Lhotka, Fran
Lhotka Ivo, *30 VII 1913 Zagrzeb, †29 I 1987 Zagrzeb, chorwacki kompozytor i śpiewak (baryton), syn Frana Lhotki. Używał nazwiska Lhotka-Kalinski. Studiował kompozycję u ojca i śpiew solowy w Akademii Muzycznej w Zagrzebiu (dyplom w 1937) oraz w latach 1938–39 kompozycję u I. Pizzettiego w Rzymie. Od 1940 uczył w szkołach muzycznych w Zagrzebiu, w latach 1949–50 był dyrektorem szkoły muzycznej w Splicie, w 1951 został profesorem śpiewu w Akademii Muzycznej w Zagrzebiu.
W wyniku studiów nad muzyką ludową I. Lhotka wykształcił styl o wyraźnych cechach narodowych (zwłaszcza w zakresie melodyki), od którego odchodził stopniowo po 1950, stosując nowe techniki (atonalna harmonika, dodekafonia). Był doskonałym śpiewakiem, obdarzonym zmysłem scenicznym – i najbardziej znaczące w jego dorobku są opery, w których rozwinął zindywidualizowany styl melodyjnego recytatywu.
Kompozycje
Sceniczne:
opery:
Pomet, meštar od ženidbe (‘swat, mistrz ożenku’), wyst. Zagrzeb 1944
Matija Gubec, libretto m.in. kompozytora, wyst. Zagrzeb 1948
opera dziecięca Velika coprarija (‘wielkie czary’) 1952
Analfabeta, opera radiowa, 1954, libretto B. Nustić, wyk. Belgrad 1954
Putovanje (‘podróż’) 1956, opera telewizyjna, libretto B. Nustić, wyst. Zagrzeb 1957
Dugme (‘guzik’) 1957, opera telewizyjn,a libretto B. Nustić
Vlast (‘władza’), opera telewizyjna, libretto B. Nustić, wyst. Belgrad 1959
Svijetleći grad (‘świetlisty zamek’), libretto P. Segedin, 1966, wyst. Zagrzeb 1967
***
opowieść muzyczna Tko će svima da ugodi (‘kto wszystkim dogodzi’) 1968
balet Legenda o pjesmi 1955, wyst. Rijeka 1966
muzyka teatralna i filmowa
Wokalne i wokalno-instrumentalne:
kantaty:
Verba fili David 1940
Hrvatska kronika 1952
Kerempuhova pjesem 1959
***
cykle pieśni, m.in. Tri pjesme Dobriše Cesarića na głos i fortepian, 1953
4 epitafa na głos i zespół instrumentalny, 1961
Žalobna muzika na głos i orkiestrę, 1961
Medytacje XX na baryton i orkiestrę kameralną, 1965
utwory na chór a cappella
Instrumentalne:
kameralne:
Dialogi na flet i klarnet, 1966
Mała suita na altówkę i fortepian, 1969
fortepianowe, m.in.:
Mikroforme 1964
orkiestrowe, m.in.:
poemat symfoniczny Jutro (‘poranek’) 1942
7 bagatel na obój, fagot i smyczki, 1954
6 esejów 1965
na orkiestrę kameralną:
suita Komedianci 1952
Omladinska sinfonietta (‘młodzieżowa sinfonietta) 1956
Prace:
Technika pjevanja, Zagrzeb 1940
Umjetnost pjevanja, Zagrzeb 1953