Moss Piotr, *13 V 1949 Bydgoszcz, polski kompozytor. Studiował kompozycję w PWSM w Warszawie u G. Bacewicz, a po jej śmierci u P. Perkowskiego (dyplom 1972). Pobierał też lekcje prywatne u K. Pendereckiego. W latach 1976–77 odbył studia uzupełniające w Paryżu u N. Boulanger, gdzie został wyróżniony nagrodą Stowarzyszenia Przyjaciół Lili Boulanger (1977). W 1984 przyjął obywatelstwo francuskie. W 1979 otrzymał Prix Italia za muzykę do filmu Najpiękniejsze miejsce na ziemi. Dwukrotnie (1980, 1981) zdobył nagrodę I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za muzykę do słuchowisk Ania z Zielonego Wzgórza i Wyzwolenie, jest ponadto laureatem I nagród na licznych konkursach kompozytorskich, m.in.: 1972 – na konkursie kompozytorskim w Krakowie za Tre istanti per arpa sola; 1978 – na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. C.M. Webera w Dreźnie za Quartetto per quattro violoncelli, na konkursie Associazione musicale V. Bucchi w Rzymie za Trois pensées i na konkursie im. A. Malawskiego w Krakowie za Garść liści wierzbowych; 1982 – na konkursie im. J. Cererolsa w Montserrat za Salve Regina; 1985 – na konkursie kompozytorskim w Brasilii za Stances; 1988 – na konkursie ZKP za Trois novelettes.
Niezwykle obfita i różnorodna twórczość Mossa wywodzi się z doświadczeń z kręgu muzyki ilustracyjnej (teatralnej i filmowej), którą zajmował się intensywnie przed wyjazdem do Francji. Kontakt z N. Boulanger stał się impulsem do zwrotu w stronę muzyki autonomicznej. Kompozytor podkreśla humanistyczny aspekt swej twórczości i jej związek z estetyką romantyczną i neoromantyczną. Dysponuje szerokim zestawem środków technicznych i wyrazowych. Harmonika Mossa jest wypadkową łączenia elementów tonalnych i atonalnych. Ważnym aspektem jego muzyki jest sonorystyka (wielotony i niekonwencjonalne sposoby wydobycia dźwięku). Zauważyć też można fragmentarycznie stosowany aleatoryzm kontrolowany. Kompozytor podejmuje w zasadzie wszystkie gatunki muzyczne, od utworów scenicznych i symfonicznych poprzez dzieła kameralne na duże i małe składy instrumentalne, aż po utwory solowe. Narracyjny charakter muzyki Mossa odbija się w kształtowaniu formalnym, które z reguły jest ciągiem odrębnych, zamkniętych zdarzeń dźwiękowych niepodlegających klasycznie rozumianemu kształtowaniu tematycznemu czy ewolucyjnemu. Istotnym elementem muzyki Mossa jest stosowanie cytatów i autocytatów. Charakterystyczną cechą kompozycji Mossa jest zróżnicowana faktura oraz barwna, wirtuozowska orkiestracja. Obok instrumentów tradycyjnych, używa kompozytor instrumentów egzotycznych (gaita, khen), dawnych (fidel, pomort), elektronicznych i ludowych (lira korbowa, dudy).
Instrumentalne:
Tre istanti per arpa sola, 1971
Symfonia „Charon”, 1972
Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian, 1974, wyd. Warszawa 1976
Muzyka w trzech częściach na klawesyn i 3 grupy instrumentalne, 1975
Dialogi na skrzypce i fortepian, 1977, wyd. Warszawa 1979
Quartetto per quattro violoncelli, 1978
Sinfonia in dieci partii, 1978
Trois pensées na klarnet i zespół instrumentalny, 1979
Incontri na orkiestrę, 1981
Sonata na wiolonczelę, 1981
Silence na orkiestrę, 1982
Sonata na kwartet smyczkowy, 1982, wyd. Kraków 1988
Nocturnes na klawesyn, 1983
Nostalgies I na klarnet lub klarnet basowy i 2 kwartety smyczkowe, 1983
Musique en trois mouvements na wiolonczelę i zespół instrumentalny, 1983
III Kwartet smyczkowy „Nuits…”, 1984
Concertino na 2 skrzypiec, 2 kwartety smyczkowe i kontrabas, 1984, wyk. Warszawska Jesień 1994
Stances, trio na klarnet, wiolonczelę i fortepian, 1984
Abendmusik na obój i trio smyczkowe, 1985
Hymne na orkiestrę, 1985
Récurrences na kwartet dęty, 1985
Symfonia koncertująca na flet, fortepian i orkiestrę, 1985
Elegia „Alexandre Tansman in memoriam” na 2 wiolonczele, 1986
Form III na 2 klarnety basowe i 2 krotale, 1986
Musique élégiaque na fagot i kwintet smyczkowy, 1986
Retours na kwintet dęty, 1986
Elegia II na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową, 1987
Soli, duetti e tutti dla 7 wykonawców, 1987
Maximen und Reflexionen na fortepian i kwintet smyczkowy, 1988
Scènes na zespół instrumentalny, 1988
Trois novelettes na kwintet saksofonowy, 1988
D’un silence…, koncert na klarnet lub klarnet basowy i orkiestrę, 1989
Métaphores na saksofon altowy i fortepian, 1989
Espressioni varianti, koncert na harfę, 2 flety, 2 perkusje i 2 orkiestry smyczkowe, 1990
Quartettsatz na fortepian i trio smyczkowe, 1990
Mélancolies d’automne na saksofon altowy i orkiestrę smyczkową, 1991
Novella na orkiestrę, 1991
Récit na wiolonczelę, 1991
Thrène VIII na wiolonczelę, 1992
Vestiges na zespół instrumentów dawnych, 1992
Intrada na orkiestrę, 1993
Tissages, symfonia kameralna, 1993
Dédicace I na kwartet smyczkowy, 1994
In una parte na mandolinę, gitarę i harfę, 1994
Capriccio na fortepian i smyczki, 1996
Concerto-Rhapsodie na puzon i orkiestrę, 1996
Fantaisie na wiolonczelę i smyczki, 1996
Wokalne:
Obsessions na chór żeński, 1987
Spandauer Messe na 3 chóry żeńskie, 1994
Wokalno-instrumentalne:
Szkice o miłości, cykl na sopran i zespół instrumentalny, 1972
Garść liści wierzbowych, cykl na baryton i zespół instrumentalny, 1978, wyd. Kraków 1983
Salve Regina na chór dziecięcy i organy, 1981
Gloria na chór męski, 3 trąbki, 3 puzony i organy ad libitum, 1982
Magnificat I na chór dziecięcy i organy, 1983
Der Du bist drei in Einigkeit na chór mieszany i kwintet smyczkowy, 1984
Le violon de Maria, melodram dla aktorki i na 7 instrumentów, 1984
Missa Tempore Adventus na głosy solowe, chór, organy i perkusję, 1984
Aus der Tiefe, kantata na bas, chór mieszany i zespół instrumentalny, 1987
Défets, oratorium na 2 głosy solowe, 2 recytatorów, chór, taśmę i orkiestrę, 1987
Musik einer Sommernacht, oratorium na chór, carillon i orkiestrę, 1989
Sueños, oratorium na mezzosopran, chór i orkiestrę, 1990
Ugui, melodram na recytatora i orkiestrę, 1993
Gédéon, oratorium na 2 recytatorów, chór dziecięcy, chór mieszany, zespół instrumentalny ludowy i orkiestrę, 1996
De 1’amour, cykl na tenor i orkiestrę, 1997
Dzień – Noc, kantata na alt i orkiestrę, 1997
Le cirque de Giuseppe, melodram na recytatora i orkiestrę, 1997
Sceniczne:
Prokris, balet, 1971
Les fragments de la montagne, opera, 1988, wyst. Châteauvallon 1989
Karla, opera, 1996
Les ailes de Jean-Pierre, opera, 1997
Le Monstre, opera kameralna, 1998, wyst. Ferentino 1999
muzyka teatralna, filmowa, radiowa i telewizyjna
muzyka rozrywkowa
aranżacje
opracowania muzyki klasycznej i ludowej
