Stefańska Elżbieta, *7 IX 1943 Kraków, polska klawesynistka, pianistka i pedagog, córka H. Czerny-Stefańskiej i L. Stefańskiego. Kształciła się pod kierunkiem ojca w PŚSM (od 1955) i PWSM w Krakowie, gdzie studiowała także w klasie klawesynu J. Wysockiej-Ochlewskiej, uzyskując eksternistycznie w 1968 dyplom jako uczennica H. Pischnera. Swoje umiejętności doskonaliła pod kierunkiem R. Gerlina w Sienie i Weimarze oraz Z. Růžičkovej w Pradze. Jest laureatką Konkursu Muzyki Dawnej w Łodzi w 1964 (I nagroda w kategorii fortepian i II nagroda w kategorii klawesyn), a w 1965 zdobyła II nagrodę (I nie przyznano) oraz nagrodę Specjalną im. H. Gheza na międzynarodowym konkursie muzycznym w Genewie.W latach 1974–82 była solistką Polskiego Radia i Telewizji. Wykonuje muzykę różnych epok – od renesansu po współczesną. Koncertowała jako solistka i kameralistka w Polsce i wielu krajach Europy, a także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Iranie, Japonii, Korei Południowej, Tajwanie. Była współzałożycielem Tria Barokowego z B. Świątek (flet) i J. Klockiem (wiolonczela). Od 1991 występowała w duecie z matką w repertuarze fortepianowym i klawesynowo-fortepianowym. Dokonała wielu nagrań radiowych, telewizyjnych i płytowych dla firm Polskie Nagrania, Pony Canyon, EMI, Decca, Fonit Cetra, Dux i Cosmo. Od 1968 prowadzi klasę klawesynu w PWSM (obecnie Akademia Muzyczna) w Krakowie; jest wykładowcą kursów klawesynowych w Szwajcarii i Japonii. Od 1996 organizuje w Krakowie festiwal pod nazwą Dni J.S. Bacha. Otrzymała szereg nagród za działalność artystyczną i pedagogiczną, m.in. nagrody miasta Krakowa (1973, 1998, 2003).
