Skrzypczak, Bettina

Skrzypczak Bettina, *25 I 1963, polska kompozytorka i teoretyk muzyki. W 1985 ukończyła z wyróżnieniem studia z zakresu teorii muzyki i kompozycji u A. Koszewskiego w Akademii Muzycznej w Poznaniu. W latach 1984–88 uczestniczyła w warsztatach kompozytorskich, organizowanych przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej w Kazimierzu Dolnym. W 1988 osiedliła się w Szwajcarii, gdzie odbyła uzupełniające studia w akademii muzycznej w Bazylei z zakresu muzyki elektronicznej u T. Kesslera i kompozycji u R. Kelterborna, oraz muzykologii na uniwersytecie we Fryburgu u J. Stenzla. W 1990 uczestniczyła w kursie komputerowym K. Barlowa w Kolonii. W latach 1990–92 była członkiem grupy wolnej improwizacji, prowadzonej przez W. Fähndricha w Bazylei. Od 1995 wykłada teorię, historię i estetykę muzyczną w Hochschule für Musik w Lucernie, gdzie, po uzyskaniu w 1999 kwalifikacji I st. w zakresie kompozycji w Akademii Muzycznej w Krakowie, w 2002 otrzymała nominację na stanowisko profesora. Jest autorką publikacji na temat muzyki współczesnej. Mieszka w Riehen k. Bazylei. Laureatka nagród kompozytorskich, m.in. w 1988 za Verba na Konkursie dla Młodych Kompozytorów w Zagrzebiu, w 1990 za Trio na perkusję na Konkursie im. T. Bairda w Warszawie, w 1994 za Variabile na X Międzynarodowym Konkursie Kompozytorek w Mannheimie, w 1992 wyróżnienia za II Kwartet smyczkowy na Międzynarodowym Trybunie Kompozytorów w Paryżu, w 2001 nagroda miasta Lucerny, w 2004 nagrody kulturalne miasta Riehen. Utwory Skrzypczak są wydawane przez firmy: Ricordi (Monachium) i Nepomuk (Aarau, Szwajcaria).

Skrzypczak kształtowała swoją postawę twórczą na początku lat 80., w kontekście znaczących przemian społeczno-politycznych i kulturowych w historii Polski. Istotne doświadczenia artystyczne wyniosła z wakacyjnych kursów kompozytorskich w Kazimierzu Dolnym, z odbywających się tam spotkań z W. Lutosławskim, L. Nonem i I. Xenakisem. Zwłaszcza twórczość Xenakisa, łącząca naukę ze sztuką, stała się dla Skrzypczak ważnym źródłem inspiracji i zainteresowań projektowaniem muzycznej przestrzeni i strukturowaniem brzmienia. Skrzypczak jest kompozytorką o wysokiej świadomości estetyczno-filozoficznej i muzyczno-teoretycznej. Podkreśla znaczenie intuicji w procesie komponowania i „stawania się” muzyki, wywiedzionej organicznie z pierwotnego zamysłu. Jej twórczość kompozytorska jest różnorodna pod względem uprawianych gatunków i podejmowanych idei: od koncertów instrumentalnych i kwartetów smyczkowych po utwory będące muzyczną reprezentacją zjawisk naukowych, np. Phototaxis i kosmologicznych, np. SN 1993 (skrót SN oznacza gwiazdę Supernova odkrytą 1993). Cechą charakterystyczną języka muzycznego Skrzypczak stało się zniesienie granicy między melodyką a harmoniką na rzecz logicznie kształtowanego strumienia dźwięków, z uwzględnieniem jego walorów zmysłowych i ekspresywnych.