Rezler Arnold, *23 V 1909 Moszczenica, †8 II 2000 Fryburg Bryzgowijski, polski wiolonczelista, dyrygent i pedagog, brat Edmunda i Alfonsa. W latach 1928–33 studiował grę na wiolonczeli u Z. Butkiewicza w konserwatorium w Poznaniu, studia uzupełniał u D. Danczowskiego. W latach 1930–37 był wiolonczelistą w orkiestrze Teatru Wielkiego w Poznaniu, 1934–37 uczył gry na wiolonczeli w Wielkopolskiej Szkole Muzycznej tamże. Od 1937 był koncertmistrzem Orkiestry Polskiego Radia w Wilnie i Wileńskiej Orkiestry Symfonicznej, uczył w konserwatorium im. M. Karłowicza i rozpoczął działalność dyrygencką; występował także jako solista i kameralista. W 1944 założył pierwszą po wojnie radiostację w Lublinie (Pszczółka). Rok później osiadł w Bydgoszczy, gdzie został dyrektorem programowym Rozgłośni Polskiego Radia oraz stworzył i prowadził do 1955 Orkiestrę Rozgłośni Bydgoskiej Polskiego Radia, z którą dokonał wielu nagrań archiwalnych. W 1946 zorganizował i prowadził Miejską Orkiestrę Symfoniczną, na bazie której powstała później Filharmonia Pomorska. Po likwidacji bydgoskiej orkiestry radiowej przeniósł się w 1956 do Warszawy. W latach 1956–58 był drugim dyrygentem Filharmonii Narodowej, 1958–65 dyrygentem Opery Warszawskiej, 1964–78 dyrektorem artystycznym Orkiestry Reprezentacyjnej Wojska Polskiego (obecnie Orkiestra Koncertowa Wojska Polskiego im. S. Moniuszki), tworząc dla niej repertuar, który jest do dziś wykonywany. Koncertował z wszystkimi polskimi orkiestrami filharmonicznymi oraz z WOSPR, jako dyrygent gościnny. Oprócz nagrań radiowych dokonał kilkunastu nagrań płytowych dla Polskich Nagrań (m.in. pieśni i arie operowe z W. Wermińską oraz utwory H. Wieniawskiego z B. Gimplem i Filharmonią Narodową). W 1955 rozpoczął pracę w PWSM w Łodzi i Warszawie (1973 otrzymał tytuł profesora); prowadził klasy wiolonczeli i muzyki kameralnej oraz zajęcia orkiestry w uczelni warszawskiej. W 1992 osiadł we Fryburgu Bryzgowijskim.
Arnold Rezler jest autorem wielu opracowań dla celów pedagogicznych (m.in. koncerty skrzypcowe W.A. Mozarta w obsadzie kameralnej) i wersji orkiestrowych lub na skrzypce z orkiestrą utworów Chopina (walce, nokturn op. 27), H. Wieniawskiego (m.in. Kujawiak, Legenda, Scherzo-tarantelle), A. Zarzyckiego (Mazurek G-dur, Romans E-dur), R. Statkowskiego (Krakowiak), A. Andrzejewskiego (Burleska), I. Paderewskiego (Allegro koncertowe – opracowanie I cz. koncertu skrzypcowego, którą Arnold Rezler odnalazł w formie niepełnego wyciągu fortepianowego) oraz instrumentacji Koncertu wiolonczelowego C-dur op. 26 I. Pleyela. Arnold Rezler został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1954) i Oficerskim (1959) Orderu Odrodzenia Polski, otrzymał nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1970).
Działalność muzyczną prowadzili także bracia stryjeczni Arnolda Rezlera – Leszek Rezler (*1906), skrzypek i pedagog, dyrygent Symfonicznej Orkiestry Objazdowej w Poznaniu (1949–53) i orkiestry poznańskiej PWSM (od 1956) oraz Józef Rezler (1915–1993), skrzypek i pedagog, koncertmistrz orkiestry Filharmonii Pomorskiej (1956–81).
