Krukowski, Stanisław

Krukowski Stanisław, *8 V 1924 Kosów, †25 III 1991 Wrocław, polski dyrygent, pedagog i publicysta. W latach 1952–57 studiował dyrygenturę u W. Ormickiego i A. Kopycińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. W latach 1950–78 działał tamże w rozgłośni Polskiego Radia jako korepetytor, dyrygent (od 1958) oraz kierownik artystyczny i dyrygent (1973–78) Chóru Polskiego Radia i Telewizji, z którym wystąpił na ponad 100 koncertach w kraju i za granicą (NRD, Jugosławia, Finlandia, Szwecja) oraz zrealizował ponad 1000 koncertów antenowych; cenne są zwłaszcza nagrania archiwalne utworów chóralnych dawnej muzyki polskiej i obcej. Dokonał nagrań płytowych dla Polskich Nagrań i Veritonu (m.in. Muzyka wokalna średniowiecza, Motety renesansu, Musica Polonica Nicolao Copernico dedicata). Działał także jako dyrygent gościnny polskich orkiestr oraz zespołów wokalno-instrumentalnych we Wrocławiu i chórów szkolnych (Państwowe Liceum Muzyczne, Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna). Od 1958 był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, a następnie w Akademii Muzycznej we Wrocławiu (1970 docent, 1980 profesor) długoletnim dziekanem i prorektorem. W latach 1964–68 wiceprezes, w latach 1968–74 i 1984–88 prezes Oddziału Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków we Wrocławiu, w latach 1984–88 wiceprezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków. Jest autorem prac Problemy wykonawcze muzyki dawnej (Legnica 1971, Warszawa ²1972), Bicinia Orlando di Lasso (Legnica 1975), artykuł w «Zeszytach Naukowych Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej-Akademii Muzycznej» we Wrocławiu, recenzji publikowanych w „Ruchu Muzycznym”, „Słowie Powszechnym”, „Poradniku Muzycznym”. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1981) i Oficerskim (1988) Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Marii Magdaleny II st. (1975); laureat nagrody miasta Wrocławia (1980), nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1972, 1980).