Samuel [samüˊel] Claude, *23 VI 1931 Paryż, †14 VI 2020 Paryż, francuski krytyk i dziennikarz muzyczny, producent programów radiowych . W latach 1955–57 odbył studia muzyczne w Schola Cantorum w Paryżu. W latach 1960–88 pracował jako redaktor muzyczny w radiu i telewizji Office de Radiodiffusion-Télévision Française, od 1989 do 1996 naczelny dyrektor muzyczny radia France-Musique. Autor licznych audycji muzycznych w programach radiowych rozgłośni France-Culture i France-Musique (ponad tysiąc audycji w latach 1957–2007) . Zajmował się także krytyką i eseistyką muzyczną w „Harmonie”, „Panorama de la Musique”, „La Lettre du Musicien” i „Diapason” oraz w „Paris-Presse” (1960–70), „Le Point” (1974–89), „Le Matin” (1977–88).
W 1993 ustanowił doroczną nagrodę „Prix des Muses” za najlepszą książkę francuską o muzyce, która w 2016 stałą się „Prix du Livre France Musique-Claude Samuel”. Od 2009 do 2020 prowadził bogaty materiałowo, muzyczny blog Quobuz – „Le regard de Claude Samuel”, relacje i refleksje poświęcone życiu muzycznemu oraz historii muzyki XX wieku, niepozbawione wspomnień osobistych.
W jego piśmiennictwie tłumaczonym na wiele języków europejskich (prowadzone przez Samuela rozmowy, oprócz emisji na antenie, ukazały się w kilku wydaniach książkowych), zwłaszcza na japoński, Messiaen był kompozytorem uprzywilejowanym (także Xenakis i Ligeti). Mała książeczka Entretiens avec Olivier Messiaen (Belfond 1967) zawierała esencję poglądów kompozytora i stała się katechizmem Messiaenowskim, cieszącym się zainteresowaniem muzykologów i melomanów. Do najważniejszych publikacji Messiaenowskich Samuela należą Permanence d’ O. Messiaen. Dialogues et commentaires (Arles 1999) oraz Le Livre du centenaire wydana w 2008 roku, na stulecie urodzin kompozytora.
Twórca, współpracownik i konsultant wielu festiwali muzycznych, m.in. Rencontres Internationales d’Art Contemporaine w La Rochelle, w Metz i Rennes oraz w Royan, gdzie utworzył konkurs pianistyczny im. O. Messiaena (w 1967 polski uczestnik Andrzej Tatarski). W Radio France stworzył i kierował Festivalem Présences od 1991 do 1997, na którym w 2022 uczczono jego pamięć wystawą „Siedem żywotów C. Samuela”. W 1977 powołał do życia Centre Acanthes, ośrodek muzyki współczesnej, który organizował w Villeneuve-lès-Avignon kursy wakacyjne prowadzone przez najwybitniejszych kompozytorów XX w. (m.in. K. Stockhausen, P. Boulez, O. Messiaen, W. Lutosławski, L. Nono, T. Takemitsu, E. Carter) oraz muzyków-wykonawców (C. Helffer, J. i Y. Loriod, Ch. Rosen, S. Gualda, M. Tabachnik, P.-L. Aimard, Kwartet Arditti i in.). W 2000 w Krakowie z pomocą tamtejszej Akademii Muzycznej reprezentowanej przez prof. Marka Chołoniewskiego, Samuel zorganizował letnią akademię nowej muzyki Centre Acanthes. Stale pozostawał we współpracy z paryskim Institute de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique (kursy informatyki muzycznej i warsztaty kompozytorskie prowadzili czołowi przedstawiciele tej specjalności: I. Fedele, J. Harvey, M. Jarrell, M. Lindberg, M. Matalon, T. Murail). Samuel był inicjatorem i dyrektorem konkursów muzycznych miasta Paryża (fortepianowych, wiolonczelowych, instrumentów dętych i innych).
W 1985 Samuel otrzymał order kawalera Legii Honorowej. Po jego śmierci Radio France-Music zorganizowało całonocną emisję jego pamięci.
Literatura: J. Stankiewicz Claude Samuel, postać emblematyczna muzyki współczesnej, „Ruch Muzyczny”, https://ruchmuzyczny.pl, dostęp: 13.07.2020.
Prokofiev, Paryż 1960, 2. wyd. 1995, wyd. amerykańskie Nowy Jork 1998
Panorama de l’art musical contemporain, Paryż 1962, wyd. hiszpańskie Madryt 1965
Olivier Messiaen, Mediolan 1967 (wyd. z płytą)
Entretiens avec O. Messiaen, Paryż 1967, wyd. japońskie, Tokio 1975, wyd. angielskie Conversations with O. Messiaen, tłum. F. Aprahamian, Londyn 1976, wyd. 2 poszerz, pt. Musique et couleur. Nouveaux entretiens avec O. Messiaen, Paryż 1986, 2 wyd. japońskie 1993, wyd. amerykańskie Music and Color. Conversations with C. Samuel, tłum. E.Th. Glasow, Portland (Oregon) 1994
Hommage à Olivier Messiaen, novembre-décembre 1978, Paryż 1978
Le grand macabre de Ligeti, Paryż 1981
Entretiens avec M. Rostropovitch et G. Vichnewskaia, Paryż 1983, wyd. angielskie Rostropovich and Vishnevskaya. Russia, Music, and Liberty, Cambridge 1995
Éclat / Boulez, Paryż 1986, 2002, wyd. japońskie, Tokio 2006
Olivier Messiaen. Entretiens avec C. Samuel, Paryż 1988, CD Erato (rozmowy wyd. na płycie)
Permanences d’O. Messiaen. Dialogues et commentaires, Arles 1999
Clara S., les secrets d’une passion. Biographie romanesque de Clara Schumann, Paryż 2006
Olivier Messiaen. Le Livre du centenaire (z Anik Lesure), Lyon 2008
Olivier Messiaen en Dauphiné (z N. Simeone, R. Muraro, J.-C. Roché, B. Fort), Grenoble 2009, 2. wyd. poszerz. 2016
przedmowa do:
J. Stankiewicz O. Messiaen. Człowiek i artysta w Stalagu VIII A w Görlitz, Zgorzelec 2014
redakcja:
Acanthes an XV. Composer, enseigner, jouer la musique d’aujourd’hui, z C. Gilly, Fondettes 1991