Salwarowski Jerzy, *7 IX 1946 Kraków, polski dyrygent i pedagog. Studiował w PWSM w Krakowie pod kierunkiem Henryka Czyża i Krzysztofa Missony (dyrygentura) oraz Tadeusza Machla i Krzysztofa Pendereckiego (kompozycja); swoje umiejętności doskonalił w Accademia Musicale Chigiana w Sienie u Franco Ferrary. Jest laureatem krajowych i międzynarodowych konkursów dyrygenckich, m.in. I i II konkursu w Katowicach (I nagroda i nagroda krytyki muzycznej), w Sienie (I nagroda) i Budapeszcie (II nagroda, pierwszej nie przyznano).
Od 1972 roku był dyrygentem oraz dyrektorem artystycznym, m.in. w Filharmoniach w Opolu, Katowicach, Bydgoszczy, Lublinie, Szczecinie i Toruniu, w Operze Śląskiej oraz WOSPR w Katowicach. Gościnnie dyrygował m.in. w Operze Narodowej w Warszawie, Teatrze Wielkim w Łodzi, Operze Krakowskiej oraz Wrocławskiej Operze Telewizyjnej. Prowadził koncerty w Europie, Azji, Afryce i obu Amerykach. Brał udział w licznych festiwalach, m.in. Warszawskiej Jesieni, Poznańskiej Wiośnie Muzycznej, Festiwalu Flandryjskim, Pražske Jaro, Millenium Pace. Zasiadał w jury konkursów dyrygenckich w Katowicach i Białymstoku oraz w Konkursie Wokalnym im. Reszków w Częstochowie.
Dokonał wielu rejestracji archiwalnych, nagrywał dla firm zagranicznych (m.in. Amreco, Adda, Thorofon) oraz polskich (Tonpress, Selene, Vifon, DUX i Polskie Nagrania), m.in. album z muzyką George’a Gershwina nagrany z Andrzejem Ratusińskim i Orkiestrą Filharmonii Śląskiej (“Złota Płyta” 1993); pierwsza płyta Filharmonii Szczecińskiej Słynne Kaprysy z muzyką Piotra Czajkowskiego, Sergiusza Rachmaninowa i Witolda Lutosławskiego (nominacja do nagrody “Fryderyk 1998”), nagranie wspólnie z synem Hubertem III Koncertu fortepianowego Sergiusza Prokofiewa z Orkiestrą Filharmonii Szczecińskiej oraz I Koncertu fortepianowego Johannesa Brahmsa z towarzyszeniem katowickiej NOSPR (nominacja do nagrody “Fryderyk 2002”). Zasłużył się jako propagator twórczości Mieczysława Karłowicza; był pierwszym wykonawcą, z orkiestrą Filharmonii Śląskiej, jego wszystkich poematów symfonicznych na estradzie (Poznań 1985) i w nagraniu płytowym (nominacja do nagrody “Fryderyk 1999”) a także współredaktorem wydania źródłowo-krytycznego jego dzieł (PWM).
Jeden z pomysłodawców i wieloletni dyrektor artystyczny (od 1996 roku) Międzynarodowego Letniego Festiwalu “Toruń – Muzyka i Architektura”.
Od 2000 roku wykładał dyrygenturę w Akademii Muzycznej w Poznaniu (także jako kierownik Katedry Dyrygentury Symfonicznej i Operowej); w 2008 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Prowadził wykłady gościnne w Towson University Baltimore oraz Central Washington University w Ellensburgu (2003) oraz kursy mistrzowskie w Konserwatorium w Neapolu (2012). Autor pracy badawczej Technika dyrygowania w aspekcie różnic stylistycznych (AM Poznań, 2015).
Uhonorowany odznaczeniami, m.in. nagrodą Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego KULTURA ZA ROK 2006, Srebrnym Medalem “Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2011), Złotym Medalem za Długoletnią Służbę oraz Nagrodą Rektora I Stopnia (2013) oraz Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt dorobku artystycznego (2014).
Literatura: M. Kosińska Salwarowski Jerzy, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, grudzień 2002 (aktualizacja: grudzień 2016), https://culture.pl/pl/tworca/jerzy-salwarowski; Czuję w Karłowiczu bratnią duszę, Jerzy Salwarowski w rozmowie z Adamem Rozlachem, “Ruch Muzyczny” 2009 nr 15, s. 25–27; Salwarowski Jerzy [hasło], aktualizacja 2002, 2009 (mk), 2022 (wa), https://polmic.pl/index.php?option=com_mwosoby&id=173&view=czlowiek&litera=21&Itemid=6&lang=pl.
