Weber Aloysia Luisa Maria Antonia, zam. Lange, *1760 (?) Zell im Wiesental, †8 VI 1839 Salzburg, niemiecka śpiewaczka (sopran), córka Fridolina. Kształciła się pod kierunkiem G.J. Voglera w Mannheimie. Debiutowała w 1778 w Monachium (Parthenia w operze Alceste A. Schweitzera), następnie rozwinęła karierę wokalną na niemieckich i włoskich scenach operowych w Wiedniu, śpiewając m.in. w operach F.-A. Philidora, A.-E.-M. Grétry’ego, P. Anfossiego (Clorinda w Il curioso indiscreto, Burgtheater 1783), Ch.W. Glucka oraz W.A. Mozarta (Konstancja w Uprowadzeniu z seraju, Kärntnertortheater 1784–88, Madame Herz w premierze Der Schauspieldirektor, Schönbrunn 1786, Donna Anna w wiedeńskiej premierze Don Giovanniego, Burgtheater 1788 oraz Sextus w La clemenza di Tito, Burgtheater 1795). Występowała wielokrotnie z Mozartem na koncertach publicznych i prywatnych, m.in. wzięła udział w wykonaniu Mesjasza G.F. Händla w instrumentacji Mozarta i pod jego batutą (Wiedeń 1789). Aloysia Weber była pierwszą wielką miłością Mozarta. Poznał ją w sezonie 1777/78 w Mannheimie. W korespondencji z ojcem chwalił jej „piękny, czysty głos” i biegłość w grze na fortepianie „w stylu galant” (list z 17 I 1778). Z potrzeby serca, jak też ze względu na jej wirtuozerię wokalną, skomponował dla niej 7 arii koncertowych, w tym recytatyw i rondo KV 419 oraz brawurowe „concerto vocale” KV 538.
Literatura: J.H. Eibl Wer hat das Engagement Aloysia Webers an die Wiener Oper vermittelt, Mozart Jahrbuch 1962/63.
