Chmielowska Wanda, z d. Szlezynger, *2 X 1891 Petersburg, †19 I 1980 Tychy, polska pianistka, pedagog. Studiowała w konserwatorium w Petersburgu u A. Jesipowej (dyplom – 1911), a od 1918 w Warszawie u H. Melcera, ucząc równocześnie gry na fortepianie. Od 1924 uczyła w Katowicach w Instytucie Muzycznym im. S.M. Stoińskiego, od 1929 – w nowo otwartym Państwowym Konserwatorium Muzycznym. Podczas wojny dawała lekcje gry na fortepianie w Warszawie. W latach 1945–70 profesor PWSM w Katowicach; w latach 1947–48 prorektor tejże uczelni, od 1957 kierownik Katedry Pianistyki. Do jej uczniów należą L. Grychtołówna, J. Stompel i in. Prowadziła też kursy metodyki gry na fortepianie dla pedagogów, opublikowała kilka prac z tego zakresu; wydała mały, popularny zbiorek własnych kompozycji na fortepian dla początkujących Światek dziecięcy. W 1954 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kompozycje:
Światek dziecięcy (zbiór utworów dla dzieci), wyd. Kraków 1960, 6. wyd. 1978
Prace:
Muzyka czechosłowacka i twórcy narodowej muzyki czeskiej, w: Czechosłowacja wczoraj i dziś, red. M.S. Korowicz, Katowice 1948
O nauczaniu początków gry na fortepianie, „Szkoła Artystyczna” 1956 nr 1
Wstęp do kursu metodyki nauczania gry na fortepianie, „Ruch Muzyczny” 1957 nr 22
Z zagadnień nauczania gry na fortepianie, Kraków 1962
