Vallin [walˊę] Ninon, właśc. Eugénie Vallin, zam. Pardo (do rozwodu w 1919 występowała pod nazwiskiem Vallin-Pardo), *9 IX 1886 Montalieu-Vercieu (depart. Isère), †22 XI 1961 Lyon, francuska śpiewaczka (sopran). Według niektórych źródeł urodzona 8 IX 1886. Po studiach w konserwatorium w Lyonie oraz u M. Héglon w Paryżu rozpoczęła karierę jako śpiewaczka estradowa. Wybrana w 1911 przez C. Debussy’ego do kreowania solowych partii w La damoiselle élue, wystąpiła potem w partii Erigony w prapremierze Męczeństwa św. Sebastiana; szybko zyskała uznanie. W 1914 z Debussym przy fortepianie dokonała prawykonania Trois poème de Stéphane Mallarmé. Operowy debiut święciła w 1912 w Opéra-Comique w Paryżu jako Micaela w Carmen G. Bizeta. Z tym teatrem związana była do lat 30., wzięła udział w prapremierach La sorcière C. Erlangera (1912) i Cadeaux de Noël X. Leroux (1915) oraz we francuskiej premierze opery Maria Egiziaca O. Respighiego (1934).
W 1916 śpiewała z ogromnym sukcesem w Teatro Colon w Buenos Aires (gdzie powracała regularnie przez następne 20 lat), zaś w 1917 podziwiano w La Scali w Mediolanie jej kreacje w operach Tajemnica Zuzanny E. Wolfa-Ferrariego i Mârouf H. Rabauda. W 1935 wystąpiła z J. Thibaudem w sali konserwatorium w Warszawie. Kariera Vallin trwała długo, ostatnich nagrań śpiewaczka dokonała, mając 70 lat. Przeszła do historii jako jedna z najwybitniejszych i najwszechstronniejszych śpiewaczek francuskich swojej generacji. Imponowała bogactwem brzmienia głosu, mistrzowską techniką oraz darem ekspresji. Jej rozległy repertuar obejmował francuską i hiszpańską lirykę wokalną (G. Fauré, C. Debussy, M. Ravel, A. Caplet, A. Roussel, R. Hahn, J. Nin) oraz tak różnorodne partie operowe, jak Charlotta w Werterze i tytułowe w Manon oraz Thaïs J. Masseneta, tytułowa w Mignon A. Thomasa, Micaela w Carmen Bizeta, Małgorzata w Fauście Ch. Gounoda, Mimi w Cyganerii i tytułowa w Tosce G. Pucciniego, tytyłowa w Ifigenii na Taurydzie i Alceście Ch.W. Glucka, Hrabina w Weselu Figara W.A. Mozarta, Olimpia, Giulietta i Antonia w Opowieściach Hoffmanna J. Offenbacha, Małgorzata w Mefistofelesie A. Boita. Dokonała wielu nagrań płytowych (Pathe, Odeon, Columbia). W latach 50. uczyła w konserwatorium w Lyonie i Montevideo (1953–59).
