Chladni, Ernst

Chladni Ernst Florens Friedrich, *30 XI 1756 Wittenberga, †3 IV 1827 Wrocław, niemiecki fizyk. Studiował w Wittenberdze i Lipsku, w 1780 doktoryzował się w zakresie prawa. Wkrótce jednak poświęcił się całkowicie fizyce, w szczególności akustyce. Wyniki swych badań przekazywał w licznych wykładach i odczytach, podróżując po całej Europie. Demonstrował przy tym wynalezione przez siebie instrumenty: euphon i clavicylinder (1790), które, choć wzbudzały duże zainteresowanie, nie przyjęły się w praktyce muzycznej.

Chladni był twórcą akustyki doświadczalnej. Wychodząc od teorii drgań strun i prętów, sformułowanej przez L. Eulera i D. Bernoullego, zbadał drgania prętów, płyt i dzwonów. Odkrył przy tym podłużne i skrętne drgania prętów. Pierwszy dokładnie wyznaczył prędkość rozchodzenia się dźwięku w różnych gazach oraz stwierdził, że dźwięk w ciałach stałych rozchodzi się ze skończoną prędkością. W 1787 wynalazł metodę uwidaczniania linii węzłowych na powierzchniach drgających ciał. Linie te, układające się w charakterystyczne wzory, zwane są figurami Chladniego.

Literatura: F. Melde Ober Chladnis Leben und Wirken, Marburg 1866, 2. wyd. 1888.