Chladni Ernst Florens Friedrich, *30 XI 1756 Wittenberga, †3 IV 1827 Wrocław, niemiecki fizyk. Studiował w Wittenberdze i Lipsku, w 1780 doktoryzował się w zakresie prawa. Wkrótce jednak poświęcił się całkowicie fizyce, w szczególności akustyce. Wyniki swych badań przekazywał w licznych wykładach i odczytach, podróżując po całej Europie. Demonstrował przy tym wynalezione przez siebie instrumenty: euphon i clavicylinder (1790), które, choć wzbudzały duże zainteresowanie, nie przyjęły się w praktyce muzycznej.
Chladni był twórcą akustyki doświadczalnej. Wychodząc od teorii drgań strun i prętów, sformułowanej przez L. Eulera i D. Bernoullego, zbadał drgania prętów, płyt i dzwonów. Odkrył przy tym podłużne i skrętne drgania prętów. Pierwszy dokładnie wyznaczył prędkość rozchodzenia się dźwięku w różnych gazach oraz stwierdził, że dźwięk w ciałach stałych rozchodzi się ze skończoną prędkością. W 1787 wynalazł metodę uwidaczniania linii węzłowych na powierzchniach drgających ciał. Linie te, układające się w charakterystyczne wzory, zwane są figurami Chladniego.
Literatura: F. Melde Ober Chladnis Leben und Wirken, Marburg 1866, 2. wyd. 1888.
Entdeckungen über die Theorie des Klanges, Lipsk 1787
Über die Longitudinalschwingungen der Saiten und Stäbe, Erfurt 1796
Die Akustik, Lipsk 1802, 2. wyd. 1830 (zawiera także autobiografię Chladniego), wyd. francuskie: Traité d’acoustique, Paryż 1809
Neue Beiträge zur Akustik, Lipsk 1817
Beiträge zur praktischen Akustik und des Instrumentenbaues, Lipsk 1821
Kurze Übersicht der Schall- und Klanglehre, Moguncja 1827
artykuły w czasopismach.