Conrad [kˊon~] Doda, *19 II 1905 Szczytniki (obecnie dzielnica Wrocławia), †27 XII 1997 Blois (Francja), syn Marii Freund, amerykański śpiewak (bas) pochodzenia polskiego. Studia wokalne odbył w Mediolanie, Wiedniu i Nowym Jorku. W 1932 debiutował w Paryżu, następnie występował w krajach europejskich (w 1937, 1938 i w 1957 w Polsce), w USA i na Dalekim Wschodzie. Rozległy repertuar Conrada obejmował utwory wokalne od XVI do XX w. Wśród kompozytorów piszących dla niego pieśni byli F. Poulenc, H. Sauguet, D. Milhaud, G. Auric i J. Françaix. Związany współpracą artystyczną z Nadią Boulanger, brał udział w realizowanych pod jej dyrekcją nagraniach płytowych (HMV, Decca) utworów C. Monteverdiego (Il ballo delle ingrate, Scherzi musicali a tre voci, Madrigali ąuerrieri et amorosi, 1937 i 1953), kompozytorów francuskiego renesansu (1952), M.-A. Charpentiera (Médée, 1953), J.Ph. Rameau (fragmenty z oper, 1953), G. Faurégo (Reąuiem, 1948) i J. Brahmsa (Liebeslieder, 1938 i 1952). W 1965 Conrad zakończył działalność koncertową. W 1978 nagrał na płytach Die schöne Müllerin i Winterreise F. Schuberta (fortepian W. Chodack, Eremus Xb 1F 2045–7), dołączając do tego albumu wprowadzenie i esej L’art du Lied (tłum. „Ruch Muzyczny” 1980 nr 12). Conrad rozwijał także działalność organizacyjną: był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polskich w Paryżu, współorganizatorem festiwalu P. Casalsa w Prades (1950), organizował „Hommages collectifs” poświęcone Paderewskiemu (1941), Chopinowi (1949) i Marii Freund (1956) z okazji jej 80-lecia; w latach 1956–65 prowadził „Saison Musicale de Royaumont”. W 1945 jako oficer armii Stanów Zjednoczonych (naturalizował się w 1942) zajmował się restytucją dzieł sztuki polskiej wywiezionych przez okupanta, współpracując w tej akcji z K. Estreicherem. Conrad jest kawalerem Legii Honorowej.
Literatura: Z listów wzajemnych Zygmunta Mycielskiego i Dody Conrada (z lat 1939, 1954, 1956–67), „Ruch Muzyczny” 1998 nr 18–20 i 25, 1999 nr 6 i 19 oraz 2000 nr 4.
