Sokorski Jerzy, *3 V 1916 Jałta, †28 XII 2005 Piastów (k. Warszawy), polski kompozytor. W dzieciństwie uczył się gry na fortepianie. W latach 1934–39 studiował kompozycję u A. Wieniawskiego i B. Woytowicza oraz fortepian u J. Żurawlewa w Wyższej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. W czasie II wojny światowej uczył prywatnie gry na fortepianie. W 1948 uczestniczył w II Zjeździe Kompozytorów i Krytyków Muzycznych w Pradze. W 1949 otrzymał stypendium muzyczne UNESCO i wyjechał na studia do Francji, Włoch i Belgii. W trakcie pobytu w Paryżu studiował kompozycję pod kierunkiem N. Boulanger oraz uczestniczył jako wolny słuchacz w wykładach A. Honeggera i O. Messiaena. W 1956 po raz drugi uczęszczał na konsultacje u N. Boulanger w Paryżu. W latach 1957–79 był zatrudniony jako pianista-akompaniator przy Filharmonii Narodowej, w latach 80. w Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
W dorobku Sokorskiego dominują utwory wokalne, szczególnie pieśni na głos i fortepian. Kompozytor przywiązuje w nich dużą wagę do melodyjności i ekspresji tekstu słownego. Są one często trudne technicznie, ale napisane z wyczuciem możliwości głosu wokalnego. Wczesne pieśni były z reguły tonalne, choć kompozytor stosował w nich również współbrzmienia o budowie klasterowej. W późniejszych zaznacza się odejście od tonalności dur-moll na rzecz uporządkowań atonalnych. Tendencja do stopniowego przechodzenia od tonalności dur-moll do atonalności występuje również w utworach instrumentalnych Sokorskiego, ale pierwszy ze sposobów organizacji materiału dźwiękowego nie został z nich całkowicie wyeliminowany (muzyka do filmu Dornröschen).
Instrumentalne:
Fuga na kwartet smyczkowy i kwartet instrumentów dętych drewnianych, 1937
Koncert na fortepian i orkiestrę, 1941
Trio fortepianowe 1944
Mały kwintet na klarnet, 2 skrzypiec, altówkę i wiolonczelę, 1963
Kwartet smyczkowy 1987
Kwintet koncertujący na 2 skrzypiec, altówkę, wiolonczelę i kontrabas, 1992
Wokalne:
Łąka, kantata, na chór męski, sł. B. Leśmian, 1941
Wokalno-instrumentalne:
ok. 200 pieśni na głos i fortepian, w tym:
Ananke na głos i fortepian, sł. T. Miciński, 1937
Przyjście, sł. L. Staff, 1937
Dialog, sł. J. Tuwim, 1938; 2. wersja na głos i orkiestrę smyczkową, 1938
Na cmentarzu Père Lachaise, sł. W. Broniewski, 1938
Wiązanka kwiatów, sł. R. Tagore
Zimny wiatr, sł. J. Iwaszkiewicz, 1939
Maj 1939, sł. A. Słonimski, 1940
Hymn o zachodzie słońca, sł. J. Słowacki, 1942
Tęsknota, sł. L. Staff, 1942
Wśród georginii, sł. B. Leśmian, 1942
Elegia o śmierci Ludwika Waryńskiego, sł. W. Broniewski, 1943
3 pieśni, sł. P. Verlaine, 1944
Żaglowiec, sł. M. Lermontow, 1944
Kołysanka, sł. A. Stern, 1945
O moja mamusiu, sł. ludowe, 1945
Poezja, sł. W. Broniewski, 1945
Grenada, sł. M. Swietłow, 1946
Oczy, sł. W. Broniewski, 1946
Gdybym ci ja miała, sł. T. Kubiak, 1948
W Hiszpanii, sł. P. Eluard, 1949
Piosnka Zosi, sł. J. Słowacki, 1950
Die Maulwürfe, sł. E. Kästner, 1992; 2. wersja na baryton i instrumenty dęte, 1992
Tryptyk pionowy, sł. M. Białoszewski, 2001
Deutsche Lieder, sł. J.W. Goethe, H. Heine, R.M. Rilke, H. Hesse i in., 2001
kantaty:
Fortepian Chopina, kantata, na 4 głosy żeńskie, kwartet smyczkowy i harfę, sł. C.K. Norwid, 1938
Bzy i róże, kantata, na sopran, chór męski i orkiestrę, sł. L. Aragon, 1949
Koncert na głos i orkiestrę, 1970
Pieśń nad pieśniami, oratorium, sł. biblijne, 1985
Sceniczne:
Marynka, opera, libretto J. Słotwiński i kompozytor, 1956, niewyst.
Opowieść niemalże o końcu świata, opera radiowa, libretto K. Uniechowska, wyk. Polskie Radio 1959
Noce królewskie, opera, libretto A. Stern i kompozytor, 1965, niewyst.
Inne:
muzyka do filmu niemego Dornröschen (1917), reż. P. Leni, na trąbkę, klarnet i kwintet smyczkowy, 1988
