Salomon [z'a:~] Johann Peter, ochrzcz. 20 II 1745 Bonn, †28 XI 1815 Londyn, niemiecki skrzypek, impresario, kompozytor. Był synem i uczniem Philippa Salomona, członka zespołu obojowego na dworze w Bonn. W 1758 został przyjęty do kapeli dworskiej w Bonn, w latach 1764–80 (?) był koncertmistrzem i kompozytorem na dworze ks. Henryka w Rheinsbergu i w Berlinie. Tam też wystawiał kompozycje sceniczne, tworzone dla francuskiego zespołu księcia (m.in. komedię liryczną Les recruteurs). W Berlinie poznał C.Ph.E. Bacha, który zainteresował go skrzypcowymi kompozycjami swojego ojca; solowe sonaty i partity J.S. Bacha weszły odtąd na stałe do repertuaru Salomona. Prawdopodobnie w 1780 (1781?) udał się do Paryża, a następnie do Londynu, gdzie w 1781 dał pierwszy publiczny koncert (w Covent Garden). W Anglii zamieszkał, zdobył rozgłos zarówno jako solista, jak i kameralista, podjął działalność dyrygencką, przede wszystkim jednak poświęcił się organizacji koncertów abonamentowych (pierwsza seria od 1783), stając się jednym z ważnych animatorów życia muzycznego. Dbając o wysoki poziom koncertów zapraszał najwybitniejszych artystów, m.in. śpiewaczkę G. Marę. Podczas pobytu w Wiedniu w 1790 spotkał J. Haydna, któremu zaproponował wyjazd do Anglii, przedkładając równocześnie kontrakt na napisanie opery Orfeo, 6 symfonii i kilku mniejszych utworów.
Lata 1790–95 stały się dla Salomona pasmem wielkich sukcesów; w repertuarze koncertów znalazły się dzieła J. Haydna: symfonie (tzw. symfonie londyńskie lub symfonie Salomona), Stworzenie świata, ostatnie kwartety (Hob. III/69–74) oraz Sinfonie concertante B-dur (Hob. 1/105), z napisaną dla Salomona koncertującą partią skrzypiec. Salomon był jednym z założycieli Philharmonie Society w Londynie i w 1813 dyrygował pierwszym koncertem tego towarzystwa.
Jako kompozytor Salomon nie zdobył trwalszego uznania. Pozostawił m.in. kilka oper komicznych (w tym Les recruteurs, wyst. Rheinsberg 1771 i Le séjour du bonheur, wyst. Berlin 1773), oratorium Hiskias z 1779, pieśni na głos i fortepian (wyd. Londyn 1801-04), glees na 3-4 głosy i fortepian (wyd. Londyn 1803-06), utwory kameralne i skrzypcowe (m.in. Koncert D-dur, sonaty), opracowania utworów J. Haydna, w tym 12 symfonii londyńskich (na trio fortepianowe, wyd. Londyn b.r., oraz na flet, kwartet smyczkowy i fortepian ad libitum, wyd. Londyn 1801?).
