logotypes-ue_ENG

Lhotka, Ivo

Biogram

Lhotka Ivo, *30 VII 1913 Zagrzeb, †29 I 1987 Zagrzeb, chorwacki kompozytor i śpiewak (baryton), syn Frana Lhotki. Używał nazwiska Lhotka-Kalinski. Studiował kompozycję u ojca i śpiew solowy w Akademii Muzycznej w Zagrzebiu (dyplom w 1937) oraz w latach 1938–39 kompozycję u I. Pizzettiego w Rzymie. Od 1940 uczył w szkołach muzycznych w Zagrzebiu, w latach 1949–50 był dyrektorem szkoły muzycznej w Splicie, w 1951 został profesorem śpiewu w Akademii Muzycznej w Zagrzebiu.

W wyniku studiów nad muzyką ludową I. Lhotka wykształcił styl o wyraźnych cechach narodowych (zwłaszcza w zakresie melodyki), od którego odchodził stopniowo po 1950, stosując nowe techniki (atonalna harmonika, dodekafonia). Był doskonałym śpiewakiem, obdarzonym zmysłem scenicznym – i najbardziej znaczące w jego dorobku są opery, w których rozwinął zindywidualizowany styl melodyjnego recytatywu.

Kompozycje i prace

Kompozycje

Sceniczne:

opery:

Pomet, meštar od ženidbe (‘swat, mistrz ożenku’), wyst. Zagrzeb 1944

Matija Gubec, libretto m.in. kompozytora, wyst. Zagrzeb 1948

opera dziecięca Velika coprarija (‘wielkie czary’) 1952

Analfabeta, opera radiowa, 1954, libretto B. Nustić, wyk. Belgrad 1954

Putovanje (‘podróż’) 1956, opera telewizyjna, libretto B. Nustić, wyst. Zagrzeb 1957

Dugme (‘guzik’) 1957, opera telewizyjn,a libretto B. Nustić

Vlast (‘władza’), opera telewizyjna, libretto B. Nustić, wyst. Belgrad 1959

Svijetleći grad (‘świetlisty zamek’), libretto P. Segedin, 1966, wyst. Zagrzeb 1967

***

opowieść muzyczna Tko će svima da ugodi (‘kto wszystkim dogodzi’) 1968

balet Legenda o pjesmi 1955, wyst. Rijeka 1966

muzyka teatralna i filmowa

Wokalne i wokalno-instrumentalne:

kantaty:

Verba fili David 1940

Hrvatska kronika 1952

Kerempuhova pjesem 1959

***

cykle pieśni, m.in. Tri pjesme Dobriše Cesarića na głos i fortepian, 1953

4 epitafa na głos i zespół instrumentalny, 1961

Žalobna muzika na głos i orkiestrę, 1961

Medytacje XX na baryton i orkiestrę kameralną, 1965

utwory na chór a cappella

Instrumentalne:

kameralne:

Dialogi na flet i klarnet, 1966

Mała suita na altówkę i fortepian, 1969

fortepianowe, m.in.:

Mikroforme 1964

orkiestrowe, m.in.:

poemat symfoniczny Jutro (‘poranek’) 1942

7 bagatel na obój, fagot i smyczki, 1954

6 esejów 1965

na orkiestrę kameralną:

suita Komedianci 1952

Omladinska sinfonietta (‘młodzieżowa sinfonietta) 1956

 

Prace:

Technika pjevanja, Zagrzeb 1940

Umjetnost pjevanja, Zagrzeb 1953