Woźna-Stankiewicz Małgorzata, *29 IX 1948 Sosnowiec, polska muzykolog. Po ukończeniu szkoły średniej w Sosnowcu oraz PSM II stopnia im. M. Karłowicza w Katowicach (rytmika) podjęła w 1968 na UJ studia muzykologiczne, w 1973 otrzymała dyplom z wyróżnieniem, przedstawiając pracę magisterską Jan Kleczyński – pisarz, pianista, kompozytor (napisaną pod kierunkiem E. Dziębowskiej), tamże w 1982 uzyskała stopień doktora na podstawie rozprawy Rytm Oliviera Messiaena (promotor M. Bristiger), a w 1999 został ukończony jej przewód habilitacyjny (Muzyka francuska w Polsce w II połowie XIX wieku. Analiza dokumentów jako podstawa źródłowa do badań nad recepcją). W 1977 przebywała na stażu u O. Messiaena w konserwatorium w Paryżu, a w 1atach 1976–2009 wyjeżdżała na stypendia naukowe do Włoch, Francji, Austrii, Jugosławii, Czech, Słowacji, na Ukrainę. W 1973 została zatrudniona w Katedrze Historii i Teorii Muzyki UJ (od 1999 Instytut Muzykologii) jako asystent, w 1975 starszy asystent, w 1982 adiunkt, w 1999 docent, w 2003 profesor nadzwyczajny; od 2005 pełni tamże funkcję kierownika Zakładu Estetyki i Recepcji Muzyki, od 2008 także funkcję przewodniczącej Rady Naukowej. Na przełomie 2001/02 oraz 2002/03 była członkiem Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej. Prowadziła zajęcia dydaktyczne z historii muzyki od XVIII do XX w. oraz z zakresu krytyki, teorii i estetyki muzyki. Wykładała gościnnie w uniwersytetach i akademiach muzycznych w Polsce, m.in. w 2000–04 podczas cykli wykładów z historii estetyki muzycznej i muzyki francuskiej w Papieskiej Akademii Teologicznej (obecnie Uniwersytet Papieski Jana Pawła II) oraz w 2006/07 i 2009/10 na studiach podyplomowych Akademii Muzycznej w Krakowie, także w Warszawie, Poznaniu, Gdańsku, i za granicą (m.in. w Bratysławie, Równym, Lwowie, Kijowie). Wygłaszała także wykłady dla słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku UJ (1987, 1989, 1991, 1993, 1996) oraz odczyty popularno-naukowe (m.in. dotyczące muzyki francuskiej XIX i XX w.). Od 2004 prowadziła seminarium doktoranckie; w latach 1988-2019 pod jej kierunkiem powstało 87 prac magisterskich, w latach 2003-2007 – 12 licencjackich, a do 2020 roku – 5 prac doktorskich. W latach 2003-2020, w ramach postępowań o stopień lub tytuł naukowy prowadzonych na Uniwersytecie Warszawskim, Wrocławskim, Jagiellońskim, im. A. Mickiewicza w Poznaniu, w Instytucie Sztuki PAN była recenzentem 13 prac doktorskich, 4 rozpraw habilitacyjnych, 3 w postępowaniu o nadanie tytułu profesora oraz sporządziła 14 opinii w przewodach habilitacyjnych.
W 1atach 1990–96 działała jako krytyk muzyczny („Ruch Muzyczny”, „Dziennik Polski”). Brała udział w wielu międzynarodowych konferencjach muzykologicznych, w latach 1975–2022 wygłosiła ok. 70 referatów w Polsce i za granicą (w Niemczech, Francji, Austrii, we Włoszech, na Słowacji, Ukrainie, Białorusi i w USA). Woźna-Stankiewicz od 1978 należy do sekcji muzykologów ZKP; była członkiem Komisji Kwalifikacyjnej Sekcji (2007–2008, 2015–2021) i członkiem jury Konkursu o Nagrodę im. Ks. Prof. Hieronima Feichta (2007–2010, 2015–2016 i od 2017 do 2021), członkiem Komitetu Nauk o Sztuce PAN (2007–2011), a w latach 2013–2020 – członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych. W 2001 była członkiem jury I Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego „Muzyka Ogrodowa”, zorganizowanego przez UJ oraz Klub Muzyki Współczesnej „Malwa”. W 2004 otrzymała nagrodę Ministra Edukacji Narodowej i Sportu za książkę Recepcja muzyki francuskiej w Polsce w II połowie XIX wieku w kontekście idei estetycznych epoki.
Zainteresowania badawcze Woźnej-Stankiewicz obejmują obszerny zakres zagadnień związanych z nowożytną myślą estetyczno-teoretyczną, krytyką muzyczną oraz twórczością muzyczną XIX i XX w., zwłaszcza muzyką francuską i jej recepcją w polskiej krytyce muzycznej. Istotne znaczenie dla badań z zakresu historii estetyki XIX–XX w. mają m.in. pierwsze w piśmiennictwie muzykologicznym analizy poglądów na temat muzyki polskich filozofów – Józefa Kremera i Karola Libelta, uczniów G.W.F. Hegla – uwzględniające zarówno recepcję w polskim piśmiennictwie muzycznym różnych kategorii estetycznych formułowanych na gruncie języka niemieckiego, francuskiego czy angielskiego, jak i myśli polskich filozofów (Klasyczne i romantyczne argumentacje w estetyce Karola Libelta, 1989; Les lettres cracoviennes de Józef Kremer sur la musique, 1995; Józefa Kremera poglądy na muzykę w kontekście kultury muzycznej XIX wieku, 2007). Znaczącym wkładem do badań z tego zakresu jest m.in. syntetyczne ujęcie estetyki muzycznej R. Ingardena (hasło w Encyklopedii Muzycznej PWM) czy studium na temat myśli estetycznej M. Lussy’ego (O prawach ekspresji muzycznej Mathiasa Lussy’ego, 1980).
Pierwsze syntetyczne opracowanie życia i działalności Jana Kleczyńskiego, wybitnego krytyka muzycznego i redaktora czasopisma „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, a także pedagoga i kompozytora ( Jan Kleczyński – pisarz, pedagog, kompozytor, 1976) ma fundamentalne znaczenie dla poznania polskiej kultury muzycznej XIX w. Wyniki badań nad polską krytyką muzyczną zaprezentowała Woźna-Stankiewicz w licznych artykułach (m.in. Lwowska „Carmen” na scenie krakowskiej w zwierciadle krytyki, 2003; Muzykolog Zdzisław Jachimecki – humanista kochający muzykę, 2007) i referatach wygłaszanych na konferencjach naukowych. Zainteresowanie krytyką muzyczną stało się źródłem badań dotyczących różnorodnych aspektów sztuki wykonawczej (m.in. I.J. Paderewski – genialny pianista, wirtuoz-poeta, 1998; Cnoty osiemnastowiecznego wirtuoza, 2007; Sztuka wokalna Stanisławy Szymanowskiej, 2007) oraz recepcji twórczości francuskich kompozytorów i historyków muzyki w polskim życiu muzycznym i piśmiennictwie muzykologicznym. Przedmiotem badań była m.in. francuska muzyka fortepianowa, skrzypcowa twórczość Debussy’ego, pisma F.-J. Fétisa (np. Francuska muzyka fortepianowa w polskim życiu muzycznym II połowy XIX wieku, 1995; Między impresjonizmem a symbolizmem, czyli pierwsze polskie interpretacje muzyki Debussy’ego, 1999; Compositions of the Franco-Belgian School of Violin Music in the Concert Repertoire of 19th Century Poland, 2001; François-Joseph Fétis et la présence de ses ouvrages musicologiques en Pologne jusqu’au début du XXe siècle, 2006).
W swych pracach Woźna-Stankiewicz akcentuje nowe podejście do historii muzyki i estetyki. Jej książki Muzyka francuska w Polsce w II połowie XIX wieku oraz Recepcja muzyki francuskiej w Polsce w II połowie XIX wieku w kontekście idei estetycznych epoki są egzemplifikacją zaproponowanej metody badania recepcji, metody uwzględniającej m.in. zagadnienie gromadzenia i analizy źródeł historycznych w kontekście społecznego funkcjonowania muzyki w danym okresie oraz problem interpretacji tekstów o muzyce w oparciu o wnikliwą znajomość koncepcji estetycznej danej epoki i stosowanych wówczas technik kompozytorskich (autorka analizuje m.in. takie pojęcia jak geniusz muzyczny, oryginalność dzieła muzycznego, jego poetyczność i tzw. koloryt oraz cechy narodowe). Badania Woźnej-Stankiewicz w dużym stopniu zmieniają dotychczasowe wyobrażenie na temat nikłej obecności muzyki francuskiej w polskim życiu muzycznym przełomu wieków XIX i XX, zdominowanym jakoby przez twórczość kompozytorów niemiecko-austriackich i włoskich. Studia nad recepcją muzyki, a także badania dotyczące funkcji prasy lokalnej w życiu muzycznym XIX-wiecznego miasta (np. Funkcja prasy lokalnej w życiu muzycznym XIX-wiecznego miasta na przykładzie Krakowa, 2006) otwierają nowe perspektywy badawcze uwzględniające skomplikowane relacje między estetyką i teorią dzieła muzycznego, funkcjonującego w zmiennym historycznie kontekście społecznym i ideowym.
Trwałym tematem badań Woźnej-Stankiewicz jest twórczość i poglądy estetyczno-teoretyczne Messiaena (m.in. Idee twórcze Oliviera Messiaena, 1978; Das vokale Werk Messiaens bis 1939, 1984; Fortepian w cyklach wokalnych Oliviera Messiaena, 1989; Olivier Messiaen – trubadur XX wieku, 1992; Leitmotyw rytmiczny w twórczości Oliviera Messiaena, 1995; Polskie analizy języka muzycznego Oliviera Messiaena, 2001; On the Trail of Creative Inspiration. „Harawi” by Olivier Messiaen, 2001). W swoich pracach, jako pierwsza w Polsce, podjęła kompleksowe badania nad jego teorią rytmu, kwestią inspiracji religią chrześcijańską oraz kulturą Wschodu, a także związkami słowno-muzycznymi w utworach wokalno-instrumentalnych. Tematem jej refleksji muzykologicznej jest także osobowość twórcza polskich kompozytorów współczesnych (Lwowskie geny osobowości twórczej. Rozmowy z Krystyną Moszumańską-Nazar, 2007; Postawy artystyczne w XX wieku i problem tradycji w autorefleksji Bairda, Kilara i Meyera, 2007). Ponadto w ramach wykładów gościnnych i konferencji muzykologicznych m.in. w ośrodkach uniwersyteckich i akademiach muzycznych w Bratysławie (2001, 2006), Lwowie (2003) i Równem (2003) dyskutowała m.in. specyfikę uniwersyteckich studiów muzykologicznych w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem dziejów muzykologii na UJ.
Woźna-Stankiewicz przejawia zróżnicowaną aktywność na polu popularyzacji wiedzy o muzyce; na łamach prasy publikuje eseje i recenzje, wygłasza odczyty popularno-naukowe, projektuje scenariusze i realizuje wystawy – Twórczość kompozytorów, muzykologów i teoretyków Krakowskiego Oddziału ZKP od przełomu wieków, 1999–2004 (2004), 20 lat Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich” (2008), Zdzisław Jachimecki (1882–1953) twórca muzykologii w Uniwersytecie Jagiellońskim (wraz z M. Lewickim, A. Sitarzem, 2011), La captivité d’Olivier Messiaen à Toul, Nancy et dans le stalag VIII A à Görlitz (2022). Jej działalność muzykologiczna jest przykładem umiejętności łączenia wnikliwej humanistycznej refleksji o muzyce i jej funkcjonowaniu w kulturze z interesującymi formami upowszechniania w społeczeństwie bezpośredniego kontaktu z wartościową sztuką wykonawczą i kompozytorską. Wyrazem uznania i wdzięczności za jej aktywność muzykologiczną jest ofiarowana jej księga Muzykolog-humanista wobec doświadczenia muzyki w kulturze (2021).
Literatura: Muzykolog-humanista wobec doświadczenia muzyki w kulturze, księga pamiątkowa dedykowana Profesor Małgorzacie Woźnej-Stankiewicz, red. Z. Fabiańska, M. Dziadek, Kraków 2021.
książki:
Jan Kleczyński – pisarz, pedagog, kompozytor [monografia], w: Szkice o kulturze muzycznej XIX wieku. Studia i materiały, red. Z. Chechlińska, t. 3, Warszawa 1976
Muzyka francuska w Polsce w II połowie XIX wieku. Analiza dokumentów jako podstawa źródłowa do badań nad recepcją, Kraków 1999 (rozprawa habilitacyjna)
Recepcja muzyki francuskiej w Polsce w II połowie XIX wieku w kontekście idei estetycznych epoki, Kraków 2003
Lwowskie geny osobowości twórczej. Rozmowy z Krystyną Moszumańską-Nazar przeprowadziła Małgorzata Woźna-Stankiewicz, Kraków 2007
redakcje:
Muzykolog wobec dzieła muzycznego, ks. pam. Elżbiety Dziębowskiej, z Z. Dobrzańską-Fabiańską, Kraków 1999 (w tym artykuły: Doktor Elżbieta Dziębowska oraz Messiaenowska technika permutacji rytmicznych)
„Młoda Muzykologia” II, Kraków 2009
Muzyka jest zawsze współczesna. Studia dedykowane Profesor Alicji Jarzębskiej [wspólnie z A. Sitarzem], wyd. Kraków 2011 (w tym artykuły: Muzyka jest zawsze współczesna oraz Kapelmistrz wojskowy Jan Nepomucen Hock i jego krakowskie występy)
Almanach muzykologii krakowskiej: 1911–2011 [wspólnie z Z. Dobrzańską-Fabiańską, A. Sitarzem], wyd. Kraków 2016 (w tym artykuły: Wstęp, Kronika muzykologii w Uniwersytecie Jagiellońskim: 1911–2011 oraz Wykłady z historii muzyki w ramach Powszechnych Wykładów Uniwersyteckich w latach 1904–1939)
Ferdynand Hoesick junior. Studia, wyd. Kraków 2020 (w tym artykuły: Bibliografia prac Ferdynanda Hoesicka oraz Jakiej muzyki mógł słuchać w Krakowie student Uniwersytetu Jagiellońskiego Ferdynand Hoesick?)
artykuły:
Idee twórcze Oliviera Messiaena, „Muzyka” 1978 nr 4; tłum. słowac. „Slovenská hudba” 2003 nr 2
O prawach ekspresji muzycznej Mathiasa Lussy’ego, «Pagine» IV, Kraków 1980
L’accueil de Guillaume de Machaut en Pologne, w: Guillaume de Machaut. Poète et compositeur, red. P. Imbs, Paryż 1982
Das vokale Werk Messiaens bis 1939, w: K. Szymanowski in seiner Zeit, red. M. Bristiger, R. Scruton i P. Weber-Bockholdt, Monachium 1984
Rytm Oliviera Messiaena, w: Muzykologia krakowska 1911–1986, red. E. Dziębowska, Kraków 1987 (fragm. pracy doktorskiej)
Fortepian w cyklach wokalnych Oliviera Messiaena, «Muzyka Fortepianowa» VIII, red. J. Krassowski, w: «Prace Specjalne Akademii Muzycznej w Gdańsku» nr 46, 1989
Medytacje muzyczne Oliviera Messiaena, „Chrześcijanin a Współczesność” 1989 nr 4
Klasyczne i romantyczne argumentacje w estetyce Karola Libelta, „Muzyka” 1989 nr 2
Wenecja Alfreda de Musset, „Muzyka” 1991 nr 3
Poezja Catulle Mendèsa w pieśniach Paderewskiego i kompozytorów francuskich, w: Warsztat kompozytorski, wykonawstwo, koncepcje polityczne I.J. Paderewskiego, red. W.M. Marchwica i A. Sitarz, Kraków 1991; tłum. ang. „Polish Music Journal” IV/2, Los Angeles 2001
Fortepianowe arabeski, «Muzyka Fortepianowa» IX, red. J. Krassowski, w: «Prace Specjalne Akademii Muzycznej w Gdańsku» nr 49, 1992
Olivier Messiaen – trubadur XX wieku, w: Metamorfozy. Paryż ’50, ’60, red. T. Chomiszczak, Sanok 1992; tłum. słowac. „Slovenská hudba” 1993 nr 1
„Peleas i Melizanda” Claude’a Debussy’ego, w: III Dni Muzyki Wokalnej im. Adama Didura, materiały z sesji naukowej, red. S. Olbert, Sanok 1992
Pierwsze krakowskie występy Adama Didura, w: V Dni Muzyki Wokalnej im. Adama Didura, materiały z sesji naukowej, red. S. Olbert, Sanok 1994
Poprzednicy i konkurenci Adama Didura w roli Mefistofelesa, w: VI Dni Muzyki Wokalnej im. Adama Didura, materiały z sesji naukowej, red. S. Olbert, Sanok 1995
Indické rytmy w hudobnom univerze Oliviera Messiaena, w: Hudba ako posolstvo. Hudba a totalita, red. P. Važan, Bratysława 1995
Francuska muzyka fortepianowa w polskim życiu muzycznym II połowy XIX wieku, «Muzyka Fortepianowa» X, red. J. Krassowski, w: «Prace Specjalne Akademii Muzycznej w Gdańsku» nr 53, 1995
Hudba a náboženstvo v pol’skej estetike 19. storočia, w: Duchovná hudba v 19. storoči, red. J. Lengová, Bańska Bystrzyca 1995
Les lettres cracoviennes de Józef Kremer sur la musique, „Musica Iagellonica” t. 1, Kraków 1995
Leitmotyw rytmiczny w twórczości Oliviera Messiaena, „Muzyka” 1995 nr 3; tłum. fr. „Musica Iagellonica” t. 2, Kraków 1997
La musique de Constantin Regamey en Pologne et en Ukraine (1993–1995), „Revue musicale de Suisse Romande” 1996 nr 1
Postacie rytmiczne Oliviera Messiaena, w: Dzieło muzyczne między inspiracją a refleksją, ks. pam. Marka Podhajskiego, red. J. Krassowski, Gdańsk 1998
I.J. Paderewski – genialny pianista, wirtuoz-poeta, «Muzyka Fortepianowa» XI, red. J. Krassowski, w: «Prace Specjalne Akademii Muzycznej w Gdańsku» nr 56, 1998
Synteza rytmiczna Oliviera Messiaena, w: Affetti musicologici, ks. pam. Zygmunta M. Szweykowskiego, red. P. Poźniak, Kraków 1999
Między impresjonizmem a symbolizmem, czyli pierwsze polskie interpretacje muzyki Debussy’ego, „Res Facta Nova” 3 (12), Poznań 1999;
Polskie analizy języka muzycznego Oliviera Messiaena, w: Recepcja twórczości Oliviera Messiaena, red. M. Zduniak, Wrocław 2000
Miejsce twórczości kompozytorów francuskich w życiu muzycznym Krakowa i Lwowa w latach 1850–1914, «Musica Galiciana» VI, red. S. Pawliszin i in., Lwów 2001
Compositions of the Franco-Belgian School of Violin Music in the Concert Repertoire of 19th Century Poland, w: Henryk Wieniawski. Composer and Virtuoso in the Musical Culture of the XIX and XX Centuries, red. M. Jabłoński i D. Jasińska, Poznań 2001
On the Trail of Creative Inspiration. „Harawi” by O. Messiaen, w: Music in the World of Ideas, red. H. Geyer, M. Jabłoński i J. Stçszewski, Poznań 2001
Orfeusz w piekle, w: Mit Orfeusza. Inspiracje i reinterpretacje w europejskiej tradycji artystycznej, red. S. Żerańska-Kominek, Gdańsk 2003
Kleczyński Jan, w: Die Musik in Geschichte und Gegenwart, 2. wyd. (red. L. Finscher), Personenteil, t. 10, Bärenreiter, Kassel-Bassel-London 2003
Lwowska „Carmen ” na scenie krakowskiej w zwierciadle krytyki, «Musica Galiciana» VII, red. L. Mazepa, Rzeszów 2003
Funkcja prasy lokalnej w życiu muzycznym XIX-wiecznego miasta (na przykładzie Krakowa), „Kamerton” nr 50, 2006
François-Joseph Fétis et la présence de ses ouvrages musicologiques en Pologne jusqu’au début du XXe siècle, „Revue Belge de Musicologie” LX, 2006
Sens miły uszom. Cechy doskonałej muzyki wokalnej i śpiewu według Wacława Sierakowskiego, w: Slovo a hudba ako štrukturálno-architektonický celok hudobného myslenia 17.–18. storočia, red. I. Medňanská i in., Preszów 2006
Information on Violin Schools and Virtuosi in the Polish 19th Century Historical Writing on Music, w: Henryk Wieniawski and the 19th Century Violin Schools, red. M. Jabłoński i D. Jasińska, Poznań 2006
Problém tradície w autoreflexii pol’ských skladatel’ov 20. storočia (Tadeusz Baird, Wojciech Kilar, Krzysztof Meyer), „Slovenská hudba” 2007 nr 1; wersja poszerzona w jęz. pol. Postawy artystyczne w XX wieku i problem tradycji w autorefleksji Bairda, Kilara i Meyera, w: Idee modernizmu i postmodernizmu w poetyce kompozytorskiej i w refleksji o muzyce, red. A. Jarzębska i J. Paja-Stach, Kraków 2007; tłum. ang. Artistic Attitudes in the 20th Century and the Problem of Tradition in the Auto-Reflection of Baird, Kilar and Meyer, „Musica Iagellonica” t. 4, Kraków 2007
Muzykolog Zdzisław Jachimecki – humanista kochający muzykę, w: K pocte Alexandra Moyzesa a L’udovita Rajtera, materiały z międzynarodowej konferencji muzykologicznej Podiel osobností na vývoji profesionálnej hudobnej kultury, red. L. Chalupka, Bratysława 2007
Józefa Kremera poglądy na muzykę w kontekście kultury muzycznej XIX wieku, w: Józef Kremer (1806–1875), red. J. Maj, Kraków 2007
Cnoty osiemnastowiecznego wirtuoza, w: Donum natalicum, ks. pam. Tadeusza Przybylskiego, red. Z. Fabiańska, A. Jarzębska i A. Sitarz, Kraków 2007
Sztuka wokalna Stanisławy Szymanowskiej, w: Karol Szymanowski w perspektywie kultury muzycznej przeszłości i współczesności, ks. pam. Zofii Helman, red. Z. Skowron, Kraków 2007
20 lat festiwalu muzyki współczesnej „Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich”, w: 20. Jubileuszowe Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich, red. J. Stankiewicz, Kraków 2008
Jachimecki Zdzisław; Jarociński Stefan; Reiss Józef, w: Die Musik in Geschichte und Gegenwart, 2. wyd. (red. L. Finscher), Supplement, Bärenreiter, Kassel-Bassel-London 2008
Patriotyczne i religijne publikacje Ottona Mieczysława Żukowskiego, w: Muzykolog wobec świadectw źródłowych i dokumentów, ks. pam. Piotra Poźniaka, red. Z. Fabiańska, J. Kubieniec, A. Sitarz i P. Wilk, Kraków 2009
Encyklopedystka z urodzenia [Elżbieta Dziębowska], w: 21. Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich, red. J. Stankiewicz, Kraków 2009
For Many or for the Chosen Few? Zdzisław Jachimecki’s Project for Musicological Studies at the Jagiellonian University Before 1939, „Musicology Today” 2012
Popularisation of knowledge about Chopin in Kraków and the provinces during the first decades of the 20th century, „Musica Iagellonica” VI, 2012
Muzykolog Józef Reiss – prelegent perfekcyjny, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”, sectio L „Artes”, vol. XI, 2, 2013
The Beginnings of Musicology at the Jagiellonian University in the Context of Teaching and Popularizing Music History in Kraków at the Turn of the 20th Century, „Musica Iagellonica” VII, 2013
Coroczne umacnianie tradycyjnych więzi, czyli Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich 1989–2012, w: 25. Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich. Jubileuszowy Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej, red. J. Stankiewicz, wyd. Kraków 2013
Plejada pianistów koncertujących w Krakowie na przełomie XIX i XX wieku: genealogia artystyczna, repertuar koncertów, znaczenie, „Musica Galiciana” XIV, Rzeszów 2014
Muzyczna codzienność w plenerach galicyjskiego Krakowa, „Polski Rocznik Muzykologiczny” XVI, 2016
Małgorzata Sieradz: „Kwartalnik Muzyczny” (1928–1950) a początki muzykologii polskiej. Warszawa 2015 (rec.), „Muzyka” I, 2016
Początki muzykologii na Uniwersytecie Jagiellońskim a nauczanie i propagowanie historii muzyki w Krakowie na przełomie XIX i XX wieku, w: Sto lat muzykologii polskiej: historia – teraźniejszość – perspektywy, red. D. Łopatowska-Romsvik, A. Patalas, wyd. Kraków 2016
Pianiści na falach eteru w przededniu 10-lecia Radia Kraków i III Konkursu Chopinowskiego, „Musica Galiciana „XV, red. Gr. Oliwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2016
Antypody muzycznych salonów w 2. połowie XIX wieku. Krakowskie parki wypełnione muzyką, w: Władysław Żeleński i krakowski salon muzyczny: tożsamość kulturowa w czasach braku państwowości, red. G. Mania, P. Różański, Kraków-Skarbona 2017
Elżbieta Dziębowska – mentor i przyjaciel (16 IV 1929 – 4 IV 2016), „Muzyka” I, 2017
Muzykolog Józef Reiss – nauczyciel gimnazjalny i akademicki, naukowiec i publicysta, w: Nowodworek z pamięci. Uczniowie, absolwenci i nauczyciele we wspomnieniach, biografiach i anegdotach, t. 1, red. W. Strokowski, wyd. Kraków 2018
Moniuszkowski wątek w interpretacji muzyki Władysława Żeleńskiego: na łamach prasy krakowskiej i w repertuarze koncertów (1872–1902), w: Krakowski Salon Muzyczny: Moniuszko-Żeleński, red. G. Mania, P. Różański, Kraków-Skarbona 2019
Muzyczne i społeczne konteksty obecności dzieł Moniuszki w repertuarze krakowskich koncertów 1872–1897, w: Cum debita reverentia. Księga pamiątkowa dedykowana Profesor Danucie Jasińskiej, red. J. Humięcka-Jakubowska, H. Wiszniewska, wyd. Poznań 2019
Za mundurem dźwięki sznurem… Krakowska muzyka w czasach autonomii, w: Długi wiek XIX w muzyce: pytania – problemy – interpretacje, red. M. Sułek, G. Zieziula, wyd. Warszawa 2020
Wizerunek Henryka Opieńskiego w latach 1875–1899, czyli portret więcej niż zdwojony z „siecią nowodworską” w tle, w: Nowodworek z pamięci. Uczniowie, absolwenci i nauczyciele we wspomnieniach, biografiach i anegdotach, t. 2, red. W. Strokowski, wyd. Kraków 2021
Józef Elsner, „Król Łokietek, czyli Wiśliczanki”. Opera w dwóch aktach. Libretto Ludwik Adam Dmuszewski, wyd. Grzegorz Zieziula, Warszawa 2019 (artykuł recenzyjny), „Muzyka” II, 2021
Życie muzyczne w Krakowie w latach 20. XX wieku, „Kamerton” (63), 2021
Akademicka glosa na stulecie śmierci Władysława Żeleńskiego, „Studia Chopinowskie” VII, 2021
Nieznane fakty z biografii (nie tylko) Paderewskiego, „Muzyka” I, 2022
kilkadziesiąt haseł w Encyklopedii Muzycznej PWM (m.in. Chailley, Coeuroy, Ingarden, Kremer, Libelt, Nikolska Irina Saint-Saëns, Widor)
