Osińska Ewa, *22 III 1941 Warszawa, polska pianistka. W latach 1960–65 studiowała w PWSM w Warszawie w klasie fortepianu Z. Drzewieckiego i R. Baksta oraz w 1960–63 na UW (filologia romańska). Od 1968 przebywa w Paryżu, gdzie do 1972 uzupełniała studia pianistyczne w Conservatoire Européen u V. Perlemutera i S. Roche. Jest laureatką II nagrody (I nagrody nie przyznano) Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. A. Caselli w Neapolu (1968), a w 1972 zdobyła I nagrodę i nagrodę specjalną za interpretację muzyki hiszpańskiej na międzynarodowym konkursie pianistycznym w Jaén. Koncertuje od 1965, występowała wielokrotnie w kraju oraz za granicą: we Francji (m.in. w salach Pleyel, Gaveau oraz Théâtre des Champs-Elysées w Paryżu), Włoszech, w Anglii (Wigmore Hall i Queen Elizabeth Hall w Londynie), na Węgrzech, w Rosji, Niemczech, Japonii, Meksyku i Stanach Zjednoczonych. W repertuarze Osińskiej, obok utworów J.S. Bacha, W.A. Mozarta, F. Mendelssohna, R. Schumanna, I. Albéniza, K. Szymanowskiego, A. Tansmana, S. Prokofiewa, D. Szostakowicza, T. Sikorskiego (prawyk. Eufonii jej dedykowanej, Alicante 1989), szczególną pozycję zajmuje muzyka F. Chopina; Osińska brała udział w festiwalach chopinowskich w Dusznikach (1989, 1993), Waszyngtonie (Chopin Festival, 1999), Nohant (1986, 1992, 1999) i Gaming (2000), akompaniowała wykonaniom pieśni Chopina przez T. Żylis-Garę i F. Ogéas, dokonała wielu nagrań jego utworów dla firm fonograficznych Cassiopée (Walce, Scherza, Impromptus, komplet mazurków, polonezów i nokturnów, Barkarola, Bolero, Wariacje i koncerty z orkiestrą Lamoureux pod dyrekcją J.C. Berneda), Columbia (Scherza, Impromptus, 14 walców) i Sony Classical (pierwsze nagranie Introdukcji i Poloneza C-dur op. 3 na wiolonczelę i fortepian w autorskiej wersji na fortepian solo). Brała udział w pracach jury międzynarodowych konkursów pianistycznych w Jaén, Porto, Palma de Mallorca, Bydgoszczy (w 1998 przewodniczyła konkursowi im. A. Rubinsteina) i Walencji (2000). Prowadziła kursy mistrzowskie w Osace (1989) i m. Meksyk (1992, 1997). W latach 1995–98 była prezesem reaktywowanego Stowarzyszenia Muzyków Polskich w Paryżu. W 1999 współorganizowała obchody 150-lecia śmierci Chopina we Francji. W 1997 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta.
