Sillich Jerzy, *17 VIII 1893 Warszawa, †17 II 1978 Warszawa, polski dyrygent, syn Aristodema. Kształcił się w konserwatorium w Parmie w zakresie gry na fortepianie, skrzypcach i kompozycji (dyplom otrzymał w 1913). Od 1924 występował jako dyrygent we Włoszech, w Niemczech, Anglii, Holandii, Belgii, Szwajcarii, Rumunii i Egipcie. Powołany w 1927 przez E. Młynarskiego na stanowisko dyrygenta repertuaru włoskiego w Teatrze Wielkim w Warszawie, osiadł w Polsce, gdzie w 1930 naturalizował się. W latach 1934–36 dyrygował orkiestrą Teatru Miejskiego w Bydgoszczy; w 1935 odbył tournée z Polskim Baletem Parnella po Europie. W latach 1936–39 ponownie był związany z Teatrem Wielkim w Warszawie. W 1945 organizował z S. Jarzębskim orkiestrę symfoniczną w Częstochowie, następnie współtworzył z A. Didurem operę w Katowicach i w 1949 Operę Śląską w Bytomiu. Wystawił na tej scenie wiele oper włoskich oraz oper i baletów polskich (Halka i Straszny dwór S. Moniuszki, Janek W. Żeleńskiego, Pan Twardowski i Casanova L. Różyckiego, Cagliostro w Warszawie J.A. Maklakiewicza, Rapsod P. Perkowskiego). W latach 1953–57 był kolejno dyrygentem, kierownikiem artystycznym i dyrektorem (od 1954) opery we Wrocławiu, wprowadzając na scenę m.in. Erosa i Psyche Różyckiego oraz Ijolę P. Rytla. Po przejściu na emeryturę (1958) współpracował z Operetką Śląską w Gliwicach, gdzie wystawił m.in. Nowego Don Kiszota Moniuszki.
