Ansermet, Ernest

Ansermet [ansermˊe] Ernest, *11 XI 1883 Vevey, †20 II 1969 Genewa, szwajcarski dyrygent, kompozytor i teoretyk muzyki. Studiował ma­tematykę na uniwersytecie w Lozannie; w latach 1903–12 uczył w gimnazjum. Studia muzyczne odbywał pod kierunkiem A. Denéreáza w Lozannie, O. Barblana i E. Blocha w Genewie, A. Gédalge’a w Paryżu, F.J. Mottla w Monachium oraz A. Nikischa w Berlinie. W latach 1912–14 prowadził popularne Kursaal-Konzerte w Montreux, w latach 1915–18 koncerty symfoniczne w Lozannie jako następca B. Stavenhagena. Dzięki I. Strawińskiemu otrzymał kierownictwo muzyczne zespołu Ballets Russes S. Diagilewa, z którym w latach 1918–23 odbył tournées artystyczne po krajach europejskich oraz Ameryce Północnej i Południowej. W 1918 założył w Genewie Orchestre de la Suisse Romande i występował z nią do 1968. Dyrygował gościnnie czo­łowymi zespołami symfonicznymi i operowymi w Europie oraz w USA. Specjalizował się w wykonawstwie muzyki współczesnej; ceniony był zwłaszcza jako propagator i pierwszy odtwórca dzieł Strawińskiego (m.in. w 1918 dyrygował w Lozannie Historią żołnierza, w 1948 w medio­lańskiej La Scali prowadził Mszę na chór i 10 instrumentów dętych blaszanych) oraz interpretator dzieł Debussy’ego, Ravela, Martinů, Honeggera, Hindemitha, Bartóka, de Falli, Prokofiewa. Otrzymał tytuł doktora honoris causa uniwersytetów w Neuchâtel i Lozannie. Dokonał wielu nagrań płytowych (głównie utworów Strawińskiego) dla firm Decca i HMV.

Dorobek kompozytorski Ansermeta obejmuje utwory orkiestrowe, poemat symfoniczny Feuilles au printemps, utwory fortepianowe oraz liczne transkrypcje orkiestrowe, m.in. 6 épigraphes antiąues Debussy’ego, 2 danses argentines J. Aquirre’a, pieśni.

Literatura: B. Gavoty, J. Mohr Ernest Ansermet, «Die grossen Interpreten», Genewa 1961.