Zawiłowski, von Zawilowski, Konrad, *19 II 1880 Kraków, †VIII 1952 Berlin, polski śpiewak (baryton). Kształcił się w Warszawie u S. Wołoszki, następnie w Wiedniu, m.in. pod kierunkiem G. Adlera (muzykologia), i w Royal Academy of Music w Londynie w klasie B. Haynesa. Debiutował na estradzie koncertowej 10 III 1899 w Krakowie, a na scenie operowej 24 II 1903 w Warszawie jako Wotan w Walkirii R. Wagnera. Zaangażowany następnie przez Operę Warszawską, do końca sezonu śpiewał partie księcia Jeleckiego w Damie pikowej P. Czajkowskiego i Arcykapłana w Samsonie i Dalili C. Saint-Saënsa. W sezonie 1903/04 występował w Teatrze Miejskim we Lwowie (Hrabia di Luna w Trubadurze G. Verdiego, Wotan), a w XII 1904 w Filharmonii Warszawskiej wziął udział w koncertowym wykonaniu Parsifala Wagnera (Gurnemanz). W latach 1904–07 śpiewał w Hofoper w Wiedniu, a na sezon 1907/08 powrócił do Opery Warszawskiej. Później występował w Düsseldorfie (1909–11) i Berlinie (1910–14), gdzie debiutował w partii tytułowej w Rigoletcie Verdiego (Hofoper 19 III 1910) i wziął udział jako Rafaele w prapremierze I gioielli della Madonna (Der Schmuck der Madonna) E. Wolfa-Ferrariego (Kurfürstenoper 23 XI 1911). W 1914 uczestniczył w koncercie muzyki polskiej w Berlinie, wykonując fragmenty Halki S. Moniuszki. Obok partii Moniuszkowskich (Janusz w Halce, Zbigniew w Strasznym dworze) oraz Władysława Jagiełły w Królowej Jadwidze K. Kurpińskiego miał w repertuarze m.in. role Tonia w Pajacach R. Leoncavalla, Johanaana w Salome R. Straussa oraz tytułowe w Don Giovannim W.A. Mozarta, Hamlecie A. Thomasa i Demonie An. Rubinsteina.
Równolegle z działalnością sceniczną i koncertową poświęcał się pracy pedagogicznej w Berlinie, Londynie (1914–17) i Stanach Zjednoczonych, gdzie opublikował podręcznik The Practical Psychology of Voice and Life (1918). Powróciwszy do Berlina, nadal pracował jako pedagog. Jego uczniami byli m.in. G. Gaarud, S. Pilinszky (Berlin), R. Walter (Londyn) i B. Asserson (Berlin po 1930).
