Chorosiński Jan, *5 XI 1908 Sienno (k. Radomia), †6 VII 1997 Warszawa, polski pedagog i etnograf. W latach 1932–38 odbył studia na wydziale pedagogicznym Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie i pracował jako nauczyciel muzyki w gimnazjach w Łukowie i Jędrzejowie. Podczas okupacji był organistą w kościele parafialnym w Siennie i prowadził tajne nauczanie we własnym domu, w którym po wojnie mieściło się założone przez niego Ognisko Muzyczne. Współtwórca i wizytator szkół muzycznych Ludowego Instytutu Muzycznego, członek komitetu redakcyjnego „Poradnika Muzycznego”. Od 1946 współpracował z Państwowym Zespołem Pieśni i Tańca „Warszawa”, a od 1947 z zespołem „Skolimów”. W latach 1957–70 wykładał metodykę oraz prowadził praktyki pedagogiczne na wydziale wychowania muzycznego w PWSM w Warszawie. W latach 1950–54 kierował ekipą MKiS archiwizującą muzykę ludową na Kielecczyźnie. Pasja dokumentacyjna Jana Chorosińskiego zaowocowała zbiorem kilku tysięcy pieśni ludowych i historycznych (w większości w rkp.). Opublikował Melodie taneczne Powiśla (Kraków 1953) i Pieśni pracy ludu kieleckiego (Kraków 1955). Odznaczony m.in. Sztandarem Pracy II klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Partyzanckim.
