Lachmann Robert, *28 XI 1892 Berlin, †8 V 1939 Jerozolima, niemiecki etnomuzykolog żydowskiego pochodzenia. Studiował na uniwersytecie w Berlinie i w Londynie (angielski, francuski, arabski). Podczas I wojny świat, był tłumaczem w obozie jenieckim w Wünsdorf, gdzie zetknął się z arabskimi jeńcami i zapisał ich pieśni. Po 1918 studiował na uniwersytecie w Berlinie muzykologię (u J. Wolfa i C. Stumpfa) oraz języki semickie; w 1922 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy o muzyce miast tunezyjskich. W 1924 podjął pracę w bibliotece miejskiej w Berlinie, od 1927 w dziale muzycznym. Równocześnie odbywał podróże badawcze, m.in. do Tunezji, oraz kontynuował studia nad muzyką orientalną. W 1930 założył (z Hornbostlem, Sachsem, Schunemannem i Wolfem) Gesellschaft zur Erforschung der Musik des Orients, a w latach 1933–35 był redaktorem naczelnym wydawanego przez towarzystwo kwartalnika „Zeitschrift für vergleichende Musikwissenschaft”. W 1932 kierował pracami komisji fonograficznej Kongresu Muzyki Arabskiej w Kairze. W 1935 wyjechał do Jerozolimy, gdzie powierzono mu prowadzenie Instytutu Muzyki Pozaeuropejskiej i zorganizowanie archiwum fonograficznego. W Jerozolimie Lachmann rozwijał aktywną działalność naukową i dydaktyczną. Lachmann uważany jest za przedstawiciela berlińskiej szkoły muzykologii porównawczej. Interesowały go bardziej zagadnienia muzyczne (np. znaczenie ornamentyki i improwizacji w muzyce arabskiej) niż etnologiczne uwarunkowania muzyki.
Literatura: E. Gerson-Kiwi Robert Lachmann. His Achievement and His Legacy, „Yuval” III, 1974 (zawiera wykaz prac Lachmanna).
Die Musik in den tunesischen Städten, 1922, „Archiv für Musikwissenschaft” V, 1923 (dysertacja doktorska uniwersytetu w Berlinie)
Die Musik der aussereuropäischen Natur- und Kulturvölker, Poczdam 1929
Musik des Orients, Wrocław 1929, przedr. 1965
Jewish Cantillation and Song in the Isle of Djerba, Jerozolima 1940
liczne artykuły
***
Robert Lachmann. Posthumous Works, red. E. Gerson-Kiwi, Jerozolima 1974.
