Rore, Rorus, Cipriano de, Ciprianus, Cupriaen de, *1515 lub 1516 Ronse (Renaix), †między 11 a 20 IX 1565 Parma, flamandzki kompozytor działający we Włoszech. Przypuszcza się, że do Italii przybył już na początku lat 30., być może ze świtą urodzonej w Niderlandach Małgorzaty Parmeńskiej. Domniemanie, jakoby przed 1546 miał być uczniem A. Willaerta, nie znajduje potwierdzenia w źródłach, natomiast z listów R. Strozziego wynika, że w latach 1542–46 Rore przebywał w Brescii. W V 1546 lub krótko przedtem został maestro di cappella na dworze Herkulesa II d’Este w Ferrarze. Mimo imponującej liczby kompozycji i rosnącej sławy Rore nie był należycie doceniany przez swych pracodawców, zwłaszcza przez następcę Herkulesa, Alfonsa II. Gdy w 1558 i 1559 podjął dwie długie podróże do Flandrii (odwiedził po drodze m.in. bawarski dwór ks. Albrechta V) – których powodem była prawdopodobnie trudna sytuacja rodziny kompozytora – jego miejsce w Ferrarze zajął faworyzowany przez księcia Alfonsa Francesco della Viola. W XI 1560 Rore powrócił do Italii, przyjmując propozycję służby na dworze rodziny Farnese w Parmie. Wkrótce podjął poszukiwania innej posady (zatrudnienie go rozważali m.in. książę Guglielmo Gonzaga i książę Guidubaldo della Rovere), ostatecznie w 1563 objął, wakujące po śmierci A. Willaerta, kierownictwo kapeli bazyliki św. Marka w Wenecji. Prawdopodobnie niepowodzenia związane z reorganizacją tego zespołu skłoniły go w 1564 do powrotu do Parmy, gdzie zmarł w wieku zaledwie 49 lat.
Rore należy do najwybitniejszych twórców XVI w. Nowatorstwo twórczości oraz genialną muzykalność kompozytora (wg ucznia Rore – L. Luzzaschiego – miał on zwyczaj komponować „a mente”) docenili także jemu współcześni, nadając mu przydomek „divino” (‘boski’). Uznanie zawdzięcza Rore przede wszystkim ponad 100 madrygałom, które wpłynęły decydująco na rozwój tego gatunku w 2. połowie XVI w. Twórczość ta z trudem poddaje się syntetycznym ujęciom, gdyż „była zbyt obfita, a rozwój kompozytora zbyt gwałtowny” (A. Einstein). Wczesne madrygały Rore (z lat 1542–48) porównuje się zazwyczaj z kompozycjami A. Willaerta, z którymi łączą je takie cechy jak: 5-głosowa obsada, połączenie techniki imitacyjnej z deklamacyjną fakturą, uwypuklanie struktury syntaktycznej, a nie wersyfikacyjnej poezji (uwzględnianie przerzutni), oszczędne dysponowanie w utworze mocnymi kadencjami (fuggir la cadenza) oraz upodobanie do formy sonetu (dzielonego po drugiej kwartynie), zwłaszcza do utworów F. Petrarki z Canzoniere. Indywidualność Rore przejawia się przede wszystkim w bardziej ekspresyjnym traktowaniu tekstu. W wyborze opracowywanej poezji widać predylekcję kompozytora do poezji o poważnym, a nierzadko posępnym wyrazie. Melodyka charakteryzuje się dużym dramatyzmem, osiąganym poprzez wykorzystanie dużego ambitus, częste wprowadzanie skoków (również na drobnych wartościach), a także krótkich motywów przedzielonych pauzami. Deklamacyjna faktura kompozycji bywa często zaburzana poprzez wprowadzanie melizmatów o wyszukanej rytmice, synkopacji i nagłych zmian pulsu rytmicznego (uzyskanych np. przez konsekwentne zestawianie na przestrzeni kilku taktów w metrum dwudzielnym semibrevis i minimy). Madrygały charakteryzuje bogactwo oraz subtelność środków, służących muzycznej interpretacji tekstu. Poszczególne słowa i zwroty Rore ilustrował, posługując się konwencjonalnymi środkami malarstwa dźwiękowego (katabasis, imitatio tubarum, etc.), wprowadzał – zwłaszcza w przypadku negatywnych skojarzeń – krzyżowanie głosów, ukośne brzmienia, dysonanse i fauxbourdon. W niektórych utworach (Vergine bella) pojawiają się także elementy „muzyki dla oka”, polegające na wykorzystaniu zbieżności sylab tekstu z oznaczeniami solmizacyjnymi (np. dźwięk „g” na słowie „sol”). Podkreślanie i symbolizowanie sensu większych jednostek syntaktycznych osiągał kompozytor takimi środkami jak: dobór modi, operowanie hierarchią i „intensywnością” kadencji, wprowadzanie clausulae peregrinae (zwłaszcza frygijskich przy skojarzeniach negatywnych), powtórzenia zdań, wyrażających pointę utworów oraz kontrasty fakturalne, rytmiczne czy nawet tonalne (np. w Da le belle contrade, w którym osoby dialogu operują różnymi „językami” tonalnymi). Nieschematyczne podejście Rore do formy muzycznej widać m.in. w nietypowych podziałach sonetu (1-częściowe bez podziału, 2-częściowe z podziałem po pierwszej kwartynie), czy pionierskim opracowaniem 11-częściowej canzony Petrarki Vergine bella. Autorskie zbiory (z 1542 i 1550) cechuje także oryginalny układ kompozycji wg cech tonalnych (odpowiednio wg modi oraz chiavette i modi).
Wyraźna zmiana techniki kompozytorskiej Rore dokonała się między 1550 (rok wydania nieco konserwatywnej 1 księgi madrygałów 4-głosowych) a 1557, kiedy opublikowano utwory należące do jego najbardziej nowatorskich dzieł. Pojawiają się w nich kuriozalne znaki przykluczowe (np. 1 i 2 bemole w różnych głosach), śmiała harmonia – uzyskana przez zastosowanie chromatyki, liczne alteracje i swobodniejsze traktowanie dysonansów – oraz ekspresyjne zwroty melodyczne (np. początek 2 cz. Mia benigna fortuna ze skokiem seksty wielkiej). Występująca we wczesnych madrygałach technika quasi-imitacyjna, choć nie ulega całkowicie zarzuceniu (w 3 utworach pojawiają się nawet kanony), ustępuje zazwyczaj miejsca homorytmii, zapowiadającej recitativo corale. Eksperymenty harmoniczno-brzmieniowe pojawiają się zwłaszcza w świeckich utworach z tekstem łacińskim, szczególnie w nadzwyczaj schromatyzowanym Calami sonum ferentes na 4 głosy basowe.
Motety, zarówno świeckie (z wyjątkiem metrycznych opracowań poezji klasycznej i neoklasycznej), jak i religijne utrzymane są zwykle w swobodnym stylu imitacyjnym. Niektóre kompozycje mają pochodzenie liturgiczne (antyfony, responsoria), jednak cantus firmus pojawia się w nich wyjątkowo (Nunc cognovi), czasem w postaci parafrazowanej (Pater noster) lub w postaci symbolicznego ostinata („Miserere mei Deus” w Infelix ego). W utworach na więcej głosów (6-, 7-głosowe) stosowana jest czasem technika kanoniczna (Descendi in hortum meum). Z 5 mszy Rore 3 należą do typu „ad imitationem” (chansons P. Sandrina, Josquina des Prés i samego Rore), jedna oparta jest na cantus firmus (msza Vivat felix Hercules), a jedna wykorzystuje zarówno technikę parodiowania, jak cantus firmus (msza Praeter rerum seriem, której model stanowi motet Josquina des Prés). Obie melodie stałe skonstruowane są na zasadzie „soggetto cavato dalle vocali” i stanowią nawiązanie do Missa „Hercules dux Ferrariae” Josquina des Prés.
Kompozycje Rore, zwłaszcza madrygały, były wielokrotnie wznawiane (1 księga z 1550 aż 16 razy), parodiowane, parafrazowane i poddawane intawolacjom. Jego technikę kompozytorską podziwiali i naśladowali najwięksi twórcy XVI-wiecznej polifonii, tacy jak G.P. da Palestrina i Orlando di Lasso. Nowatorski język brzmieniowy niektórych dzieł Rore wpłynął znacząco na kompozycje L. Luzzaschiego, czy C. Gesualda da Venosa, zaś ekspresja i faktura jego późnych madrygałów (1557) zwróciła uwagę G.C. Monteverdiego i G. Bardiego, którzy uznali go za prekursora seconda pratica. Twórczość Rore była znana także w XVI-wiecznej Polsce. W wawelskim inwentarzu J. Jasiuczyca (1572) wymieniono księgi 4- i 5-głosowych madrygałów oraz 5-głosowych motetów kompozytora, a zaginiona część tabulatury Jana Fischera z Morąga zawierała intawolację Era il bel viso.
Literatura: U. Rossi Sei lettere di Cipriano de Rore, eon cenni biografici, Reggio Emilia 1888; J.C. Hol Cipriano de Rore, w ks. pam. K. Nefa, red. H. Eringer i in., Zurych 1933; J. Musiol Cyprian de Rore, ein Meister der venezianischen Schule, Wrocław 1933; A. Einstein The Italian Madrigal, 3 t., Princeton 1949, przedr. 1970; A.H. Johnson The Masses of Cipriano de Rore, „Journal of the American Musicological Socity” VI, 1953; B. Meier Staatskompositionen von Cyprian de Rore, „Tijdschrift voor Nederlandse Muziekgeschiedenis” XXI/2, 1969; D. Harrán Rore and the „Madrigale cromatico”, „The Music Review” XXXIV, 1973; J.A. Owens Cipriano de Rore a Parma (1560–1565). Nuovi documenti, „Rivista Italiana di Musicologia” XI, 1976; A.H. Johnson The 1548 Editions of Cipriano de Rore’s Third Book of Madrigals, w ks. pam. O.E. Albrechta, red. J.W. Hill, Kassel 1980; A. Cambier De definitieve bevestiging van Cypriaan De Rore’s ronsiche afkomst uit archiefstukken te Parma en te Ronse. Een nieuwe en definitieve oplossing in verband met zijn genealogie, „Annalen geschied- en oudheidkundige kring van ronse en het tenement van inde” XXXII, 1983; J.A. Owens Music and Meaning in Cipriano de Rore’s Setting of „Donec gratus eram tibi”, „Studies in the History of Music” I, N. Jork 1983; J.A. Owens The Milan Partbooks. Evidence of Cipriano de Rore’s Compositional Process, „Journal of the American Musicological Socity” XXXVII, 1984; M.S. Lewis Rore’s Setting of Petrarch’s „Vergine bella”. A History of Its Composition and Early Transmission, „Journal of Musicology” IV, 1985/86; M. Feldman Rore’s „selva selvaggia”. The Primo libro of 1542, „Journal of the American Musicological Socity” XLII, 1989; E.E. Lowinsky Calami sonum ferentes. A New Interpretation, Two Motets and Two Madrigals for the Este Family oraz Rore’s New Year’s Gift for Albrecht V of Bavaria, w: Music in the Culture of the Renaissance and Other Essays, red. B.J. Blackburn, Chicago 1989; J. Haar Rore’s Setting of Ariosto, w: Essays in Musicology, ks. pam. A.H. Johnsona, red. L. Lockwood i E. Roesner, Filadelfia 1990; J.A. Owens Mode in the Madrigals of Cipriano de Rore, w: Altro Polo. Essays on Italian Music of the Cinquecento, red. R. Charteris, Sydney 1990; L. Lockwood Text and Music in Rore’s Madrigal „Anchor che col partire”, w: Musical Humanism and Its Legacy, ks. pam. C.V. Paliski, red. N.K. Baker i B.R. Hanning, Stuyvesant (Nowy Jork), 1992; A. Lloyd Ordering and Reordering in Cipriano de Rore’s 1542 and 1550 Madrigal Books, „Muziek & Wetenschap” IV/1, 1997; H. Schick Musikalische Einheit im Madrigal von Rore bis Monteverdi. Phänomene, Formen und Entwicklungslinien, «Tübinger Beiträge zur Musikwissenschaft» XVIII, Tutzing 1998; B. Bujić „Vero modo del comporre”. Rore’s Reading of Della Casa’s „O sonno”, w: Affetti musicologici, ks. pam. Z.M. Szweykowskiego, red. P. Poźniak, Kraków 1999; S. La Via „In tale stella presi l’esca, e gli hami”. Petrarchismo e musica all’Academia degli Elevati di Ferrara. Il sonetto „Schiet’arbusceT”di Bartolomeo Ferrino nella lettura di Cipriano de Rore, w: Album amicorum Albert Dunning, red. G. Fornari, Brepols 2002; K. Schiltz, N. Meeùs Giunto Adrian fra l’anime beate: Une quintuple déploration sur la mort d’Adrien Willaert, „Musurgia” X, 1, 2003; Z. Dobrzańska-Fabiańska „Mia benigna fortuna – Crudele, acerba” Cipriana de Rore i „Strana armonia d’amore – In ciò sol differenti” Sigismonda d’Indii. Problem „conflicting signatures” w madrygale XVI i początku XVII w., w: ks. pam. M. Perza, red. T. Jeż, Kraków 2003K. Schiltz „Harmonicos magis ac suaves nemo edidit unquam cantus”: Cipriano de Rores Motette Concordes adhibete animos, „Archiv für Musikwissenschaft”, LXII, 2, 2005; J.A. Owens Cipriano de Rore’s New Year’s Gift for Albrecht V of Bavaria: A New Interpretation, w: Die Münchner Hofkapelle des 16. Jahrhunderts im europäischen Kontext, red. Th. Göllner, «Bayerische Akademie der Wissenschaften, Philosophisch-Historische Klasse: Abhandlungen» CXXVIII, München 2004; J.A. Owens A Collaboration between Cipriano de Rore and Baldissera Donato?, w: Historical Musicology: Sources, Methods, Interpretations, red. S.A. Crist, R. Montemorra Marvin, Rochester 2004; K. Schiltz Gioseffo Zarlino and the ‘Miserere’ Tradition: A Ferrarese Connection?, „Early Music History” XXVII, 2008; C. Deutsch Pétrarque transalpin, de Cyprien de Rore à Claude Le Jeune: Recepcion, imitation et jeux de miroirs intertextuels, „Revue de Musicologie”, XCVII, 1, 2011; J.A. Owens Zarlino’s Cipriano, „Anuario musical” X, 2013; Cipriano de Rore: New Perspectives on His Life and Music, red. J.A. Owens, K. Schiltz, Turnhout 2016; Cipriano de Rore I-II, „Journal of the Alamire Foundation” IX, 2, 2017 oraz X, 1, 2018.
Edycje:
Cipriano de Rore. Opera omnia, wyd. B. Meier, CMM XIV, t. 1–7 Rzym, t. 1: motety 5-głosowe (1544, 1545, 1549), 1959; t. 2: Madrigalia 5 vocum (1542,1544), 1963; t. 3: Madrigalia 5 vocum (1548, 1552, 1560), 1961; t. 4: Madrigalia 3–8 vocum (1549, 1550, 1557), 1969; t. 5: Madrigalia 3–8 vocum [antologie 1560–91], 1971; t. 6: Motets (rękopisy, antologie z lat 1544–69, druk z 1595), 1975; t. 7: Missae, 1966, t. 8: Psalmi, cantica B.M.V., cantiones Gallicae etc., Neuhausen–Stuttgart 1977
Pasję wyd. A. Schmitz w: Oberitalienische Figuralpassion, Moguncja 1955
Kompozycje:
Utwory Rore były publikowane za jego życia głównie w Wenecji przez G. Scotta i A. Gardana w zbiorach, z których tylko dwa (najwcześniejszy – I madrigali a cinque voci…, 1542, oraz Motetta (…) quinque vocum, 1545) zawierają wyłącznie jego kompozycje (trzecim jest druk Il primo libro de madrigali a quatro voci, Ferrara 1550 G. de Buglhat i A. Hucher); pozostałe – nawet, gdy na karcie tytułowej figuruje tylko nazwisko Rore – obejmują także dzieła innych twórców. Zbiory te były zazwyczaj wielokrotnie wznawiane, często w postaci poszerzonej, skróconej lub zmienionej, niekiedy pod nowym tytułem. Numeracja ksiąg motetów i madrygałów bywa w źródłach pomijana, bywa też myląca (np. księga 4 madrygałów 5-głosowych w wydaniu Scotta obejmuje wyłącznie wznowienia z księgi 1 i 3, podczas gdy w wyd. Gardana zawiera utwory wcześniej niepublikowane). Z tych względów w wykazie kompozycji pominięto wykaz druków, ograniczając się do podania roku najwcześniejszego wydania utworu lub datowania jego źródła rękopiśmiennego. Po śmierci Rore ukazały się (prócz zmienianych wznowień poszczególnych ksiąg) dwa obszerne zbiory wyłącznie jego motetów: Sacrae cantiones seu motecta… (Antwerpia 1573, zawiera 38 wznowień z różnych ksiąg) i Sacrae cantiones… (Wenecja 1595, zawiera także 6 utworów wcześniej niepublikowanych) oraz Tutti i madrigali (…) a quatro voci…, (Wenecja 1577, zawiera 35 wznowień bez tekstów, na zespół instrumentalny). Rękopisy są jedynymi lub najwcześniejszymi źródłami kilkunastu utworów (głównie religijnych). Najważniejsze z nich przechowywane są w Bayerische Staatsbibliothek w Monachium – Mus. Ms. B. z 1559, zawierający świeckie i religijne motety oraz Mus. Ms. 9, 45, 46 z ok. 1560, zawierający msze.
W wykazie kompozycji podano rok wydania najdawniejszego znanego druku lub datowanie rękopisu.
świeckie:
Alcun non può saper, madrygał na na 5 głosów, sł. L. Ariosto, wyd. 1557
Alla dolce ombra, 6. cz, madrygał na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1550
Alma real, madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
Alma Susanna, madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
Altiero sasso, madrygał na 5 głosów, sł. F.M. Molza, wyd. 1542
Amor ben mi credevo, madrygał na 4 głosy, wyd. 1550
Amor che t’ho fatt’io, madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
Amor che vedi, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Amor se così dolce, madrygał 8-głosowy, wyd. 1557
Anchor che col partire, madrygał na 4 głosy, sł. A. d’Avalos (?), wyd. 1547
Beato mi direi, madrygał na 4 głosy, wyd. 1557
Ben qui si mostra il ciel, madrygał na 4 głosy, wyd. 1561
Ben si conviene, madrygał na 5 głosów, wyd. 1542
Candido e vago fiore, madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
Cantai mentre ch’i arsi, madrygał na 5 głosów, sł. G. Brevio, wyd. 1542
Cantiamo lieti, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1544
Chi con eterna legge, madrygał na 4 głosy, wyd. 1548
Chi non sa, madrygał na 4 głosy, wyd. 1557
Chi vol veder quantunque, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Come la notte, madrygał na 5 głosów, sł. L. Ariosto, wyd. 1557
Com’havran fin, madrygał na 4 głosy, wyd. 1547
Convien ch’ovunque, madrygał na 5 głosów, sł. L. Ariosto, wyd. 1566
Da le belle contrade, madrygał na 5 głosów, wyd. 1566
Da l’estrem’orizonte, madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
Da quei bei lumi, madrygał na 5 głosów, sł. G. Brevio, wyd. 1542
Datemi pace, madrygał na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1557
Deh, se ti strinse, madrygał na 5 głosów, wyd. 1544
Di tempo in tempo, madrygał na 4 głosy, F. Petrarka, wyd. 1550
Di virtù di costumi, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1557
Donna ch’ornata sete, madrygał na 4 głosy, wyd. 1550
Era il bel viso, 2 cz., madrygał na 4 głosy, sł. L. Ariosto, wyd. 1561
Far potess’io, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Felice sei, Trevigi, madrygał na 4 głosy, wyd. 1565
Fera gentil, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
Fontana di dolore, madrygał na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1557
Fu forse un tempo, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1544
Gravi pene in amor, 2 cz., madrygał na 3 głosy, sł. L. Ariosto, wyd. 1549
Hor che l’aria, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1542
Hor che’l ciel, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Il desiderio, madrygał na 4 głosy, wyd. 1566
Il mal mi preme, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
I’ mi vivea, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1544
Io canterei d’amor, madrygał na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1550
Io credea che’l morire, madrygał na 4 głosy, wyd. 1550
Ite rime dolenti, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1548
La bella Greca, madrygał na 5 głosów, wyd. 1557
La bella netta ignuda, madrygał na 4 głosy, wyd. 1548
La giustitia immortale, madrygał na 4 głosy, sł. G. Cinzio, wyd. 1548
L’alto signor, 2 cz., madrygał na 6 głosowy, sł. F. Petrarka, wyd. 1557
Lasso che mal accorto, madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1548
L’augel sacro di Giove, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1548
La vita fugge, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
L’inconstantia che seco han, madrygał na 4 głosy, sł. G. Cinzio, wyd. 1548
L’ineffabil bontà, madrygał na 5 głosów, sł. L. Ariosto, wyd. 1557
Madonn’hormai, greghesca na 4 głosy, sł. A. Molino, wyd. 1564
Mentre la prima mia novell’etade, madrygał na 4 głosy, wyd. 1557
Mentre lumi maggior, madrygał na 5 głosów, wyd. 1566
Mia benigna fortuna, 2 cz., madrygał na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1557
Ne l’aria in questi dì, madrygał na 4 głosy, wyd. 1568
Non è ch’il duol, madrygał na 4 głosy, wyd. 1550
Non è lasso martire, madrygał na 5 głosów, sł. F. Spira, wyd. 1566
Non gemme non fin’oro, madrygał na 4 głosy, wyd. 1550
O dolci sguardi, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1544
O morte, eterno fin, madrygał na 5 głosów, sł. G. Brevio, wyd. 1557
O santo fior felice, madrygał na 5 głosów, wyd. 1566
O sonno, 2 cz., madrygał na 4 głosy, sł. G. della Casa, wyd. 1557
O voi, che sotto l’amorose insegne, 2 cz., madrygał na 5 głosów, G. Guidiccioni, wyd. 1560
Padre del ciel, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1544
Per mezz’i boschi, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Persequendomi amor, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Poggiand’al ciel, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1542
Poi che m’invita Amore, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
Pommi ov’il sol, madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1548
Qual donn’atende, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1548
Qual’è più grand’o amore, madrygał na 4 głosy, wyd. 1550
Qualhor rivolgo, 2cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1566
Quand’io son tutto volto, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Quand’io veggio, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1548
Quand fra l’altre donne, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1548
Quando signor lasciaste, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. G. Cinzio, wyd. 1557
Quanto più m’avicino, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Quel foco che tanti anni, madrygał na 4 głosy, wyd. 1547
Quel sempre acerbo, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Quel vago impallidir, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1548
Quest’affanato mio doglioso core, madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
S’amor la viva fiamma, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1548
Scarco di doglia, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1548
Schiet’arbuscel, madrygał na 4 głosy, sł. B. Ferrino, wyd. 1557
Scielgan l’alme sorelle, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1544
Se ben il duol, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1557
Se’l mio sempre per voi, madrygał na 4 głosy, wyd. 1550
Se voi poteste, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1548
Sfrondate, o sacre dive, madrygał na 5 głosów, wyd. 1544
S’honest’amor, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1548
Signor mio caro, 2 cz., madrygał na 4 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1550
S’io’l dissi mai, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1544
Si traviato è ‘l folle, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1548
Solea lontana, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1542
Strane ruppi, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. L. Tansillo, wyd. 1542
Tra più beati, 2 cz., madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
Tu piangi, 2 cz., madrygał na 5 głosów, sł. Tebaldeo, wyd. 1542
Tutto’l dì piango, 2 cz., madrygał na 3 głosy, sł. F. Petrarka, wyd. 1549
Un’altra volta la Germania strida, madrygał na 4 głosy, wyd. 1557
Vaghi pensieri, madrygał na 5 głosów, wyd. 1565
Vieni dolce Himineo, madrygał na 5 głosów, wyd. 1570
Vergine bella, 11 cz., madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, cz. 1–6: wyd. 1548, cz. 7–11: wyd. 1552
Volgi’l tuo corso, madrygał na 5 głosów, sł. G.B. Pigna, wyd. 1557
z tekstem łacińskim (źródła zob. także motety):
Calami sonum ferentes na 4-głosy, wyd. 1555
Concordes adhibete na 5 głosów, wyd. 1566
Dispeream nisi sit dea na 5 głosów, wyd. 1549
Dissimulare etiam, 3 cz., na 5–7 głosów, sł. Wergiliusz, rkp. z 1559
Donec gratus eram tibi na 8 głosów, sł. Horacy, rkp. z 1559
Hesperiae cum laeta, 2 cz., na 5 głosów, sł. G. Faletti, wyd. 1549
Itala quae cecidit, 2 cz., na 5 głosów, wyd. 1544
Labore primus Hercules na 5 głosów, rkp. z 1559
Mirabar solito laetas na 6 głosów, sł. N. Stopius, rkp. z 1559
Musica dulci sono na 4 głosy, wyd. 1565
O fortuna potens, 2 cz., na 5 głosów, sł. C.F. Symphosius, rkp. z 1559
O qui populos suscipis na 5 głosów, sł. G.B. Pigna, rkp. z 1559
O socii neque enim, 2 cz., na 5 głosów, sł. Wergiliusz, wyd. 1566
Pulchrior italicis na 5 głosów, wyd. 1545
Quis tuos praesul, 2 cz., na 6 głosów, wyd. 1544
Rex Asiae et Ponti na 5 głosów, wyd. 1565
Amour ne faict, chanson na 5 głosów, wyd. 1570
En voz adieux, chanson na 4 głosy, wyd. 1550
Helas, comment voules-vous, chanson na 4 głosy, wyd. 1550
Susann’ un jour, chanson na 5 głosów, wyd. 1570
Tout ce qu’on peut, chanson na 4 głosy, wyd. 1557
religijne:
Ad te levavi, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 122, wyd. 1567
Agimus tibi gratias, motet na 5 głosów, wyd. 1583
Angustiae mihi sunt, 2 cz., motet na 5 głosów, wyd. 1549
Ave Regina, motet na 7 głosów, sł. antyfona, rkp. z 1559
Beatam me dicent (incipit modelu kontrafaktury: Pulchrior italicis), motet na 5 głosów, wyd. 1595
Beati omnes, 2 cz., motet na 4 głosy, sł. psalm 127, wyd. 1563
Beatus homo, 3 cz., motet na 5 głosów, sł. z Księgi Przysłów, wyd. 1545
Beatus vir, motet na 4 głosy, sł. psalm 111, wyd. 1554
Benedictum est nomen, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. z Księgi Tobiasza, rkp. z 1559
Benedictus Deus, motet na 5 głosów, sł. z listu do Efezjan, wyd. 1544
Cantantibus organis, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. responsorium, wyd. 1545
Caro mea, 2 cz., motet na 4 głosy, sł. kompilacja tekstów ewangelicznych, wyd. 1563
Confitebor tibi, motet na 4 głosy, sł. z Księgi Izajasza, wyd. 1554
Da pacem, motet na 5 głosów, sł. antyfona, rkp. z 1559
De profundis, motet na 4 głosy, sł. psalm 129, wyd. 1554
Descendi in hortum meum, motet na 7 głosów, sł. antyfona z Pieśni nad pieśniami, rkp. Z 1559
Dixit Dominus, motet na 4 głosy, sł. psalm 109, wyd. 1554
Domine Deus, 3 cz., motet na 5 głosów, wyd. 1549
Domine quis habitabit, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 14, wyd. 1545
Ecce odor filii mei, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. z Księgi Rodzaju, rkp. z 1559
Exaudiat me Dominus, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 19, wyd. 1545
Exspectans exspectavi, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 39, wyd. 1595
Gaude Maria virgo, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. responsorium, wyd. 1544
Gratia vobis, 2 cz., motet na 4 głosy, sł. z listu do Galatów i listu do Hebrajczyków, wyd. 1563
Hic vir despiciens (incipit modelu kontrafaktury: Angustiae mihi), motet na 5 głosów, rkp.
Hodie Christus natus est, motet na 6 głosów, sł. antyfona, rkp. z 1559
Hodie scietis (incipit modelu kontrafaktury: Pulchrior italicis), motet na 5 głosów, rkp.
Illuxit nunc sacra dies, motet na 5 głosów, wyd. 1549
In convertendo, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 125, wyd. 1545
In die tribulationis, motet na 5 głosów, wyd. 1544
In Domino confido, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 10, wyd. 1545
Infelix ego, 2 cz., motet na 6 głosów, wyd. 1595
Iustus es Domine, motet na 5 głosów, sł. z Księgi Tobiasza, wyd. 1595
Laudem dicite Deo, motet na 5 głosów, sł. antyfona, rkp. z 1559
Levavi oculos, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 120, wyd. 1545
Memento Domine David, motet na 4 głosy, sł. psalm 131, wyd. 1554
Miserere mei Deus, 3 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 50, rkp. z ok. 1540
Miserere nostri Deus, 2 cz., motet na 4 głosy, wyd. 1563
Mulier quae erat (incipit modelu kontrafaktury: Domine quis habitabit), motet na 5 głosów, rkp.
Nulla scientia melior, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. responsorium, wyd. 1544
Nunc cognovi, 2 cz., motet na 6 głosów, wyd. 1545
O altitudo divitiarum, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. z listu do Rzymian, wyd. 1549
O crux benedicta, motet na 4 głosy, sł. kompilacja antyfon, wyd. 1563
O Gregori (incipit modelu kontrafaktury: Cantantibus organis), motet na 5 głosów, rkp.
Pater noster, motet na 5 głosów, sł. z Ewangelii wg św. Mateusza, rkp. z 1559
Petre amas me (incipit modelu kontrafaktury: In Domino confido), motet na 5 głosów, sł. z Ewangelii wg św. Jana, rkp.
Plange quasi virgo, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. responsorium, wyd. 1545
Prudentes virgines (incipit modelu kontrafaktury: Exaudiat me Dominus), motet na 5 głosów, rkp.
Quanti mercenarii, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. z Ewangelii wg św. Łukasza, wyd. 1545
Quem vidistis pastores, motet na 7 głosów, sł. antyfona, rkp. z 1559
Quid gloriaris, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 51, wyd. 1545
Regina caeli, motet na 3 głosy, sł. antyfona, wyd. 1551
Regnum mundi (incipit modelu kontrafaktury: Usquequo Domine), motet na 5 głosów, rkp.
Repleatur os meum, 2 cz., motet na 5 głosów, rkp.
Si ignoras te, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. kompilacja tekstów z Pieśni nad pieśniami, wyd. 1545
Stetit Jesus, 2 cz., motet na 4 głosy, sł. parafraza z Ewangelii wg św. Jana, wyd. 1563
Sub tuum praesidium, motet na 4 głosy, sł. antyfona, rkp. z ok. 1540
Sub tuum praesidium, motet na 4 głosy, sł. antyfona, wyd. 1563
Tribularer si nescirem, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. responsorium, wyd. 1544
Usquequo Domine, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalm 12, wyd. 1545
Vado ad eum, motet na 5 głosów, sł. kompilacja 2 antyfon, wyd. 1544
Vias tuas, 2 cz., motet na 5 głosów, sł. psalmów 24, 26, 142, wyd. 1545
msze i inne utwory liturgiczne:
Missa a note negre na 5 głosów, rkp. z ok. 1560
Missa „Douce mémoire” na 5 głosów, wyd. 1566
Missa „Praeter rerum seriem” na 7 głosów, rkp. z ok. 1560
Missa „Vivat felix Hercules” na 5 głosów, rkp. z ok. 1560
Missa „Vous ne l’aurez pas” na 5 głosów, wyd. 1555
Magnificat primi toni na 4 głosy, rkp.
Magnificat sexti toni na 4 głosy, wyd. 1554
Passio (…) secundum Joannem na 2–6 głosów, wyd. 1557
inne:
Et in saecula, rkp. zachowany niekompletnie
fragment utworu bez tekstu, na 5 głosów, rkp. z ok 1540
Si resurrexistis, na 5 głosów (zaginiony)
Clamabat autem, motet na 5 głosów, wyd. 1549, niepewne autorstwo
Virtute magna, motet na 5 głosów, oba 1549, niepewne autorstwo
Fratres scitote, motet na 5 głosów, wyd. 1589, niepewne autorstwo
Hic est panis, motet na 5 głosów, wyd. 1595, niepewne autorstwo
Iubilate Deo, motet na 5 głosów, wyd. 1595, niepewne autorstwo
Levate in caelum, motet na 5 głosów, wyd. 1595, niepewne autorstwo
O salutaris hostia, motet na 5 głosów, wyd. 1595, niepewne autorstwo
Parce mihi, motet na 5 głosów, wyd. 1595, niepewne autorstwo
Salve crux pretiosa, motet na 5 głosów, wyd. 1595, niepewne autorstwo
Voce mea, motet na 5 głosów, wyd. 1595, niepewne autorstwo
Fulgebunt iusti, na 4 głosy, 1569, niepewne autorstwo
Dinumerabo eos, motet na 5 głosów, rkp., niepewne autorstwo
Cum sublevasset oculos, motet na 4 głosy, rkp., niepewne autorstwo
Quae est ista, motet na 4 głosy, rkp., niepewne autorstwo
Sacerdos et pontifex, motet na 4 głosy, rkp., niepewne autorstwo
Sicut cervus, motet na 4 głosy, rkp., niepewne autorstwo
Sumens illud, motet na 4 głosy, rkp., niepewne autorstwo
Tu es Pastor motet na 4 głosy, rkp., niepewne autorstwo
7 kanonów bez tekstu, na 4– 6 głosów, rkp., niepewne autorstwo
Lieta vivo, madrygał, na 6 głosów, wyd. 1591, niepewne autorstwo
S’eguale a la mia voglia, marygał, na 6 głosów, wyd. 1591, niepewne autorstwo
Quando lieta sperai, madrygał na 5 głosów, sł. E. Anguisciola, wyd. 1549, niepewne autorstwo
A che con nuovo laccio, madrygał na 5 głosów, wyd. 1549, niepewne autorstwo
Deh hor foss’io, madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1562, niepewne autorstwo
Volgend’al ciel, madrygał na 5 głosów, wyd. 1562, niepewne autorstwo
Che giova dunque, madrygał na 5 głosów, sł. F. Petrarka, wyd. 1576, niepewne autorstwo
Alme gentili, madrygał na 5 głosów, wyd. 1576, niepewne autorstwo
Se com’il biondo crin, madrygał na 5 głosów, wyd. 1566, niepewne autorstwo
Chi vol veder tutta raccolt’, 2 cz., madrygał na 4 głosy, sł. G. Parabosco, wyd. 1565, niepewne autorstwo
Spesso in parte, madrygał na 4 głosy, sł. L. Gonzaga, wyd. 1565, niepewne autorstwo
Non mi toglia, madrygał na 4 głosy, wyd. 1565, niepewne autorstwo
Ache più stral amor, 2 cz., madrygał na 4 głosy,sł. L. Ariosto, wyd. 1575, niepewne autorstwo
Se qual è’l mio dolore, madrygał na 4 głosy, wyd. 1575, niepewne autorstwo
Mon petit cueur, chanson na 8 głosów, wyd. 1550, niepewne autorstwo
Reiouyssons nous, chanson na 4 głosy, wyd. 1545, niepewne autorstwo
Vous savez bien, chanson na 4 głosy, wyd. 1552, niepewne autorstwo
