Bagiński Zbigniew, *19 I 1949 Szczecin, †24 VIII 2024 Warszawa, polski kompozytor. W latach 1967–71 studiował kompozycję w PWSM w Warszawie u T. Paciorkiewicza. W 1989 objął klasę kompozycji w Akademii Muzycznej w Warszawie. Współpracował z PWST w Warszawie, ponadto w latach 1973–74 z Instytutem Muzykologii KUL. Od 1989 był sekretarzem generalnym ZKP. Laureat wielu konkursów kompozytorskich, m.in. w 1973 otrzymał wyróżnienie na Konkursie Młodych Kompozytorów za Wyprawy na drugą stronę, 1992 – III nagrodę na międzynarodowym konkursie kompozytorskim w Kijowie za Threnody, 1995 – I nagrodę na konkursie z okazji 50-lecia ZKP za Małą symfonię elegijną.
Dorobek twórczy Bagińskiego wypełnia przede wszystkim muzyka kameralna i symfoniczna. Głównym wyznacznikiem stylu Bagińskiego jest jego stosunek do formy. Jako środek kształtowania dominuje powtarzalność przy swoistej antyrozwojowości. Wolne przepływanie czasu, związane m.in. z powtarzaniem długich odcinków, jednolitość dźwiękowa całości, stonowana kolorystyka instrumentalna tworzy specyficzny klimat utworów. Powtarzalność w jednoczęściowej w zasadzie formie Tria z kodą opiera się na operowaniu wariantami (jednak nie w sensie klasycznej pracy motywicznej), które stanowią czynnik integrujący formę i wpływają na ekspresję utworu. Muzykę antyprzetworzeniową Bagińskiego reprezentują zwłaszcza: Kwartet fortepianowy, Kanony, scherza, epigramaty... czy Nokturn-Kołysanka. W utworach z lat 90. większe znaczenie zyskuje czynnik melodyczny oraz harmonika zbliżająca się do ujęć klasycznych (Mała symfonia elegijna, Koncert fortepianowy).
Literatura: E. Sielicki Trio z kodą „Hommage à Brahms” Zbigniew Bagiński, „Ruch Muzyczny” 1989 nr 21
Instrumentalne:
Tryptyk na klarnet i fortepian, 1968
Miscellanea na fortepian, 1972
Muzyka symfoniczna na orkiestrę, 1972
Wyprawy na drugą stronę na flet, fortepian i tam-tam, 1973, Warszawa 1977
Acho na organy, 1974
Concerto 26 na orkiestrę kameralną, 1978
Trio na skrzypce, klarnet i wiolonczelę, 1980
Hawaiian Songs dla 4 perkusistów, 1981, wyk. Warszawska Jesień 1994
Triada na orkiestrę, 1981
Dwa utwory z łącznikiem na flet altowy, klarnet, klawesyn i kwartet smyczkowy, 1983
Trio z kodą. Hommage à Brahms na skrzypce, wiolonczelę i fortepian, 1983
Sinfonia notturna na orkiestrę, 1984, wyk. Warszawska Jesień 1988
Solo, Duo, Trio na obój, klarnet i fagot, 1984, Kraków 1989
Concerto na klawesyn i orkiestrę, 1985
Oh, Sweet Baroque, suita na orkiestrę smyczkową, 1985
Solo III na kontrabas, 1985
II Kwartet smyczkowy, 1986
G.P.P. for 7 na flet, skrzypce, perkusję i klawesyn, 1987
Wariant podwójny na organy i perkusję, 1987
A.D. 1988 na fortepian, 1988
Symfonia w 7 odsłonach na orkiestrę, 1988
Nokturn-Kołysanka dla 12 muzyków, 1989, wyk. Warszawska Jesień 1990
Blanc et noir na gitarę, 1990
Growth na orkiestrę, 1990
Kwartet fortepianowy, 1990, wyk. Warszawska Jesień 1991
III Kwartet smyczkowy, 1991, wyk. Warszawska Jesień 1993
Solo IV na wiolonczelę, 1991
Pary, 8 utworów radiowych na kilka instrumentów, 1992
Trio na skrzypce, altówkę i wiolonczelę, 1993
Hejnał Zamku Królewskiego w Warszawie 1995
Koncert fortepianowy, 1995
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową, 1995
Mała symfonia elegijna na orkiestrę, 1995, Kraków 1997
Cake-Walk Rondo na fortepian na 4 ręce, 1996
Ogród Armidy na klarnet, róg i kwintet smyczkowy, 1996
Kwintet fletowy, 1997
Wokalne:
Inventores rerum na chór mieszany, 1988
Choreae vulgares, „rzecz na głosy męskie (i nie tylko)” do fragmentów Trans-Atlantyku W. Gombrowicza, 1992
Msza na chór mieszany, 1993
Wokalno-instrumentalne:
Rubajaty Omara Chajjama na baryton i zespół instrumentalny, 1971
Versus na baryton i zespół instrumentalny, sł. Z. Herbert, 1985
Credo dla 7 wykonawców, 1986
Threnody na orkiestrę symfoniczną i chór mieszany, 1992
Sceniczne:
Menażeria, musical dla dzieci, libr. kompozytor wg S.I. Witkiewicza
muzyka teatralna
Utwory pedagogiczne:
Mały koncert C na fortepian i orkiestrę, 1974
Ricercar na 2 fortepiany dla 4 pianistów, 1982
Arioso e scherzino na obój i fortepian, 1986
Temat z wariacjami na skrzypce i fortepian, 1993
Folk Studies na fortepian, 1993
W lesie na 3-głosowy chór, sł. M. Konopnicka, 1995
