe, tekst: kantyk Zachariasza, wyd. nowe PW XXXII, 59, wyd. nowe POC XXXIII, 130
Benedictus es Domine na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 51, wyd. nowe POC XVII, 69
Benedictus sit Deus na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 93, wyd. nowe POC XVII, 128
Benedixisti, Domine na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 10, wyd. nowe POC XVII, 10
Bonum est confiteri na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 46, wyd. nowe POC XVII, 61
Canitae tuba na 5 głosów, cz. 2: Rorate coeli, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 43, wyd. nowe POC VII, 56
Cantabimus canticum novum na 4 głosy, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S.267, 1792
Cantabo Domino na 6 głosów, cz. 2: Deficiant peccatores, tekst: antyfona, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 115, wyd. nowe POC VII, 154
Cantantibus organis na 5 głosów, cz. 2: Biduanis ac triduanis, tekst: antyfona, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 9, wyd. nowe POC VIII, 10
Caput eius aurum na 5 głosów, tekst z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 55, wyd. nowe POC XI, 162
Caro mea na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 15, wyd. nowe POC VIII, 19
Caro mea na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Hic est panis, tekst: antyfona, wyd. 1614, wyd. nowe PW VI, 12
Coenantibus illis na 5 głosów, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 26, wyd. nowe POC VII, 31
Columna es immobilis na 6 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 116, wyd. nowe POC VIII, 151
Confessio et pulchritudo na 5 głosów, cz. 2: Afflige opprimentes nos, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 170, wyd. nowe POC XVII, 229
Confirma hoc Deus na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 90, wyd. nowe POC XVII, 123
Confitebor tibi, Domine na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 66, wyd. nowe POC XVII, 90
Confitebor tibi, Domine na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Notas facite in populis, tekst: ofertorium, wyd. 1572, wyd. nowe PW II,132, wyd. nowe POC VII, 176
Confitebuntur coeli na 5 głosów, tekst: graduał, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 182, wyd. nowe POC XVII, 246
Confitemini Domino na 4 głosy, tekst: psalm 106 (105), wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 170, wyd. nowe POC XI, 70
Congratulamini mihi na 4 głosy, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 74, wyd. nowe POC III, 94
Congratulamini mihi na 6 głosów, rkp. Rzym, Biblioteca S. Cecilia G. Mss. 3895, 1617
Congratulamini mihi na 2 chóry 4-głosowe, rkp. XVII w., wyd. nowe PW VII, 167
Congrega, Domine, dispersionem na 5 głosów, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 28, wyd. nowe POC VIII, 35
Constitues eos na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 179, wyd. nowe POC XVII, 241
Corona aurea na 5 głosów, cz. 2: Domine praevenisti, tekst: graduał, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 12, wyd. nowe POC VII, 13
Crucem sanctam na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 34, wyd. nowe POC V, 41
Cum autem esset Stephanus, na 6 głosów, cz. 2: Positis autem genibus, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW VI, 36
Cum ortus fuerit na 6 głosów, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 107, wyd. nowe POC VIII, 140
Cum pervenisset beatus Andreas na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 101, wyd. nowe POC V, 135
De profundis na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 161, wyd. nowe POC XVII, 217
Derelinquat impius na 5 głosów, tekst: z Księgi Izajasza, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 29, wyd. nowe POC VII, 37
Derelinquat impius na 6 głosów, tekst: z Księgi Izajasza, rkp. Rzym, Biblioteca S. Cecilia G. Mss. 792–95, ok. 1600
Descendi in hortum na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 66, wyd. nowe POC XI, 177
Deus, Deus meus na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 78, wyd. nowe POC XVII, 107
Deus enim firmavit na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 29, wyd. nowe POC XVII, 38
Deus, qui animae na 4 głosy, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW VII, 64
Deus, qui dedisti legem na 5 głosów, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 79, wyd. nowe POC V, 104
Deus, qui ecclesiam tuam na 6 głosów, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 129, wyd. nowe POC VIII, 168
Deus tu conversus na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 6, wyd. nowe POC XVII, 5
Dextera Domini na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 43, wyd. nowe POC XVII, 57
Dies sanctificatus na 4 głosy, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 3, wyd. nowe POC III, 1
Dies sanctificatus na 2 chóry 4-głosowe, tekst: responsorium, rkp. XVII w., wyd. nowe PW VII, 158
Diffusa est gratia na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 200, wyd. nowe POC XVII, 272
Dilectus meus descendit na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 58, wyd. nowe POC XI, 166
Dilectus meus mihi na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 47, wyd. nowe POC XI, 150
Disciplinam et sapientiam na 2 chóry 4-głosowe, tekst: responsorium, rkp. XVII w., wyd. nowe PW VI, 129, wyd. nowe POC XXXIV, 61
Dixit Dominus na 4 głosy, rkp. końca XVI w., wyd. nowe w: K. Jeppesen Palestriniana. Ein unbekantes Autogramm und einige unveröffentlichte Falsibordoni des Giovanni da Palestrina, w ks. pamiątkowej H. Anglésa, t. 1, red. M. Querol i in., Barcelona 1958
Doctor bonus et amicus Dei na 4 głosy, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 80, wyd. nowe POC III, 100
Domine convertere na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 99, wyd. nowe POC XVII, 136
Domine Deus in simplicitate na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 198, wyd. nowe POC XVII, 269
Domine Deus, qui conteris na 5 głosów, cz. 2: Tu Domine, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 85, wyd. nowe POC VIII, 111
Domine, in auxilium na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 140, wyd. nowe POC XVII, 187
Domine, in virtute na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Magna est gloria eius, tekst: antyfona, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 153, wyd. nowe POC VII, 205
Domine, quando veneris na 4 głosy, cz. 2: Commissa mea pavesco, tekst: responsorium, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 117, wyd. nowe POC XI, 3
Domine, quis habitabit na 3 chóry 4-głosowe, tekst: psalm 15 (14), rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 166
Domine, secundum actum na 4 głosy, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW VII, 57
Domine, secundum actum na 5 głosów, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 106, wyd. nowe POC XII, 23
Dominus Iesus in qua nocte na 5 głosów, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 77, wyd. nowe POC VII, 102
Dum aurora finem daret na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 77, wyd. nowe POC III, 97
Dum complerentur na 6 głosów, cz. 2: Dum ergo essent, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 111, wyd. nowe POC V, 149
Duo ubera tua na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 71, wyd. nowe POC XI, 185
Ecce merces sanctorum na 5 głosów, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 137, wyd. nowe POC XII, 68
Ecce nunc benedicite [I] na 4 głosy, tekst: psalm 134 (133), wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 128, wyd. nowe POC XI, 17
Ecce nunc benedicite [II] na 4 głosy, tekst: psalm 134 (133), rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW VII, 62
Ecce nunc benedicite na 4–5 głosów, tekst: psalm 134 (133), rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 156, wyd. nowe POC XXXIII, 126
Ecce nunc benedicite na 3 chóry 4-głosowe, tekst: psalm 134 (133), rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW VII, 35, wyd. nowe POC XXXII, 1
Ecce tu pulcher es na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 22, wyd. nowe POC XI, 116
Ego sum panis vivus (…) Patres vestri na 4 głosy, tekst: z Ewangelii wg św. Jana, wyd. 1581, wyd. nowe PW V, 146, wyd. nowe POC XI, 39
Ego sum panis vivus na 5 głosów, cz. 2: Panis quern ego dabo, tekst: z Ewangelii wg św. Jana, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 43, wyd. nowe POC V, 54
Elegerunt Apostoli na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 18, wyd. nowe POC XVII, 22
Estote fortes na 6 głosów, rkp. 1563, wyd. nowe PW XXXI, 75
Exaltabo te, Domine na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 125, wyd. nowe POC XVII, 167
Exaudi Domine preces [I] na 4 głosy, tekst: psalm 17 (16), wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 107, wyd. nowe POC III, 135
Exi cito in plateas na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 50, wyd. nowe POC VII, 65
Expurgate vetus fermentum na 2 chóry 4-głosowe, tekst: responsorium, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 144, wyd. nowe POC XXXIV, 98
Exspectans exspectavi na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 137, wyd. nowe POC XVII, 183
Exsultate Deo na 5 głosów, tekst: psalm 81 (80), wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 151, wyd. nowe POC XII, 88
Fasciculus myrrhae na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 20, wyd. nowe POC XI, 113
Fili, non te frangant na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Ecce veniet dies illa, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW VII, 80
Fratres, ego enim accepi na 2 chóry 4-głosowe, tekst: z I Listu św. Pawła do Koryntian, wyd. 1614, wyd. nowe PW VI, 6, wyd. nowe POC XXXIV, 90
Fuit homo missus a Deo na 4 głosy, tekst: graduał, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 38, wyd. nowe POC III, 46
Fuit homo missus a Deo na 5 głosów, cz. 2: Erat Johannes in deserto, tekst: responsorium, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 39, wyd. nowe POC VIII, 49
Fundamenta eius na 4 głosy, cz. 2: Numquid Sion dicet, tekst: tractus, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 139, wyd. nowe POC XI, 30
Gaude, Barbara beata na 4 głosy, tekst: hymn, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW VII, 70
Gaude, Barbara beata na 5 głosów, cz. 2: Gaude, quia meruisti, tekst: hymn, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 59, wyd. nowe POC VII, 78
Gaude, gloriosa na 5 głosów, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 149
Gaudent in coelis na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 96, wyd. nowe POC III, 121
Gloriosi principes na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 180, wyd. nowe POC XI, 83
Guttur tuum na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 78, wyd. nowe POC XI, 193
Haec dies na 4 głosy, tekst: psalm 118 (117), wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 167, wyd. nowe POC XI, 66
Haec dies na 6 głosów, tekst: psalm 118 (117), wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 114, wyd. nowe POC VIII, 148
Haec dies na 2 chóry 4-głosowe, tekst: psalm 118 (117), rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW VII, 88
Haec est dies praeclara na 2 chóry 4-głosowe, rkp. XVII w., wyd. nowe PW VII, 163
Heu mihi Domine na 4 głosy, cz. 2: Anima mea turbata est, tekst: responsorium, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 121, wyd. nowe POC XI, 8
Hic est beatissimus Evangelista na 6 głosów, cz. 2: Hic est discipulus ille, tekst: antyfona, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW VI, 41
Hic est discipulus ille na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 87, wyd. nowe POC V, 116
Hic est vere martyr na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 92, wyd. nowe POC III, 116
Hodie beata Virgo na 4 głosy, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 17, wyd. nowe POC III, 19
Hodie Christus natus est na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 135
Hodie Christus natus est na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 155, wyd. nowe POC VIII, 203
Hodie gloriosa na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Regina mundi, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW VI, 82, wyd. nowe POC XXXIII, 61
Hodie Maria virgo coelos na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1616
Hodie nata est na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 64, wyd. nowe POC V, 83
Homo quidam fecit na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 39, wyd. nowe POC VII, 50
Ierusalem, cito veniet na 6 głosów, cz. 2: Ego enim sum Dominus, tekst: responsorium, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 94, wyd. nowe POC VII, 125
Iesu flos matris na 4 głosy, tekst: hymn, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXX, 5
Iesu rex admirabilis na 3 głosy, tekst: hymn, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXX, 2
Iesus iunxit se na 4 głosy, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 23, wyd. nowe POC III, 26
Iesus iunxit se na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Et increpavit eos, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW VI, 66, wyd. nowe POC XXXIII, 28
Illumina oculos na 3 głosy, tekst: ofertorium, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXX, 3
Illumina oculos [I] na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 105, wyd. nowe POC XVII, 145
Immittet Angelus Domini na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 134, wyd. nowe POC XVII, 179
Improperium exspectavit na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 69, wyd. nowe POC XVII, 94
Inclytae sanctae virginis Catherinae na 5 głosów, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 36, wyd. nowe POC VIII, 45
In diebus illis mulier na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 50, wyd. nowe POC III, 61
In illo tempore egressus Iesus na 5 głosów, tekst: z Ewangelii wg św. Jana, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 18, wyd. nowe POC VII, 21
Innocentes pro Christo na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW VII, 66
In omnem terram na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 185, wyd. nowe POC XVII, 250
In te speravi na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 131, wyd. nowe POC XVII, 175
Introduxit me rex na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 34, wyd. nowe POC XI, 132
Inveni David na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 32, wyd. nowe POC XVII, 41
Iste est, qui ante Deum na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 99, wyd. nowe POC III, 125
Isti sunt viri sancti na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 89, wyd. nowe POC III, 113
Iubilate Deo omnis terra na 5 głosów, cz. 2: Laudate nomen eius, tekst: psalm 100 (99), wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 69, wyd. nowe POC VIII, 89
Iubilate Deo omnis terra na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 37, wyd. nowe POC XVII, 49
Iubilate Deo omnis terra na 2 chóry 4-głosowe, tekst: psalm 100 (99), wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 160, wyd. nowe POC VIII, 209
Iubilate Deo omnis terra na 3 chóry 4-głosowe, cz. 2: Laudate nomen eius, tekst: psalm 100 (99), rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 178
Iubilate Deo universa terra na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 40, wyd. nowe POC XVII, 53
Iudica me, Deus na 6 głosów, tekst: introit, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 120, wyd. nowe POC VIII, 155
Iustitiae Domini rectae [I] na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 60, wyd. nowe POC XVII, 81
Iustitiae Domini rectae [II] na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 117, wyd. nowe POC XVII, 162
Iustorum animae na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 187, wyd. nowe POC XVII, 254
Iustus ut palma [I] na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 21, wyd. nowe POC XVII, 26
Iustus ut palma [II] na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 164, wyd. nowe POC XVII, 221
Laetamini in Domino na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 193, wyd. nowe POC XVII, 262
Laetus Hyperboream na 5 głosów, cz. 2: O patruo, tekst: świecki na cześć A. i S. Batorych, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 91, wyd. nowe POC XII, 1
Laeva eius na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 36, wyd. nowe POC XII, 135
Lapidabant Stephanum na 4 głosy, tekst: z Dziejów Apostolskich, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 5, wyd. nowe POC III, 4
Lapidabant Stephanum na 5 głosów, tekst: z Dziejów Apostolskich, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 83, wyd. nowe POC V, 110
Lauda anima mea na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 81, wyd. nowe POC XVII, 111
Lauda Mater ecclesia na 4 głosy, tekst: hymn, rkp. Bolonia, Civico Museo Q 316, koniec XVI w.
Lauda, Sion, Salvatorem na 4 głosy, tekst: sekwencja, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 36, wyd. nowe POC III, 42
Lauda, Sion, Salvatorem [I] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 138, wyd. nowe POC VIII, 180
Lauda, Sion, Salvatorem [II] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW VII, 91
Laudate Dominum de coelis na 2 chóry 4-głosowe, tekst: psalm 148, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXX, 170
Laudate Dominum in tympanis na 3 chóry 4-głosowe, rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW VII, 25, wyd. nowe POC XXXII, 28
Laudate Dominum omnes gentes na 2 chóry 4-głosowe, tekst: psalm 117 (116), wyd. 1572, wyd. nowe PW II,164, wyd. nowe POC VII, 219
Laudate Dominum, quia benignus est na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 63, wyd. nowe POC XVII, 85
Laudate pueri na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Quis sicut Dominus, tekst: psalm 113 (112), wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 142, wyd. nowe POC VII, 190
Loquebantur variis linguis na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 29, wyd. nowe POC III, 34
Magnum haereditatis na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 11, wyd. nowe POC III, 11
Magnus sanctus Paulus na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 44, wyd. nowe POC III, 53
Magnus sanctus Paulus na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Sancte Paule apostole, tekst: antyfona, rkp. XVII w., wyd. nowe PW VII, 171
Manifesto vobis na 5 głosów, cz. 2: Pax vobis, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 92, wyd. nowe POC VIII, 120
Meditabor in mandatis na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 57, wyd. nowe POC XVII, 77
Memor esto na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 7, wyd. nowe POC VII, 7
Mihi autem nimis na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 167, wyd. nowe POC XVII, 225
Miserere mei na 4 głosy, tekst: psalm 51 (50), wyd. 1587, wyd. nowe PW XXX, 14
Miserere mei [I] na 5 głosów, tekst: psalm 51 (50), rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 160
Miserere mei na 6 głosów, tekst: psalm 51 (50), wyd. 1587, wyd. nowe PW XXXII, 162
Miserere mei [I] na 2 chóry 4- i 5-głosowe, tekst: psalm 51 (50), rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 24
Miserere mei [II] na 2 chóry 4- i 5-głosowe, tekst: psalm 51 (50), rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 28
Miserere mei na 3 chóry 4-głosowe, tekst: psalm 51 (50), rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 68, wyd. nowe POC XXXII, 56
Misit me vivens Pater na 5 głosów, rkp. ok. 1580, wyd. nowe PW XXXIII, 80
Misso Herodes spiculatore na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 60, wyd. nowe POC III, 74
Nativitas tua Dei genetrix na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 63, wyd. nowe POC III, 78
Ne recorderis peccata mea na 4 głosy, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW VII, 60
Nigra sum na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 8, wyd. nowe POC IX, 97
Nos autem gloriari oportet na 4 głosy, tekst: introit, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 66, wyd. nowe POC III, 82
Nunc dimittis [I] na 4 głosy, tekst: kantyk Symeona, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 49
Nunc dimittis na 5 głosów, tekst: kantyk Symeona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 158
Nunc dimittis na 2 chóry 4-głosowe, tekst: kantyk Symeona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VII, 181
Nunc dimittis na 3 chóry 4-głosowe, tekst: kantyk Symeona, rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW VII, 44, wyd. nowe POC XXXII, 15
O admirabile commercium na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 3, wyd. nowe POC V, 1
O admirabile commercium na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW VII, 14, wyd. nowe POC XXXIII, 97
O Antoni eremita na 5 głosów, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 10, wyd. nowe POC V, 10
O beata et benedicta et gloriosa na 5 głosów, cz. 2: O vera sum sempiterna Trinitas, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 37, wyd. nowe POC V, 45
O beatum pontificem na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 74, wyd. nowe POC V, 98
O beatum virum na 5 głosów, cz. 2: O beatum pontificem, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 67, wyd. nowe POC V, 88
O bone Iesu exaudi me na 6 głosów, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 127, wyd. nowe POC VIII, 165
O bone Iesu exaudi me na 2 chóry 4-głosowe (opracowanie wersji 6-głosowej), rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 135
O doctor optime na 4 głosy, rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 37
O Domine Iesu na 6 głosów, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 144, wyd. nowe POC V, 193
O Domine Iesu na 2 chóry 4-głosowe (opracowanie wersji 6-głosowej), rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 140
O gloriosa domina na 3 chóry 4-głosowe, tekst: hymn, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXX, 181
O lux et decus na 5 głosów, cz. 2: O singulareprae sidium, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 45, wyd. nowe POC VIII, 57
O magnum misterium na 6 głosów, cz. 2: Quem vidistis pastores, tekst: responsorium, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 137, wyd. nowe POC V, 184
Omnes gentes plaudite na 2 chóry 4-głosowe, tekst: introit, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VII, 186
Omnipotens sempiterne Deus na 5 głosów, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 75, wyd. nowe POC VIII, 98
Omnis pulchritudo Domini na 2 chóry 4-głosowe, rkp. Rzym, Biblioteca S. Cecilia Riserva B.I.I.5, przed 1595
Opem nobis, o Thoma na 5 głosów, wyd. 1595, wyd. nowe PW XXXIII, 34
O pretiosum et admirandum convivium na 2 chóry 4-głosowe, rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW VII, 10
O quam bonus na 3 chóry 4-głosowe, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 197
O quam metuendus est na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 66, wyd. nowe POC VIII, 85
O quam suavis na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW XXX, 7
O quam suavis na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 125
O quantus luctus hominum na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 72, wyd. nowe POC III, 90
Oravi ad Dominum na 5 głosów, tekst: ofertorium (?), wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 143, wyd. nowe POC XVII, 191
O Rex gloriae na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 26, wyd. nowe POC III, 30
Orietur Stella ex Iacob na 5 głosów, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 118, wyd. nowe POC XII, 40
O sacrum convivium na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 23, wyd. nowe POC VII, 27
O sancte praesul, Nicolae na 5 głosów, cz. 2: Gaude praesul optime, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 78, wyd. nowe POC VIII, 102
O sapientia na 5 głosów, tekst: antyfona, rkp. Rzym, Biblioteca S. Cecilia G.Mss. 796–8055, ok. 1580
Osculetur me na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 3, wyd. nowe POC XI, 89
O Virgo simul et Mater na 5 głosów, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 3, wyd. nowe POC VII, 1
Pange lingua gloriosi na 4 głosy, tekst: hymn, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXX, 142
Parce mihi na 5 głosów, cz. 2: Peccavi, quid faciam, tekst: z Księgi Hioba, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 112, wyd. nowe POC XII, 31
Pater noster [I] na 5 głosów, tekst: z Ewangelii wg św. Mateusza, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 3, wyd. nowe POC VIII, 1
Pater noster na 2 chóry 4-głosowe, tekst: z Ewangelii wg św. Mateusza, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 150
Paucitas dierum na 5 głosów, cz. 2: Manus tuae, tekst: responsorium, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 96, wyd. nowe POC XII, 9
Peccantem me quotidie na 5 głosów, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 73, wyd. nowe POC VII, 98
Perfice gressus meos na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 48, wyd. nowe POC XVII, 64
Popule meus [I] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. przed 1595, wyd. nowe PW XXXI, 171
Popule meus [II] na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Crux Fidelis, tekst: antyfona, rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 175
Populum humilem na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 114, wyd. nowe POC XVII, 158
Posuisti, Domine na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 27, wyd. nowe POC XVII, 34
Praecatus est Moyses na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 128, wyd. nowe POC XVII, 175
Princeps gloriosissime na 4 głosy, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. PW VII, 68
Pueri Hebraeorum [I] na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 172, wyd. nowe POC XI, 72
Puer qui natus est na 5 głosów, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 50, wyd. nowe POC V, 64
Pulchra es, amica na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 61, wyd. nowe POC XI, 169
Pulchra es, o Maria na 6 głosów, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 118, wyd. nowe POC V, 158
Pulchrae sunt genae na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 17, wyd. nowe POC XI, 109
Quae est ista, quae processit na 4 głosy, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 57, wyd. nowe POC III, 70
Quae est ista, quae progreditur na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 63, wyd. nowe POC XI, 173
Quam pulchra es na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 75, wyd. nowe POC XI, 189
Quam pulchri sunt gressus tui na 4 głosy, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 83, wyd. nowe POC III, 104
Quam pulchri sunt gressus tui na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 68, wyd. nowe POC XI, 181
Quem dicunt homines na 5 głosów, tekst: z Ewangelii wg św. Mateusza, rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 53
Quia vidisti me, Thoma na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 144, wyd. nowe POC XI, 36
Quid habes Hester na 5 głosów, cz. 2: Vidi te Domine, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 51, wyd. nowe POC VIII, 66
Qui manducat na 5 głosów, tekst: z Ewangelii wg św. Jana, rkp. XVIII w., wyd. nowe PW XXXI, 55
Qui pacem na 4 głosy, rkp. Bolonia, Civico Museo R.2818, 1. poł. XIX w., incipit utworu PW XXXII, s. VI
Recordare mei na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 158, wyd. nowe POC XVII, 213
Reges Tharsis na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 35, wyd. nowe POC XVII, 45
Regina coeli [I] na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. Wiedeń, Nationalbibliothek 167092, XVII w.
Regina coeli [II] na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 51
Regina coeli [I] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 165
Regina coeli [II] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXX, 175
Repleatur os meum na 5 głosów, tekst: introit, wyd. 1600
Responsum accepit na 6 głosów, cz. 2: Cum induceret, tekst: komunia, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW VI, 48
Rex Melchior na 5 głosów, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 143, wyd. nowe POC XII, 76
Rex pacificus na 6 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 111, wyd. nowe POC VIII, 144
Sacerdotes Domini na 5 głosów, tekst: ofertorium wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 96, wyd. nowe POC XVII, 132
Salva nos na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 50
Salvator mundi na 4 głosy, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 69, wyd. nowe POC III, 86
Salve Regina [I] na 4 głosy, cz. 2: Eia ergo, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 165, wyd. nowe POC XI, 57
Salve Regina [I] na 5 głosów, cz. 2: Eia ergo, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 165, wyd. nowe POC XII, 108
Salve Regina na 6 głosów, cz. 2: Eia ergo, tekst: antyfona, rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW VII, 3
Salve Regina na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 153
Salve Regina na 3 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 211
Sancta et immaculata na 6 głosów, cz. 2: Benedicta tu, tekst: responsorium, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 109, wyd. nowe POC VII, 146
Sancte Paule Apostole na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1569. wyd. nowe PW I, 57, wyd. nowe POC V, 74
Sanctificavit Dominus na 5 głosów, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 62, wyd. nowe POC VIII, 80
Sanctificavit Moyses na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 146, wyd. nowe POC XVII, 196
Scapulis suis na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 54, wyd. nowe POC XVII, 73
Senex puerum portabat na 5 głosów, cz. 2: Hodie beata Virgo, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 14, wyd. nowe POC V, 15
Si ambulavero na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 149, wyd. nowe POC XVII, 200
Sic Deus dilexit mundum na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 128, wyd. nowe POC XII, 54
Sicut cervus na 4 głosy, cz. 2: Sitivit anima mea, tekst: parafraza psalmu 42 (41), wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 148, wyd. nowe POC XI, 42
Sicut in holocaustis na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 111, wyd. nowe POC XVII, 154
Sicut lilium inter spinas [I] na 5 głosów, cz. 2: Quam pulchri sunt, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 90, wyd. nowe POC V, 121
Sicut lilium inter spinas [II] na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 30, wyd. nowe POC XI, 128
Si ignoras te na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 14, wyd. nowe POC XI, 105
Solve, iubente Deo na 6 głosów, cz. 2: Quodcumque ligaveris, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 123, wyd. nowe POC V, 165
Sperent in te na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 102, wyd. nowe POC XVII, 141
Spiritus Sanctus replevit na 2 chóry 4-głosowe, tekst: introit, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW VI, 76, wyd. nowe POC XXXIII, 72
Stabat Mater [I] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW VI, 96, wyd. nowe POC XXXIII, 43
Stabat Mater na 3 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW VII, 130
Stella, quam viderant Magi na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 6, wyd. nowe POC V, 5
Stetit Angelus na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 176, wyd. nowe POC XVII, 237
Sub tuum praesidium na 4 głosy, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 173, wyd. nowe POC XI, 75
Sub tuum praesidium na 2 chóry 4-głosowe, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 1
Super flumina Babylonis na 4 głosy, tekst: psalm 137 (136), wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 125, wyd. nowe POC XI, 14
Super flumina Babylonis na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 152, wyd. nowe POC XVII, 205
Surgam et circuibo na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 50, wyd. nowe POC XI, 154
Surge, amica mea na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 44, wyd. nowe POC XI, 146
Surge illuminare Ierusalem na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Et ambulabunt gentes, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 134, PW VI, 90, wyd. nowe POC VIII, 174, wyd. nowe POC XXXIII, 81
Surge Petre na 5 głosów, tekst: responsorium, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 130, wyd. nowe POC XII, 58
Surge, propera amica formosa mea na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 41, wyd. nowe POC XI, 142
Surge, propera amica mea na 4 głosy, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 47, wyd. nowe POC III, 57
Surge, propera amica mea na 5 głosów, cz. 2: Veni dilecte , tekst: Pieśni nad pieśniami, wyd. Motetti di Orfeo Vecchi (…) e d’altri (…). Libro primo…, Mediolan 1599 (brak Cantus), kontrafaktura w rkp. Warszawa, Biblioteka Uniwersytecka, sygn. 7.41.5.14., 1587, por. P. Poźniak Repretuar polskiej muzyki wokalnej w epoce Renesansu, Kraków 1999)
Surge sancte Dei na 5 głosów, cz. 2: Ambula sancte Dei, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 159, wyd. nowe POC XII, 100
Surrexit pastor bonus na 4 głosy, wyd. 1584, wyd. nowe PW V, 177, wyd. nowe POC XI, 79
Surrexit pastor bonus na 2 chóry 4-głosowe, cz. 2: Et enim pascha nostrum, rkp. ok., wyd. 1590, wyd. nowe PW VI, 57, wyd. nowe POC XXXIII, 15
Susanna ab improbis na 6 głosów, cz. 2: Postquam autem, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 100, wyd. nowe POC VIII, 130
Suscipe verbum virgo Maria na 5 głosów, cz. 2: Paries quidem filius, tekst: responsorium, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 22, wyd. nowe POC V, 25
Tantum ergo [I] na 4 głosy, tekst: hymn, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXX, 153
Tempus est, ut revertar na 5 głosów, cz. 2: Nisi ego abiero, tekst: parafraza z Ewangelii wg św. Jana, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 101, wyd. nowe POC XII, 16
Terra tremuit na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 72, wyd. nowe POC XVII, 99
Tollite iugum meum na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 87, wyd. nowe POC III, 109
Tota pulchra es na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 25, wyd. nowe POC XI, 120
Tradent enim vos na 5 głosów, tekst: antyfona, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 59, wyd. nowe POC VIII, 75
Tradent enim vos na 6 głosów, tekst: antyfona, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW VI, 53
Trahe me post te na 5 głosów, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 5, wyd. nowe POC XI, 93
Tria sunt munera na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, rkp. pocz. XIX w., wyd. PW VII, 76
Tribularer si nescirem na 6 głosów, cz. 2: Secundum multitudinem, tekst: responsorium, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 81, wyd. nowe POC VII, 107
Tribulationes civitatum na 5 głosów, cz. 2: Peccavimus, tekst: responsorium, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 154, wyd. nowe POC XII, 92
Tribus miraculis na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 15, wyd. nowe POC III, 15
Tu es pastor ovium na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 41, wyd. nowe POC III, 49
Tu es pastor ovium na 5 głosów, cz. 2: Quodcumque ligaveris, tekst: antyfona, rkp. koniec XVI w., wyd. nowe PW VI, 21, PW XXXI, 63
Tu es Petrus na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 203, wyd. nowe POC XVII, 277
Tu es Petrus na 6 głosów, cz. 2: Quodcumque ligaveris, tekst: ofertorium, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 121, wyd. nowe POC VII, 162
Tu es Petrus na 7głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 146, wyd. nowe POC V, 196
Tui sunt coeli na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 16, wyd. nowe POC XVII, 18
Unus ex duobus na 5 głosów, cz. 2: Cum pervenisset beatus Andreas, tekst: antyfona, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 98, wyd. nowe POC V, 131
Valde honorandus est na 4 głosy, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 8, wyd. nowe POC III, 8
Veni Domine et noli tardare na 6 głosów, cz. 2: Excita Domine, tekst: antyfona, wyd. 1572, wyd. nowe PW II, 88, wyd. nowe POC VII, 117
Veni Sancte Spiritus [I] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, wyd. 1575, wyd. nowe PW III, 143, wyd. nowe POC VIII, 186
Veni Sancte Spiritus [II] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW VII, 117
Veni sponsa Christi na 4 głosy, tekst: tractus, wyd. 1563, wyd. nowe PW V, 105, wyd. nowe POC III, 132
Venite exsultemus na 5 głosów, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 53
Venit Michael archangelus na 5 głosów, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 71, wyd. nowe POC V, 94
Veni, veni dilecte mi na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 81, wyd. nowe POC XI, 197
Veritas mea na 5 głosów, tekst: komunia, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 190, wyd. nowe POC XVII, 258
Victimae paschali [I] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, rkp. 1600, wyd. nowe PW XXXII, 180
Victimae paschali [II] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, rkp. XVII w., wyd. nowe PW VII, 194
Victimae paschali [III] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW VII, 105
Victimae paschali [IV] na 2 chóry 4-głosowe, tekst: sekwencja, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW VII, 112
Videns secundus Salvatorem na 5 głosów, tekst: parafraza z Ewangelii wg św. Łukasza, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 140, wyd. nowe POC XII, 72
Videntes stellam Magi na 2 chóry 4-głosowe, tekst: z Ewangelii wg św. Mateusza, rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW VII, 194, wyd. nowe POC XXXIII, 103
Vidi turbam magnam na 6 głosów, cz. 2: Et omnes angeli, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 129, wyd. nowe POC V, 174
Vineam meam na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 11, wyd. nowe POC XI, 101
Vir erat in terra nomine Iob na 5 głosów, tekst: ofertorium, wyd. 1593, wyd. nowe PW IX, 155, wyd. nowe POC XVII, 209
Virgo prudentissima na 7 głosów, cz. 2: Maria Virgo ascendit, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 152, wyd. nowe POC V, 204
Viri Galilaei na 6 głosów, cz. 2: Ascendit Deus, tekst: introit, wyd. 1569, wyd. nowe PW I, 105, wyd. nowe POC V, 141
Vos amici mei na 2 chóry 4-głosowe, tekst: antyfona, wyd. 1592, wyd. nowe PW XXX, 42
Vox dilecti mei na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 39, wyd. nowe POC XI, 139
Vulnerasti cor meum na 5 głosów, tekst: z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1584, wyd. nowe PW IV, 27, wyd. nowe POC XI, 124
hymny alternatim:
Ad coenam Agni providi na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 42, wyd. nowe POC XIV, 54
Ad preces nostras na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 29, wyd. nowe POC XIV, 37
A solis ortus cardine na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 12, wyd. nowe POC XIV, 15
Audi benigne [I] na 4 głosy, rkp. Wiedeń, Nationalbibliothek 16199, 1646
Audi benigne [II] na 4 głosy, rkp. Wiedeń, Nationalbibliothek 16709, XVII w.
Audi benigne [I] na 5 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 119
Audi benigne [II] na 5 głosy, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 43
Aurea luce et decore na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 78, wyd. nowe POC XIV, 103
Ave maris stella na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 65, wyd. nowe POC XIV, 85
Christe, qui luxes na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 161, wyd. nowe POC XIV, 215
Christe redemptor (...) conserva na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 93, wyd. nowe POC XIV, 123
Christe redemptor (...) ex Patre na 6 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 6, wyd. nowe POC XIV, 8
Christe redemptor omnium na 6 głosów, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. w: R. Casimiri Il „Codice 59” dell’Archivio musicale lateranense, autografo di G. Pierluigi da Palestrina, Rzym 1919
Coeli Deus na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 90
Conditor alme siderum na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 123
Conditor alme siderum na 6 głosów, rkp. 2. poł. XVI w. (wszystkie zwrotki), wyd. 1589 (zwrotki nieparzyste), wyd. nowe PW VIII, 1, wyd. nowe POC XIV, 1
Decus morum na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 157, wyd. nowe POC XIV, 208
Deus tuorum militum (tempore Paschali) na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 110, wyd. nowe POC XIV, 146
Deus tuorum militum [I] na 5 głosów, rkp. 1545, wyd. nowe PW XXX, 129
Deus tuorum militum [II] na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 105, wyd. nowe POC XIV, 141
Doctor egregie Paule na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 63, wyd. nowe POC XIV, 83
En gratulemur hodie na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 147, wyd. nowe POC XIV, 196
Exsultet coelum laudibus [I] na 5 głosów, rkp. 1545, wyd. nowe PW XXX, 133
Exsultet coelum laudibus [II] na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 98, wyd. nowe POC XIV, 130
Hostis Herodes impie na 6 głosów, rkp. 2. poł. XVI w. (wszystkie zwrotki), wyd. 1589 (zwrotki nieparzyste), wyd. nowe PW VIII, 19, wyd. nowe POC XIV, 23
Huius obtentu na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 131, wyd. nowe POC XIV, 175
Hymnis canoris na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 177, wyd. nowe POC XIV, 235
Iesu corona virginum na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 123, wyd. nowe POC XIV, 164
Iesu corona virginum (tempore Paschali) na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 127, wyd. nowe POC XIV, 169
Iesu nostra redemptio na 6 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 47, wyd. nowe POC XIV, 60
Immense coeli conditor na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 85
Iste confessor na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 119, wyd. nowe POC XIV, 158
Lauda Mater ecclesia na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 82, wyd. nowe POC XIV, 109
Laudibus summis na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 142, wyd. nowe POC XIV, 190
Lucis Creator optime na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 23, wyd. nowe POC XIV, 28
Magnae Deus potentiae na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 93
Magne pater Augustine na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 138, wyd. nowe POC XIV, 184
Mensis Augusti na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 173, wyd. nowe POC XIV, 230
Miris modis na 4 głosy, rkp. Wiedeń, Nationalbibliothek 16199, 1646
Nunc iuvat celsi na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 169, wyd. nowe POC XIV, 228
O lux beata Trinitas na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 27, wyd. nowe POC XIV, 33
Pange lingua gloriosi na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 57, wyd. nowe POC XIV, 74
Petrus beatus na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 85, wyd. nowe POC XIV, 112
Plasmator hominis na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 96
Prima lux surgens na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 165, wyd. nowe POC XIV, 220
Proles de coelo prodiit na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 152, wyd. nowe POC XIV, 202
Quicumque Christum quaeritis [I] na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 86, wyd. nowe POC XIV, 114
Quicumque Christum quaeritis [II] na 4 głosy, rkp. Bolonia, Civico Museo Q 31, koniec XVI w.
Quodcumque vinclis na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 62, wyd. nowe POC XIV, 80
Rex gloriose martyrum na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 117, wyd. nowe POC XIV, 155
Salvete flores martyrum [I] na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 17, wyd. nowe POC XIV, 21
Salvete flores martyrum [II] na 4 głosy, rkp. Bolonia, Civico Museo Q 31, koniec XVI w.
Sanctorum meritis na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 113, wyd. nowe POC XIV, 150
Telluris ingens na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 87
Te, lucis ante terminum [I] na 4 głosy, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 47
Tibi Christe splendor [I] na 4 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 90, wyd. nowe POC XIV, 119
Tibi Christe splendor [II] na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. w: R. Casimiri Il „Codice 59” dell’Archivio musicale lateranense, autografo di G. Pierluigi da Palestrina, Rzym 1919
Tristes erant apostoli na 4 głosy, rkp. ok. 1575, wyd. nowe PW XXXI, 152
Tristes erant apostoli na 5 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 102, wyd. nowe POC XIV, 136
Tua Iesu dilectio na 3 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXX, 4
Urbs beata Ierusalem na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 132, wyd. nowe POC XIV, 177
Ut quaeant laxis na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 73, wyd. nowe POC XIV, 96
Veni Creator Spiritus na 4 głosy, rkp. ok. 1575, wyd. nowe PW XXX, 155
Veni Creator Spiritus na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 51, wyd. nowe POC XIV, 67
Vexilla regis prodeunt [I] na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 35, wyd. nowe POC XIV, 46
Vexilla regis prodeunt [II] na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW VIII, 70, wyd. nowe POC XIV, 91
lamentacje:
cykl 9-częściowy na 4–5 głosów, wyd. 1588, wyd. nowe PW XXV, 1, wyd. nowe POC XIII, 1: na Wielki Czwartek – cz. 1 : Incipit lamentatio (...) Aleph. Quomodo sedet, cz. 2: Vau. Et egressus est, cz. 3: Jod. Manum suam, na Wielki Piątek – cz. 4: De lamentatione (...) Heth. Cogitavit, cz. 5: Lamed. Matribus suis, cz. 6: Aleph. Ego vir, na Wielką Sobotę – cz. 7: De lamentatione (...) Heth. Misericordiae, cz. 8: Aleph. Quomodo obscuratum, cz. 9: Incipit oratio (...) Recordare
cykl 9-częściowy na 4–6-głosów, części jw., rkp. ok. 1576–78, wyd. nowe PW XXV, 39, wyd. nowe POC XIII, 42
cykl 9-częściowy na 5–6-głosów, części jw., rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW XXV, 91, wyd. nowe POC XIII, 103
cykl 9-częściowy na 5–6-głosów, części jw., rkp. ok. 1600, wyd. nowe PW XXV, 155, wyd. nowe POC XIII, 175
cykl 3-częściowy na 2 chóry 4-głosowe, rkp. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 163: na Wielki Czwartek – cz. 1 : Incipit lamentado (...) Aleph. Quomodo sedet, cz. 2: Vau. Et egressus, cz. 3: Jod. Manum suam
Aleph. Quomodo obscuratum na 4-głosy, rkp. XVI w., wyd. nowe PW XXV, 28, wyd. nowe POC XIII, 31
De lamentatione (...) Heth. Cogitavit [I] na 4-głosy, rkp. 1722, wyd. nowe PW XXXI, 4
De lamentatione (...) Heth. Cogitavit [II] na 4-głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 125, wyd. nowe POC XIII, 243
Heth. Peccatum peccavit na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 130, wyd. nowe POC XIII, 268
Incipit oratio. Recordare na 6 głosów, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 161, wyd. nowe POC XIII, 258
Lamed. Matribus suis na 4 głosy, rkp. XVI–XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 16, wyd. nowe POC XIII, 249
Pars mea na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 133
Theth na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 132
litanie:
De Beata Virgine Maria na 4 głosy (głos 4 ad libitum), wyd. 1593 (?), wyd. nowe PW XXVI, 33, wyd. nowe POC XX, 36
De Beata Virgine Maria na 4 głosy, wyd. 1593 (?), wyd. nowe PW XXVI, 1, wyd. nowe POC XX, 1
De Beata Virgine Maria na 5 głosów, rkp. XVIII w., wyd. nowe PW XXVI, 67, wyd. nowe POC XX, 72
De Beata Virgine Maria na 6 głosów, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 71, wyd. nowe POC XX, 77
De Beata Virgine Maria [I] na 2 chóry 4-głosowe, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 95, wyd. nowe POC XX, 106
De Beata Virgine Maria [II] na 2 chóry 4-głosowe, rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXVI, 78, wyd. nowe POC XX, 86
Domini [I] na 2 chóry 4-głosowe, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 102, wyd. nowe POC XX, 116
Domini [II] na 2 chóry 4-głosowe, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 113, wyd. nowe POC XX, 129
Domini [III] na 2 chóry 4-głosowe, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 119, wyd. nowe POC XX, 136
Sacrae Eucharistiae [I] na 2 chóry 4-głosowe, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 33, wyd. nowe POC XX, 154
Sacrae Eucharistiae [II] na 2 chóry 4-głosowe, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVI, 125, wyd. nowe POC XX, 144
magnifikaty:
I–VIII toni, wersety nieparzyste, 8 utworów na 4 głosy, wyd. 1591, wyd. nowe PW XXVII, 1, 6, 11, 15, 20, 26, 30, 35, wyd. nowe POC XVI, 1, 7, 13, 19, 25, 32, 38, 44
I–VIII toni, wersety parzyste, 8 utworów na 4 głosy, wyd. 1591, wyd. nowe PW XXVII, 40, 45, 49, 54, 58, 63, 67, 72, wyd. nowe POC XVI, 50, 56, 62, 68, 74, 80, 86, 93
I–VIII toni, wersety parzyste, 8 utworów na 3–6 głosów, rkp. koniec XVI w., wyd. nowe PW XXVII, 79, 88, 97, 105, 113, 121, 128, 136, wyd. nowe POC XVI, 98, 111, 124, 136, 147, 157, 168, 179
I–VIII toni, wersety nieparzyste, 8 utworów na 5–7 głosów, rkp. koniec XVI w., wyd. nowe PW XXVII, 147, 158, 168, 178, 191, 202, 214, 225, wyd. nowe POC XVI, 190, 203, 215, 229, 246, 260, 276, 290
I toni, wszystkie wersety na 2 chóry 4-głosowe, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW XXVII, 235, wyd. nowe POC XVI, 323
IV toni, wersety parzyste na 4 głosy, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXVII, 244, wyd. nowe POC XVI, 303
VI toni, wersety parzyste na 4–5 głosów, rkp. 1616, wyd. nowe PW XXVII, 251, wyd. nowe POC XVI, 312
madrygały religijne:
Al fin madre di Dio na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 186, wyd. nowe POC XXII, 90
Amor senza il tuo dono na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 60, wyd. nowe POC IX, 81
Anzi se foco e ferro na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 176, wyd. nowe POC XXII, 79
Cedro gentil na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 123, wyd. nowe POC XXII, 25
Città di Dio na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 141, wyd. nowe POC XXII, 43
Dammi scala del ciel na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 107, wyd. nowe POC XXII, 10
Dammi vermiglia rosa na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 113, wyd. nowe POC XXII, 16
Dunque divin na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 63, wyd. nowe POC IX, 84
E con i raggi tuoi na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 179, wyd. nowe POC XXII, 82
E dal letto na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 163, wyd. nowe POC XXIX, 66
Ed arda ogn’hor na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 166, wyd. nowe POC XXII, 70
Eletta Mirra che soave odore na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 119, wyd. nowe POC XXII, 22
E quella certa speme na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 172, wyd. nowe POC XXII, 76
E questo spirto na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 160, wyd. nowe POC XXII, 63
E se fur già na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 110, wyd. nowe POC XXII, 13
E se’l pensier na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 116, wyd. nowe POC XXII, 19
E se mai voci na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 100, wyd. nowe POC XXII, 4
E se nel foco na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 134, wyd. nowe POC XXII, 37
E tua mercè na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 169, wyd. nowe POC XXII, 73
E tu anima mia na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 87, wyd. nowe POC IX, 111
E tu Signor na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 190, wyd. nowe POC XXII, 94
Fà che con l’acque tue na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 126, wyd. nowe POC XXII, 28
Figlio immortal na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 97, wyd. nowe POC XXII, 1
Giammai non resti na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 74, wyd. nowe POC IX, 97
Ma so ben Signor mio na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 84, wyd. nowe POC IX, 108
Non basta ch’una volta na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 79, wyd. nowe POC IX, 102
Novella aurora na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 157, wyd. nowe POC XXII, 60
O cibo di dolcezza na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 49, wyd. nowe POC IX, 67
O Jesu dolce na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 70, wyd. nowe POC IX, 93
O manna saporito na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 65, wyd. nowe POC IX, 86
O refrigerio acceso na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 52, wyd. nowe POC IX, 70
Orto che sei sì chiuso na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 132, wyd. nowe POC XXII, 34
Or tu sol che na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 103, wyd. nowe POC XXII, 7
O sol’ incoronato na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 45, wyd. nowe POC IX, 63
Paraclito amoroso na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 58, wyd. nowe POC IX, 78
Per questo Signor mio na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 90, wyd. nowe POC IX, 114
Quanto più t’offend’ io na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 76, wyd. nowe POC IX, 99
Regina delle Vergini na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 182, wyd. nowe POC XXII, 86
S’amarissimo fele na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 129, wyd. nowe POC XXII, 31
Santo altare na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 144, wyd. nowe POC XXII, 46
Signor dammi scienza na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 67, wyd. nowe POC IX, 39
S’io non ti conoscessi na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 82, wyd. nowe POC IX, 106
Specchio che fosti na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 151, wyd. nowe POC XXII, 54
Spirito santo amore na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 42, wyd. nowe POC IX, 58
Tu di fortezza torre na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 147, wyd. nowe POC XXII, 50
Tu sei soave fiume na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 55, wyd. nowe POC IX, 70
Vello di Gedeon na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 154, wyd. nowe POC XXII, 57
Vergine bella na 5 głosów, tekst: F. Petrarka, 8-częściowy, wyd. 1581, wyd. nowe PW XXIX, 1, wyd. nowe POC IX, 1: cz. 2: Vergine saggia, cz. 3: Vergine pura, cz. 4: Vergine santa, cz. 5: Vergine sola, cz. 6: Vergine chiara, cl. 7: Vergine, quante lagrime, cz. 8: Vergine, tale è terra
Vincitrice de l’empia idra na 5 głosów, tekst: anonim, wyd. 1594, wyd. nowe PW XXIX, 137, wyd. nowe POC XXII, 40
madrygały świeckie:
Ahi che quest’occhi na 3 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW XXVIII, 135
Alla riva del Tebro na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 105, wyd. nowe POC XXXI, 47
Amor, ben, puoi tu na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 75, wyd. nowe POC XXXI, 7
Amor, che mec’in quest’ombre na 4 głosy, cz. 2: Ecc’ove giunse, sł. P. Bembo, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 42, wyd. nowe POC II, 40
Amor fortun’et la mia mente na 4 głosy, cz. 2: Ne’spero i dolci di, sł. F. Petrarka, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 31, wyd. nowe POC II, 30
Amor quando fioriva na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 107, wyd. nowe POC XXXI, 50
Amor, se pur sei Dio na 3 głosy, wyd. 1588, wyd. nowe PW XXX, 47
Anima, dove sei na 5 głosów, wyd. 1577, wyd. nowe PW XXX, 119
Ardo lungi e dapresso na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 129, wyd. nowe POC XXXI, 77
Beltà se com’in ment’io na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 110, wyd. nowe POC XXXI, 54
Che debbo far na 4 głosy, sł. G. Bidelli, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 34, wyd. nowe POC II, 33
Che non fia, che giammai na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 7, wyd. nowe POC II, 7
Chiare fresche e dolci acque na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1558, wyd. nowe PW XXX, 48, wyd. nowe POC II, 107
Chiaro, sì, chiaro na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 19, wyd. nowe POC II, 18
Chi dunque fia na 4 głosy, sł. C. Tolomei, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 92, wyd. nowe POC XXXI, 31
Chi estingueraà il mio foco na 4 głosy, sł. L. Capilupi, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 21, wyd. nowe POC II, 20
Com’in più negre tenebre na 5 głosów, wyd. 1561, wyd. nowe PW XXVIII, 143
Con dolce altiero ed amoroso cenno na 4 głosy, wyd. 1554, wyd. nowe PW XXX, 93, wyd. nowe POC II, 64
Così la fama scriva na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 71, wyd. nowe POC XXXI, 1
Da così dotta man na 3 głosy, wyd. 1589, wyd. nowe PW XXVIII, 136
Da fuoco cosí bel na 4 głosy, sł. V. Martini de’ Salvi, wyd. 1557, wyd. nowe PW XXX, 61, wyd. nowe POC II, 67
Da poi ch’io vidi na 4 głosy, wyd. 1562, wyd. nowe PW XXXIII, 76
Deh, fuss’or qui madonna na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 119, wyd. nowe POC XXXI, 65
Deh, or foss’io na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 1, wyd. nowe POC II, 1
Dido, chi giace na 5 głosów, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 146
Dolor non fu na 5 głosów, wyd. 1561, wyd. nowe PW XXVIII, 149, wyd. nowe POC II, 148
Donna bell’e gentil na 5 głosów, wyd. 1560, wyd. nowe PW XXVIII, 153, wyd. nowe POC II, 144
Donna gentil na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 85, wyd. nowe POC XXXI, 20
Donna presso al cui il viso na 5 głosów, wyd. 1596, wyd. nowe PW XXX, 107, wyd. nowe POC XXXIII, 67
Donna, vostra mercede, na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 24, wyd. nowe POC II, 23
Dunque, perfido amante na 5 głosów, wyd. 1589, wyd. nowe PW XXX, 126
Ecc’oscurati i chiari raggi na 4 głosy, cz. 2: Rara beltà, cz. 3: Questo doglioso stil, cz. 4: Mai fu piú cruda, cz. 5: Privo di fed’oltra, cz. 6: Ma voi fiorit’et onorati, sł. F. Christiani, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 52, wyd. nowe POC II, 51
Eran le vostre lagrime na 5 głosów, wyd. 1585, wyd. nowe PW XXVIII, 157
Febbre ond’or per le vene na 5 głosów, wyd. 1583, wyd. nowe PW XXVIII, 160
Già fu, chi m’ebbe cara na 4 głosy, sł. G. Boccaccio, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 26, wyd. nowe POC II, 25
Gioia m’abond’al cor na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 82, wyd. nowe POC XXXI, 17
Gitene liete rime na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 37, wyd. nowe POC II, 35
Il caro è morto na 5 głosów, wyd. 1568, wyd. nowe PW XXX, 113
Il dolce sonno na 5 głosów, wyd. 1561, wyd. nowe PW XXVIII, 164, wyd. nowe POC II, 153
Il tempo vola na 5 głosów, wyd. 1566, wyd. nowe PW XXVIII, 169, wyd. nowe POC IX, 126
Io dovea ben pensarmi na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 87, wyd. nowe POC XXXI, 24
Io felice sarei na 5 głosów, wyd. 1574, wyd. nowe PW XXVIII, 176, wyd. nowe POC IX, 133
Io sento qui d’intorno na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 117, wyd. nowe POC XXXI, 62
Io son ferito na 5 głosów, wyd. 1561, wyd. nowe PW XXVIII, 179, PW XXXIII, 62, 74, wyd. nowe POC II, 161
I vaghi fiori na 4 głosy, sł. C. Tolomei, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 100, wyd. nowe POC XXXI, 41
La cruda mia nemica na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 112, wyd. nowe POC XXXI, 57
La ver l’aurora na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 17, wyd. nowe POC II, 16
Le selv’avea d’intorno na 5 głosów, wyd. 1574, wyd. nowe PW XXVIII, 183, wyd. nowe POC IX, 141
Lontan dalla mia diva na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 12, wyd. nowe POC II, 12
Mentre a le dolci na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 39, wyd. nowe POC II, 38
Mentre ch’al mar na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 47, wyd. nowe POC II, 46
Mirate altrove na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 95, wyd. nowe POC XXXI, 34
Morì quasi il mio core na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 103, wyd. nowe POC XXXI, 44
Nessun visse giammai na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 33, wyd. nowe POC II, 15
Non fu già suon di trombe na 5 głosów, wyd. 1596, wyd. nowe PW XXX, 110
Non son le vostre mani na 5 głosów, wyd. 1591, wyd. nowe PW XXVIII, 189
O bella ninfa mia na 5 głosów, wyd. 1582, wyd. nowe PW XXVIII, 192
O che splendor na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 115, wyd. nowe POC XXXI, 60
Ogni beltà, madonna na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 126, wyd. nowe POC XXXI, 73
Ogni loco mi porge na 5 głosów, wyd. 1559, wyd. nowe PW XXVIII, 201, wyd. nowe POC II, 137
Oh felici ore na 5 głosów, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 195
O pastor, dove vai na 6 głosów, wyd. w: G.A. Dragoni Il 4 libro de madrigali a 5 voci (1594) i G.B. Bovicelli Regole (1594)
Ovver de’ sensi è priva na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 29, wyd. nowe POC II, 27
Partomi, donna na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 77, wyd. nowe POC XXXI, 10
Perchè al viso na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1562, wyd. nowe PW XXXIII, 77
Perchè s’annida amore na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 124, wyd. nowe POC XXXI, 70
Placide l’acque na 5 głosów, wyd. 1576, wyd. nowe PW XXVIII, 207, wyd. nowe POC IX, 158
Pose un gran foco na 4 głosy, wyd. 1591, wyd. nowe PW XXVIII, 137
Quai rime fur si chiare na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 50, wyd. nowe POC II, 49
Qual più crudel na 4 głosy, wyd. 1562, wyd. nowe PW XXXIII, 78
Quand’ecco donna na 5 głosów, wyd. 1570, wyd. nowe PW XXX, 122
Quando dal terzo cielo na 6 głosów, wyd. 1592, wyd. nowe PW XXVIII, 246
Queste saranno ben lacrime na 4 głosy, sł. N. Amanio, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 5, wyd. nowe POC II, 5
Rime da i sospir miei na 4 głosy, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 10, wyd. nowe POC IX, 10
Saggio e santo Pastor na 5 głosów, wyd. 1574, wyd. nowe PW XXVIII, 210, wyd. nowe POC IX, 148
Se ben non veggon gl’occhi na 5 głosów, wyd. 1561, wyd. nowe PW XXVIII, 215, wyd. nowe POC II, 165
Se dai soavi accenti na 4 głosy, wyd. 1558, wyd. nowe PW XXX, 96, wyd. nowe POC II, 122
Se di pianti e di stridi na 5 głosów, wyd. 1574, wyd. nowe PW XXVIII, 219, wyd. nowe POC IX, 155
Se fra quest’erb’in fiore na 5 głosów, wyd. 1561, wyd. nowe PW XXVIII, 222, wyd. nowe POC II, 170
Se lamentar augelli na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1561, wyd. nowe PW XXVIII, 226, wyd. nowe POC II, 175
Se’l pensier che mi strugge na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 90, wyd. nowe POC XXXI, 28
Se non fuss’il pensier na 4 głosy, sł. P. Bembo, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 122, wyd. nowe POC XXXI, 68
Si è debile il filo na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 97, wyd. nowe POC XXXI, 37
S’il disse mai na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 3, wyd. nowe POC II, 3
Soave fia il morir na 5 głosów, wyd. 1576, wyd. nowe PW XXVIII, 231, wyd. nowe POC IX, 152
Solingo e vagh’augello na 5 głosów, wyd. 1562
Struggomi e mi disfaccio na 5 głosów, wyd. 1561, wyd. nowe PW XXVIII, 234, wyd. nowe POC II, 180
S’un sguardo un fa beato na 4 głosy, sł. A. d’Avalos, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 73, wyd. nowe POC XXXI, 4
Vaghi pensier na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1555, wyd. nowe PW XXVIII, 45, wyd. nowe POC II, 43
Vedrassi prima senza luce na 4 głosy, wyd. 1591, wyd. nowe PW XXVIII, 138
Veramente in amore na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXVIII, 80, wyd. nowe POC XXXI, 14
Vestiva i colli na 5 głosów, wyd. 1566, wyd. nowe PW XXVIII, 239, wyd. nowe POC IX, 117
Voi mi poneste in foco na 4 głosy, sł. P. Bembo, wyd. 1558, wyd. nowe PW XXX, 99, wyd. nowe POC II, 127
Utwory o autorstwie wątpliwym:
(uznane przez K. Jeppesena – Die Musik in Geschichte und Gegenwart, red. F. Blume, 16 t., Kassel 1949–79 – za utwory Palestriny)
msze:
Escoutes na 8 głosów, rkp. Monachium, Bayerische Staatsbibliothek 6415, ok. 1555–70
Octo vocum, rkp. Monachium, Bayerische Staatsbibliothek 6415, ok. 1555–70
Papae Marcelli na 4 głosy, wyd. 1590, wyd. nowe PW XXX, 15
Papae Marcelli na 12 głosów, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S.4693, pocz. XIX w.
Pilastrina (zachowany Cantus), rkp. Modena, Archivio Capitolare VI, koniec XVI w.
Sexti toni na 4 głosy, rkp. Plasencia, Archivo Catedral 3, XVII w.
Sine nomine [IV] na 4 głosy, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S.473, 1616
Sine nomine [V] na 4 głosy, rkp. Modena, Biblioteca Estense D.303-305, XVII–XVIII w.
Sine nomine na 16 głosów (?), niekompletna, rkp. Pistoia, Archivio Capitolare B.21, XVI–XVII w.
Tu es Petrus na 18 głosów, rkp. XVII–XVIII w., wyd. nowe POC XXVI, 1
„Domine Deus, Agnus Dei” z mszy Cantantibus organis na 12 głosów, rkp. 1585, wyd. nowe POC XXXI, 84
motety:
Ascendit Deus na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. Bolonia, Civico Museo R 281, 1. poł. XIX w., incipit utworu PW XXXII, s. VI
Asperges me na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. Plasencia, Archivo Catedral 3, XVII w.
Ave Regina coelorum [III] na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. Münster, Bibliothek Santini 1236, 1. poł. XIX w.
Ave verum corpus na 5 głosów, tekst; sekwencja, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S. 484–89, XVIII w., incipit utworu PW XXXI, s. III
Beata es na 2 chóry 4-głosowe (R. Giovanelli ?), tekst: ofertorium, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW VI, 118
Cantabant sancti na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. Münster, Bibliothek Santini 2932, 1. poł. XIX w.
Care Iesu na 4 głosy, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S. 484–89, XVIII w., incipit utworu PW XXXI, s. III
Caro mea na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S. 484–89, XVIII w., incipit utworu PW XXXI, s. III
Christus factus est na 4 głosy, tekst: graduał, rkp. Münster, Bibliothek Santini 1244, 1. poł. XIX w.
Christus resurgens na 5 głosów, tekst: antyfona, rkp. Münster, Bibliothek Santini 1208, 1. poł. XIX w.
Cum descendisset na 4 głosy, rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 1
Cum invocarem na 6 głosów, tekst: komunia, rkp. Münster, Bibliothek Santini 1236, 1. poł. XIX w.
Da pacem Domine na 6 głosów, tekst: antyfona, rkp. Münster, Bibliothek Santini 872, 1. poł. XIX w.
De profundis na 4 głosy, tekst: psalm 130 (129), rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S. 484–89, XVIII w., incipit utworu PW XXXI, s. III
Dexteram meam na 5 głosów, tekst: antyfona, rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 39
Dum complerentur na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. XVI–XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 11
Ecce nunc benedicite na 6 głosów, tekst: psalm 134 (133), rkp. Münster, Bibliothek Santini 1236, 1. poł. XIX w.
Ecce sacerdos na 6 głosów, tekst: antyfona, rkp. ok. 1590, wyd. nowe PW XXXI, 70
Exaudi Domine preces [II] na 4 głosy, tekst: psalm 17 (16), rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S. 484–89, XVIII w., incipti utworu PW XXXI, s. III
Gloria, laus [I] na 4 głosy, tekst: antyfona, wyd. nowe PW XXX, 138
Gloria, laus [II] na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. koniec XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 134
Gloria Patri na 4 głosy (zakończenie responsorium Assumpta est), rkp. 1585–99, wyd. nowe PW XXXI, 15
Illumina oculos [II] na 5 głosów, tekst: ofertorium, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S. 473, pocz. XIX w.
In Domine laetabitur na 4 głosy, wyd. 1586, wyd. nowe PW XXX, 4
Ingrediente Domino na 4 głosy, rkp. koniec XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 137
Ingrediente Domino na 5 głosy, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S. 452, pocz. XIX w., incipit utworu PW XXX, s. XI
In manus tuas na 4 głosy, tekst: responsorium, rkp. pocz. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 49
Inter vestibulum na 4 głosy, rkp. Münster, Bibliothek Santini 4283, 1. poł. XIX w.
Lauda, Sion, Salvatorem na 6 głosów, tekst: sekwencja, rkp. Münster, Bibliothek Santini 1208, 1. poł. XIX w.
Laudate coeli na 5 głosów, rkp. XVIII w., wyd. nowe PW XXXI, 41
Laudate Dominum in sanctis na 2 chóry 4-głosowe (R. Giovanelli ?), tekst: psalm 150, wyd. 1607, wyd. nowe PW XXX, 35
Libera me [I] na 4 głosy, tekst: responsorium, rkp. 1729, wyd. nowe PW XXXI, 19
Libera me [II] na 4 głosy, tekst: responsorium, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 140
Libera me na 5 głosów, teskt: responsorium, rkp. XVI w., wyd. nowe PW XXXII, 155
Lumen ad revelationem (naprzemiennie z Nunc dimittis) na 5 głosów, tekst: antyfona, kantyk, rkp. ok. 1630, wyd. nowe PW XXXII, 143
Miserere mei [II] na 5 głosów, tekst: psalm 51 (50), rkp. pocz. XVIII w., wyd. nowe PW XXXII, 161
Misit rex na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 35
Ne reminiscaris na 5 głosów, tekst: antyfona, rkp. XVIII w., wyd. nowe PW XXXI, 44
Nunc dimittis [II] na 4 głosy, tekst: kantyk Symeona, rkp. Münster, Bibliothek Santini 1236, 1. poł. XIX w.
Nunc dimittis [III] na 4 głosy, tekst: kantyk Symeona, rkp. Münster, Bibliothek Santini 1236, 1. poł. XIX w.
O bone Iesu, miserere na 4 głosy, rkp. koniec XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 145
O bone Iesu, o piissime na 4 głosy (F. Anerio) rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 131
O Domine Iesu na 4 głosy, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 133
O Redemptor [I] na 4 głosy, tekst: hymn, rkp. koniec XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 146
O Redemptor [II] na 4 głosy, tekst: hymn, rkp. 1708–18, wyd. nowe PW XXX, 140
O salutaris hostia na 4 głosy, tekst: hymn, rkp. Münster, Bibliothek Santini 4283, 1. poł. XIX w.
O vos omnes na 4 głosy, rkp. Rzym, Biblioteca Apostolica Vaticana C.S. 484–89, XVIII w., incipit utworu w PW XXXI, s. III
Panis angelicus na 4 głosy, rkp. Bolonia, Civico Museo R 281, 1. poł. XIX w., incipit utworu w PW XXXII, s. VI
Pater noster [II] na 5 głosów, tekst: z Ewangelii wg św. Mateusza, rkp. Bolonia, Civico Museo R 2818, 1. poł. XIX w., incipit utworu w PW XXXII, s. VI
Per lignum salvi facti sumus na 5 głosów, rkp. XVI–XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 48
Pueri Hebraeorum [II] na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. lata 1708–18, wyd. nowe PW XXX, 150
Salvatorem exspectamus na 6 głosów, tekst: responsorium, rkp. XVII w., wyd. nowe PW XXXI, 79
Salve Regina [II] na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. 2. poł. XVI w., wyd. nowe PW XXXI, 147
Salve Regina [II] na 5 głosów, tekst: antyfona, rkp. Bolonia, Civico Museo XVIII w., incipit utworu w PW XXXII, s. VI
Stabat Mater [II] na 2 chóry 4 głosowe, tekst: sekwencja, rkp. 1603, wyd. nowe PW XXXII, 173
Thomas unus na 4 głosy, rkp. 1550, wyd. nowe PW XXXII, 134
Veni Sancte Spiritus na 4 głosy, tekst: sekwencja, rkp. 1. poł. XIX w., wyd. nowe PW XXXII, 137
Vidi aquam na 4 głosy, tekst: antyfona, rkp. Plasencia, Archivo Catedral 3, XVII w.
hymny:
Monstra te esse (też: Ave maris stella) na 4 głosy (C. Festa ?), rkp. po 1545, wyd. nowe PW XXX, 139
Tantum ergo [II] na 4 głosy, rkp. Münster, Bibliothek Santini 4283, 1. poł. XIX w.
Te, lucis ante terminum [II] na 4 głosy, rkp. Münster, Bibliothek Santini 1236, 1. poł. XIX w.
Vexilla regis prodeunt na 4 głosy, rkp. 1708–18, wyd. nowe PW XXX, 160
lamentacje:
cykl 9-częściowy na 4 głosy, części jak w cyklu 1. niewątpliwego autorstwa z wyjątkiem w cz. 7: Teth. Misericordie
zamiast Heth. Misericordiae, rkp. Spoleto, Archivio Catedrale 9, XVI w.
utwory instrumentalne:
XI Esercizi sopra la scala na 4 głosy, wyd. nowe PW XXXI, 99
VIII Ricercari sopra li toni na 4 głosy, wyd. nowe PW XXXII, 80
