Dobrski Julian, *31 XII 1812 lub 1811 Nowe (Podlasie), †2 V 1886 Warszawa, polski śpiewak operowy i estradowy (tenor). Od 1826 uczył się w konserwatorium w Warszawie w klasie śpiewu E.C. Solivy; uzupełniał także studia we Włoszech, gdzie po 2-letnim pobycie wystąpił w 1848 w operze G. Verdiego I Lombardi. Po debiucie w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego w 1832 występował w Teatrze Wielkim w Warszawie do 1865: w operach G. Donizettiego, G. Meyerbeera, K.M. Webera, D.F. Aubera, L. Hérolda, J. Halévy’ego, G. Verdiego. Był pierwszym wykonawcą roli Jontka w warszawskiej inscenizacji Halki (1858) i Stefana w Strasznym dworze (1865) S. Moniuszki. Zachwycał pięknym brzmieniem głosu i siłą dramatycznego wyrazu. Uczestniczył w ruchu wolnościowym Wiosny Ludów w 1848, czym naraził się władzom zaborczym. Od 1861 prowadził klasę śpiewu w warszawskim Instytucie Muzycznym. Tegoż roku zaczął wydawać zbiór pieśni obcych kompozytorów pt. Echo. Napisał także kilka pieśni (Niezapominajki, Kochanek lutni).
Literatura: W. Szymanowski Julian Dobrski, „Tygodnik Ilustrowany” 1865 nr 324; J. Kleczyński Julian Dobrski, „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” 1886 nr 136.
