Krzemieński, Witold

Krzemieński Witold, *20 IV 1909 Lwów, †27 VIII 2001 Poznań, polski dyrygent, kompozytor i pedagog. Studia muzyczne odbył w konserwatorium PTM we Lwowie u J. Cetnera (skrzypce) i A. Sołtysa (kompozycja i dyrygentura). W 1928 debiutował jako dyrygent z orkiestrą studentów Wydziału Architektury Politechniki Lwowskiej; zespół ten prowadził do 1930. W 1927 został zaangażowany jako altowiolista do orkiestry Teatru Wielkiego we Lwowie. W latach 1937–39 grał w grupie pierwszych skrzypiec w orkiestrze PR we Lwowie, w latach 1939–44 ponownie w orkiestrze Teatru Wielkiego jako koncertmistrz altówek. W 1944 powierzono Krzemieńskiemu stanowisko dyrygenta Państwowej Filharmonii we Lwowie, podjął też pracę pedagogiczną w wieczorowej szkole dla dorosłych. W 1945 objął w Teatrze im. S. Wyspiańskiego w Katowicach stanowisko kierownika muzycznego, które piastował do 1947. Jednocześnie w 1946 został dyrygentem filharmonii w Katowicach, zaś w latach 1947–49 jej dyrektorem, prowadził ponadto klasę dyrygentury w PWSM w Katowicach. Od 1949 był pierwszym dyrygentem filharmonii krakowskiej, w latach 1950–63 prowadził klasę dyrygentury w PWSM w Krakowie, w latach 1952–53 prorektor tej uczelni; w latach 1953–57 kierownik artystyczny i pierwszy dyrygent filharmonii łódzkiej. W 1963 przeniósł się do Poznania, tamże objął klasę dyrygentury w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna); w 1973 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1963–67 był także dyrektorem filharmonii poznańskiej, zaś w latach 1972–74 kierownikiem artystycznym Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Dyrygował w NRD, Rumunii, na Węgrzech, w RFN, Austrii, Belgii i innych krajach. Dokonał prawykonań licznych utworów muzyki polskiej, m.in. G. Bacewiczówny, T. Bairda, W. Lutosławskiego, K. Meyera, K. Moszumańskiej-Nazar, T. Paciorkiewicza, K. Pendereckiego, P. Perkowskiego, L. Różyckiego, K. Serockiego, B. Szabelskiego. Do jego wychowanków należą m.in. A. Natanek, I. Pfeiffer, W. Szymański, Z. Rychert, A. Duczmal. Był trzykrotnym laureatem nagrody Ministra Kultury i Sztuki, otrzymał także Honorową Odznakę m. Poznania, Honorową Odznakę Województwa Bydgoskiego, Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy II klasy (1985).