Semkow Jerzy, *12 X 1928 Radomsko, †23 XII 2014 Lozanna (Szwajcaria), polski dyrygent. W latach 1946–51 studiował dyrygenturę u A. Malawskiego w PWSM w Krakowie, w latach 1951–53 u B. Chajkina w konserwatorium w Leningradzie, gdzie w 1954–56 był asystentem J. Mrawińskiego w filharmonii. W latach 1956–58 dyrygował w Teatrze Wielkim w Moskwie, w 1959–61 piastował stanowisko dyrektora artystycznego Opery Warszawskiej, w 1966–75 pierwszego dyrygenta opery królewskiej w Kopenhadze. W latach 1970–71 prowadził Cleveland Orchestra jako asystent G. Szella, w 1975–79 kierował St. Louis Symphony Orchestra, w 1979–82 orkiestrą Radiotelevisione Italiana w Rzymie. W latach 1985–93 był dyrektorem muzycznym Rochester Philharmonic Orchestra, z którą współpracował również jako stały dyrygent gościnny, zajmując jednocześnie analogiczne stanowisko w Detroit Symphony Orchestra (2003/04). Działał także jako pedagog, prowadząc kursy mistrzowskie na uczelniach amerykańskich – Yale University, University of Colorado, Manhattan School of Music w Nowym Jorku.
Semkow rozpoczął działalność artystyczną jako dyrygent operowy. Po stażu w Moskwie i Mediolanie (La Scala, 1958) oraz okresie stałej pracy w Warszawie i Kopenhadze prowadził jako dyrygent gościnny spektakle operowe w czołowych teatrach europejskich, m.in. w La Scali, Teatro La Fenice w Wenecji, Covent Garden Theatre (Don Giovanni Mozarta, 1970), Théâtre des Champs-Elysées w Paryżu (Francesca da Rimini Rachmaninowa, 1995). Dokonał także wielu nagrań płytowych, m.in. Carmen Bizeta z zespołami Filharmonii Narodowej w Warszawie (Polskie Nagrania, 1963), Jenufy Janáčka z zespołem La Scali, Kniazia Igora A. Borodina z zespołem teatru operowego w Sofii (EMI, 1998), dwóch rejestracji Borysa Godunowa Musorgskiego w wersji oryginalnej – pierwsze nagranie z WOSPR i Chórem Polskiego Radia w Krakowie (EMI, 1993) wyróżnione zostało francuskim Grand Prix du Disque, Deutscher Schallplatenpreis oraz nominacją do Grammy Award, drugie zrealizował z zespołem Teatro La Fenice (2001).
Kariera Semkowa na estradzie koncertowej datuje się od lat 60.; w 1962 debiutował w Filharmonii Narodowej, 1968 w Londynie z London Philharmonic Orchestra oraz w Stanach Zjednoczonych na koncercie Boston Symphony Orchestra, po którym nawiązał współpracę z najważniejszymi orkiestrami amerykańskimi, m.in. w Cleveland, Nowym Jorku, Chicago, Detroit, Waszyngtonie, Cincinnati, Houston, Dallas, Pittsburghu, Minneapolis. W Europie dyrygował m.in. London Philharmonic Orchestra, Berliner Philharmoniker, Wiener Symphoniker, Orchestre National de France, Orchestre de Paris, Orchestra di Santa Cecilia w Rzymie, Orchestra de la Suisse Romande. Prowadził uroczyste koncerty w Watykanie (Stworzenie świata Haydna, 1983, Msza koronacyjna Mozarta, 1988), w katedrze Notre Dame (Msza C-dur Beethovena, Wielka msza c-moll Mozarta) i kościele św. Magdaleny w Paryżu (Requiem Mozarta, z okazji 150. rocznicy śmierci Chopina) oraz 30 IV 2004 koncert na Wawelu z NOSPR w przededniu wejścia Polski do Unii Europejskiej (IX Symfonia Beethovena). Semkow był szczególnie ceniony za wybitne interpretacje muzyki romantycznej (Schumann, Brahms, Czajkowski, Mahler, Skriabin) oraz symfonii i utworów oratoryjnych Mozarta, z których wiele zostało utrwalonych na płytach (Polskie Nagrania, HMV, Columbia, Vox). Semkow mieszkał w Paryżu; w 2000 otrzymał tytuł Chevalier des Arts et Lettres.
