Sobinow [sˊo~] Leonid Witaljewicz, *7 VI (26 V) 1872 Jarosław (n. Wołgą), †14 X 1934 Ryga, rosyjski śpiewak (tenor). W 1894 ukończył wydział prawa uniwersytetu w Moskwie, kształcąc się zarazem u A. Dodonowa w Szkole Muzyczno-Dramatycznej przy filharmonii. W 1897 debiutował w Teatrze Wielkim w Moskwie (książę Sinodal w Demonie An. Rubinsteina). Po sukcesach odniesionych w Moskwie i Petersburgu rozpoczął międzynarodową karierę. W latach 1904–06 i w 1911 występował w La Scali w Mediolanie, w 1905 w Monte Carlo, następnie w Paryżu, Londynie, Berlinie i Madrycie, gdzie wywołał entuzjazm jako Nadir w Poławiaczach pereł Bizeta. W 1911 został dyrektorem Towarzystwa Filharmonii w Petersburgu, a w 1917 objął na rok dyrekcję Teatru Wielkiego w Moskwie. Nie zaprzestał jednak występów; będąc tenorem lirycznym śpiewał również partie dramatatyczne (Dymitr Samozwaniec w Borysie Godunowie Musorgskiego, tytułowa rola w Lohengrinie Wagnera, Jontek w Halce Moniuszki), za najświetniejszą jego kreację uważano jednak rolę Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego. W 1933 Sobinow święcił w Moskwie 35-lecie kariery scenicznej. W 1934 podjął kolejną podróż artystyczną, którą przerwała nagła śmierć.
Literatura: Leonid Witaljewicz Sobinow, t. 1: Pis’ma, t. 2: Statji, rieczi, wyskazywanija. Wospominanija o Leonidzie Witaljewiczowi Sobinowi, oprac. K. Kirilenko, wyd. J. Gordiejewa, Moskwa 1970.
