Twardowski Romuald, *17 VI 1930 Wilno, †13 I 2024 Warszawa, polski kompozytor, pedagog i działacz społeczny. W latach 1946–50 był organistą w kościołach wileńskich. Od 1952 do 1957 studiował kompozycję u J. Juzeliūnasa i fortepian w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Wilnie, w latach 1957–60 kompozycję u B. Woytowicza w PWSM w Warszawie, a w 1963 i 1966 chorał gregoriański i polifonię średniowiecza u N. Boulanger w Paryżu. W latach 1960–65 był recenzentem muzycznym „Życia Częstochowy”. W 1967 zamieszkal w Warszawie. Działalność pedagogiczną rozpoczął w 1957 w Poniewierzu na Litwie. W latach 1958–65 uczył gry na fortepianie w PSM I i II st. w Częstochowie. Od 1972 do 1995 był starszym wykładowcą w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) w Warszawie, uczył kompozycji, instrumentacji i czytania partytur. W latach 1969–71 był prezesem Oddziału Warszawskiego ZKP. Aktywnie uczestniczył w animacji życia muzycznego jako organizator koncertów i innych wydarzeń muzycznych. W latach 80. nawiązał prekursorskie kontakty muzyczne z Litwą, Armenią i Gruzją. Od 1983 do 1986 pozostawał członkiem Narodowej Rady Kultury. Od 1983 był dyrektorem artystycznym i przewodniczącym jury Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Cerkiewnej w Hajnówce (od 2003 w Białymstoku). Od 1991 był członkiem rady artystycznej Festiwalu Muzyki Sakralnej „Gaude Mater” w Częstochowie. W latach 1993–97 pełnił funkcję prezesa sekcji muzyki poważnej w Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS. Wystąpił w 2 filmach TVP pt. Autoportret (1981 i 1989). Opublikował wspomnienia Było, nie minęło (Warszawa 2000).
Odznaczenia: Krzyż Kawalerski (1974) i Oficerski (1985) Orderu Odrodzenia Polski, Zasłużony Działacz Kultury (1975), Order Św. Marii Magdaleny I st. Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (1996). Nagrody: MKiS II st. (1973), Prezesa Rady Ministrów za twórczość muzyczną dla dzieci (1981), im. W. Pietrzaka Stowarzyszenia PAX (1983), ZKP (1995). Twardowski był wielokrotnie nagradzany na konkursach w kraju i za granicą, m.in.: w 1960 uzyskał I nagrodę na konkursie z okazji 550-lecia bitwy pod Grunwaldem za Suitę warmińską na chór mieszany a cappella; w 1962 I nagrodę na IV Konkursie Młodych ZKP i w 1963 2. miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu za Antifone per tre gruppi d’orchestra; ponadto na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. ks. Rainiera III w Monako otrzymał w 1965 I nagrodę za Posągi czarnoksiężnika (Rzeźby mistrza Piotra), w 1968 nagrodę specjalną za Małą liturgię prawosławną, a w 1973 I nagrodę za dramat muzyczny Lord Jim; w 1966 I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Pradze za Sonetti di Petrarca; w 1966 II nagrodę na konkursie im. A. Malawskiego w Krakowie za Tre studi secondo Giotto; w 1967 II nagrodę na konkursie im. G. Fitelberga w Katowicach za Impressioni Fiorentini; w 1974 II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. K. Szymanowskiego w Łodzi za Studium in a; w 1978 I nagrodę na konkursie ZKP, Centralnej Rady Związków Zawodowych i Polskiego Związku Chórów i Orkiestr za Tryptyk mazowiecki; w 1985 II nagrodę na Konkursie Kompozytorskim Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku za II Koncert na fortepian i orkiestrę; w 1987 I nagrodę na konkursie ZAiKS-u za 3 pieśni na baryton i fortepian, sł. S.R. Dobrowolski; w 1990 I nagrodę na Konkursie Polskiego Związku Chórów i Orkiestr im. S. Wiechowicza za Alleluja na chór a cappella; w 1994 nagrodę AGEC – Europejskiej Federacji Związków Śpiewaczych za Mały koncert na orkiestrę wokalną.
W dorobku kompozytorskim Twardowskiego (ponad 300 utworów) przeważa muzyka orkiestrowa, sceniczna i chóralna. Swój stosunek do awangardy kompozytor sformułował w posłowiu do swych wspomnień: „W odróżnieniu od zwariowanych apologetów nowości za wszelką cenę doceniałem rolę i znaczenie tradycji, znajdując w niej inspirację do mojej muzyki” (Było, nie minęło, s. 227). W latach 60. Twardowski stworzył własny język muzyczny, który nazwał muzycznym „neoarchaizmem”; była to próba syntezy „nowego” i „starego”. Inspirację stanowił dlań przede wszystkim chorał gregoriański i polifonia średniowieczna, ale wykorzystywał również wyselekcjonowane elementy współczesnej techniki kompozytorskiej – dodekafonię, punktualizm, klastery, aleatoryzm. Ta stylistyczna niejednolitość użytych środków stworzyła nowe wartości brzmieniowe i bogatą paletę ekspresji. W stylu „neoarchaicznym” Twardowski napisał Antyfony (1961), dodekafoniczne Cantus antiqui (1962), najbardziej awangardową Nomopedię (1962), Tragedię o Janie i Herodzie (1965), Małą liturgię prawosławną (1968) i Odę do młodości (1969).
W latach 70. w twórczości Twardowskiego nastąpił zwrot stylistyczny, nazwany przez kompozytora stylem ekspresyjno-romantycznym: Studium in a (1973) oraz dramaty muzyczne Lord Jim (1973) i Maria Stuart (1978). Twardowski nie zrezygnował z dotychczasowych doświadczeń, ale wprowadził do swych utworów większe napięcia emocjonalne, zachowując nadal prostotę i wyrazistość osobistej wypowiedzi. Dzieła sceniczne Twardowskiego, świadczące o bardzo dobrym wyczuciu dramaturgii teatru muzycznego, odnosiły sukcesy w kraju i za granicą. Od początku lat 80. Twardowski zwrócił się ku muzyce cerkiewnej, która zainspirowała go do pisania utworów religijnych o charakterze ekumenicznym. Jego kompozycje, wykonywane w kościołach katolickich, cerkwiach i synagogach, cieszą się dużym zainteresowaniem zespołów chóralnych na całym świecie. Cechy warsztatu twórczego Twardowskiego to umiarkowanie nowoczesny, komunikatywny język muzyczny, dominacja linii melodycznej, unikanie elementów ornamentacyjnych i bogaty zasób, ale oszczędny dobór środków wyrazu, przejrzysta instrumentacja oraz doskonała korelacja muzyki i tekstu. Muzyka Twardowskiego stanowi odrębne zjawisko w polskiej muzyce współczesnej.
Literatura: R. Twardowski Było, nie minęło. Wspomnienia kompozytora, Warszawa 2000 (z bibliografią i spisem kompozycji); Romuald Twardowski, rozmowa z kompozytorem, w: J. Cegiełła Szkice do autoportretu polskiej muzyki współczesnej, Kraków 1976; S. Krukowski Romuald Twardowski – animator polskiej opery współczesnej, «Zeszyty Naukowe Katedry Wokalistyki Akademii Muzycznej we Wrocławiu» nr 32, red. E. Sąsiadek i M. Passella, 1983; B.M. Maciejewski Twelve Polish Composers, Londyn 1976; P. Markuszewski Twardowski Romuald, w: Almanach Kompozytorów Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, red. A. Gronau-Osińska, Warszawa 2004.
Datowanie kompozycji przyjęto wg autobiografii Twardowskiego Było, nie minęło [Warszawa 2000] oraz informacji otrzymanych od kompozytora.
Instrumentalne:
Oberek na orkiestrę smyczkową, 1955, Warszawa 1987, Kraków 2004, wersja na skrzypce i fortepian, 1955, Warszawa 1981, Kraków 2004
I Koncert na fortepian i orkiestrę, 1956–2007
3 miniatury na fortepian, 1957, wyd. Kraków 1978
Suita w dawnym stylu na orkiestrę, 1957
Burleska na kwintet dęty, 1958, wyd. Warszawa 1984
Mała sonata na fortepian, 1958, wyd. Kraków 1965
Mała symfonia na fortepian, smyczki i perkusję, 1959, Warszawa 1985
Antifone per tre gruppi d’orchestra, 1961, prawyk. Warszawska Jesień 1962, wyd. Kraków 1963
Mała suita na skrzypce i fortepian, 1962, wyd. Kraków 1979
Nomopedia, cinque movimenti per orchestra, 1962, wyk. Warszawska Jesień 1984, wyd. Kraków 1968
Oda 64 na małą orkiestrę symfoniczną, 1964, dedyk. T. Szarewskiemu
Tre studi secondo Giotto na orkiestrę kameralną, 1966, wyk. Warszawska Jesień 1970, wyd. Kraków 1968
Impressioni fiorentini per quattro cori strumentali, 1967, wyd. Kraków 1968
Preludium, toccata i chorał na orkiestrę, 1973
Studium in a na orkiestrę, 1973, prawyk. Warszawska Jesień 1976, wyd. Kraków 1979
Tryptyk Mariacki na orkiestrę smyczkową, 1973, Warszawa 1976
Improvvisazione e toccata per due pianoforti, 1974, wyd. Kraków 1976
2 pejzaże na orkiestrę, 1975, prawyk. Warszawska Jesień 1986
Capriccio in blue na skrzypce i orkiestrę, 1979, wersja na skrzypce i fortepian, 1979, Kraków 1982
Preludio, recitativo ed aria con variazioni na klawesyn lub fortepian, 1979, wyd. Kraków 1982
Sonata breve na klawesyn lub fortepian, 1979, wyd. Warszawa 1980
Mały koncert na fortepian i orkiestrę, 1980, Kraków 1981
Muzyka koncertująca na fortepian, 1980, wyd. Warszawa 1983
Na czterech strunach na skrzypce i fortepian, 1980, wyd. Kraków 1983 PWM
3 utwory na organy, 1982, wyd. Warszawa 1982
Fantasia na organy, 1982, wyd. Kraków 1986
Fantazja polska na 2 skrzypiec, 1982, wyd. Kraków 1984
3 tańce polskie na orkiestrę, 1983, wersja na orkiestrę dętą, 1986, wyd. Warszawa 1989
II Koncert na fortepian i orkiestrę, 1984, wyciąg fortepianowy wyd. Kraków 1994
Wesołe miasteczko na fortepian, 1984, wyd. Kraków 2021 PWM
Fantazja hiszpańska na skrzypce i orkiestrę, 1985, wersje na wiolonczelę i orkiestrę, 1985, wyd. Warszawa 1988, na skrzypce i fortepian 1985, wyd. Kraków 1994 oraz na wiolonczelę i fortepian, 1985, wyd. Warszawa 1987
Taniec fantastyczny na 2 skrzypiec, 1985, wyd. Warszawa 1986
3 freski na orkiestrę, 1986, wyd. Bydgoszcz 1990
Allegro rustico na obój i fortepian, 1986, wyd. Kraków 1992, 2. wyd. 1997
Mały tryptyk na kwintet dęty, 1986, wyk. Warszawska Jesień 1987, wyd. Kraków 1993
Wariacje symfoniczne na temat G. Gershwina na orkiestrę, 1986, wersja na perkusję solo i orkiestrę, 1986, wyd. Warszawa 2004
Musica da chiesa na kwartet dęty, 1987, Warszawa 2005
I Trio fortepianowe na skrzypce, wiolonczelę i fortepian, 1987, wyd. Warszawa 1988, Warszawa 1999
Chorał na 2 wiolonczele, 1987, wyd. Warszawa 1987
Koncert staropolski na orkiestrą smyczkową, 1988, Warszawa 1989
Symfonie dzwonów na fortepian, 4 utwory: Campane I–III na fortepian, 1988–91, wyd. Warszawa 2005 (Campane II–III wyk. Warszawska Jesień 1995), Campane IV na fortepian, 2004
Wariacje litewskie na kwintet dęty, 1988, wyd. Warszawa 1990
Album włoski na orkiestrę, 1989
Suita dawnych tańców na 4 gitary, 1989
Burleska na skrzypce i fortepian, 1990, wyd. Warszawa 2003
Espressioni na skrzypce i fortepian, 1990, wyd. Warszawa 1999, Kraków 2006
Niggunim. Melodie chasydów na skrzypce i orkiestrę, 1991, wyd. Kraków 1998 (partytura), 2000 (wyciąg fortepianowy), wersja na skrzypce i fortepian, 1991, wyd. Kraków 2000
Plejady na skrzypce i fortepian, 1993, wyd. Warszawa 1999, Warszawa 2003
Sonatina na 2 skrzypiec, 1993, wyd. Płock 1994, Kraków 2000
Trio młodzieżowe na skrzypce, wiolonczelę i fortepian, 1993, wyd. Warszawa 1995, Kraków 1999
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę, 1995, wyciąg fortepianowy wyd. Warszawa 2004 oraz Kraków 2005
W gaiku zielonym. 5 miniatur na fortepian na 4 ręce, 1996, wyd. Kraków 1998 PWM
Inwokacja i capriccio na 2 wiolonczele, 1997, wyd. Warszawa 2004
Melodie hebrajskie na klarnet i orkiestrę, 1997, wersja na klarnet i fortepian, 1997, Warszawa 2004
Concerto breve na orkiestrę smyczkową, 1998, Warszawa 2004
Pastorale e danza na skrzypce i fortepian, 1999, wyd. Warszawa 2003
Hommage à J.S. Bach na fortepian, 2000, wyd. Warszawa 2004
Humoreska na fortepian, 2000
Intermezzo na fortepian, 2000, wyd. Warszawa 2004
Introdukcja i Allegro na skrzypce i fortepian, 2000, wyd. Warszawa 2003
Capriccio na skrzypce i fortepian, 2001, wyd. Warszawa 2003
Im Zoo na skrzypce i fortepian, 2002, wyd. Kassel 2003
Musica festiva na organy, 2002, wyd. Warszawa 2003
Pastorale i humoreska na obój i fortepian, 2002, wyd. Kraków 2003
Toccata i chorał na organy, 2002, wyd. Warszawa 2003
3 szkice na skrzypce, altówkę i wiolonczelę, 2003
Serenada na orkiestrę smyczkową, 2003, Warszawa 2004
3 intermezza na organy, 2004, wyd. Warszawa 2004
Medytacja na wiolonczelę i fortepian, 2004, wyd. Warszawa 2004
Tango na wiolonczelę i fortepian, 2004, wyd. Warszawa 2004
II Trio fortepianowe na skrzypce, wiolonczelę i fortepian, 2005, wyd. Kraków 2008
Tryptyk Paschalny na organy, 2005, wyd. Łomianki 2005
Kołysanka na skrzypce i fortepian, 2006
Koncert na skrzypce i orkiestrę smyczkową, 2006
Canzona na orkiestrę smyczkową, 2007
Tam za lasem na flet i smyczki, 2008
Lituania na orkiestrę smyczkową, 2011, wyd. Kraków 2011 PWM
***
ponadto kilkadziesiąt utworów dla dzieci na fortepian, skrzypce, flet i inne instrumenty
Wokalne i wokalno-instrumentalne:
ponad 50 pieśni na głos i fortepian, m.in.:
Krajobraz polski, 3 pieśni na bas-baryton i fortepian, sł. W. Broniewski, K.I. Gałczyński, J. Śpiewak, 1974, wyd. Warszawa 1985, wersja na bas-baryton i orkiestrę symfoniczną, 1975
Oblicze morza, 5 pieśni na bas-baryton i fortepian, sł. M. Pawlikowska-Jasnorzewska, J. Łukasiewicz, J. Iwaszkiewicz, K. Sowiński, 1979, Warszawa 1981
Erotyki, pieśni i interludia na sopran i fortepian, sł. A. Stradczuk, 1983, wyd. Warszawa 1984
7 pieśni ludowych na głos i fortepian, 1957–83, wyd. Warszawa 1983
3 pieśni na baryton i fortepian, sł. S.R. Dobrowolski, 1987, wyd. Warszawa 1988
Sonety Michała Anioła na baryton i fortepian, tłum. L. Staff, 1988, wyd. Warszawa 1989
3 sonety do Don Kichota na bas-baryton i fortepian, sł. M. de Cervantes, tłum. A.L. Czerny, 1990, wyd. Warszawa 1995
Znad Wilii na bas-baryton i fortepian, sł. H. Kołaczkowska-Massalska, 1990, wyd. Warszawa 1991
ma głos i zespół instrumentalny lub orkiestrę:
Cantus antiqui na sopran, klawesyn, fortepian i perkusję, sł. Owidiusz, 1962, wyd. Kraków 1969
3 sonety pożegnalne na bas-baryton i orkiestrę kameralną, sł. J. Davy du Perron, J. Vallée des Barreaux, Pontus de Tyard,
1971, wyd. Kraków 1975, wersja na bas-baryton i fortepian, 1971, wyd. Warszawa 1974
Canticum canticorum na sopran i grupę instrumentów, 1994
Patrz morze na sopran, flet i smyczki, sł. Z. Herbert, 2008
Exegi monumentum na sopran, bas, chór mieszany i orkiestrę, 2008, wyd. Kraków 2010 PWM
ponad 65 utworów na chór a cappella, m.in.:
Suita warmińska na chór a cappella, sł. ludowe, 1960, wyd. Kraków 1978
Carmina de mortuis na chór a cappella, sł. J. Tuwim, tłum. wł. M. Colucci, 1961, cz. 1 Momento wyk. Warszawska Jesień 1975, wyd. Kraków 1966, 2. wyd. 1979
Kwietniowe pieśni na chór a cappella, sł. J. Tuwim, M. Pawlikowska-Jasnorzewska, 1963, wyd. Kraków 1967, 2. wyd. 1979
Sonetti di Petrarca na tenor i 2 chóry, 1965, wyd. Kraków 1967
Preludium i toccata na chór a cappella, tekst sylabiczny, 1974, Warszawa 1975, wyd. Kraków 1977
Impresje morskie na chór a cappella, sł. E. Herbert, M. Zaruski, 1975, wyd. Kraków 1978
Laudate Dominum, dialog na 2 chóry mieszane, 1976, wyk. Warszawska Jesień 1979, wyd. Kraków 1978, Frankfurt n. Menem 2001
Tryptyk mazowiecki na chór a cappella, sł. G. Timofiejew, K.K. Baczyński, W. Broniewski, 1978, wyd. Warszawa 1979, Warszawa 1989
Lamentationes na chór a cappella, 1979, wyk. Warszawska Jesień 1985, wyd. Kraków 1982
Rynek staromiejski na chór a cappella, sł. A. Oppman, 1979, wyd. Warszawa 1979
Śpiewy starowarszawskie na chór a cappella, sł. J. Kochanowski, J. Dulski, 1979, wyd. Warszawa 1980, Kraków 1981
Koncert wiejski na chór a cappella, tekst sylabiczny, 1980, wyd. Kraków 1984, Frankfurt n. Menem 1997
Tryptyk polski na chór a cappella, sł. C. Zielińska, Z. Jerzyna, J. Pocek, 1987, wyd. Warszawa 1987
Mały koncert na orkiestrę wokalną, tekst sylabiczny, 1988, wyd. Warszawa 1993, Frankfurt n. Menem 1997
Alleluja na chór a cappella, 1990, wyd. Warszawa 1990, Lyon 1992, Sztokholm 1992, Hajnówka 2001, wersja na chór żeński lub chłopięcy, 1990, wyd. Frankfurt n. Menem 1997
Chwalitie Imia Gospodnie na chór a cappella, 1990, wyd. Sztokholm 1997, Hajnówka 1999, Płock 2001, wersja na chór męski, 1990, wyd. Sztokholm 1997, Frankfurt n. Menem 1999
Hosanna I na chór a cappella, 1992, Płock 1994, wyd. Hajnówka 1999
3 eseje, tekst sylabiczny, 1992
Woskriesienije Christowo na chór a cappella, 1995, wyd. Hajnówka 1999
Regina coeli na chór a cappella, 1996, wyd. Frankfurt n. Menem 1998, wyd. Kraków 2001
Hosanna II na chór a cappella, 1997, Hajnówka 1999, wyd. Frankfurt n. Menem 2000
Benedictus na chór a cappella 1999, wyd. Frankfurt n. Menem 2001
Jubilate Deo na chór a cappella, 2001, wyd. Kraków 2004
Missa „Regina coeli” na chór a cappella, 2001, wyd. Warszawa 2002
Otcze nasz oraz Pater noster na chór a cappella, 2005, wyd. Kraków 2006
Te Alma Mater na chór a cappella, 2005
Liturgia św. Jana Złotoustego na chór a cappella, 2005, wyd. Kijów 2005
Zielona świątynia Białowieża oraz Kali łaska – bardzo proszę na chór a cappella, 2005, wyd. Hajnówka 2005
Płaczcie Anieli na chór a cappella, tekst staropolski, 2006
Popule meus oraz Mysterium crucis na chór a cappella, 2006, Frankfurt n. Menem 2007
Lux aeterna na chór a cappella, 2007, Frankfurt n. Menem 2007
Do polskiego wojska na chór mieszany a cappella, 2012 (oprac.), wyd. Kraków 2014 PWM
Marsz Pierwszej Brygady na chór a cappella, 2012 (oprac.), wyd. Kraków 2014 PWM
O mój rozmarynie na chór mieszany a cappella, 2012 (oprac.), wyd. Kraków 2014 PWM
Piechota na chór mieszany a cappella, 2012 (oprac.), wyd. Kraków 2014 PWM
Pierwsza kadrowa na chór mieszany a cappella, 2012 (oprac.), wyd. Kraków 2014 PWM
Przybyli ułani na chór mieszany a cappella, 2012 (oprac.), wyd. Kraków 2014 PWM
Warczą karabiny na chór mieszany a cappella, 2012 (oprac.), wyd. Kraków 2014 PWM
Wojenko, wojenko na chór mieszany a cappella, 2012 (oprac.), wyd. Kraków 2014 PWM
Magnificat na chór mieszany a cappella, 2013, wyd. Kraków 2016 PWM
Tryptyk morski na chór mieszany a cappella, 2013, wyd. Kraków 2014 PWM
Exultate, Jubilate na chór mieszany a cappella, 2015, wyd. Kraków 2017 PWM
Sacrum-Profanum na chór mieszany a cappella, 2020 (na zamówienie NOSPR), dedyk. D. Cichemu, prawyk. Katowice 21 XI 2021, wyk. Camerata Silesia, dyryg. A. Szostak, wyd. Kraków 2021 PWM
na chór żeński lub dziecięcy a cappella, m.in.:
Pieśni o wiośnie na chór żeński lub chłopięcy a cappella, sł. J. Tuwim, 1959, wyd. Kraków 1996
2 treny (V i XVII) na chór żeński lub chłopięcy a cappella, sł. J. Kochanowski, 1962, wyd. Kraków 1974, 2. wersja na chór męski, wyd. Warszawa 1972 (?)
2 pieśni żartobliwe na chór żeński lub chłopięcy a cappella, sł. ludowe, 1972, wyd. Kraków 1996
2 pieśni z Podlasia na chór żeński lub chłopięcy a cappella, 1986, wyd. Warszawa 1988
Wokaliza na chór żeński a cappella, 1999, wyd. Frankfurt n. Menem 2002
Otcze nasz na chór żeński a cappella, 2007
Dwie pieśni ludowe na chór dziecięcy lub żeński a cappella, wyd. Kraków 2015 PWM
na chór dziecięcy a cappella:
A jak śpiewać na 3-głosowy chór dziecięcy, 1968, wyd. Kraków 2016 PWM
Sześć inwencji dwugłosowych na chór dziecięcy a cappella, 2007, wyd. Kraków 2016 PWM
Dwie piosenki ludowe na 3-głosowy chór dziecięcy, wyd. Kraków 2016 PWM
na chór męski a cappella, m.in.:
Pieśni Rycerzy Bolesławowych o morzu na chór męski a cappella, sł. Gall Anonim, 1974, wyd. Frankfurt n. Menem 2002
Wspomnienie na chór męski a cappella, sł. W. Mrozowski, 1979, wyd. Warszawa 1980
Warszawski wiatr na chór męski a cappella, sł. K.I. Gałczyński, 1979, wyd. Warszawa 1980
O gloriosa virginum na chór męski a cappella, 1994, wyd. Frankfurt n. Menem 1998
Ave maris stella, 2002, wyd. Frankfurt n. Menem 2002, 2. wersja na chór mieszany, 2006
Otcze nasz na chór męski a cappella, 2006
ponad 20 utworów na chór z towarzyszeniem instrumentu, m.in.:
Pieśń o Białym Domu, kantata na tenor, chór, 2 fortepiany i perkusję, sł. J. Tuwim, 1959, wyd. Warszawa 1960
Mała liturgia prawosławna na zespół wokalny i 3 grupy instrumentów, 1968, wyd. Kraków 1970
Oda do młodości na głos recytujący, chór i orkiestrę, sł. A. Mickiewicz, 1969, wyd. Kraków 1971
Pastor es supremus na baryton, chór i organy, sł. J. Węcowski, 1979, nowa wersja: Tu es Petrus na baryton, chór i orkiestrę, 1991
Ave maris stella na chór męski i organy, 1982, wyd. Warszawa 1988
Salve Regina na chór żeński i organy, 1982, wyd. Warszawa 1991, 2. wersja 2006
Ioannes Rex, Cantata de Victoria Vienensi na baryton, chór i orkiestrę, sł. J. Węcowski, 1983, wyd. Bydgoszcz 1985
Życie pieśnią jest na chór żeński i fortepian, 2008
Sceniczne:
opery (libretto kompozytor):
Cyrano de Bergerac wg E. Rostanda, 1962, wyst. Bytom 6 VII 1963
Tragedyja albo rzecz o Janie i Herodzie, moralitet muzyczny wg J. Gawałtowica, 1965, wyst. Łódź 27 IV 1969
Upadek ojca Suryna, radiowy dramat muzyczny wg J. Iwaszkiewicza, 1969
Lord Jim, dramat muzyczny wg J. Conrada, 1973, wyst. Łódź 14 II 1976
Maria Stuart, dramat muzyczny wg S. Zweiga, 1978, wyst. Łódź 11 IV 1981
Historyja o św. Katarzynie, libretto J. Lewański i kompozytor wg J.P Cichońskiego, 1981, wyst. Warszawa 14 XII 1985
balety-pantomimy (libretto kompozytor):
Nagi książę wg H.Ch. Andersena, 1960, wyst. Warszawska Jesień 19 IX 1964
Posągi czarnoksiężnika (Rzeźby mistrza Piotra) wg J.W Goethego, 1963, wyst. Wrocław 16 X 1971, Warszawska Jesień 29 IX 1974, wyd. Kraków 1975
muzyka teatralna:
Król Mięsopust J.M. Rymkiewicza, wyst. Łódź 1971
Sen nocy letniej W. Szekspira, wyst. Warszawa 1979
muzyka filmowa:
Ognisty anioł, reż. M. Wojtyszko, 1984
muzyka telewizyjna:
Pieśń (prawie) bez słów, miniopera telewizyjna wg S. Żeromskiego, 1978, wyst. TVP 1978
Opracowania:
Boże coś Polskę, 18 najstarszych polskich pieśni religijno-patriotycznych na chór mieszany z organami, 1980, red. J. Węcowski, wyd. Płock 1994
Kolędy prawosławne na chór mieszany a cappella, 1994, wyd. Warszawa 1996
11 pieśni religijnych na chór mieszany i orkiestrę, 1999
12 kolęd na głos i fortepian, 2003, Warszawa 2004
