Studziński Piotr Łukasz, *16 X 1826 Kraków, †20 IV 1869 Kraków, polski organista, pedagog, dyrygent i kompozytor, brat Wincentego. Ok. 1841 uczył się gry organowej u W. Gorączkiewicza w szkole muzycznej Instytutu Technicznego w Krakowie, grał na rogu w orkiestrze wojskowej, później w orkiestrze teatralnej, gdzie w latach 1851–53 był też dyrygentem W latach 1846–57 prowadził klasę instrumentów dętych w szkole muzycznej Instytutu Technicznego. Po śmierci W. Gorączkiewicza objął w 1858 stanowisko organisty i dyrygenta w katedrze na Wawelu. Powodzenie miały jego 4 wodewile (zwłaszcza Łobzowianie), w których zastosował trafne środki muzycznej charakterystyki postaci i typ popularnej melodyki w tonie ludowo-narodowym, kontynuując tradycje komediooper J. Stefaniego i K. Kurpińskiego.
Literatura: J. Radwański Żywoty tegoczesne mężów znakomitych w rozmaitych zawodach, cz. 2.: Życie Wincentego Studzińskiego, skrzypka i krakowianina, Kraków 1848; [K. Estreicher], „Nowiny” 1854 nr 106 (nekrolog); T. L. [Tomasz le Brun] Kwartet Studzińskiego, „Gazeta Muzyczna i Teatralna” 1866 nr 24; A. P. [Aleksander Poliński] Karol Studziński, „Kłosy” 1883 nr 926.
Giermkowie króla Jana, wodewil, libr. J.U. Niemcewicz wg komedii fr., wyst. Poznań 1844
Chłopi-arystokraci, wodewil, libr. W.L. Anczyc, wyst. Kraków 1849, wyd. Warszawa 1865, rkp. niekompletnej partytury (5 śpiewów) w BJ
Łobzowianie, wodewil, libr. W.L. Anczyc, wyst. Kraków 1854; fragm. (Cztery śpiewki) na fortepian oraz na skrzypce i fortepian, wyd. Warszawa 1857 J. Müller
Mazur na fortepian, wyd. A. Kratzer, w: Mazury różnych autorów na fortepian (nr 11), Warszawa 1860 A. Dzwonkowski
Cyrulik ze Zwierzyńca, wodewil, libr. B. Dębicki, wyst. Kraków 1861
opracowania m.in. Chorał „Z dymem pożarów: Avec le Sang” J. Nikorowicza, oprac. na 2 tenory, 2 basy i fortepian, wyd. K. Ostrowski, w: 18 Hymnes et Chants Nationaux Polonais 1797–1867 (nr 8), Paryż 1872
pieśni (krakowiaki, mazury) i kolędy na chór a cappella lub z towarzyszeniem orkiestry/fortepianu
