Nielsen Riccardo, *3 III 1908 Bolonia, †30 I 1982 Ferrara, włoski kompozytor. Studiował kompozycję u C. Gattiego w Mediolanie, następnie w konserwatorium w Bolonii (dyplom w 1931). W latach 1946–50 kierował Teatro Comunale w Bolonii, od 1952 uczył, a od 1954 był dyrektorem konserwatorium w Ferrarze. W 1953 otrzymał Prix Italia za La via di Colombo. Jest autorem podręcznika Le forme musicali, Bolonia 1958, 2. wyd. 1961.
Wczesna twórczość Nielsena kształtowała się pod wpływem neoklasycyzmu A. Caselli (Sinfonia concertante) oraz I. Strawińskiego. Okres ten zamyka Psalmus in confessione XCIX. Po 1943 Nielsen komponował w technice 12-tonowej, lecz nie traktował jej ortodoksyjnie. W monodramie L’Incubo zaznaczył się mocno wpływ ekspresjonizmu A. Schönberga, w Sonacie na 2 fortepiany dominuje zaawansowana technika kontrapunktyczna. W późnych utworach Nielsen próbował środków bardzo radykalnych (Fasce sonore).
