Sowilski Marceli Jan, *27 V 1880 Chmielnik (k. Rzeszowa), †9 II 1944 Warszawa, polski śpiewak (tenor) i pedagog. Kształcił się w konserwatorium w Wiedniu u F. Haböcka; w latach 1909–21 występował w Austrii, Niemczech i we Włoszech, kontynuując równocześnie studia w Wiedniu (dyplom w 1921). W latach 1921–23 był pierwszym tenorem w operze w Lublanie, a zarazem dyrektorem studium operowego w konserwatorium. W 1924 debiutował w Polsce tytułową rolą w Konradzie Wallenrodzie W. Żeleńskiego (Teatr Wielki w Poznaniu). W sezonach 1924/25 i 1926–28 był solistą Teatru Wielkiego w Warszawie, w 1925 kreował tam tytułową rolę w Zygfrydzie Wagnera, później także w Tannhäuserze. W latach 1924–27 prowadził klasę operową w konserwatorium w Warszawie. W 1925/26 gościł w operze we Lwowie, 1928 w Teatrze Polskim w Katowicach. W 1930 wystąpił w Stanach Zjednoczonych (gdzie był już w 1926) w cyklu koncertów (Detroit, Chicago) z polskim repertuarem operowym i pieśniarskim. W 1930/31 śpiewał w Operetce Warszawskiej, 1932 w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. Po wycofaniu się ze sceny prowadził w latach 1933–44 własne Studium Śpiewu Solowego (Lwów, następnie Warszawa). Żoną Sowilskiego (od 1921) była Janina Rewicz-Sowilska (1895–1979), śpiewaczka (alt) i pedagog, w latach 1925–36 solistka Teatru Wielkiego w Warszawie.
