Tarnowski Aleksander, *6 I 1822 Warszawa, †3 VI 1882 Warszawa, polski tancerz. Od ok. 1842 tancerz, w latach 1844–57 pierwszy tancerz baletu Warszawskich Teatrów Rządowych. Był partnerem M. Taglioni (1844) i C. Grisi (1853) podczas ich występów w Warszawie. Po przerwie spowodowanej chorobą umysłową, w 1866 za namową N. Bogdanow powrócił na scenę. W 1867 ze względu na pogorszenie się stanu zdrowia definitywnie zakończył karierę. Doskonała technika, zwłaszcza lekkie i wysokie skoki, połączona z elegancją ruchu sprawiły, że przez dwie dekady Aleksander Tarnowski był wysoko cenionym wykonawcą głównych ról w polskich inscenizacjach słynnych baletów XIX w.
James w Sylfida, muz. J. Schneitzhöffer, choreogr. M. Pion, od 1845
hrabia de St. Leon w Hrabina i wieśniaczka, czyli Przemiana żon, muz. A. Adam w oprac. J. Stefaniego, choreogr. R. Turczynowicz wg J. Maziliera, wyst. pol. Warszawa 1847
Albert w Gizella, czyli Willidy, muz. A. Adam w oprac. J. Stefaniego, choreogr. R. Turczynowicz wg J. Corallego i J. Perrota, wyst. pol. Warszawa 1848
Hrabia Leonardo w Asmodea, czyli Diabeł rozkochany, muz. Scaramelli i J. Stefani, choreogr. R. Turczynowicz wg J. Maziliera, wyst. pol. Warszawa 1853
Konrad w Korsarz, muz. A. Adam w oprac. J. Stefaniego, choreogr. R. Turczynowicz wg J. Maziliera, od 1866
Tytułowa rola w Monte Christo muz. A. Georges i S. Moniuszko, choreogr. R. Turczynowicz, wyst. pol. 1866
