Howells, Herbert

Howells [h'a^uelz] Herbert Norman, *17 X 1892 Lydney (Gloucestershire), †23 II 1983 Londyn, angielski kompozytor, pedagog i pisarz. Śpiewał w chórze chłopięcym w katedrze w Gloucester, a w 1909 został tam uczniem W. Brewera. W latach 1912–17 uczył się u Ch. V. Stanforda (kompozycja), H. Parry’ego (dyrygentura) i W. Parratta (organy) w Royal College of Music w Londynie. W 1912 w katedrze w Westminster wykonano jego Mass in the Dorian Mode, a w 1913 I Koncert fortepianowy (pod dyrekcją Stanforda). W 1917 — zastępca organisty w katedrze w Salisbury, od 1920 nauczyciel kompozycji w Royal College of Music, ponadto w latach 1936–62 dyrektor muzyczny w St. Paul’s Girl’s School w Hammersmith. W 1950 mianowany profesorem muzyki na uniwersytecie w Londynie. W 1960 przewodniczący Royal College of Organists, w 1965 przewodniczący Plainsong and Mediaeval Society. W 1953 odznaczony został komandorią Orderu Imperium Brytyjskiego.

Howells należał do reprezentatywnych kompozytorów muzyki religijnej w Anglii od lat 30. XX wieku. W swych utworach wokalno-instrumentalnych nawiązał do tradycji kościoła anglikańskiego (anthemy, msze), zaś w utworach a cappella do lokalnej odmiany chorału zw. sarum. Połączenie modalności i chromatyki, wyrafinowane, delikatne brzmienie i płynna melodyka cechowały indywidualny styl kompozytora. Najbardziej znanym dziełem Howellsa było wokalno-instrumentalne rekwiem Hymnus Paradisi, napisane po stracie syna. Howells ceniony był także jako twórca muzyki kameralnej, wśród której wyróżnia się Kwartet smyczkowy „In Gloucestershire”.

Literatura: R. Jacques Howells’s „Hymnus Paradisi”, „Music and Letters” XXXIII, 1952; R. Spearing Herbert Howells. A Tribute to Herbert Howells on His Eighteeth Birthday, Londyn 1972; P. Spicer Herbert Howells’s Partita, „The Musical Times” CXV, 1974; C. Palmer Herbert Howells. A Study, Londyn 1978.