Souvestre-Paschalis [suwˊestr~], Paschalis-Souvestre, Adelina, właściwie Adelina Jakubowicz, *1849 (lub 1845, 1847?) Warszawa, †23 III 1925 Drezno, polska śpiewaczka (sopran/mezzosopran) i pedagog. Ok. 1864 ukończyła Instytut Muzyki w Warszawie w klasie śpiewu J. Dobrskiego; od 1867 kontynuowała studia wokalne w Mediolanie u G. Corsiego i F. Lampertiego. W 1869 debiutowała w tytułowej roli w Normie V. Belliniego w Cuneo (Piemont), następnie występowała z zespołem opery włoskiej w Odessie oraz w teatrach operowych w Rzymie i Palermo (1870), Turynie, Genui i Wenecji (do 1873), Trieście, Nicei (1874/75) i Barcelonie (1875). W 1875 została zaangażowana przez C. Trombiniego do Teatru Wielkiego w Warszawie, w którym w latach 1875–76 śpiewała w Aidzie (Amneris) i Trubadurze (Azucena) G. Verdiego oraz w operach Ch. Gounoda i G. Meyerbeera. W różnych latach występowała też w Balu maskowym i Traviacie G. Verdiego, w Lukrecji Borgii G. Donizettiego, w Żydówce F. Halévy’ego i Lohengrinie R. Wagnera (Ortruda). W zespole opery warszawskiej poznała włoskiego barytona Augusta Souvestre’a (1842–1912), którego poślubiła. W IV i V 1876 wystąpili wspólnie we Lwowie, 19 V 1876 w Krakowie, następnie w Lizbonie, Meksyku, Hawanie, Nowym Jorku, Frankfurcie nad Menem, Pradze i Kijowie. Ukoronowaniem kariery Souvestre-Paschalis były występy w La Scali w Mediolanie w 1882/83 (Azucena). Po powrocie do Polski osiadła we Lwowie, gdzie w 1885/86 wystąpiła m.in. w Trubadurze Verdiego z W. Mierzwińskim. W 1886 podjęła działalność pedagogiczną w szkole śpiewu, założonej i prowadzonej wspólnie z mężem, którą w 1893 przenieśli do Drezna, konkurując z powodzeniem ze szkołą G.B. Lampertiego. Oboje Souvestre wykształcili wielu dobrych śpiewaków, m.in. M. Heller, W. Florjańskiego, M. Kozłowską (we Lwowie), S. Argasińską-Choynowską, M. Polińską-Lewicką, A. Ludwiga, A. Okońskiego, E. Raabe-Burg (w Dreźnie).
