logotypes-ue_ENG

Koszewski, Andrzej

Biogram i literatura

Koszewski Andrzej,*26 VII 1922 Poznań, †17 II 2015 Poznań, polski kompozytor i muzykolog. W latach 1935–39 był członkiem Poznańskiego Chóru Katedralnego pod dyrekcją W. Gieburowskiego. W latach 1946–53 studiował w PWSM w Poznaniu w klasie S.B. Poradowskiego (w 1948 uzyskany dyplom w zakresie teorii, w 1953 kompozycji). W 1950 ukończył studia muzykologiczne pod kierunkiem A. Chybińskiego na UAM w Poznaniu. W latach 1953–58 odbył aspiranturę u T. Szeligowskiego w PWSM w Warszawie. Od 1948 działał jako pedagog w szkolnictwie muzycznym. Od 1957 wykładał w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) w Poznaniu, w latach 1984–87 był kierownikiem katedry kompozycji i teorii, od 1978 profesorem nadzwyczajnym, od 1985 profesorem zwyczajnym. Został laureatem m.in. nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1978, 1982, 1988), nagrody prezesa Rady Ministrów (1982), nagrody ZKP (1986).

Koszewski był jednym z najwybitniejszych polskich współczesnych kompozytorów muzyki chóralnej. W tej dziedzinie odnosił międzynarodowe sukcesy. W twórczości wokalnej Koszewskiego, zwłaszcza a cappella, można wyróżnić dwa nurty: tradycyjny (od 1952) inspirowany folklorem (np. Suita kaszubska, Tryptyk wielkopolski) oraz nowatorski (od 1960) o indywidualnym obliczu stylistycznym, który otwiera Muzyka fa-re-mi-do-si, zbudowana na pięciodźwiękach, serii, wyprowadzonej z imienia i nazwiska Chopina. W La espero oraz Nicolao Copernico dedicatum Koszewski rozwija ideę przestrzenności brzmienia, polichóralności oraz wprowadza niekonwencjonalne środki artykulacyjne. Następne utwory wzbogaca o nowe sposoby emitowania dźwięku, elementy parawokalne, zwłaszcza gwizd artystyczny (np. Da fischiare, Canzone e danza, kolęda nr 2 z 3 kolęd, Prologus), eksponuje sonorystyczne jakości tekstu słownego i adaptuje dla potrzeb chóralistyki cechy faktury instrumentalnej (np. Gry, Ba-No-Sche-Ro) oraz stosuje formę otwartą (np. Ad musicam). W późniejszych utworach Koszewskiego (np. Campana, Angelus Domini, 3 chorały eufoniczne) zaznacza się tendencja do nadania muzyce chóralnej rangi orkiestry wokalnej oraz dążenie do syntezy tradycyjnych i współczesnych środków stylu chóralnego. W twórczości orkiestrowej i fortepianowej pojawiają się cechy neoklasycyzmu (np. Concerto grosso all’antica, Allegro symfoniczne, Sonata breve) i polskiej muzyki ludowej (np. Uwertura kujawska, Przystroje). Dorobek artystyczny Koszewskiego uzupełniają prace z zakresu chopinologii oraz pedagogiczne, m.in. pierwszy w Polsce podręcznik do nauki improwizacji fortepianowej. Dyskografia Koszewskiego obejmuje obszerny wykaz utworów, wykonań i nagrań w kraju i za granicą.

Literatura: T. Haas „Fa-re-mi-do-si” Andrzeja Koszewskiego, „Ruch Muzyczny” 1965 nr 29; K.A. Mazur „La espero” Andrzeja Koszewskiego, „Ruch Muzyczny” 1965 nr 24;  L. Markiewicz „Nicolao Copernico dedicatum” Andrzeja Koszewskiego, „Ruch Muzyczny” 1971 nr 18; T. Marek Composer’s Workshop – Andrzej Koszewski, „Polish Music” 1976 nr 1; A. Podhajska „Suita kaszubska” Andrzeja Koszewskiego, «Prace specjalne» nr 15, PWSM Gdańsk 1978; A. Podhajska Twórczość fortepianowa Andrzeja Koszewskiego, «Prace specjalne» nr 18, PWSM Gdańsk 1979; M. Podhajski Materiały do nauki improwizacji fortepianowej Andrzeja Koszewskiego, «Prace specjalne» nr 18, PWSM Gdańsk 1979; R. Połczyński Traktuję chór jako orkiestrę głosów ludzkich. Rozmowa z Andrzejem Koszewskim, „Ruch Muzyczny” 1986 nr 8; F.G. Rössler „La espero” avangarde, „Monato”, Antwerpia 1990 nr 7; L. Zielińska Przewodnik po twórczości Andrzeja Koszewskiego, Poznań 1992.

Kompozycje

Instrumentalne:

Concerto grosso all’antica na orkiestrę smyczkową, 1947, wyd. Kraków 1984

Allegro symfoniczne, 1953, wyd. Kraków 1963

Sonata breve na fortepian, 1954, wyd. Warszawa 1974

5 dawnych tańców na fortepian, 1954–63, wyd. Warszawa 1984

Sinfonietta, 1956, wyd. Kraków 1977

Makowe ziarenka na głos recytujący i fortepian lub fortepian solo, sł. J. Ratajczak, 1969, wyd. Kraków 1978

Przystroje na fortepian, 1970, wyd. Warszawa 1973, Kraków 1977

3 sonatiny na fortepian, 1978, wyd. Kraków 1981

Wokalne:

na chór mieszany a cappella:

Mazowianka na chór mieszany a cappella, sł. ludowe, 1952, wyd. Warszawa 1966

Suita kaszubska na chór mieszany a cappella, sł. ludowe, 1952, wyd. Kraków 1956, 2. wyd. 1982

Muzyka fa-re-mi-do-si na chór mieszany a cappella, wyk. Warszawska Jesień 1961, wyd. Kraków 1962, 7. wyd. 1979

Tryptyk wielkopolski na chór mieszany a cappella, sł. ludowe, 1963, wyd. Kraków 1965, 2. wyd. 1994; także wersja na chór mieszany i orkiestrę, 1964

Zdrowaś, królewno wyborna na chór mieszany a cappella, sł. anonim, 1963, wyd. Bydgoszcz 1989; także wersje na chór męski, wyd. Warszawa 1990, i żeński, wyd. Warszawa 1987

La espero na 2 chóry, sł. L. Zamenhof, 1963, wyk. Warszawska Jesień 1965, wyd. Kraków 1965, 2. wyd. 1976

Nicolao Copernico dedicatum, kantata na 3 chóry, sł. J. Ratajczak, 1966, wyk. Warszawska Jesień 1992, wyd. Kraków 1970, 3. wyd. 1974

Gry na chór mieszany a cappella, sł. J. Ratajczak, 1968, wyd. Kraków 1972, 4. wyd. 1993; wersja na chór żeński lub chłopięcy, wyd. Kraków 1981

Spotkanie w Szczecinie na chór mieszany a cappella, sł. K.I. Gałczyński, 1968, wyd. Warszawa 1969

Mała suita nadwarciańska na chór mieszany a cappella, sł. ludowe, 1969, wyd. Warszawa 1970

Ba-No-Sche-Ro na chór mieszany a cappella, sł. J. Ratajczak, 1972, wyk. Warszawska Jesień 1973, wyd. Kraków 1974, 2. wyd. 1977

3 kolędy na chór mieszany a cappella, sł. J. Słowacki, anonim, teksty łac., 1971, 1975, wyd. Kraków 1976, 3. wyd. 1985

Prologus na chór mieszany a cappella, sł. Gall Anonim, 1975, wyk. Warszawska Jesień 1976, wyd. Kraków 1978

Ad musicam na orkiestrę wokalną, sł. kompozytor, 1979, wyd. Kraków 1983

Campana na chór mieszany a cappella, sł. anonim., 1980, wyk. Warszawska Jesień 1983, wyd. Kraków 1984; wersja na chór męski, 1984, wyd. Warszawa 1987

Angelus Domini na chór mieszany a cappella, sł. łac., 1981, wyk. Warszawska Jesień 1985, wyd. Kraków 1988

3 chorały eufoniczne na 2 chóry, sł. Hipokrates, A. de Lille, kompozytor, 1982: 1. Sententia, chorał, wyk. Warszawska
Jesień 1986, wyd. Kraków 1986

3 miniatury dziecięce na chór mieszany a cappella, sł. J. Ratajczak, 1983, wyd. Bydgoszcz 1986

Cantemus omnes na chór mieszany a cappella, sł. kompozytor, 1985, wyd. Warszawa 1987

Tre pezzi na chór mieszany a cappella, sł. kompozytor, 1986, wyd. Kraków 1993

Strofy trubadura na chór mieszany a cappella, sł. G. de Poitéres, 1986, wyd. Bydgoszcz 1989

Trois chaconnes na chór mieszany a cappella, sł. łac., 1987, wyd. Warszawa 1989

Serioso-giocoso na chór mieszany a cappella, sł. kompozytor, 1989, wyk. Warszawska Jesień 1989, wyd. Poznań 1993

Canti sacri na chór mieszany a cappella, sł. łac. 1992, wyd. Poznań 1992

Trittico di Messa na chór mieszany a cappella, sł. łac., 1992, wyd. Poznań 1992

Carmina sacrata na chór mieszany a cappella, sł. łac. 1994, wyd. Poznań 1995

Polonez na chór męski, sł. ludowe, 1952, wyd. Warszawa 1987

na chór żeński lub chłopięcy:

Modre oczka na chór żeński lub chłopięcy, sł. ludowe, 1952; wersja na chór mieszany, wyd. Kraków 1956; obie wersje Warszawa 1977

Kołysanka na chór żeński lub chłopięcy, sł. H. Piotrowski, 1952; wersja na chór mieszany i żeński, wyd. Warszawa 1963

Wczoraj była niedziołeczka na chór żeński lub chłopięcy, sł. ludowe, 1969, wyd. Warszawa 1970

Kantylena na chór żeński lub chłopięcy, sł. ludowe, 1969, wyd. Warszawa 1970

Canzone e danza na chór żeński lub chłopięcy, sł. kompozytor, 1974, wyd. Kraków 1976, 2. wyd. 1981; wersja na chór męski, wyd. Warszawa 1975; na chór mieszany, wyd. Warszawa 1976

Suita lubuska na chór żeński lub chłopięcy, sł. ludowe, 1983, wyd. Warszawa 1986

na chór dziecięcy lub żeński:

Zaklęcia na chór dziecięcy lub żeński, sł. J. Ratajczak, 1983, wyd. Kraków 1988

Krople tęczy na chór dziecięcy lub żeński, sł. J. Ratajczak, 1988, wyd. Kraków 1993

Polni muzykanci na chór dziecięcy lub żeński, sł. J. Ratajczak, 1983, wyd. Warszawa 1983

Deszcz na chór dziecięcy lub żeński, sł. J. Ratajczak, 1983, wyd. Warszawa 1983

Enigma 575 na chór dziecięcy lub żeński, sł. kompozytor, 1986, wyd. Toruń 1992

Płot w zimie na chór dziecięcy lub żeński, sł. W. Broniewski, 1988, wyd. Warszawa 1989

Trzy tańce polskie na chór dziecięcy lub żeński, sł. ludowe, 1989, wyd. Warszawa 1993

Wi-La-Wi na chór dziecięcy lub żeński, sł. J. Ratajczak, 1994, wyd. Poznań 1995

Da fischiare na zespół gwiżdżący, 1973, wyd. Kraków 1977

na głos i fortepian:

3 kołysanki na głos i fortepian, sł. H. Piotrowski, J. Kierst, 1952, 1963, 1969, wyd. Warszawa 1978

pieśni z lat 1953–55 na głos i fortepian; także wersje na chór mieszany, wyd. Kraków 1954–56

Opracowania:

utwory Chopina na chór mieszany (1960) oraz na orkiestrę (1965), oprac. chóralne, wyd. Warszawa 1961, Poznań 1995