Stolpe, Alojzy (mł.)

Stolpe Alojzy mł., *22 (nie 29) XI 1818 Warszawa, †1 (2?) XII 1876, polski śpiewak (bas) i aktor prawdopodobnie szwedzkiego pochodzenia, syn Alojzego starszego. Od 15 X 1832 był chórzystą w Teatrze Narodowym w Warszawie, od II 1837 uczył się muzyki w Szkole Śpiewu przy Teatrze Wielkim u J. Stefaniego i K. Kurpińskiego, a gry aktorskiej – u B. Kudlicza. Debiutował 17 VI 1837 we Włoszce w Algierze G. Rossiniego, następnie śpiewał w Napoju miłosnym G. Donizettiego. W 1843 występował w teatrze we Lwowie, a później w Warszawie, m.in. w operze F. von Flotowa Alessandro Stradella (1846), w Don Giovannim Mozarta (Leporello, 1848 i 1858), w Cyruliku sewilskim Rossiniego (Bartolo); w prapremierowym wystawieniu Parii Moniuszki (11 XII 1869) śpiewał partię arcykapłana Akebara. W latach późniejszych, wskutek pogarszającej się kondycji głosu, występował częściej jako aktor w komediowych rolach charakterystycznych (m.in. 1872 w Marii Stuart F. Schillera z H. Modrzejewską). W 1866 przez krótki czas był reżyserem sceny dramatycznej w Warszawie. W 1871 przeszedł na emeryturę; po raz ostatni wystąpił w roli dramatycznej 15 XI 1876. Alojzy Stolpe młodszy miał dobre warunki sceniczne, głos „piękny i silny”, jednak do historii teatru przeszedł raczej jako aktor niż śpiewak.