Podleś Ewa, *26 IV 1952 Warszawa, †19 I 2024, polska śpiewaczka (kontralt). W latach 1972–78 odbyła studia wokalne u A. Bolechowskiej w PWSM w Warszawie. Była laureatką międzynarodowych konkursów wokalnych: 1977 w Atenach (II nagroda oraz nagroda specjalna za wykonanie pieśni greckiej) i Genewie (srebrny medal), 1978 w Moskwie (III nagroda na konkursie im. P. Czajkowskiego), 1979 w Rio de Janeiro (I nagroda) i Tuluzie (III nagroda). W 1976 debiutowała w Teatrze Wielkim w Warszawie (Rozyna w Cyruliku sewilskim Rossiniego), do którego w 1978 została zaangażowana. W 1984 wystąpiła po raz pierwszy w Metropolitan Opera House (tytułowa rola w Rinaldo Händla) i w operze w Rzymie (tytułowa rola w Kopciuszku Rossiniego). Od tej pory występowała na najważniejszych scenach operowych, m.in. w Opéra-Comique (El amor brujo M. de Falli, 1989) i Opéra-Bastille w Paryżu (Dalila w Samsonie i Dalili Saint-Saënsa, 1991), Covent Garden Theatre (Jadwiga w Wilhelmie Tellu Rossiniego, 1990), Teatro la Fenice w Wenecji (Arsace w Semiramidzie Rossiniego, 1992), La Scali w Mediolanie (Matka, Chińska Filiżanka i Ważka w Dziecku i czarach Ravela, 1992, tytułowa rola w Tankredzie Rossiniego, 1993), Deutsche Oper w Berlinie (Izabela we Włoszce w Algierze Rossiniego, 1996). W repertuarze pieśniowym koncertowała m.in. z J. Marchwińskim, E. Pobłocką, G. Ohlssonem; brała udział w licznych wykonaniach utworów oratoryjno-kantatowych pod batutą L. Maazela, M. Minkowskiego, J. Semkowa, K. Pendereckiego (prawykonanie Te Deum, 1980), Ch. Hogwooda, R. Chailly’ego (Pieśń o ziemi Mahlera, Carnegie Hall w Nowym Jorku, 1999) i in. Dokonała licznych nagrań dla różnych wytwórni (Polskie Nagrania, Decca, Harmonia Mundi, DG Archiv Produktion, Naxos, Forlane, CD Accord i in.), z których wyróżniono nagrodami m.in. nagranie Pieśni Chopina z Abdelem Rachmanem el Bacha (2000 Grand Prix de l’Académie Française du Disque i Diapason d’Or), Ariodante Händla pod dyrekcją M. Minkowskiego (1998 Diapason d’Or), II Symfonii Mahlera pod dyrekcją J.-C. Casadesusa (1996 Palmarès de Palmarès Nouvelle Acad, du Disque, Un Evénement Exceptionel de Telerama), Tankreda Rossiniego pod dyrekcją A. Zeddy (1995 Preis der Deutschen Schallplatten Kritik i American Critic’s Choice Award), Mélodies russes z pianistą G. Johnsonem (1994 Grand Prix de l’Académie Française du Disque).
Podleś była jedną z najwybitniejszych śpiewaczek swego pokolenia. Wyjątkowo intensywną i ciepłą barwę głosu o rozległej skali (3 oktawy) i koloraturową sprawność łączyła z niezwykłą siłą i głębią interpretacji muzycznej i aktorskiej. W dziedzinie opery jej specjalnością były przede wszystkim wirtuozowskie partie w dziełach Händla, Rossiniego i Glucka, w tym role męskie (oprócz już wspomnianych tytułowa rola w Giulio Cesare i Orlando oraz Polinesso w Ariodante Händla, Orfeusz w Orfeuszu i Eurydyce Glucka), ale także partie w operach Verdiego (Bal maskowy, Falstaff), Saint-Saënsa (Samson i Dalila) i Bizeta (Carmen). Podleś brała również udział w realizacjach dzieł XX-wiecznych (Żywot rozpustnika Strawińskiego, 2000). W 2001 włączyła do repertuaru rolę Erdy w Zygfrydzie Wagnera, entuzjastycznie przyjętą w Stanach Zjednoczonych. W repertuarze koncertowym (z fortepianem lub z orkiestrą) szczególnie ceniona była za interpretacje muzyki późnego romantyzmu (Verdi, Mahler), a zwłaszcza utworów kompozytorów rosyjskich (Musorgski, Czajkowski, Rachmaninow, Prokofiew, Szostakowicz), jak również polskich (Chopin, Szymanowski, Karłowicz, Lutosławski, Penderecki).
Literatura: D. Szwarcman Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim, Kraków 2001.
