Rambert [rˊæmbэ:rt] Dame Marie, właśc. Cyvia Rambam, później Miriam Ramberg, *20 II 1888 Warszawa, †12 VI 1982 Londyn, angielska tancerka, pedagog polskiego pochodzenia. W latach 1910–13 uczyła się u E. Jaquesa-Dalcroze’a w Genewie, później była jego asystentką w szkole w Hellerau. W 1913 współpracowała z W. Niżyńskim w kwestiach rytmicznych przy przygotowaniu premiery Święta wiosny Strawińskiego, występowała w spektaklach Ballets Russes, równocześnie pogłębiała swe umiejętności, biorąc lekcje tańca u T. Karsawiny. Podczas I wojny światowej prowadziła w Londynie zajęcia z rytmiki, w 1917 wystąpiła we własnym balecie La pomme d’or (muz. A. Corelli). W 1920 założyła w Londynie studio baletowe, w którym zatrudniła znakomitych pedagogów: E. Cecchettiego i S. Astafjewę; do grona uczniów należeli m.in.: F. Ashton, D. Gould, M. Lloyd, P. Argyle, H. Turner, W. Chappell, P. Hyman, W. Gore. W 1926 utworzyła zespół p.n. Marie Rambert Dancers, od 1931 występujący p.n. Ballet Club, w 1935 przemianowany na Ballet Rambert; repertuar opracowywali: F. Ashton, A. Tudor, W. Gore, F. Staff i in. W 1966 kierownictwo zespołem przejął N. Morrice. W 1987, już po śmierci Rambert, zespół przyjął nazwę Rambert Dance Company. Rambert jest wysoko ceniona jako twórczyni nowoczesnego baletu angielskiego, założycielka szkoły (obecnie p.n. Ballet Rambert School), z której wyszli wybitni tancerze i choreografowie. W uznaniu swych zasług otrzymała komandorię Orderu Imperium Brytyjskiego (1954) i tytuł Dame (1962) oraz order kawalera Legii Honorowej (1957).
Literatura: M. Rambert Quicksilver, autobiografia, Londyn 1972, wyd. pol. pt. Żywe srebro, tłum. A. Mysłowska, Warszawa 1978; M. Clarke Dancers of the Mercury. The Story of Ballet Rambert, Londyn 1962; Ballet Rambert. Fifty Years and On, red. C. Crisp, A. Sainsbury, P. Williams, Londyn 1981.
