Studziński Wincenty Wojciech Szymon, *30 III 1815 Kraków, †15 VII 1854 Kraków, polski skrzypek, dyrygent i kompozytor. Działał w Krakowie: w latach 1831–33 był doboszem w orkiestrze wojskowej, 1833–48 członkiem kapeli wawelskiej, od 1836 skrzypkiem solistą, a w latach 1838–43 również dyrygentem w orkiestrze teatralnej; w latach 1845–53 uczył gry na skrzypcach w szkole muzycznej Instytutu Technicznego; wkrótce po 1845 objął jej dyrekcję, pozostając na tym stanowisku do końca życia. Brał czynny udział w życiu muzycznym miasta jako solista i kameralista. W 1839 grał w Poznaniu jeden z koncertów skrzypcowych Ch.-A. de Bériota, w 1842 w Krakowie III Koncert skrzypcowy e-moll K. Lipińskiego. Krytycy chwalili jego artystyczny smak i intonacyjną perfekcję, a wytykali przesadną „słodycz” dźwięku i zbyt słabą prawą rękę. Wincenty Studziński był najzdolniejszym kompozytorem w swojej rodzinie. Przejął wprawdzie normy stylu klasycznego, lecz unikał szablonu w kształtowaniu harmoniki, rytmiki i faktury instrumentalnej; wprowadzał wskazówki dotyczące muzycznej interpretacji. Większość spośród jego licznych utworów pozostała niewydana; kilka rękopisów i druków (także jego braci – Piotra, Karola i Kajetana) przechowuje Biblioteka Jagiellońska, Biblioteka Narodowa oraz Biblioteka WTM.
Literatura: J. Radwański Żywoty tegoczesne mężów znakomitych w rozmaitych zawodach, cz. 2.: Życie Wincentego Studzińskiego, skrzypka i krakowianina, Kraków 1848; [K. Estreicher], „Nowiny” 1854 nr 106 (nekrolog); T. L. [Tomasz le Brun] Kwartet Studzińskiego, „Gazeta Muzyczna i Teatralna” 1866 nr 24; A. P. [Aleksander Poliński] Karol Studziński, „Kłosy” 1883 nr 926.
Instrumentalne:
wariacje na temat opery I Capuleti e i Montecchi V. Belliniego, na skrzypce i fortepian, ok. 1835
wariacje na temat opery Bianca e Fernando V. Belliniego, na skrzypce i fortepian, ok. 1835
Le Marinier, ballada na skrzypce i fortepian, ok. 1840
Nowe potpourri na tematy polskie na skrzypce i fortepian, ok. 1840
Fantazja à la Krakowiak na skrzypce i fortepian, ok. 1843
Rondo alla Polacca na skrzypce i fortepian, ok. 1843
Elegia czyli żale ojczyste na skrzypce i fortepian, ok. 1843
wariacje na temat opery I puritani e i cavalieri V. Belliniego na skrzypce i fortepian, ok. 1843
Souvenir de Cracovie na skrzypce i fortepian, ok. 1843
Grand caprice musical na skrzypce i fortepian, ok. 1843
3 nokturny na skrzypce i fortepian, 1843–44
2 pamiątki Rewolucji Krakowskiej 1846 – Scena z roku 1846 na skrzypce i fortepian, 1846
Śpiewy ludu krakowskiego na skrzypce i fortepian, 1846
2 mazourkas na fortepian, wyd. Kraków ok. 1850 J. Wildt
Quatre mazures na fortepian, wyd. Kraków ok. 1855 J. Wildt
3 mazury na fortepian, wyd. A. Kratzer, w: Mazury różnych autorów na fortepian (nr 4, 24, 30), Warszawa 1860 A. Dzwonkowski
4 kwartety smyczkowe, m.in. IV Kwartet smyczkowy op. 28, rkp. w Instytucie Muzykologii UJ
tria, duety
polonezy, mazury, polki, rêveries, fantazje na skrzypce i fortepian
6 polonezów na orkiestrę
potpourris na orkiestrę
Wokalno-instrumentalne:
Krakowiaki na głos i fortepian, seria I, sł. E. Wasilewski, wyd. Kraków 1854 D.E. Friedlein
Mazurek op. 7 nr 2 F. Chopina – pt. Zakochana, opracowanie na głos i fortepian, sł. K. Ujejski, wyd. Warszawa ok. 1860 Gebethner i Wolff
9 mazurków do śpiewu na głos i fortepian, seria II (?), sł. E. Wasilewski, wyd. Kraków 1868 D.E. Friedlein
Taniec i śpiew szkieletów na 4-głosowy chór męski a capella, sł. E. Wasilewski, wyd. Lwów 1884 nakł. Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia
ok. 40 innych pieśni na głos i fortepian, m.in. do słów W. Pola i B. Zaleskiego
