Tippett, Michael

Tippett [tʹypyt] Sir Michael Kemp, *2 I 1905 Londyn, †8 I 1998 Londyn, angielski kompozytor, dyrygent i krytyk muzyczny. Syn prawnika i przedsiębiorcy oraz sufrażystki (Izabel Kemp). Po matce przejął lewicowy światopogląd i ambicje artystyczne. Dzieciństwo spędził w wiejskiej posiadłości Wetherden (Suffolk), gdzie pobierał lekcje gry na fortepianie u matki i lokalnych nauczycieli. W latach 1918–20 uczył się w Fettes College w Edynburgu, w 1920–22 w Stamford Grammar School w Lincolnshire. W latach 1923–28 studiował w Royal College of Music w Londynie kompozycję (Ch. Wood i C.H. Kitson), dyrygenturę (A. Boult, M. Sargent) oraz fortepian (A. Raymar). W latach 1928–51 mieszkał w Oxted (Surrey), gdzie do 1934 pracował jako nauczyciel języka francuskiego, organista i nauczyciel gry na fortepianie. Organizował amatorskie życie muzyczne, dyrygował zespołami wokalnymi wykonującymi m.in. angielskie madrygały, komponował utwory dostosowane do możliwości wykonawczych amatorów, m.in. operę balladową Robin Hood (1934), opery dla dzieci Robert of Sicily (1938), Seven at One Stroke (1939).

W 1930 na autorskim koncercie zaprezentował swe kompozycje, ale uznał je za niedojrzałe i w latach 1930–32 studiował jeszcze kontrapunkt i fugę u R.O. Morrisa. W czasie kryzysu ekonomicznego zaangażował się w działalność społeczno-polityczną połączoną z propagowaniem dawnej muzyki angielskiej wśród amatorów muzyki ubogich warstw społecznych. W 1933 założył i prowadził w Morley College w Londynie zespół bezrobotnych muzyków: South London Orchestra. W 1935 wstąpił do British Communist Party, ale po kilku miesiącach opuścił szeregi partyjne.

W 1940 przystąpił do pacyfistycznej organizacji (Peace Pledge Union), w 1943 skierowany do pomocniczej służby wojskowej odmówił udziału w obronie przeciwlotniczej, za co został skazany na 3 miesiące więzienia. w latach 1940–51 pełnił funkcję dziekana wydziału muzyki. Morley College w Londynie, dyrygował tamtejszym chórem i orkiestrą, organizował koncerty, na których prezentował głównie muzykę dawną (zwłaszcza Purcella, Tallisa, Dowlanda, Monteverdiego), przyczyniając się do renesansu muzyki Purcella.

Publikowanie przez wydawnictwo Schott utworów Tippetta (skomponowanych po 1935) oraz sukces oratorium A Child of our Time (wykonanie Londyn 1944) i serii koncertów w 1951 w nowo wybudowanym Royal Festival Hall miały istotne znaczenie w jego karierze artystycznej. W latach 1951–60 mieszkał w Tidebrook Manor (Sussex), zaczął współpracę z BBC Radio (wybrane teksty opublikował m.in. w książce Moving into Aquarius) i poświęcił się przede wszystkim komponowaniu. Sporadycznie nadal dyrygował różnymi zespołami, zarówno profesjonalnymi, jak i amatorskimi. Od 1960 przebywał w Corsham Park, w latach 1969–74 był dyrektorem artystycznym Bath Festival.

Ważne znaczenie w karierze kompozytorskiej Tippetta miał wyjazd w 1965 do Stanów Zjednoczonych. Była to pierwsza z wielu wizyt w kraju, w którym zyskał szczególne uznanie i gdzie odbyło się wiele koncertów i festiwali jego muzyki oraz prawykonania (m.in. IV Symfonia, The Mask of Time). Tippett zyskał wówczas międzynarodowy rozgłos jako kompozytor i dyrygent własnych utworów oraz błyskotliwy komentator życia muzycznego. W latach 1966–70 działał jako krytyk BBC Central Music Advisory Council.

Świętując 80. rocznicę urodzin był wciąż bardzo aktywny: nadal komponował, dyrygował i podróżował (m.in. do Australii, Afryki, Azji). W 1963 kompozytor poznał Meiriona Bowena (ur. 1940), który od 1974 pełnił funkcję osobistego asystenta i menedżera Tippetta; towarzyszył mu w trasach koncertowych (w tym trzech światowych), koordynował publiczne działania kompozytora, redagował jego autobiografię (Those Twentieth Century Blues,1991) i książki z esejami, promował jego muzykę i publikował prace poświęcone jego twórczości muzycznej (m.in. książkę Michael Tippett (1982, 2. wyd. 1997). Tippett zadedykował mu The Mask of Time (1982).

90. urodziny Tippetta uświetnił trwający miesiąc festiwal w Barbican premierą ostatniej swojej wielkiej kompozycji The Rose Lake. Następnie, podczas dwumiesięcznego tournée Tippetta po USA i Kanadzie, dzieło to wykonano jedenaście razy (m.in. w Bostonie, Toronto, Hartford). Ponadto w 1995 roku ukazał się zbiór esejów Tippett on Music oraz – zamówiona przez BBC – Caliban’s Song (na baryton i fortepian), będąca wkładem Tippetta w obchody 300-lecia śmierci Purcella. W 1997 w Sztokholmie odbył się 12-dniowy „Tippett Festival”; wykonano The Mask of Time oraz niemal całą muzykę instrumentalną Tippetta (wszystkie symfonie, koncerty, muzykę kameralną, sonaty fortepianowe).

W 100-lecie urodzin Tippetta w Europie, Stanach Zjednoczonych, Południowej Afryce, Australii i Azji organizowano festiwale jego muzyki, wystawy i sympozja. W Polsce na festiwalu Warszawska Jesień wykonano w 1961 Boyhood’s End, w 1978 IV Symfonię, a w 1989 The Vision of St. Augustine; w 1994 na festiwalu Wratislavia Cantans zaprezentowano m.in. A Child of our Time, I Symfonię i pieśni.

Tippett należał do różnych stowarzyszeń, m.in. w latach 1949–65 do Music Advisory Committee of the British Council, od 1961 był członkiem Royal College of Music, od 1973 honorowym członkiem American Academy of Arts and Letters, od 1976 nadzwyczajnym członkiem Akademie der Künste w Berlinie; otrzymał tytuł doktora honoris causa w 1964 uniwersytetów w Cambridge i Dublinie, w 1965 uniwersytetu w Leeds, w 1966 tytuł szlachecki (Knight of the British Empire), w 1976 Złoty Medal Royal Philharmonic Society, w 1983 Order of Merit. W 1979 przekazał swe manuskrypty British Library i za otrzymane fundusze założył The Michael Tippett Musical Foundation.

Tippett – obok B. Brittena – jest najbardziej interesującą osobowością artystyczną w muzyce angielskiej tego pokolenia. Międzynarodowe zainteresowanie i uznanie zyskał od lat 60. (częściowo dzięki nagranym utworom). Jest on szczególnie  ceniony w Ameryce: niektóre z jego najważniejszych dzieł (jak np. IV Symfonia i The Mask of Time) zostały zamówione przez instytucje muzyczne w USA (m.in. Chicago Symphony Orchestra, Boston Symphony Orchestra). Ponad 60-letnia działalność Tippetta jako kompozytora, organizatora życia muzycznego, dyrygenta i krytyka muzycznego była świadectwem wiary w „duchową” i integrującą funkcję muzyki w stechnicyzowanym i zsekularyzowanym społeczeństwie. Tippett był przekonany o potrzebie podejmowania w dziełach wokalno-instrumentalnych problemów egzystencjalno-filozoficznych dotyczących poczucia krzywdy, cierpienia, alienacji, dyskryminacji oraz pragnienia wolności i społecznej akceptacji. Na osobowość artystyczną Tippetta miały wpływ jego zainteresowania literacko-filozoficzne (m.in. znajomość z T.S. Eliotem, fascynacja filozofią Junga i Bergsona) oraz zaangażowanie w działalność społeczno-polityczną. Powoli kształtował i doskonalił warsztat kompozytorski. Zaczął komponować w latach 20., ale krytycznie oceniając swoje kompozycje, opublikował utwory skomponowane dopiero po 1935 (I Kwartet smyczkowy, I Sonata fortepianowa). W jego dorobku kompozytorskim dominują utwory z własnym tekstem (5 oper, oratoria, kantaty, pieśni), istotne znaczenie mają także utwory orkiestrowe, fortepianowe i kameralne.

Świat brzmieniowy utworów Tippetta jest bardzo zróżnicowany; fascynowała go muzyka dawna, zwłaszcza angielskie madrygały i rodzimy folklor, wzorował się na utworach Beethovena, ale był także otwarty na negro spirituals, muzykę popularną, zwłaszcza amerykańską i jazz; w oryginalny sposób zaadaptował propozycje twórcze Strawińskiego, a awangardowe brzmienia łączone z hasłem „emancypacji dysonansu” nie były celem samym w sobie, w utworach wokalno-instrumentalnych zostały podporządkowane wyobrażeniu silnego wzburzenia lub quasi-patologicznych stanów emocjonalnych.

W twórczości Tippetta wyróżnia się dwa okresy, z cezurą na przełomie lat 50. i 60., łączoną z operą King Priam wykonaną w Coventry (1962) podczas ceremonii otwarcia nowej katedry zbudowanej na fundamentach świątyni zniszczonej podczas wojny. W utworach komponowanych w latach 30. i 40. Tippett nawiązywał do beethovenowskiego kształtowania formy, harmonicznego przetwarzania skontrastowanych tematów, ale z upodobaniem wykorzystywał także technikę kontrapunktyczną, zwłaszcza w częściach wolnych (np. w Double Concerto, I Symfonii, kwartetach smyczkowych). Oryginalnym aspektem komponowanej wówczas muzyki instrumentalnej jest adaptacja barokowej zasady ground bass (przejaw zainteresowania muzyką dawną, zwłaszcza Purcella) oraz techniki zmiennych akcentów metrycznych i zasady montażu (inspirowanej muzyką Strawińskiego). Pretekstem do napisania najczęściej wykonywanego dzieła Tippetta, oratorium A Child of our Time (z negro spirituals), było historyczne zdarzenie (pogrom Żydów – Kristallnacht, w odwecie za zabicie przez Herschla Grynspana niemieckiego dyplomaty).

Pierwsza opera Tippetta The Midsummer Marriage ma charakter komiczny i jest próbą syntezy różnych tradycji teatru muzycznego; mitologiczny charakter tekstu sugeruje konotacje wagnerowskie, partie wokalne wzorowane są na tradycji muzyki włoskiej (Verdiego, Pucciniego), a obecność tańców przypomina angielskie maski. W kolejnej operze King Priam, inspirowanej Iliadą Homera i epickim teatrem Brechta, Tippett radykalnie zmienił środki wyrazu muzycznego. Dramatyczne przeżycia antycznych bohaterów złączył z modernistyczną mozaiką „muzycznych gestów” (dysonansowych, atonalnych) o kontrastowej jakości brzmienia, będącej rezultatem wykorzystania zarówno odmiennych zestrojów dźwiękowych, jak i zróżnicowanej instrumentacji (rozbudowany zespół orkiestrowy Tippett dzielił na różne zespoły kameralne). Kompozytor kształtował formę przez naprzemienne zestawianie kontrastowych segmentów i ich modyfikację, co dawało wrażenie przerywanej kontynuacji (dys-kontyuacji) muzycznych idei. Ta zasada konstrukcyjna wykorzystana została przez niego także w komponowanych w latach 60. utworach instrumentalnych (np. w II Sonacie fortepianowej, Koncercie na orkiestrę, w I części III Symfonii, gdzie zestawione są dwa segmenty zatytułowane Arrest i Movement).

Tippetta intrygował problem czasu, jego przemijanie lub trwanie jako wieczności. W The Vision of St. Augustine wykorzystał łaciński tekst z Wyznań św. Augustyna, ale środkami muzycznymi pragnął zilustrować wzrastającą intensywność pragnienia transcendencji w świecie pozbawionym wiary w biblijnego Boga. Przejawem pesymistyczno-ironicznej refleksji Tippetta nad „niehumanistycznym” wiekiem dwudziestym, czasem wojen, rewolucji i ludobójstwa, jest m.in. ostatnia, wokalno-instrumentalna część jego III Symfonii, w której tekst słowny kompozytora nawiązuje m.in. do zbrodni w nazistowskim Auschwitz, w warstwie muzycznej słyszymy amerykańską muzykę popularną (blues). Tippett zakwestionował optymistyczną wizję świata z IX Symfonii Beethovena i Schillerowskiej „Ody do radości” sławiącej ogólnoludzkie braterstwo. Problem relacji międzyludzkich w czasach dyskryminacji rasowej i zimnej wojny podejmuje Tippett także w dziełach dramatycznych: The Knot Garden i The Ice Break. Akcja tej ostatniej opery uwydatnia konflikty między ludźmi żyjącymi po obu stronach żelaznej kurtyny, należącymi do różnych ras i różnych pokoleń, a muzyka nawiązuje do amerykańskiej kultury muzycznej, do twórczości Ivesa, Coplanda, muzyki popularnej, bluesa, protest songów.

Od schyłku lat 70. Tippett w coraz większym stopniu wykorzystywał idiom eufoniczny i liryczny, ale nadal interesowały go problemy egzystencjalne i społeczne. W The Mask of Time, utworze trwającym aż 95 minut, kompozytor ponownie podejmuje problem czasu w kontekście przemijania ludzkiego życia i trwania panteistycznie pojmowanego „uniwersum”. Tekst jest kompilacją dzieł różnych autorów, a w muzyce pojawiają się cytaty, m.in. z własnych utworów (podobnie jak w Triple Concerto i IV Sonacie fortepianowej). Ta postmodernistyczna tendencja do łączenia różnych idiomów stylistycznych i środków wyrazu muzycznego, a także wykorzystywania nowoczesnych rekwizytów przejawiła się w ostatnim utworze scenicznym New Year, mającym charakter musicalu. Tippett wprowadził tu dwie pary charakterów: ludzi współczesnych, pochodzących z określonego miejsca na ziemi (somewhere – today), i ludzi „znikąd”, należących do przyszłości (nowhere – tomorrow), a w finale słyszymy opowieść o „uniwersalnej jedności i braterstwie”. Aby skontrastować brzmieniowo owe dwa światy, Tippett wykorzystał m.in. agresywny idiom muzyki rockowej i rap oraz subtelne brzmienia instrumentów elektronicznych. Piąta opera Tippetta, New Year (zamówiona wspólnie przez Houston Grand Opera, Glyndebourne i BBC), miała swoją premierę w 1989 w USA (w Houston, Teksas); w następnym roku odbyła się jej wielokrotna prezentacja w Wielkiej Brytanii (na Glyndebourne Festival); BBC pokazało własną produkcję telewizyjną w 1991 roku. Mając niemal 90 lat, Tippett skomponował kantatę Byzantium do poematu Yeatsa, V Kwartet smyczkowy i The Rose Lake – pieśń bez słów na orkiestrę. Utwory te są „łabędzim śpiewem” Tippetta pełnym spokoju, prostoty i lirycznej zadumy pożegnaniem ze światem muzyki. Zarówno w swych utworach muzycznych jak i publikowanych tekstach Tippett szukał odpowiedzi na najbardziej fundamentalne pytania dotyczące egzystencji człowieka, jego relacji z czasem oraz miejsca zarówno w znanym nam świecie,  jak i w „tajemniczym wszechświecie”. W 2020 Royal Musical Association zaingurowało przyznawanie corocznej nagrody za kompozycję im. Tippetta („Tippett Medal”).

Literatura:

książki:

Michael Tippett. A Symposium on his Sixtieth Birthday, red. I. Kemp, Londyn 1965; M. A. Scheppach The operas of Michael Tippett in the light of twentieth-century opera aesthetics, praca doktorska, University of Rochester, 1975; A Man of our Time. Michael Tippett, Londyn 1977 (katalog wystawy); M. Hurd Tippett, Londyn 1978; E.W. White Tippett and his Operas, Londyn 1979, 2. wyd. 1981; D. Matthews Michael Tippett. An Introductory Study, Londyn 1980; “Composer” nr 70, 1980 (numer specjalny); M. Bowen Michael Tippett, Londyn 1982, 2. wyd. 1997; B. J. Vaughn The hope of reconciliation: a stylistic characteristic of Sir Michael Tippett culminating in ‘The ice break’, praca doktorska, Ohio State University, 1982; A. Whittall The Music of Britten and Tippett. Studies in Themes and Techniques, Cambridge 1982, 2. wyd. 1991; I. Kemp Tippett. The Composer and his Music, Londyn 1984, Oksford 2. wyd. 1987; The Operas of Michael Tippett, red. N. John, Londyn 1985, 2. wyd., 2011; Michael Tippett. A Celebration, księga pamiątkowa, red. G. Lewis, Tunbridge Wells (Kent) 1985; D. Clarke Language, Form, and Structure in the Music of Michael Tippett, 2 t., Londyn 1989; G. Theil Michael Tippett. A Biobibliography, Nowy Jork 1989; M.A. Scheppach Dramatic Parallels in Michael Tippett’s Operas. Analytical Essays on the Musico-dramatic Techniques, Nowy Jork 1990; A. Fisher Die Bühnenwerke Michael Tippetts, Berlin 1992; R.E. Jones The Early Operas of Michael Tippett, Lewiston (Nowy Jork) 1996; M. L. Paoli Les musiques imaginaires de Michael Tippett: Dès figures mélopoétiques à l’oeuvre musicale, praca doktorska, Université de Bordeaux, 1997; Tippett. Studies, red. D. Clarke, Cambridge 1999, 2. wyd. 2006; K. Gloag Tippett. A Child of our Time, Cambridge 1999; D. Clarke The Music and Thought of Michael Tippett. Modern Times and Metaphysics, Cambridge 2001; Michael Tippett. Music and Literature, red. S. Robinson, Londyn 2002; The Cambridge companion to Michael Tippett, red. K. Gloag, N. Jones, 2013; Th. Schuttenhelm The Orchestral Music of Michael Tippett: Creative Development and the Compositional Process, Cambridge 2014; Th. Schuttenhelm Michael Tippett’s Fifth Spring Quartet. A Study in Vision and Revision, Londyn 2017; O. Soden Michael Tippett: The biography, Londyn 2019

artykuły:

N.G. Long „A Child of our Time”. A Critical Analysis of Michael Tippett’s Oratorio, „The Music Review” VIII, 1947; A. Milner Rhythmic Techniques in the Music of Michael Tippett, „The Musical Times” XCV, 1954; C. Mason Tippett’s Piano Concerto, „The Score” 1956 nr 16; N.T. Atkinson Michael Tippett’s Debt to the Past, „The Music Review” XXIII, 1962; M. Schafer Michael Tippett, w: British Composers in Interview, Londyn 1963; J. Warrack The Knot Garden, „The Musical Times” CXI, 1970; B. Northcott Tippett’s Third Symphony, „Music and Musicians” XX, 1972; D. Cairns Michael Tippett. The Midsummer Marriage, w: Responses. Musical Essays and Reviews, Londyn 1973; J. Clapham Tippett’s Concerto for Double String Orchestra, „Welsh Music” V, 1977; S. Wanamaker Preparing for „The Ice Break”, „Opera” XXVIII, 1977; R. Rodda Genesis of a Symphony. Tippett’s Symphony No. 3, „The Music Review” XXXIX, 1978; I. Kemp Rhythm in Tippett’s early music, “Proceeeding of the Royal Musical Association” (105), 1978; F. W. Sternfeld, D. Harvey A musical magpie: Words and music in Michael Tippett’s opera, “Parnassus: Poetry in review” II, 1982; T. Rimer ‘King Priam’ Michael Tippett, “The Opera Quartely” II 1983; P. Dennison Reminiscence and Recomposition in Tippett, „The Musical Times” CXXVI, 1985; D. Puffett The Fugue from Tippett’s Second String Quartet, „Music Analysis” V, 1986; M. Bowen Britten and Tippett: Die Erneuerung in der englischen Musik, “Österreichische Musikzeitschrift” 41 (3–4), 1986; J. Loskill Psycho-Schocker in Gelsenkirchen: Deutsche Erstaufführung von Michael Tippetts Der Irrgarten, “Das Orchester” V, 1987; B. Docherty Sentence into cadence: The word-setting of Tippett and Britten, “Tempo” (166), 1988; G. Lewis Behind Trippett’s mask, “The Musical Times” CXXIX, 1988; B. Docherty Syllogism and Symbol. Britten, Tippett and English Text, „Contemporary Music Review” V, 1989; G. Lewis „New Year” in the New World, „The Musical Times” CXXXI, 1989; A. Whittall Resisting Tonality. Tippett, Beethoven and the Sarabande, „Music Analysis” IX, 1990; S. Robinson An opera of ‘depth’: Tippett’s ‘The midsummer marriage’, M. Lodge Sir Michael Tippett in New Zealand, “Music in New Zealand” (9) 1990; S. Robinson The midsummer marriage in New Year: A comparison of Tippett’s first and last operas, “Musicology Australia” (14) 1991; M. Bowen Tippett’s ‘Byzantium’, “The Musical Times” CXXXII, 1991; The Schulz Ein Kind unserer Zeit: Der englische Komponist Michael Tippett, “Neue Zeitschrift für Musik” VII/VIII, 1991; S. Robinson Ritual in Tippett’s King Priam, “Context”, 1991; P. Hill Tippett’s Fifth String Quartet, “Tempo” (182), 1992; J. Poland Michael Tippett’s A child of our time: An oratorio for our time, „Choral journal” VII, 1994; D. Clarke Tippett. In and Out of „Those Twentieth Century Blues” the Context and Significance of an Authobiography oraz A. Whittall „Byzantium”. Tippett, Yeats and the Limitations of Affinity, „Music and Letters” LXXIV, 1993; R. Fanselau Michael Tippetts 3 Symphonie (1970–72): Botschraft der Humanität, w: P. Becker, A. Edler, B. Schneider Zwischen Wissenschaft und Kunst: Festgabe für Richard Jakoby, Moguncja 1995; D. Clarke Visionary Images. Tippett’s Transcendential Aspirations oraz D. Puffett Tippett and the Retreat from Mythology, „The Musical Times” CXXXVI, 1995; D. Clarke The Significance of the Concept “Image” in Tippett’s Musical Thought: a Perspective from Jung, „Journal of the Royal Musical Association” I, 1996; R. Fanselau Michael Tippett: Ein Kind unserer Zeit?, w: K.-J. Kemmelmeyer (red.), Blickpunkt Musikpädagogik: Fünf Vorlesungen zu zentralen Fragen der Musikpädagogik, Hannover 1997; H. T. Wohlfahrt Den Glauben an die Menschheit nicht verloren…: Zum Tod von Sir Michael Tippett—Nachruf, „Neue Zeitschrift für Musik” II, 1998; H. Schmidt Rätselstunde für Fortgeschrittene: The Midsummer Marriage von Michael Tippett an der Bayerischen Staatsoper München, „Das Orchester: Zeitschrift für Orchesterkultur und Rundfunk-Chorwesen” VI, 1998; J. L. Paulk Michael Tippett remembered, „The new music connoisseur:” I, 1998; Ch. Brüstle Michael Tippetts Oratorium A child of our time: Zur Rezeption eines ‘zeitgemäßen’ Werken in Deutschland, w: H. Danuser, T. Plebuch (red.), Musik als Text. Kassel 1998; D. Clarke ‘Only half rebelling’: Tonal strategies, folksong, and ‘Englishness’ in Tippett’s concerto for double string orchestra, D. Clarke Tippett’s King Priam and ‘the tragic vision, K. Gloag Tippett’s second symphony, Stravinsky, and the language of neoclassicism: Towards a critical framework, A. Pople From pastiche to free composition: R.O. Morris, Tippett, and the development of pitch resources in the Fantasia concertante on a theme of Corelli, A. Pople From pastiche to free composition: R.O. Morris, Tippett, and the development of pitch resources in the Fantasia concertante on a theme of Corelli, Ch, Mark Tippett, sequence, and metaphor, W. Mellers Tippett at the millennium: A personal memoir, A. Borthwick Tonal elements and their significance in Tippett’s sonata no. 3 for piano, S. Collisson,‘Significant gestures to the past’: formal processes and visionary moments in Tippett’s Triple Concerto P. A.Wright Decline or renewal in late Tippett? The fifth string quartet in perspective, w: „Tippett studies”. red. D. Clarke, Cambridge 1999; S. Robinson The pattern from the palimpsest: Convergences of Eliot, Tippett, and Shakespeare, w: J. X. Cooper (red.), T.S. Eliot’s orchestra: Critical essays on poetry and music, Nowy Jork – Londyn 2000; D. Clarke The meaning of ‘lateness’: Mediations of work, self and society in Tippett’s Triple concerto, „Journal of the Royal Musical Association” I, 2000; S. Robinson Love and loss, homosexuality and pacifism in Tippett’s song cycle The heart’s assurance (1950–51), „Context: A journal of music research” (22) 2001; M. Saremba The reception of British music in Germany: The case of Sir Michael Tippett, S. Cole ‘Musical trail-blazing and general daring’: Michael Tippett, Morley College and early music, B. Docherty The heart’s assurance: Tippett’s War requiem?, A. Whittall Transcending song: Tippett’s play with genre in vocal composition,L. Foreman Forging a relationship and a role: Michael Tippett and the BBC, 1928–51, w: S. Robinson (red.), Michael Tippett: Music and Literature, Londyn 2002; M. Bowen Michael Tippett’s ‘King Priam’: Genesis, Achievement and Interpretation, meirion-bowen.com (2003); D. Beard Britten’s ambiguities; Tippett’s times; Metzer’s borrowings, „Journal of the Royal Musical Association” II, 2004; R. Braunmüller, J. Schläder, H. Krellmann, Eine moderne Zauberflöte? Tippetts Oper The midsummer marriage und ihr Vorbild oraz R. E. Jones, K. Lehmann Turbulente Konflikte Glücksmomente: Michael Tippetts Oper The midsummer marriage, w: H. Krellmann, J. Schläder (red.), ‘Theater ist ein Traumort’: Opern des 20. Jahrhunderts von Janáček bis Widmann, Lipsk 2005; A. Marshman Pre-emptive hermeneutics: Tippett’s early influence on A child of our time’s reception, „Context: A journal of music research” (29–30), 2005; Ch. Brüstle Werke im Zweiten Weltkrieg: Michael Tippett — A child of our time, w: A. Riethmüller (red.), Geschichte der Musik im 20. Jahrhundert: 1925–1945, Regensburg 2006; R. Böhm “The darkness declares the glory of light”: Michael Tippetts Oratorium A child of our time, „Musikerziehung” (59), 2006; I. Stannard ‘Arrest and movement’: Tippett’s second piano sonata and the genesis of a method, „Twentieth-century music” II, 2007; R. Savage On truth and semblance in an operatic and extra-operatic sense: Michael Tippett’s The midsummer marriage, „The Opera Quarterly” III/IV, 2009; I. Stannard Hermaphrodism and the masculine body: Tippett’s aesthetic views in a gendered context, w: K. Gibson, I. Biddle (red.), Masculinity and Western musical practice, Londyn 2009; D.A. McConnell ‘I would know my shadow and my light’: An examination of Sir Michael Tippett’s A child of our time, „Choral journal” IV, 2010; Ch. Brüstle Hell, dunkel, männlich, weiblich: ‘So shall I at last be whole’: Musik und Homosexualität bei Michael Tippett, w: R. Grotjahn, C. Bartsch, M.Unseld (red.), Felsensprengerin, Brückenbauerin, Wegbereiterin: Die Komponistin Ethel Smyth/Rock blaster, bridge builder, road paver: The composer Ethel Smyth, Monachium 2010; A. Gilbert Sir Michael Tippett: The Manchester connection, „Manchester sounds” 9, 2011; D. Clarke Between hermeneutics and formalism: The Lento from Tippett’s Concerto for orchestra, or, Music analysis after Lawrence Kramer, „Music Analysis” II/III, 2011; D. Marks Tippett’s domestic epic, „Opera” V, 2012; J.-Ph. Heberlé, P. Degott, P. Dubois L’héritage händélien et Michael Tippett: Georg Friedrich Händel, modèle et contre-modèle, „Musicorum” (14), 2013; O. Soden Tippett and Eliot, „Tempo” 67, 2013; K. Gloag Tippett’s operatic world: From The midsummer marriage to New year, E. Venn ‘Symphonic music in our modern times’: Tippett and the symphony, I. Stannard Tippett’s ‘great divide’: Before and after King Priam, Th. Schuttenhelm Between image and imagination: Tippett’s creative process, N. Jones Formal archetypes, revered masters and singing nightingales: Tippett’s string quartets, J. L. Bullivant Tippett and politics: The 1930s and beyon, S. Cole ‘Things that chiefly interest ME’: Tippett and early music, Ch. Mark Tippett and the English traditions, A. Whittall Tippett and twentieth-century polarities, K Gloag Tippett and the concerto: From double to triple, A. Borthwick The four piano sonatas: past and present tension, Th. Schuttenhelm Between image and imagination: Tippett’s creative proces, S. Robinson ‘Coming out to oneself’: encodings of homosexual identity from the First String Quartet to The Heart’s Assurance, w: The Cambridge companion to Michael Tippett, red. K. Gloag, N. Jones, Cambridge 2013; O. Soden The clarion airs of Michael Tippett and Christopher Fry, „The Musical Quarterly” IV, 2014; T. Young Metaphysics and heavy breathing, (or, Tippett’s fourth symphony), „Tempo” 70, 2016; P. Mead Tippett’s fourth piano sonata, „Tempo” 71, 2017; P. M. Davies Michael Tippett: A tribute, w: Peter Maxwell Davies: Selected writings, red. Nicolas Jones, Cambridge 2017; N. Haralambous A trojan horse deconstructed: Structural procedures in Michael Tippett’s second piano sonata, „British music” II, 2018; M. Bowen Totally Tippett, „The Musical Times” CLIX, 2018; D. P. Gilgan Reflections of a broken love in Michael Tippett’s A child of our time (1941), „British music” II, 2019; A. Whittall Michael Tippett and the model musical citizen, oraz Tippett and twentieth-century polarities, w: British music after Britten, Woodbridge (Suffolk, UK), 2020; I. Hewett Between Englishness and modernism: The critical reception of Tippett’s operas, „Journal of music criticism”, 2020; O. Soden Tippett, Eliot and Madame Sosostris, w: Delia da Sousa Correa (red.), The Edinburgh companion to literature and music, Edynburg 2020; H.W. Heister Karl Amadeus Hartmann und Michael Tippett: Zwei Fallbeispiele für Friedensmusiken zwischen 1933 und 1945, „Musik und Kirche” VI, 2021.