Bériot, Charles-Auguste de

Bériot [berj’o] Charles-Auguste de, *20 II 1802 Leuven, †8 IV 1870 Bruksela, belgijski skrzypek, kompozytor i pedagog. Jako skrzypek-autodydakta, grę na skrzypcach studiował przez krótki okres, już jako koncertujący skrzypek, u P. Baillota w konserwatorium w Paryżu. Po pierwszych sukcesach paryskich i występach w Anglii w 1826, został pierwszym skrzypkiem w kapeli króla Niderlandów Wilhelma I. Następnie podjął wraz ze śpiewaczką M.F. Malibran, którą później poślubił, ponownie podróże koncertowe. Po przerwie spowodowanej tragiczną śmiercią żony, kontynuował w 1838 występy w Paryżu, a w 1840 w krajach Europy środkowej. W 1842 odrzucił proponowane mu stanowisko profesora gry na skrzypcach w konserwatorium w Paryżu, w następnym roku został profesorem konserwatorium w Brukseli. Z powodu choroby oczu zrezygnował w 1852 z pracy pedagogicznej. Wydał podręcznik Méthode de violon… (3 części, Paryż 1858).

Bériot jest twórcą i zarazem jednym z czołowych przedstawicieli francusko-belgijskiej szkoły gry skrzypcowej. W latach 30. XIX w. zaliczany był do najwybitniejszych skrzypków Europy. Do jego uczniów należeli m.in. H. Vieuxtemps, E. Sauret i F. Prume. Twórczość Bériota reprezentuje typowe dla muzyki 1. połowy XIX w. tendencje wirtuozowskie.

Literatura: F. Fayolle Paganini et Bériot, Paryż 1831; W.J. von Wasielewski Die Violine und ihre Meister, Lipsk 1869, 7. wyd. 1927; E. Heron-Allen A Contribution towards an Accurate Biography of de Bériot and Malibran, w De fidiculis opuscula VI, Londyn 1894; P. Soccane Les oirtuoses: Ch. de Bériot, w Le guide du concert, IV/V Paryż 1937; Z. Jahnke, Z. Sitowski Literatura skrzypcowa. Rys historyczny, Kraków 1962.