Mirecki, Stanisław

Mirecki Stanisław, *1828 Genua, †l VII 1900 Warszawa, nauczyciel śpiewu, kompozytor, organista, pianista, syn Franciszka. Uczył się śpiewu u F. Lampertiego w Mediolanie. W latach 1850–52 kierował orkiestrą teatru T.A. Chełchowskiego w Dębnie Lubuskim, od 1852 do 1862 był organistą i dyrygentem kapeli katedralnej w Kamieńcu Podolskim, w 1858 zajął się tam organizacją przykatedralnej szkoły organistów. Po śmierci ojca objął stanowisko kierownika szkoły śpiewu dramatycznego i kościelnego w Instytucie Technicznym w Krakowie, które sprawował do jej rozwiązania (1873). W latach 1888–91 był profesorem klasy śpiewu solowego w konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, brał czynny udział w życiu muzycznym miasta jako pianista i akompaniator. Od 1891 do 1900 był profesorem Instytutu Muzycznego w Warszawie. Kazimierz, drugi syn Franciszka Mireckiego, wiolonczelista, poeta i malarz, mieszkał w Krakowie, w latach 70. przebywał we Francji i koncertował z zespołem Société de quatuors, m.in. w 1876 w Madrycie.