logotypes-ue_ENG

Jochum, Eugen

Biogram i literatura

Jochum Eugen, *1 XI 1902 Badenhausen, †26 III 1987 Monachium, niemiecki dyrygent, brat Ottona. W latach 1922–25 studiował w Akademie der Tonkunst w Monachium u H. Waltershausena (kompozycja) i S. von Hauseggera (dyrygentura). Początkowo pracował jako korepetytor w teatrach muzycznych Monachium i Mönchen-Gladbach. Debiutował w 1926 w Monachium, po czym został zaangażowany do opery w Kolonii, gdzie pozostał do 1929, dochodząc do stanowiska pierwszego dyrygenta. W tym czasie prowadził ponad 50 oper, dyrygował także koncertami w Lubece. Sezon 1929/30 spędził w Mannheimie, w latach 1930–32 pracował w Duisburgu jako Generalmusikdirektor. Po rewelacyjnym wykonaniu V Symfonii Brucknera (1932) zaproponowano mu kierownictwo muzyczne rozgłośni radia w Berlinie oraz gościnne występy z Berliner Philharmonische Orchester, z którą współpracował w następnych latach. W latach 1934–49 piastował funkcję Generalmusikdirektora w Hamburgu; zasłynął wówczas – realizowanymi wbrew naciskom nazistów – wykonaniami dzieł Bartóka, Hindemitha i Strawińskiego. Jego koncerty z Concertgebouworkest w okupowanej Holandii zaowocowały powojenną współpracą z tym zespołem. W 1949 przeniósł się do Monachium, gdzie założył i do 1960 kierował Symphonie-Orchester des Bayerischen Rundfunks. W latach 1961–64, wspólnie z B. Haitinkiem, kierował Concertgebouworkest w Amsterdamie i z tym zespołem debiutował w 1961 w Stanach Zjednoczonych. Wystawieniem Tristana w 1953 rozpoczął długoletnią współpracę z festiwalem wagnerowskim w Bayreuth. W latach 1971–73 działał jako dyrygent Bamberger Symphoniker. Dokonał wielu nagrań płytowych, m.in. nagrania pełnego cyklu symfonii Brucknera, Beethovena (dwukrotnie), symfonii londyńskich Haydna, pasji i Weihnachtsoratorium Bacha. Otrzymał medal Internationale Brucknergesellschaft, w którym od 1950 pełnił funkcję przewodniczącego sekcji RFN. Był także członkiem Bayerische Akademie der Schönen Künste. W sezonie 1977/78 piastował godność dyrygenta-laureata London Symphony Orchestra. Opublikował m.in. Zur Interpretation der Fünften Symphonie von Anton Bruckner. Ein Rechenschaftsbericht (w Bruckner-Studien, księga pamiątkowa L. Nowaka, Wiedeń 1964).

Literatura: F. Herzfeld Eugen Jochum, w: Magie des Tacktstocks, Berlin 1953; K. Blaukopf Eugen Jochum, w: Grosse Dirigenten, Teufen 1952; 2. wyd. 1957, wyd. ang. Londyn 1955; M. Flothius Bernard Haitink and Eugen Jochum, the New Conductors of the Concertgebouw Orchestra, „Sonorum Speculum” 1960 nr 4.