Rappé Jadwiga, *24 II 1952 Toruń, polska śpiewaczka (alt) i pedagog. Studiowała filologię słowiańską na Uniwersytecie Warszawskim, pobierając jednocześnie lekcje śpiewu u Z. Brégy w PŚSM im. F. Chopina w Warszawie. W 1984 ukończyła studia wokalne u J. Artysza w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W 1980 zdobyła I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Bachowskim w Lipsku, 1981 złoty medal na Festival International des Jeunes Solistes w Bordeaux. Od tej pory występowała na najważniejszych scenach, estradach i festiwalach w Europie, Ameryce Północnej (1986 debiut w Carnegie Hall w Nowym Jorku), Puerto Rico, Izraelu, a także w Chinach i Japonii. Współpracowała m.in. z N. Harnoncourtem (udział w nagraniu Pasji wg św. Mateusza, 1985 i Mszy h-moll J.S. Bacha, 1986), C. Davisem, Ch. Dutoit, R. Chaillym, M. Janowskim, B. Haitinkiem, L. Maazelem, S. Rattle’em, M. Rostropowiczem, K. Pendereckim (prawykonanie Siedmiu bram Jerozolimy, 1997), K. Kordem (prawykonanie Missa pro pace W. Kilara, 2001). Nagrała ponad 30 płyt, m.in. dla wytwórni BMG, Teldec, EMI, Philips, Decca, Naxos. W 1996 rozpoczęła działalność dydaktyczną w PŚSM im. F. Chopina w Warszawie, od 2000 prowadzi klasę śpiewu w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie.
Rappé jest śpiewaczką wszechstronną. Niezwykła barwa jej głosu, erudycja muzyczna i kunszt interpretacyjny predysponują ją do wykonywania rozległego repertuaru – od renesansu (pieśni J. Dowlanda z lutnią) po współczesność (oratoria Pendereckiego). Szczególne uznanie zyskały jej wykonania partii w oratoriach i kantatach z okresu baroku (J.S. Bach, G. Händel), XIX w. (J. Brahms, G. Mahler) i XX wieku. Rappé jest też wybitną interpretatorką pieśni, zwłaszcza kompozytorów słowiańskich (M. Karłowicz, K. Szymanowski, S. Rachmaninow, D. Szostakowicz, A. Dvořák) i niemieckich (R. Schumann, F. Schubert, Brahms), a także utworów współczesnych (A. Panufnik, W. Lutosławski, T. Baird, A. Schnittke). W jej repertuarze znajdują się także opery Händla (rola tytułowa w Amadigi di Gaula – debiut w Teatrze Wielkim w Warszawie 1984, Kornelia w Giulio Cesare, Junona w Semele), Purcella (Czarownica w Dydonie i Eneaszu), Glucka (Orfeusz w Orfeuszu i Eurydyce), Verdiego (Pani Quickly w Falstaffie, Ulryka w Balu maskowym) i Czajkowskiego (Hrabina w Damie pikowej). Szczególny sukces odniosła jako Erda w tetralogii Wagnera Pierścień Nibelunga; wystąpiła w tej roli w Deutsche Oper w Berlinie, Wiener Staatsoper i Covent Garden Theatre (1988), Frankfurter Oper (1995), w Théâtre de la Monnaie w Brukseli, Grand Théâtre w Genewie i na festiwalu w Orange, dokonała nagrania dla EMI (Złoto Renu, 1988, Zygfryd, 1990) z Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks pod dyrekcją B. Haitinka.
